Het dorpsfeest van het jaar, wellicht de mooiste jaargetijde ligt weer achter ons, dit jaar was ik eveneens vrij en genoot met volle teugen van deze dagen. Het begon voor mij als vrijwilliger op de vrijdag. Zoals bekend genoot ik ontzettend om heir biertjes mogen tappen. Wel heb ik altijd wat problemen met het slapen erna. Bijzonder, omdat ik geen cafeïne had gedronken, maar goed. De zaterdag hoeven we gelukkig niet zo heel veel en voor mij begint de kermis dan echt.
Sinds 2015 heb ik zo nu en dan de neiging om even te gaan kijken op de voetbalclub. De A1 van 2007/2008 ( 2 jaar na mij) heeft jaren daarna nog getraind en besluit die training in de kantine. Rond 16:00 uur fiets ik even richting de kantine voor een paar weizeners. Mooi om te zien. De oude garde is vervangen door de jonge garde. Want de jaren na de A1 is deze traditie, door en door gezet. Wat later komt de 'echte' oude garde binnen en dan wordt het oude jongens krentenbrood. Voor mij is het na een paar biertjes mooi geweest. We gaan goed eten en dan verzamelen voor de kermis bij ons. Min of meer weer een traditie.
De koelkast is mooi gevuld als de eerste mannen binnen komen. We keuvelen vrolijk en een vriend heeft als extra nog wat la chouffe meegenomen. Die gaan er natuurlijk wel in. Een vriend gaat 's middags met zijn vader naar de kroeg. Eveneens weer een traditie, hem zullen we later treffen. We besluiten niet al te laat te gaan, om nog wat mee te krijgen van de muziek en daarbij een mooie plek. Het is al behoorlijk druk en dat wordt niet minder. We gaan van links naar rechts en drinken rustig onze biertjes en maken nog een bijzondere selfie waar we alle 8 op staan.
Wanneer de muziek stopt gaan we onze jas halen. Dit duurt lang en de sfeer is wat grimmiger, ongeduldiger. Geduld is helaas een begrip dat niet bij iedereen aanwezig is. Als we naar huis lopen en bij Kersten op de hoek zijn. Zien we 2 mensen op de grond liggen. we gaan kijken of er niets erg is, maar ze reageren verbaasd en hebben schik. Het zal wel, we gaan verder richting huis en naar bed. Als ik 's ochtends wakker wordt zie ik nog een bericht van een kameraard die de kroeg in wilde, maar niet kwam. Zo druk was het dus nog en er waren hoorden we later 1000 man in de tent. Geweldig gewoon.
Zondags sta ik op, mijn spullen zijn al ingepakt en we gaan ons opmaken voor de voetbal. Ik mag vlaggen en in de 2de helft begint het te regenen. Dit terwijl mijn regenjas nog in de kleedkamer hangt. Erg balen dit, maar goed we doen het ermee. We verliezen, maar na afloop zitten we vol in de sfeer. We drinken onze biertjes en gaan naar de tent. Hier houden we het nog vol tot een uur of half 11. Net niet helemaal tot het gaatje, maar compleet verzadigd. We zitten vol en gaan voldaan naar bed toe.
's Maandags. Een persoonlijke traditie is 3 jaar geleden spontaan ontstaan toen ik mijn fiets had laten staan. Waarom ik überhaupt met de fiets naar de kermis ben gegaan toen op zondag na de kantine is me nog steeds een raadsel. Maar goed, een stukje wandelen doet altijd goed. Deze maandag doen we dat eveneens. Iets korter dan gebruikelijk, maar we maken een ommetje. Mijn broer heeft me geappt en zal met ons meelopen. De rest heeft alweer een andere traditie waaraan ze deelnemen. Verzamelen bij een vriendin waar de soep en eieren klaar staan. We halen een heerlijk broodje bij de Spar. Een huzarenstukje wat menig dorpsgenoot nadoet voor deze maandag. Als mijn broer er is om 13:00 uur gaan we naar de kermis. Wanneer we bij het café aankomen draaien we echter nog even om. De rest is nog bij de vriendin. Wij gaan daar nog even kijken en ik krijg een goddelijk kopje courgette soep aangeboden. Heerlijk op een dag als deze. Met gezellig geroddel en een paar flessen bier in aanslag lopen we daarna alsnog naar het café.
Anders dan in andere jaren is het nu wat kouder en is er kans op regen. We gaan onder de luifel staan, waar ik dankbaar ben dat ik mijn oordoppen bij heb. Niet dat ik het erg vind dat er in het begin keiharde rockmuziek wordt gedraaid. Al helemaal, omdat de mensen die er als eerste zijn het gewoon kunnen waarderen, maar het volume me erg gortig is. Daarbij geniet ik dat de grondleggers van de kermismaandag er nog altijd zijn. Als het droog lijkt te blijven lopen we onder de luifel vandaan en gaan buiten staan. Klimaatverwarming, het zal allemaal wel, maar ik vind het bijzonder prettig dat ik begin oktober soms nog in t-shirt buiten kan staan. Daarbij weet ik het met klimaat verwarming nog niet zo. De aardbol heeft namelijk gewoon te maken met ijstijden. Sla daar de geschiedenisboeken maar eens op na. Maar goed, de biertjes gaan er goed in. Alleen bij mijn partner niet, die is helaas iets eerder weg en zal bij het eten er wel weer zijn. Het eten is inmiddels een traditie. Al is ons vaste nummer 0485-514409 op maandag in oktober niet standaard (meer) open.
Rond 18:15 uur gaan we eten bij een vriend alwaar we de ruimte hebben. Het wordt de Kapadokya en ik moet zeggen de kipdöner schotel vliegt erin. Dit met de nodige flessen bier. Ondertussen lijkt het, zonder overdreven aantallen, wel een vrije inloop. Heerlijk hoeveel mensen er tussendoor nog komen en bier drinken. Er zitten mensen met de plannen om terug te keren naar kroeg aan tafel. Overigens doet het cafe het steengoed door uitstekende broodjes worst met aan te bieden. Zelf moet ik van deze worsten vaak overgeven. Dat is voor mij toch wel een worst scenario. Het wordt later en later en als dan nog een andere vriend terugkomt en de preekstoel heeft gevonden. Ouwehoeren we over vanalles en nog wat. Er volgen nog wat biertjes, biertjes en er staan volgens de kenmerkende Oeffeltse gezelligheid diverse flessen uit meerdere kratten op tafel. Rond 02:00 uur lopen we terug naar huis. Kapot, moe maar volledig voldaan. Dit was de dag die we tot het gaatje gingen. Niet gepland niet bewust, maar soms loopt het nou eenmaal zoals het loopt.
Dinsdags is zo’n dag dat je zwaar vermoeid opstaat en amper het gevoel hebt dat je leeft. Er is een lichtpuntje. Je weet dat de kermis nog in het dorp is. In alle rust kom ik de dag door. Fiets met mijn brakke hoofd naar de groenteboer en haal daar een 1persoons ovenschotel. Makkelijk, vers en gezonde. Daar ik even niet intensief mag sporten, loop ik deze keer mijn ronde voor de traditionele oliebollen. Oliebollen halen is het eindpunt van mijn ronde. Mijn partner is werken en bijna de hele dag niet aanwezig. ’s Avonds ga ik nog even naar de tent. Dit jaar staat er een jonge dj. Ondanks dat het niet zo druk is. Zo wordt er zelfs nog getraind door voetbalteams. In mijn ogen onmogelijk. Wie gaat er nou trainen. Dit kan toch woensdag zoals wij dat deden?
Als ik n de tent aankom wil ik mijn jas ophangen maar de garderobe is onbezet. Er is nog een 3tal complete verdwaalde Duitsers die even sfeer komen proeven. Ondanks dat het rust is, is het mooi om te zien dat er nog wat mensen verzamelen. Zoals de vrollie van de brandweer. Zelf haal ik hier mijn kruisje door het eerste biertje van de dag te drinken. Als ik van mijn biertje nip op dinsdagavond in de tent is het voor mij uitgespeeld. Het mooie vind ik is dat de dj er werk van maakt en er voor gaat. En het lukt hem, ondanks dat er een man of 70 is, weet hij de sfeer er in te krijgen. Dan ben je echt een klasbak. Iets over 12 is het afgelopen en loop ik te tevreden huiswaarts. Als ik woensdags opsta weet ik een ding zeker en dat is dat ik de kermis…..
Reactie plaatsen
Reacties