De grote beurt

Het rammelde, het kraakte, het piepte en het komt voor geen meter meer vooruit. Het is zo’n moment waar op je, je beseft. Die beurt kan niet te lang meer wachten. Het lijkt er op dat er wat gesmeerd moet gaan worden. Hopelijk ben ik snel aan de beurt. Voor de goede orde.  Voordat iemand hele vreemde gedachtes gaat krijgen. Ik heb het over mijn fiets. Je weet al vanaf half juni dat de tijd rijp is, maar je stelt uit. Je wacht en dan weet je. Nu moet het gewoon gebeuren. Je portemonnee niet, maar je fiets beurt er zeker wel van op.

Het is vrijdagmiddag als ik de fietsenmaker bel. Nog altijd genaamd Hans Lemmens ondanks dat deze nu onder een landelijke keten valt. Eeuwig zonde, niks boven de eigen speciaalzaak, maar soms ontkom je er niet aan als bedrijf. Ik krijg een keuzemenu en verbaas me over mijn random keuze voor optie 2. Hierdoor krijg ik de werkplaats in t Zand aan de lijn. ’t Zand daar waar hans Lemmens zat. Naast de nieuwbouw bleef het gebouw overeind en inmiddels worden hier vele beurten uitgeoefend. Al snel neemt iemand op. De medewerker verteld dat de opzet is veranderd. Geen gouden, zilveren of bronzen beurt, maar 1 beurt voor een vast bedrag. En dat wat er nog bij komt kijken.

Hij vraagt waar hij specifiek naar moeten kijken. Ik zeg de ketting moet sowieso gesmeerd worden, want die rammelt nog heviger dan een rammelaar in de handen van een overactieve 5 maanden oude baby.  Daarbij vraag ik of hij de banden eens kan checken. Als die vervangen moeten worden is dat maar zo. Dat is prima, volgende vraag. Wanneer kan ik terecht.  Oh, dat kan morgen al? Dit ben ik niet gewend. Een week later is meestal eerder regel dan uitzondering. Maar goed, dan breng ik hem zaterdags geen probleem. Hij zegt dat ik hem dan zeker dinsdag op kan halen. Ik vraag naar een leenfiets. Dat is geen probleem.

Het is zaterdagochtend en ik fiets naar Cuijk. Mijn discman speelt stevige beats af van The Chemical Brothers. Het klinkt me als muziek in mijn oren. Ik bedenk me wel dat ik mijn fiets niet gepoetst heb. Dat had ik wel kunnen doen. Een licht vochtig doekje zou genoeg moeten zijn om de hoeveelheid modder die op het hele onderstel zit te verwijderen. Als ik door Sint Agatha fiets, kom ik erachter dat dit geen nut zou hebben gehad. Er ligt zo onderhand meer zand op de weg dan op een gemiddelde akker van 100hectare. Mijn fiets wordt alleen maar viezer en viezer. We gaan eerst even brood halen voordat we de fiets afgeven. Bij de bakker weet ik dat ik Jan van Cuijk brood moet hebben, maar meestal is die op. Als ik wordt aangesproken door de medewerkster stelt ze alle soorten volkoren voor. Behalve de fijne, Jan van Cuijk, die is op. Met een tarwe onder de armen ga ik op weg naar de fietsenmaker.

Ik kom binnen en de medewerker vangt me vriendelijk op. Hij maakt de kettingkast last en hij checkt ketting en ziet dat deze geheel los hangt. Die is versleten en ga ik vervangen. Geen punt. Verder zegt hij dat de fiets waarschijnlijk dinsdag klaar is en anders einde middag al. Houd je sms in de gaten.  Prima, voordat ik ga vraag ik nog naar de leenfiets. Jawel die staat klaar. Je bent blij als je die straks om kunt ruilen grapt de medewerker. Hij heeft niet gelogen. Ik krijg hem niet in een zware versnelling en wat zit ik laag. Ik heb het idee met een driewieler over de weg te fietsen. We fietsen door Sint Agatha, worden weer bruin van de modder en komen thuis aan. Ik heb bijna spierpijn van het fietsen.

Als ik om 14:50 uur op de bank wil gaan ploffen krijg ik een sms’je. De fiets is klaar. Goed ik pak de sleutel die nog krommer is dan menig chiquita. Heel bijzonder, maar goed we gaan onze eigen fiets ophalen. Een twintig tal minuten later kom ik aan bij de zaak. Ik zet de fiets buiten neer en loop naar binnen. De medewerker die mijn fiets zou repareren is aan het bellen. Een dame, met een opgeschoren kapsel, groene locks en gigantische knoppen in haar oren helpt me. Ik zie mijn fiets staan, harstikke schoon en op het oog in goede condities.

Als de medewerker opgehangen heeft verteld hij wat hij heeft gedaan. Er zitten nieuwe trappers op en de achterlamp deed het niet meer. Daarnaast is de complete ketting en tandwiel vervangen. Dit was al besproken. Hij verteld wat de kosten zijn en ik verbaas me over het bedrag. Het is ruim €230. Ik schrik me een ongeluk en wil voor de zekerheid de factuur hebben. Dat is geen probleem hij print hem uit. Wel hebben ze een ander systeem wat anders werkt en al de hele dag voor problemen zorgt.  Ik check snel de factuur en zie dat ik een beurt voor een E-bike heb betaald. Die heb ik niet en dus zeg ik hier iets van. Natuurlijk denk ik graag aan mijn eigen portemonnee, maar dit zorgt voor een geweldige uitdaging voor de medewerkers. Hij wil restitueren, maar dat werkt niet direct. Het kassa systeem werkt anders, de bon is al administratief verwerkt en een credit nota lukt niet. Hij gaat bellen met de Gildekamp, het hoofdpand. Daar wordt opgenomen en opgehangen. Hij wordt teruggebeld. Hij blijft klikken in het systeem en zich excuseren. Uiteindelijk komt het erop neer dat hij €10,- contant uit de kassa kan pakken en deze aan mij kan geven. Ik vind het prima en wens hem een fijn weekend.

Als ik buiten loop met mijn fiets in de armen, rammelt er niets meer. Ik moet weer wennen aan het ‘hogere’ zadel, maar fiets op een prettige fiets. Hier beurt niet alleen mijn fiets van. Ik zelf ook. Het is weer gebeurt….