8 november stond er in de agenda een zaalvoetbalwedstrijd geagendeerd. Nu ik die sport niet meer mag beoefenen. Althans niet op de door mij geapprecieerde positie schuif ik zo nu en dan door naar het tennissen. Deze 8 november was het al gelijk raak. Bij de eerste de beste wedstrijd in de wintercompetitie mocht ik al opkomen draven. Tegenstander was Thos uit Grave. In de volksmond de Graaf, omdat dit veel lekkerder bekt. Wie of wat we aan tegenstanders kunnen verwachten is ons een raadsel. Er kunnen door het geringe aantal inschrijvingen niveauverschillen zitten. Zo hebben we een 5je bij en een speler die altijd in de hoofdklasse/1ste klasse acteert. We rijden het sportpark op als we even moeten wachten. Voor ons parkeert een auto achteruit in. Ongeveer 25 meter van de andere auto’s af. Het zal een vrouw zijn, wordt gerapt. Het is een vrouwelijke bestuurster die uitstapt. Voor de goede orde, ik was niet de persoon die hier iets van vond. Want A ik had de auto op de zelf plek gezet en B niet achteruit…..
We lopen het sportpark op. We horen veel padel-geluid en zoeken naar een ingang. Die zal boven zijn gokken we. We lopen een trap op en moeten een dorpel van meer dan 20 centimeter over om binnen te komen. Er zitten veel vrouwen en vooraan 3 jongemannen. We geven ze een hand en gaan eerst omkleden. Dit kleedlokaal ligt beneden en de deur is nog dicht. Als deze open is nemen we de trap en komen in een gang terecht. Als we bij de mannenkleedkamer zijn lopen we een unit van een ruimte in waar te veel attributen aanwezig zijn. Ik kijk mijn ogen uit. Er liggen parasols bovenop het schap. Er staan 2 heaters, een wasrek en een wasmachine. Ja echt een wasmachine. Altijd handig natuurlijk. Of was dit niet de bedoeling? Daarnaast is er nog een deur naar onbestemde ruimte. Een toilet en liefst 4 douches.
We kleden om en gaan naar boven. Hier weer wat bijzonders. De tegenstander blijkt maar met 3 man te zijn. Ja hoe dan? Eentje is er niet, maar die is altijd laat. Nu dus ook. Om 19:05 uur is hij er nog niet. Ze bellen hem 5 x maar geen gehoor. Ze gaan wat mensen af in de hoop een 4de persoon te vinden. Ondertussen vraagt een van ons of er wellicht koffie is. Dat is gebruikelijk. Het is de tegenstander niet te verwijten. Ze zijn een hagelnieuw team. Daarbij is de teamcaptain bezig met het regelen van de 4de man. Hij heeft alle regels goed tot zich genomen en doet gewoon zijn best. Even later staan er 7 kopjes voortreffelijke koffie. Als er een 4de persoon is gevonden in de persoon van Jos kunnen we gaan spelen. Wel beginnen we aan 1 partij en moeten we op Jos wachten. Jos zit nog aan de gebakken vis en spruitjes, maar heeft zijn wijntje op zij gezet. Ik vind het knoepheet in de kantine en baal dat het allemaal langer duurt. De beoogde 4de man is het gewoonweg vergeten. Tsja, zul je altijd zien....
Als we de baan opgaan, moeten we wennen aan de ballen en aan het spel van de tegenstanders en aan onze eigen spel. Ik speel bedroevend slecht, maak mokertje veel onnodige fouten. Mijn partner speelt evenzo beduidend minder en maakt de nodige fouten. Gevolg we komen 5-1 achter. We komen terug tot 5-3. Op deze stand maak ik nog een beauty van een punt. Dat herhaal ik even later wederom. Dit in een game waar we gelijk moeten komen maar die en dus ook de set, verliezen. Ongekend dit wat een dramatische vertoning. De tegenstanders spelen overigens beide bijna geheel foutloos en tot 5x toe valt een bal op de achterlijn binnen. De 2de set is het nog niet geweldig, mijn service is nu 50% in, mijn partner slaat er nu meer in en aan het net pakt hij de nodige punten. We winnen 6-4. In de supertiebreak spelen we overtuigend. Het staat 8-1, wordt nog 8-2, maar met 10-2 winnen we deze supertiebreak en de set. De rest zat al lang en breed binnen aan de cake en een drankje.
Wedstrijd 2 moeten we tegen een beginnende speler. Hij tennist wel 3x in de week, doet veel mee aan racketavonden en zal zijn niveau omhoog krikken. Zijn partner is de teamcaptain die net een behoorlijke wedstrijd speelde. Mijn partner deze wedstrijd zegt dat we gewoon terug moeten slaan, dan komt het goed. We komen 2-0 voor, moeten op 3-0 komen, maar het word 2-1. Onze tegenstander is verrukt, want hij pakt niet alleen een game, hij behoudt zijn eigen service. Het wordt 3-1, prima game van mijn partner, maar dan 3-2 door een paar fouten onzerzijds. Zucht. Hierna lopen we erop en erover. Wel probeer ik de tegenstanders te stimuleren door een paar keer jammer te zeggen als zij een rally aan het kortste eind trekken. Mijn service loopt als een trein en ik sla 4 of 5 aces. Wel is er nog een bijzonder moment ik krijg bijna kramp als ik heel diep ga om nog een bal te halen. Hetgeen overigens niet lukt. Een van onze tegenstanders heeft dan 3x kramp gehad en trekt zijn lange broek maar weer aan.
Als het 5-0 in de 2de set staat en 40-0 heb ik de arrogantie om mijn service volle muziek te slaan. Er volgt een return en het punt is voor de tegenstander. Hierna verspelen we nog een punt. Gelukkig is het 40-30 wel raak en pakken we de game. Het fijne is de tegenstander heeft lekker kunnen spelen. Ik zelf ben tevreden. Het lukte me gewoon om geconcentreerd te spelen en ik maakte amper tot geen fouten. Dan mag de tegenstander wat op het oog wat minder zijn, je moet het wel even doen. Ik complimenteer onze tegenstanders oprecht, want zij gaan echt nog wel vooruit komen.
Op de baan langs ons is het af al we boven zijn. We pakken een biertje en gaan douchen. Ik kijk wederom mijn ogen uit in de kleedkamer. Wat is dit kapot gaaf eigenlijk. Al die attributen die hier hun opslagruimte genieten. De douche is hard ,warm, maar vooral kort van duur, zodat je om de 15 seconden hem ‘aan’ moet zetten. Mijn eerste biertje smaakte goed, de tegenstanders hebben een geweldige hoeveelheid hapjes en stokbrood geregeld. Dit hebben ze gewoon goed gedaan. Jos gaat na een wijntje naar huis. Hij is eigenlijk de held van de avond, want zonder hem hadden we überhaupt niet kunnen spelen.
Op de tap zitten 5 of 6 soorten bier. Ik zie de rest aan de Skuumkoppe trekken en bestel deze als volgende drankje. Achter de bar klinken vrolijke Hollandse meezingers en staan 3 mannen van ongeveer mijn leeftijd lekker te keuvelen met elkaar en biertjes uit te proberen. Ze hebben het niet druk, maar als ze dat wel zouden hebben ben ik er van overtuigd dat ze het eveneens makkelijk zouden redden.
Ik probeer nog een jutters bockbier van de Texelse brouwerij. Buiten is nog een behoorlijk potje damesdubbel aan de gang. Ondertussen galmt het nummer, van Links, Rechts van Snollebollekes door de speaker. Reden voor een vrouw van tegen de 50 om pardoes op te staan en in haar eentje door de kantine te gaan springen. Ik kan hier ontzettend van genieten, want niet dat we ons niet vermaken, een beetje reuring kan geen kwaad. Als de damesdubbel klaar is, hebben zij nog genoeg energie om wat te bewegen. Voor ons zit de avond er echter al weer op. Niet erg om een keer tijdig naar huis te gaan. Op naar een volgende ronde…..
Reactie plaatsen
Reacties