Maandagavond, concert avond. Samen met nog een kleine 16.000 was ik getuigen van een concert van Scooter met zijn God Save the Rave tour. De 10de keer dat ik de act live mocht zien. En dat op deze A++ locatie in Nederland. De 3de keer dat ze überhaupt een concert gaven in Nederland. Scooter is de meest succesvolle artiest die Duitsland kent met 23 top10 hits en ruim 30 miljoen verkochte platen. De frontman, H.P. Baxxter is 58, maar bruist van de energie. Natuurlijk maakt ie anno 2022 ook wat gebruik van hulpmiddelen. De benodigde elektrische vocale ondersteuning gaat ie niet uit de weg. Al blijven alle nummers live gezongen en nog mooier live gespeeld. Sommige niet-Scooter fans moet ik dit uitleggen, maar de keyboards staan wel degelijk aan. Al vaker bezocht ik met mijn oude buurjongen een concert. Meest wonderbaarlijke is dat ik toen haasje over moest doen, omdat er iemand op zijn bek getimmerd werd. Dit naast ons en waarom? Totaal niet duidelijk.
Op de heenweg werd al duidelijk waar we naar toe gingen, er reed namelijk een man op een ‘scooter’ op de A73. Onze snelheid gaat van de toegestane 100 naar 50km. Levensgevaarlijk dit en met deze daling qua snelheid gaat de leus Faster, harder, scooter al helemaal niet op. Na dit Scooter incident gaan we verder en stoppen bij de MacDonalds in Tiel. Hiervan moet ik zeggen, tijden veranderen. Het interieur, de manier van bestellen. Daarnaast valt nog wat op. Het is er ontzettend rustig. Er zijn 12 personen binnen in deze ruimte die meer weg heeft van de grote van een balzaal dan van een fastfoodketen. Er is 8 man personeel aanwezig. Ik kies een menu met een extra hamburger, zoals altijd. Dat dit anno nu €12,50 kost. Waar zijn eigenlijk die kortingsboekjes die je vroeger zo eens per 2 maanden met de folders kreeg? Zou een stuk meer bezoekers trekken is de verwachting.
We verregenen nog net niet van de meters die we maken van het restaurant naar de auto en vervolgen onze weg naar Amsterdam. Dit verloopt verder zonder noemenswaardige zaken.
Eenmaal aangekomen in het Ziggo Dome, alwaar gelukkig de magische P4, in tegenstelling tot berichtgeving, gewoon geopend was. Parkeerden we de auto. Zochten onze plaatsen op na de controle en zagen dj Picco aan het voorprogramma beginnen. Hij draait enkele 90’s knallers, de zaak rustig in vervoering brengende. Het beattempo word langzaam aan opgebouwd en het geluid gaat sneller en hij eindigd met de nodige rammers. De naam bello dichten we later toe aan zijn voornaam, want hij bracht de stemming er echt in.
Rond kwart over 9 is er een oorverdovend geluid te horen van een orgel. Het hele podium werd prachtig verlicht en we zagen contouren uit de oude tijd. 6 zorgvuldig geselecteerde dames komen op het podium. Toetsenisten Michael Simon en Sebastian Schilde nemen plaats achter hun keyboards. Het is nog enkel wachten op H.P. Baxxter. Bij de introductie van het gelijknamige titelsong God Save The Rave, was het duidelijk. HP was scherp en aanwezig. “I’m the captain, my name is Dave!" Na God Save the Rave. Wat de persoonlijk beschouwde, beste single aller tijden is. Komt de klassieker, One Always Hardcore. Fantastisch, de danseressen en lichten doen hun werk, het nummer knalt eruit. Hierna komt Posse. Al 20 jaar een klassieker (live), voor het Nederlandse publiek, gewoon totaal onbekend. Althans de helft van de zaal kent het nummer gewoon niet. Dit is het verschil tussen het Nederlandse en Duitse publiek. In Duitsland kent het publiek alle nummers In Nederland is het publiek wat boers. Mensen die 3 nummers van spotify leuk vinden en verder vooral komen om bier te drinken.
Na Posse komt er een nieuwe song; Do not sit if you can dance. Erg leuke track. Daarbij komt er een slogan voorbij die ik persoonlijk erg mag. "my problem is, I don't have a problem". De schermen worden gevuld met een symbool uit de We Like it Loud tour van 2004. Bij de protest song Fck 2020 komt de giga middelvinger op de schermen naar voren. De We Love Hardcorde Kernkraft 400 remix kent de hele zaal weer en valt goed. H.P. wordt ouder en heeft een pauzetje, lees sigaretje met vliegend hert meer nodig om bij te komen. De intermezzo’s zijn allen van het nieuwe album en naast de non-vocal tracks zijn hier ook album songs zonder de bekende vocals van HP te horen. Natuurlijk is er ruimte voor klassiekers als Maria, Ramp, Nessaja, J’Adore, Jumping all over the World en Weekend. Het meest verbazingwekkende is waar te nemen toen Fire kwam. Een klassieker, al jaren lang. De hele zaal donker en dan HP op de gitaar met Fire en de vlammen die een zaal loei- en loei heet maken. Zoals er wel meer vuur te zien was. Gebruikelijk bij de F*ck The Millenium/Call Me Manana mix. Echter was iedereen min of meer verbaasd wat er zou komen. Het spotify-publiek blijkt verbaad het allemaal wel.
Hoe goed H.P. op 58 jarige leeftijd nog is blijkt tijdens ‘which light switch is which’. Het nummer deed bij niet iedereen een lampje branden, maar zijn energie bracht ie over op de zaal. Hij zette letterlijk het knopje even om. Punt en punt gaaf. De toegave is er een zoals we die kennen van eerdere optredens. Het is een combinatie Endless Summer, Friends en Hyper, Hyper in een tune verweven toen het klaar was voor de finale.
Voor de slottrack, Move your ass, omt Noisecontrollers zelf nog even het podium op om deze snoeiharde hardstyle track nog even net wat harder te laten gaan. Als de Ziggo Dome nog niet genoeg op zijn grondvesten getrild zou hebben deze avond, dan nu wel. Het geluid is oorverdovend hard, de bass trillt door het hele lichaam. Er zit niemand meer stil dit is domweg onmogelijk. Wat een eindrammer van een geweldig concert. We hebben vanaf onze tribune plaatsen ontzettend genoten.
Scooter, bewijst nog altijd garant te staan voor een spectaculair avond. Natuurlijk de bewegingen van H.P. zijn wat minder uitbundig, maar entertainen kan ie nog steeds. Ondanks de ondersteuning was het live gedeelte prima verzorgd en knalde de energie er weer als vanouds af. Opdat deze God Save The Rave Tour maar snel een vervolg mag krijgen!
Reactie plaatsen
Reacties