Nijmegen

‘postzegel en muntenhandel’

Al maanden of beter jaren, ligt er een onaangeroerde map in een van onze kasten. Hierin zit een kleine collectie postzegels. We doen er niets mee, kunnen er weinig mee en ik heb me voorgenomen deze een keer bij de postzegel- en muntenhandel in Nijmegen aan te gaan bieden. Toevallig ga ik naar Nijmegen toe, want er ligt een cd klaar bij Kroese. Dit in tegenstelling tot een plaat die ik besteld heb in oktober en een andere cd besteld in juni. Ik dacht dit mooi te combineren, maar ga nu min of meer voor 1 cd naar Nijmegen. Maar goed met de postzegel klapper en wellicht nog een bezoek aan andere winkels heeft het wellicht meerdere doelen.

Ik ga op mijn fiets naar Cuijk en ga op goed geluk naar het station. Dat wil zeggen, ik kijk verder niet naar de vertrektijden van de trein.  Maar zie gewoon welke trein het wordt. Het is warmer dan dat ik had verwacht en als ik op het station. Hier check ik gelijk in. Na het inchecken doe ik mijn trui uit, want die is overbodig. Zelfs mijn jas hoeft eigenlijk niet aan. Het is nog een heerlijke nazomerse september dag. Ik stap de trein in en pak mijn krant erbij. Ik luister naar muziek via mijn discman en stap op mijn gemak de trein uit in Nijmegen. Ik neem me voor eerst naar de postzegelhandel te gaan. Ik weet niet precies waar hij gevestigd en ga min of meer de kant uit waar ik verwacht dat deze zit. Dit is een prima keuze, want ik blijk  in de goede richting te lopen als ik google maps om assistentie vraag. Voordat ik de winkel instap adem ik een keer in en uit. Want dit zou wel eens een bijzondere ervaring kunnen worden.

Ik stap binnen en de zaak ziet er uit zoals ik het verwacht had. Er staan overal van die plastic bakjes. Er liggen 100’n klappers. Op gigantische stapel en op de toonbank. Achter de toonbank zit een 60ér op een authentieke bureaustoel die 2 mensen te woord staat. Je kunt er ansichtkaarten kopen. Er zit nog een man voor me bijzonder geïnteresseerd door een muntenklapper te bladeren. Met zo’n zwarte blaadjes met vakjes waar je muntjes in kunt steken. Ik vind het echt bijzonder gaaf om hier te zijn en wacht geduldig af. Ik heb al vriendelijke goeiendag gezegd en kijk mijn ogen uit. Het stel leest nog wat blaadjes voor en neemt het lijken wel middels een typemachine getypte stencils door. Even later wordt er goedkeurend afscheid genomen. De medewerker eindigt met. Tot de volgende vondst. Ik mag plaatsnemen en vertel me dat ik een leek ben op dit gebied. Daarbij vertel ik dat ik een klapper met een random collectie bij me heb. Of en wat het waard is weet ik niet. De man bladert erdoorheen. Als eerste valt hem een sticker op. Postzegelcentrum Venray, die bestaat niet meer. Hij geeft aan dat het met recht een ‘kinder’collectie is. Hij kan hem voor me doneren aan KIKA. Voor verzamelaars is dit niets bijzonders. Hij begint enthousiast te vertellen over het mindere gebruik van briefpost en postzegels an sich. Ik zeg dat ik de klapper graag aan het goede doel doneer. De postzegels zullen daarna bij verzamelaars in het Oostblok komen. Na nog wat gesproken te hebben over post en zegels bedankt ik de man. Ik groet vriendelijk en de man zegt tegen me; tot de volgende vondst. Met een goed gevoel ga ik richting de Burchstraat.

Op weg naar de Burchtstraat zitten al veel men op terrassen waar je van die met linksafgetrokken buffelmelk bij je koffie krijgt. Sowieso is Nijmegen een knijterlinkse stad, voor zover je zoiets kunt beoordelen. Ik heb er geen moeite mee en snap dit volkomen in een stad waar veel (belangrijke) studies gevestigd zijn.  Ik loop over de markt waar het ‘gezellig’ druk is. Mijn oog valt op boekenvoordeel en ik besluit binnen te stappen. Meestal is het een ongeordende bedoeling, maar vaak staan er wel leuke boeken. Het aanbod boeken is vrij gering. Wel valt mijn oog op een film. Wellicht dat ik deze meeneem, maar ik twijfel nog even. Ik loop naar buiten via de markt richting de Waaghals.

Hier scrol ik door wat platen en cd's heen. Er blijft bijna traditiegetrouw wat hangen. De vriendelijke hippie achter de toonbank helpt me adequaat. Daarbij heeft hij nog een heel leuk feitje. Wist je dat dit de meest verkochte cd allertijden is? Dat hebben die Cubaantjes toch maar goed gedaan. In uiterste concentratie stopt hij de de cd's in de hoesjes. Ik reken af en ga weer terug naar de boekenvoordeel. Mijn twijfel is, ik ga de blu-ray kopen.  

Er zit een medewerkster achter de kassa verstopt. Ze zit continue op haar telefoon, voor haar neus staat een pakje fristi. Een man is blij met de kaart die hij gevonden heeft en gaat afrekenen. De vrouw achter de kassa zegt niets, pakt de kaart, scant deze, maar blijft ondertussen op haar telefoon bezig. De man vervult zijn weg. Ze heeft nog geen blik uitgewisseld met de man. Alsof ze een taakstraf volbrengt met zo weinig beleving heeft ze hier haar dagbesteding. Erg bijzonder dit. Ik ga haar toch maar aan het werk zetten, want de blu-ray zit niet in het doosje. Ze moet contact maken en bijna nog van haar plek af. Ze doet dit, ik blijf, uiterst vriendelijk en ga met dit cadeautje verder. Het cadeautje voor mijn partner en het cadeautje door deze bijster ongeïnspireerde medewerkster.

De laatste weken bestel ik behoorlijk wat via jdsports. Vandaag kan ik er een keer fysiek naar binnen, maar het is mijn winkel niet kom ik bij het betreden van de drempel al achter. Bij de buren aan de overkant. De voormalige perry sports, die anno nu sportsworld heet, valt me op dat er onder al veel staat. Vroeger was dit een balzaal, waarna je via de roltrappen boven in een altijd fraai verzorgde winkel kwam. Nu is het er een zooitje. Ik zie een man van mijn leeftijd met z'n zoontje er lopen. Wat een geluk denk ik dat deze jongen nog mee mag maken hoe een sportwinkel er van binnen, uit ziet. Het hockeyveldje, het basketbalveldje hebben plaatsgemaakt voor ongeordende rekken kleren waarop veelal sale staat te lezen.

Mijn weg vervolg ik naar Kroese om mijn bestelling op te halen. Ik heb zin in loempia's, maar het is me veel te druk bij de Vietnam Street Food. Bij Kroese haal ik mijn cd bij de kassa op. Hij ligt klaar en de jonge medewerker, niet die trage onvriendelijke man, helpt me uitstekend. Ik ga richting het station waar ik waarschijnlijk al de trein in kan, maar dat wordt nog een uitdaging. Mijn ov heeft te weinig saldo dus laad ik deze online op.. Nou dat lukt half, er staat €10,- klaar maar nog niet op mijn ov. Dat moet weer bij een andere paal of automaat. Alle 3 de automaten die ik hierna in de aankomsthal bezoek zijn defect. Heb ik weer,  heb je een ov-chipkaart kun je deze niet opwaarderen. Mijn missie slaagt bij een apparaat dat het wel doet. De tijd is hiermee geslonken. In de trein verorber ik mijn gevulde koek van de AH en drink van Sourcy Vitamin water. Hier had ik daags van tevoren nog een enquête over gemaakt, waardoor ik hier ontzettend veel zin in had.

In Cuijk ga ik nog even het dorp in voor een lunch. Deze ga ik scoren bij Bakker Bart. Het is er super rustig en het vriendelijke meisje helpt met meteen en vooral goed. Een stokbroodje mozzarella is zo gemaakt. Het broodje pittige kip. Niet te verwarren met pittige kipsalade van vroeger, wordt nog even bereid. Er komt een ontzettend zeker stel binnen. Ze overleggen even alvorens ze apart van elkaar bestellen en apart afrekenen. Ik vind het vooral, apart. Ik wacht ondertussen geduldig op mijn stokbroodje. Als deze warm is wordt het ingepakt en met een prettig weekend te wensen verlaat ik tevreden de zaak. Een paar uurtjes zoet geweest maar mooie ervaringen rijker. En het doel is bereikt een map postzegels armer een goed doel weer wat rijker.