Maas en Vilt Mars 2025

De laatste zondag van juni was het weer tijd voor de Maas & Vilt Mars in ons dorp. De ideale en tevens laatste voorbereiding op de Vierdaagse. Oeffelt werd weer druk bezocht door diverse wandelaars soms van wat verder weg, maar velen uit de regio. Na het succes van vorig jaar besloot ik zelf de wandelschoenen weer aan te trekken. Al zaten er wat addertjes onder het gras. De dag ervoor vlogen we ’s ochtends om 07:00 uur Finse tijd terug naar Nederland. Hierdoor moesten we al om 04:00 uur, Nederlandse tijd 03:00 uur, op en sloegen we een nacht nagenoeg over. Eenmaal thuis werden de koffers gedropt en gingen we snel naar bed voor een hazenslaapje. Dit om nog enigszins uitgerust aan te komen op de buurtbbq. De buurtbbq was natuurlijk weer net iets te gezellig en rond half 2 lag ik in bed. Wel zette ik de wekker voor de wandeling en besloot op de dag zelf wel wat het aantal kilometers zou worden.

Het is 09:15 uur als ik op sta en me redelijk fris voel. Ik haal 2 boterhammen uit en kook 2 eieren, drink koffie en water. Ik vul mijn flesjes. Al had ik graag 15 kilometer gaan wandelen. De 10 lijkt me genoeg daarbij had ik voor 10:00 uur moeten starten als ik de 15 kilometer had willen doen. De organisatie had al geschakeld door de aanvangstijd te vervroegen. Hier begint al een buitengewoon positief aspect van deze wandelmars. Een evenement valt of staat met de aanwezigheid en inzet van vrijwilligers. Dat ze al de moeite nemen om iets te organiseren is meer dan te prijzen. Eerder beginnen om het wellicht comfortabeler te maken al helemaal. Vanaf 05:00 uur(!) zijn de eerste vrijwilligers bezig. Toevallig eentje uit onze straat die de buurtbbq mee heeft geregeld. Niets dan lof voor deze mensen.  

Ik loop rond 10:15 uur richting café die 2. Het Lietingplein staat vol met auto’s van wandelaars, het Pietje Buijsenplein eveneens. Als ik richting het cafe kom leeft het al volop is mijn gedachte. De dj draait zijn plaatjes al en ik meld me bij de organisatie voor de 10 kilometer. Ik betaal contant, al doe ik onbedoeld godsgruwelijk interessant door een paar briefjes van 20 te pakken. Totaal onnodig. In Finland waren ze dat eveneens, vandaar dat ik uberhaupt nog contanten op zak heb. Ik krijg het blaadje mee en er wordt me succes gewenst en gevraagd waarom ik niet eerder ben begonnen.

Ik heb er zin in ondanks dat het buiten al behoorlijk warm is. Ik steek de weg over langs de rotonde en loop verkeerd. Het is echt onmogelijk dit te doen, maar ik krijg het voor elkaar. Dit komt omdat ik vooral erg druk ben om mijn podcast draaiende te krijgen via Spotify. Een vrouw achter me volgt me als een blind paard en loopt evenzo verkeerd. Ik lees de route en besluit deze in mijn tas te doen. Deze ga ik niet nodig hebben. Mijn Podcast draait en via het brandweerpaadje ga ik de oude Spoordijk over waarna ik richting Beugense Vilt loop. Ik loop in niemandsland als zie ik een stelletje voor me waarneem. De man hiervan rookt. Ik vind het opvallend en hoop vooral dat hij het niet in zijn hersenpan haalt een lege peuk weg te gooien in deze fraaie natuur. Hij blijkt een e-sigaret of vape te roken, dus iets weggooien gaat hij niet doen. Ik mag ze inhalen, maar maak daarna nog wat foto’s. Ik verwacht dat ze me dus wel voorbij lopen, want ze lopen in een redelijk hetzelfde tempo. Toch zie ik ze niet meer.

Er zijn momenten dat je een bent met de natuur. Vandaag is er weer zo een. Ik drink voldoende water en ben blij dat schaduw een trouwe partner is tijdens het lopen door dit gedeeltde. De zon brandt alsof zijn leveren ervanaf hangt. Zonder pet had mijn hoofd lelijk verbrand geweest. Nu gaat alles prima.

Ongeveer op de helft van de route is een rustplaats en ik hoop vooral dat ze soep hebben. Een aantal ex-prinsen, ex-prinsessen, een dorpsgenoot die met zijn dochter loopt en een oud-organisatielid zitten of staan er energiek bij. Klaar om te helpen. Er is nog genoeg soep en ik ben gelukkig mens. Ik betaal via de handige qr en babbel vrolijk over de buurtbbq en onze Scandinavische vakanties. De soep doet me bijzonder goed en ik ga verder. De grote weg over richting de dijk. Het lukt me weer niet om een podcast in te schakelen, of ik klik de verkeerde aan. Na 10 minuten kom ik erachter dat ik ze ervoor geluisterd hebt. Oftewel de vakantiemodus is daar, de scherpte niet zo.

Onder de Maasbrug valt me op dat er een wandelaar van boven komt. Hij haalt me even later overtuigend in. De vapende wandelaar heeft geen pauze gehad, maar ik loop hem en zijn partner voorbij. Ik krijg het voorbij het Veerhuis bijzonder zwaar. De dames voor me, die vooral druk aan het bellen zijn wil ik inhalen, maar ik merk dat dit niet gaat lukken. Het is geen levensdoel an sich, maar ik schatte in dat ik sneller zou lopen. Nou mooi niet dus. Hierna zie ik nog de optie om de 15 kilometer lopen. Als ik na het bruggetje rechts zou gaan. Maar ik ga links, want ik qua tijd komt het me beter uit en zoals gezegd de batterij is aan het leegraken. Of ik blaren heb? Zou zo maar eens kunnen.

Eenmaal in Oeffelt haal ik nog wat mensen in en kom aan bij cafe die 2. Tevreden meld ik me af en keuvel nog wat mijn nichtje en mensen van het Gilde. Hier ontdek ik gelijk de meerwaarde van de bezemwagen. Bestuurd door, daar zijn ze weer, vrijwilligers van deze tocht. Een man heeft zicht verstapt, maar gelukkig gaat het weer goed met hem. Het nut van de bezemwagen wordt duidelijk. Ondertussen rijd er nog een vrachtwagen voorbij met een symfonie vanuit zijn claxon. Welke is me ontschoten, maar het zorgt voor een hoop glimlachen op het volle terras van café. Hier enkel tevreden gezichten en wandelaars die even uitpuffen/hijgen van hun inspanning onder het genot van een natje of droogje.

Zelf loop ik tevreden met de sticker in mijn handen naar huis. 650 man hebben weer genoten en ik was blij dat ik er eentje van mocht zijn. Volgend jaar zal de plicht roepen en ik zelf op een manier onderdeel zijn van deze tocht. Alles om die hopelijk weer bijna 1000 man te voorzien. Eens kijken wat we dan in onze Maas & Vilt Mars hebben…..