Muziek luisteren is een van mijn hobby's’. Zowel actief, dus achterover liggen en een plaatje, cd, mp3 of spotify streaming opstarten. Of passief, wanneer ik aan het werk ben, of een workout aan het doen ben of aan het lezen, of net wat. Binnen muzieksoorten heb ik diverse favoriete artiesten. Natuurlijk Scooter, Sportfreunde Stiller, Depeche Mode en New Order maar the Crystal Method mag zich zeker tot dit lijstje scharen. Maar wie of wat is the Crystal Method?
The Crystal Method is een Amerikaanse elektronische danceformatie bestaande uit Ken Jordan en Scot Kirkland. De band of formatie, net hoe u wil leerde ik kennen tijdens het spelen van het spel FIFA 98. De Nummers, Busy Child, Keep Hope Alive en Now is the Time figureerden tijdens het vele aanpassen van spelers teams, maar vooral bij de ultra gave introductie filmpjes van de speelsteden. De muziek is in Nederland niet superbekend alleen in de elektronische scene. Rond 2005, pas, hield voor mij het spelen van Fifa 98 op en kwam ik onverwacht nog in aanraking met de muziek. Tijdens het kijken van de AJAX jaar dvd hoorde ik de muziek opnieuw. Dit is in 2006/2007 geweest en vanaf dan volg ik de muziek op de voet en zijn er diverse nummers op mijn eigen gebrande cd’s gezet. Echt fan wordt ik in 2007 als ik het album the Legion of Boom koop. Vooral het nummer Weapons of Mass Distortion maakt nog immer veel energie in me los. In 2009 koop ik het album Divided by Night en in 2014 dit naamloze album. Voor mij is dit een van de beste albums van de groep. Waarom leg ik uit in deze review.
Met plezier haal ik het schijfje uit zijn verpakking en stop het in mijn Blu-ray speler. Wat een fantastische track bedacht ik me op de terugweg naar huis toen ik het nummer Emulator hoorde. Gas er op en gaan! Na een paar maal luisteren, hoor ik dat er in dit 1ste nummer een geweldig tussenstuk zit. Zelf ben ik verslaafd aan originele tussenstukjes. Dit was er weer zo eentje, ik word vrolijk van en zou er spontaan op kunnen dansen, als het moment daar zou zijn.
De single Over it was al door mij aanprezen, al voor het uitkomen van het album. Hij begint gewoon steengoed. Het All Night, I got a lot on my mind van Dia Frampton galmt door de speakers, waarna de muziek ineens de boventoon voert. Spetterharde beats, gevold door de zang; It’s my fault..… De intro van bijna een minuut maakt deze track al tot een bijzondere. De rest van het nummer leent zich bijna om mee te zingen. Ja, meezingen met the Crystal Method. Een aparte combinatie eigenlijk.
Het nummer Sling the Decks begint daarop zeer rustig, maar mond uit in een dubstepgala van jewelste. Snoeiharde beats op dubstep niveau schateren door de speakers. Op zich een prima plaatje, misschien niet geheel mijn ding, maar wel wat variatie. Hierna volgt Storm the Castle, wederom een track met een opbouw die uitmond in een berg herrie. Althans zou een leek het kunnen beoordelen, wanneer de rest van de cd niet beluisterd wordt. Wederom is de opbouw naar het hoogtepunt sterk. De beats snoeihard en de stem stoer te noemen.
110 to the 101 is iets minder my cup of coffee, maar er valt mijn inziens doorheen te prikken. Het geluidje wat door de track heen is gemixt vind ik eerder vervelend dan vermakelijk, maar goed dit is een persoonlijke aanname. Jupiter Shift wordt op meerdere plekken genoemd als een van de betere Crystal Method tracks. Zelf vind ik het een heerlijke grauwe plaat, die mooi opgebouwd is.
Bij het nummer Dosimeter denk je in eerste instantie wat een gezapige bedoeling is dit nou weer. Natuurlijk daar is ie weer, de opbouw, is van hoog niveau, maar het duurt even voordat er knal in de plaat komt. Als die er is denk je speedcore te horen. Heerlijk gewoon dit stukje kunst wat de heren gebruiken in deze plaat.
Grace is een nummer met LeAnn Rimes en eentje die niet zo maar uit je hoofd gaan. Haar beeldschone en realistische stem zorgt ervoor dat je geboeid naar het plaatje blijft luisteren. Het is een meeslepende track die wat rustiger is in vergelijk met de andere track. De outro is overigens ook nog fabelachtig. Difference begint gelijk volle bak gas erop! Geweldige track om te horen, die overigens wel weer wat dubstepgehalte in zich heeft. Echter ook hier valt overheen te stappen. De samenwerking met Franky Perez kan ook in het lijstje met geslaagde zaken des levens beschouwd worden door de heren. Na dit nummer volgt Metro, wat een kort intermezzo is. Waarom? Geen idee, maar ik stoor me er niet aan. Het raakt kant nog wal, maar er zijn ergere dingen in het leven.
De afsluiter is After Hours met Afrobeta. Als de plaat opstart weet je het al, dit nummer is van een leuk niveau en past perfect, maar dan ook echt perfect op de rest van de cd. Enige kanttekening is dat het nummer ineens is afgelopen. Het heeft geen outro. Het is net alsof de cd plots stilvalt. Feitelijk is dat zo, maar het is toch even wennen. Aan de andere kant het sijpelt ook niet doelloos voort, klaar is klaar.
Gevraagd naar een oordeel, levert The Crystal Method een schitterende plaat af, het is af en toe wel echt hard, maar ik vind het prima te doen. De opener Emulator is schitterend, de single Over it gewoon waanzinnig. De overstap naar dubstep, wat niet mijn ding is, komt eigenlijk gewoon goed tot zijn recht. De opbouw blijkt een van de dingen die goed besteed is aan de heren. Verder is het bij vlagen gewoon een heerlijke rauwe beukplaat. Zeker aan te raden voor de mensen die in de winter van nature geen energie hebben. Draai deze plaat op je iPod naar je werk en de dag is een stuk anders. Zelf gebruik ik hem ook wel eens als oppepper voor een voetbalwedstrijd en met succes.
Zo maar een cd uit 2014 die door mij geadoreerd word en is beschreven. In de tussentijd is er wel wat gewijzigd. Ken Jordan is vanwege zijn gezondheid uit de formatie moeten stappen. Chris Kirkland gaat in zijn eentje en na goed overleg vrolijk verder. De laatste 2 albums zijn The Trip Home & The Trip Out. Beide heb ik op vinyl in mijn collectie. Van het laatste album is House Broken zelfs een van mijn favoriete nummers allertijden verworden. Daarnaast mag een samenwerking met punkrock legende Iggy Pop niet onvermeld blijven.
Het album the Trip Home heb ik na maanden lang twijfelen in 2018 het album besteld vanuit Amerika. Compleet met een gave koptelefoon van Blue en poster welke ik ingelijst heb. Het kostte destijds wel 300 dollar, maar met de koptelefoon heb ik nog altijd heel veel plezier. In mijn spotifylijst staan verschillende tracks van the Crystal Method en zullen daarin blijven bestaan. Het blijft heerlijke oppepende muziek en ik luister het nog immer graag.
Reactie plaatsen
Reacties