Halloweentocht

Dit jaar kreeg ik een paar keer de vraag wil jij ‘spook’ spelen met de Halloweentocht? Ik moest vanwege een drukke agenda in deze periode. Jaarvergadering voetbalclub, startend commissiewerk voor de carnavalsvereniging hier even goed over na denken. Ik zeg niet snel nee tegen dingen, maar soms moet je even opletten. Een week na de kermis, waar de vraag weer kwam, heb ik mijn veto gegeven en zou gaan mee doen met een vriendin. Maar wat is Halloween eigenlijk? Want toen ik jong was bestond het nog niet. Althans de trend was niet overgewaaid vanuit de andere kant van de oceaan. Als ik aan Halloween denk, denk ik eerder aan een reclame uiting voor de hoofdstad van Oostenrijk. Iedereen is welkom, Hallo Wien! Maar goed het blijkt een soort van ‘griezel ’event te zijn wat de afgelopen jaren aan populariteit toeneemt. Menig themaparty wordt gehouden in Halloween stijl. Voor de organisatie van ons jongerenhuis een reden om sinds 2 jaar een heuse tocht door het dorp te houden. Waarbij veel mensen een handje helpen.

Zoals gezegd, ik ben iemand die van moment naar moment leeft en nooit heel ver vooruit kijkt. Dus eigenlijk pas na afloop van de alv van donderdag gaat mijn focus op zaterdagavond. Inmiddels hebben we het schema gekregen met uitleg en wat ik zelf bijzonder prettig vind. We hoeven niet eerst ergens te melden, maar een ieder mag op zijn of haarpost plaatsnemen. Hierbij moet onvermeld worden gelaten, dat wij de keuze uit 2 plekken of een vrije rol zouden krijgen. Dat laatste zou wel eens een perfecte plek bedachten we ons later. Op de dag zelf verzin ik ineens dat wat make up niet verkeerd is. Met goede hoop ga ik in de oude carnavalsspullen bij ons pap op zolder kijken. Ik meen dat we nog wat van die make-up krijtjes zouden moeten hebben. We hebben er eentje, die is rood van kleur en amper 0,5 centimeter groot nog. De rest van het bakje, waar de deksel van ontbreekt is leeg. Damn, dat gaat hem niet worden. Tot ik opeens op een witte tube stuit. Er staat een ‘geschminkte ’clown op afgebeeld en op de tube zit nog een gulden sticker van Novita Gennep. Het spul erin is een opgedroogde substantie welke ik als proef op mijn hand smeer. Yes, die doet het nog. Ik was hem daarna met afwasmiddel. Ik stuit verder nog op tanden, welke ik grondig was en een kapotgave bril.

Tevreden keer ik huiswaarts en thuis ga ik me ‘opmaken’. Mijn gezicht is wit ik trekt wat bloedsporen met het rode stulpje en trek nog wat verder rond mijn ogen met een eyeliner. Ja ik heb een eyeliner. Deze heb ik in 2015 voor de liedjesavond gebruikt. Als de vriendin binnenkomt schrikt ze zich het apelazarus. Nu al, omdat mijn partner en ik van een andere plek komen door de deur komen. Nou al schrik? We nemen voor de zekerheid een paraplu mee, want het weer zou slecht kunnen zijn. We lopen achter ons huis langs waar een geweldig mooi kerkhof is gebouwd. De mensen, welke ik allen redelijk tot goed ken, herkennen me niet direct, pas als ik praat weten ze het. Hey dat is Tim. Dat zit wel goed denk ik. We lopen verder en gaan op een oprit achter een muurtje staan.

We komen met geluid tevoorschijn als er wat jonge kinderen voorbij komen. Een wijsneus geeft aan, dit is echt niet eng. Maar goed, we mochten ze nog niet ‘echt’ laten schrikken. We lopen verder richting Kersten financieel advies, waar we achter een muurtje stil blijven staan en dit eveneens doen als een groepje voorbij komt. Hier blijven staan kan, maar wellicht hebben we elders nog een vrije plek. Een vrije rol, is een vrije rol en kan voor verrassingseffecten zorgen.

Als we richting de rotonde lopen zien we aan de andere kant verkeersregelaars. Het zijn details, maar zeer goed aan gedacht. Ons oog valt op vier jonge meiden die bij de bushalte staan. Ineens rijden er 3 grote luxe auto’s met een blauw zwaailicht aan het terrein op. Ze stappen allen uit. Het zijn jonge mannen, compleet met uurtjes en al. Uit de middelste auto stapt een Donald Trump, look-a-like uit. Hij gedraagt zicht echt als de Amerikaanse premier en het horen van volkslied. Nemen de ‘beveiligers’ de dames mee en stappen de auto weer in. Ze rijden een rondje over het raadsplein en vervolgen hun weg weer. Het heeft niks met de tocht te maken. Het is een ludieke actie van voor ons totaal onbekenden, maar het bijzonere is, samen met de verkeersregelaars zijn wij de enigen die hier getuigen van zijn.

We lopen verder naar het brandweerpaadje, waar het in de regel aardedonker is. We komen 2 personen tegen, die vanalles hebben gedaan. Er staan lampjes op het pad. Als er kinderen aankomen, pakt een van de 2 zijn mes en doet alsof hij mij gaat vermoorden. Mijn tanden en bril heb ik af, want maskers zijn nog niet toegestaan bij de jongste groep(en). De ander ligt onaangeroerd op de grond, maar die gaat de schrik nog wel aanjagen is de verwachting. Na een paar groepjes lopen we verder naar de Houwsestraat. We raken even helemaal de kluts kwijt als we denken dat een pijl verkeerd om hangt, maar die blijkt wel goed te hangen horen we later van de meiden die in de boomgaard staan. Via de donkere Houwsestraat waar we langs een rammelend hek lopen en nog mensen tegen komen. ‘Dat zijn geen spoken’, en bedankt. Gaan we even naar de rustplaats, daar is het rustig. Er wordt wat aangeboden, maar dat hoeft voor ons. We lopen daarna richting de spoordijk, maar juist de boerderij van Takken is het pad. Hier komen we tevoorschijn van achter een muurtje. Een perfect moment. De kinderen verwachten namelijk na de 2 spoken tussen de silo’s door niets meer. We gaan na een korte pauze hier verder. Hier sla ik nog wel een flater, door op het verkeerde moment te komen uit de kuulvoer opslag. Dit is helemaal niet eng… hoor ik ben Roos van Berkel en wie ben jij? Dat was Tim, ja dat was Tim. Zelf blijf ik stil, omdat ik met mijn gebit in amper te verstaan ben.

We gaan verder en lopen buitenom en lopen elkaar dan bijna omver. Als hier beelden van zouden zijn, zouden dit hele bijzondere zijn. Met mijn bril zie ik nog minder dan 25% en we belanden nog net niet in de berm. We gaan aan het einde van de spoordijk half in het gras liggen. Een perfecte plaats blijkt later, want voor ons valt een pijl op en als we genoeg wegduiken zien ze ons niet. Daarbij staat er een bus aan de overkant omdat pad af te sluiten. Deze bus (hij is van mijn papa horen we nog) is de afleidingsmanoeuvre. We kunnen hier een paar keer een mooie en redelijk onverwachte move doen. Schitterend. Deze was echt eng! Maar wel weer een aantal keer, dat is Tim. Volgend jaar ga ik een masker dragen.

We wegen af, blijven we hier of gaan we verder. Daarbij weten we dat halverwege een paar teamgenoten iets prachtigs hebben gebouwd. We moeten opletten met lopen. Je wilt hun ‘act’ niet teniet doen. We lopen voorzichtig, zien gigantisch weinig, maar komen bij ze aan en kunnen meteen de struiken in voor een paar kinderen. We moeten opletten niet naar beneden te glijden. Een stap en we liggen in de doorns richting het beekje. We doen een paar keer mee en gaan dan verder waar we super realistische hartkloppingen horen. Hier wederom tijd en energie die er is ingestoken. Geweldig gewoon. Hier komen we nog een keer onverwacht uit de struiken en we krijgen te horen dat dit een van de laatste groepen is.

We lopen verder via het terrein van Peter Graat, waar 2 jongens vanalles klaar hebben staan. Ze zitten rustig op een stoel met een flesje bier, maar als er mensen langskomen dan zorgen ze voor effecten.. Wij lopen door en horen kinderen aankomen en besluiten weer verdacht te gaan zitten. We gaan op de brug in de Scharmolen zitten. We testen even, maar dat zie je niet aankomen denken we. Hetgeen blijkt te kloppen. Wederom een verrassingseffect. En wat is deze rol toch heerlijk. Het is helaas te laat om nog de mensen op de Kerkstraat-Zuid en Raamhof te zien, want die zagen er eveneens prachtig uit zagen we op de foto’s. We komen nog langs versierde huizen en gaan dan even het jeugdhuis in. Hier drinken we snel 1 of 2 biertjes en keren dan voldaan huiswaarts. Een mede spook zegt nog, dit hoort er natuurlijk eveneens bij. Waarvan akte.

Ook al heb ik zelf misschien niet zo veel met Halloween. Vandaag konden we ons laten zien en meehelpen en maakte indirect, want je doet het natuurlijk met z’n allen, onderdeel uit van een avond waar 130 kinderen een leuke avond hebben gehad. Daarbij hebben heel veel mensen hun steentje meer dan bijgedragen en er echt iets van gemaakt. Complimenten aan de organisatie om een heel dorp in beweging te krijgen en voor saamhorigheid en vermaak te zorgen.