Afgelopen zondag speelden we onze laatste wedstrijd van het seizoen. Op het buurtvoetbal na zit het seizoen er weer op. Voor mij een bijzonder seizoen. Mijn eerste volledige seizoen als veldspeler in ruim 26 jaar. Niet meer mogen keepen het blijft zeker knagen. Nog wekelijks droom ik van een rentree als doelman. Mijn outfit aan doen en het veld op mogen als keeper. Als ik de moed vind zal ik hier nog eens op terugblikken. Maar goed eerst kijken we naar wat we dit seizoen hebben mogen beleven. Een bijzonder seizoen, want we transformeerden met ons team van Zwaluw 4 naar Zwaluw 35+.
De eerste training sla ik nog over. Ik sta aan de andere kant van de visvijver een bal over te slaan met een groepje die wel eens een mannetje te kort komen. Vanaf dan neem ik me voor zo veel mogelijk te gaan trainen. Dit heb ik nodig en vind ik fair richting mijn teamgenoten die vaak met een mooi aantal zijn. Zelfs de meeste van alle (lagere)elftallen die bij de training en na afloop in de kantine zijn. De ene training is de andere niet. Toch ga ik er vol voor als het lukt. In de beker mag ik al mee opdraven en speel met het 3de een kwartiertje mee in Milsbeek. We winnen met 6-3 en ik geef, zonder het door te hebben, een assist. Een fijne binnenkomer. Onze eerste wedstrijd van het seizoen is eveneens in Milsbeek. Hier vlag ik eerst en kom laat in de wedstrijd erin. Voor ons team is het nog nieuw, 2x35 minuten en soms 2x 45, maar dat komt eigenlijk niet voor. Mooi compliment van de bank van de thuisploeg. Jij vlagt zo leuk, kun jij niet blijven vlaggen? Langs de lijn ben ik net zo fanatiek als erin, maar wel altijd sportief en correct. Het is allemaal nog wat onwennig tussen de lijnen, maar zo heel slecht val ik niet in vind ik zelf.
De wedstrijden erop val ik weer in. Thuis tegen Achilles Reek start ik in de basis en speel de eerste helft. Op een paar mindere voorzetten na, speel ik redelijk sterk. Al ben ik een keer wat haastig met een schotpoging. De wedstrijden erop zijn wisselend van succes. Thuis tegen OSS’20 heb ik een korte invalbeurt en wordt er als linksbuiten door de rechtsback volledig uitgelopen waar een aanval uit ontstaat en een doelpunt valt. De ene keer gaat het beter dan de andere keer, maar ik merk vooral dat ik van waarde kan zijn als ik ‘druk’ kan zetten en weet dat ik voetballend niet altijd wat toe zal voegen.
Voor mij is Udi’19 een echt kantelpunt. Hier merk ik dat dit juist een kracht is. Hier val ik slechts een 10-tal minuten in. Maar in de minuten zet ik iemand vrij voor de keeper. Geef een prima steekpass en zorg voor druk die er niet meer is. Vele complimenten vallen me ten dele en dat doet me enorm goed. Zo zie ik het graag. Ik speel lever een kwartier waarin ik gevoel heb meerwaarde te zijn dan dat ik een uur als veldopvulling fungeer. Die wedstrijden komen ongetwijfeld nog.
Tegen het sterke SES Langenboom sta ik zo nu en dan in de spits. Ben ik veelal balvast, werk hard en na een uur verlaat ik voldaan het veld. Natuurlijk doe ik niet alles goed zoals in alle wedstrijden. Ik loop zelfs verkeerde ruimtes in, heb geen gevoel voor ruimtes en zie soms ruimtes niet. Dit zal voor teamgenoten ongetwijfeld vermoeiend zijn. Ik moet dit compenseren met snelheid en de wil om druk te zetten en lopen. Daar ik bij Herpina uit er niet bij ben, haal ik deze wedstrijd 2 pitchers bier en proosten we op het Prinsenschap. Doordat deze geweldige eer me ten dele komt zet ik min of meer het voetbal op een lager pitje. Ik heb minder tijd om te trainen en moet mede hierdoor de uitwedstrijd tegen EGS’20 aan me voorbij laten gaan.
Wat het team heeft gedaan tijdens dit prinsenschap is geweldig. Ze doen mee met wellicht de mooiste melodie en best gekozen nummer op de liedjesavond. De tekst ’dit jaar is Tim onze Prins, keeper vlaggen, moppentapper een hele del, maar vooral een euhmundige kel’ op het Volendamse Blikkendag is genieten. Op de receptie hebben ze prachtige woorden en een Volendams cadeaupakket. Daarnaast doen er verscheidene mee aan de optocht. Als Prins voel ik me gedragen en in het veld veranderd het soms van onwennige naar Prinsheerlijk. Daar ik niet veel ritme heb, door minder trainen, neem ik genoegen met wat kortere invalbeurten. Veelal vlag ik het eerste bedrijf. Overigens heb ik aan beide geen hekel. Waar in mijn ogen 90% van de voetballers niet wil vlaggen en bloedchagrijnig is als ze niet in de basis starten ben ik die 10% die het andersom ziet. Zo lang ik maar wat bijdrage heb.
Uit tegen Vita, een week na de carnaval, kom ik er vlak na rust in. Mijn eerste 2 balcontacten zijn hondsberoerd, maar even later wordt ik diep gestuurd en kom vrij voor de keeper. Mijn laatste aanname is net-niet goed, waardoor ik niet kan inschieten zoals gewenst. Vrij voor de keeper beland de bal op de paal. Zo dicht bij mijn eerste doelpunt sinds mei 2018, maar net niet. De wedstrijd er op uit in Reek kom ik er weer in, maar kom niet tot een echte kans. De daaropvolgende wedstrijd thuis tegen Haps kom ik er direct na rust in. Ik ben bedreven en bij een 3-0 stand krijg ik de bal in de 16 aangespeeld. Draai om en schiet de bal over de keeper heen in het doel. Ik maak een vreugde ronde van jewelste en ben super blij met mijn doelpunt.
Hierna speel ikzelf 3 weken niet, al val ik nog wel in bij het tweede tegen het eerste van Menos. Ik kom dan uit tegen OSS’20 weer in actie. Hier bega ik de blunder van het jaar. Ik ben een van mijn lenzen vergeten, waardoor ik maar de helft van het zicht heb. Helemaal klote en dit zo ver weg. Mijn eerste balcontacten zijn goed, een teamgenoot wegsturen. 2 kaatsen en een pass, maar dan gaat het mis. OSS’20 lijkt de bal te verspelen, de bal rolt tussen mijn benen door. Ik schiet er zowel met mijn linker- als rechtervoet langsop en de aanval loopt door. Ik kan door de grond zakken ook al is het de 6-0 die ik weg geef. Even later word ik weggestuurd en kom vrij voor de keeper. Onderweg wordt ik nog getorpedeerd, maar blijf op de been. Kom voor de keeper. Deze omspeel ik, maar de hoek is te moeilijk. Met links schiet ik de bal in het zijnet. Dit na een solo vanaf eigen helft. Even later krijg ik de bal in de 16, zie een kans en haal vol overtuiging uit. De bal gaat tegen de paal, waarbij de goal blijft trillen. Weer ben ik er zo dichtbij. We verliezen geheel geflatteerd met 7-1, maar als het 7-4 was geworden dan had de uitslag meer geklopt. Wel baal ik, hier had ik kunnen scoren. Al geef ik veel liever een assist.
Na een geweldige feestavond, waarin ik nieuwe vloeistof voor mijn lenzen heb gekregen, (wat blijft die voetbalhumor heerlijk) spelen we thuis tegen Vesta. Het is echt een typische na de feestavond wedstrijd. Ik heb gruwelijk veel last van mijn achillespezen en hoop dat spierbalsem voor verlichting zorgt. In de hoop dat ik wel in kan vallen en nog wat kan brengen. Dan maar minder dan een helft. Iets brengen gebeurt niet. Aanvallend krijg ik niets voor elkaar en ik loop er verlopen bij. Deze wedstrijden heb je er bij zitten. De rest haalt op een paar man na, zijn niveau eveneens niet.
Er volgt nog een zware uitwedstrijd tegen SES Langenboom. Ik voel al aan, dit is geen wedstrijd voor mij. Het tempo ligt hoog en de tegenstander speelt fysiek. Ik vlag en val op eigen verzoek pas na rust een keer in. Toch krijg ik hierop, inzet zowaar nog een kans. Ik glijd de bal tussen de benen van de keeper door. Deze rolt naar het doel ik wil er erachteraan, maar wordt gevloerd door de keeper. De bal haalt de lijn niet. Ik baal, geef nog een voorzet maar moet echt alle zeilen bijzetten.
Thuis tegen Vita vlag ik en als de aanvoerder van de uitploeg een publiekswissel krijgt houd ik mijn vlag rechtop en ondersteun deze met mijn andere hand. Een aanwezige jeugdige wijst me erop dat ik hem niet goed vast heb. Ik vind het geweldig dat hij dit aangeeft. In de rust neem ik een bekertje water mee naar buiten als ik warm ga lopen. Ik krijg een voor mij bijzondere positie toe gewezen. Ik val in als linkshalf. Ik loop zoveel mogelijk gaten dicht, probeer het simpel te houden en krijg omdat ik goed doorloop een mooie kans. Mijn schot is hard, maar recht op de keeper. Balen dit, want dit had mijn 2de kunnen zijn. Even later sta ik te slapen in de omschakeling, maar dit compenseer ik later weer. In de allerlaatste seconde loop ik mee in de 16. De bal wordt voorgezet. Onze spits alsmede de keeper missen op onverklaarbare wijze de bal. Op de 5 wil ik aannemen, moet dit herstellen met een sliding en glijd richting de bal. Deze beroer ik en hij rolt langzaam over de doellijn heen. 3-0 en mijn 2de van het seizoen. Zeer tevreden loop ik het speelveld af, want ik heb best lekker gevoetbald op deze plek. Dat lelijke doelpunt was een heerlijke aanvulling.
De laatste wedstrijd spelen we thuis op het hoofdveld tegen Udi’19. Uit hadden we het lastig, nu op een regenachtige zondagochtend eveneens. Wellicht omdat het veld wat groter is en we spelen voor de tribune? Na rust kom ik erin. Ik ben niet 100% scherp, maar heb pech dat 3 redelijke voortzettingen geen doel treffen. Toch heb ik wel het gevoel dat ik alles eruit heb gehaald wat erin zit. Mijn achillespezen geven aan dat het voor dit seizoen mooi is geweest. Onze keeper haalt een paar pitchers bier voor de minst gepasseerde verdediging en tevreden drinken we in de douche onze biertjes. Net als in mijn eerste (inval)seizoen bij de senioren waarvan een aantal huidige teamgenoten eveneens teamgenoot waren.
Mijn dank gaat uit naar ons team en onze leider. We hebben er een prachtig jaar zowel in, als buiten het veld van gemaakt. Dankbaar ben ik dat ik op de 4 wedstrijden na (2x carnaval, 2x weekend weg) iedere wedstrijd heb mee kunnen doen. Ik moet nog veel leren en het zal voor teamgenoten niet altijd even handig zijn als je iemand erbij hebt lopen die soms de indruk wekt als een jong veulen die voor het eerst de wei in rent, maar het geduld en de wijze waarop ik van ze kan leren. Ik geniet daar van. Wat ik jammer vind is dat ik geen assists achter mijn naam heb staan. Liever had ik er maar 1 gemaakt en 2 assists gegeven, maar goed. Statistieken op ons niveau zijn te verwaarlozen. Samen zijn, lol hebben en als je dan een aantal keer wint. Daar gaat het om. Op naar een hopelijk net zo bevredigend volgende seizoen!
Reactie plaatsen
Reacties