Wie mij een beetje kent weet dat mijn zaterdagochtend bol staan steriliteit. Het is bijna iedere week het zelfde. Iets waar ik overigens geen moeite mee heb. Ik zorg dat ik voor 09:30 uur op de fiets zit naar Gennep. Daar ga ik brood en (in het seizoen tulpen) of gerbera’s halen. Daarna poetsen, redelijk uitgebreid lunchen en dan s middags een krantje lezen en/of even uitrusten van een week. Deze zaterdag week eigenlijk niet zo heel af. Toch werd het net even wat anders dan we gewend zijn.
Mijn wekker staat om 08:50 uur, dat is niet zo vreemd. Dat staat hij namelijk iedere zaterdag. Ik schrik wakker en ga naar beneden voor mijn koffietje, boterham en bakje skyr. Een halve liter water gaat er eveneens wel in. Ik pak niet mijn eigen fiets, maar de elektrische fiets van mijn partner en fiets naar Gennep. Dit, omdat het aantal boodschappen deze keer wat ‘groter’ gaat zijn dan normaal. Ik fiets mijn route naar de bakker waar ik meteen geholpen wordt. Er staat een jongedame te wachten. Zij wil lactose, glutenvrij brood, maar dit was blijkbaar niet te bestellen. De medewerkster die mij helpt bemoeid zich er mee en snapt niet, dat dit telefonisch niet geregeld is. De kinderen van de jongedame komen nog net niet naar me toe. Ik betaal incasseer mijn piggy’s en ga verder richting bakkerij ’t Stoepje. Al heet de zaak tegenwoordig Hartjes zie ik als ik in het verlaten pand binnen kom. Geld de combi nog vraag ik? De medewerkster kijkt wat verward, door het woord combi maar geeft aan dat deze nog geld. Mooi denk ik en met 6 kipkebap, 3 pulledpork/3frikadel en 12 ambachtelijke worstenbroodjes verlaat ik de zaak. Ik heb me voorgenomen kip te gaan halen bij de kraam op het Europaplein. Hier kom ik bedrogen uit. Deze staat er niet, dus kan ik alleen nog pinnen. Dit laatste moet ik ook nog even doen. Ik fiets terug naar huis en laad de spullen uit.
Een van mijn nichtjes moet in Cuijk voetballen en daar ga ik even kijken. Ze speelt in de onder 11-3 en een van de trainers van de jeugd en rasechte clubman is overleden. Ze zullen met rouwbanden spelen. Voor een jong team al helemaal wat bijzonders. Ik fiets op intuïtie richting het sportpark van JVC en zie al snel waar ze moeten spelen. Mijn fiets zet ik bijna op het veld neer en ik ga langs de kant staan. Zoals het hoort ruim van het veld af. Voor me staan de 3 coaches van de thuisploeg druk te coachen. Langs me staat een dame, ik vermoed van Turkse komaf. Als er een moment zou komen om te vragen wie haar zoon is, dan komt het moment er niet. Ze gaat bellen en loopt naar een veld achter ons en keert niet meer terug. Mijn nichtje ziet me staan en kijkt wat verbaasd dat ik er ben. Het team speelt vind ik voor zo’n jonge ploeg goed. De keeper wil opbouwen, al heeft een van de verdedigers nog moeite met zijn handelingssnelheid. Toch compenseert hij dit meestal door bij balverlies meteen te heroveren.
De wedstrijd gaat leuk tegen elkaar op. De keeper van mijn nichtjes team doet het erg goed. Een wat stevigere jongen speelt erg goed. Mijn nichtje is veel aanwezig, maar nog wat bangig in deze, voor haar eerste krachtmeting op half veld. Ze schuwt de duels nog een beetje, terwijl ze echt wel sterk is. Ze trapt een bal in, maar wordt teruggefloten en moet indribbelen. Dit doet ze en ze geeft zo de semi-assist voor de 1-2. Het is 1-2 als de wat stevigere jongen een gigantische kans mist. Hierna loopt hij tegen iemand op en zijn trainer doet een ding fantastisch. Hij haalt hem er af en spreekt hem aan. Als hij er weer terug in komt, raakt hij jammer genoeg geen bal meer. Mijn nichtje maakt nog een keer een overtreding vanwege een duwtje in de rug. Het is wat je noemt een nuttige overtreding.
Het wordt 2-2, net nadat mijn nichtje gewisseld is. Ik wilde in de rust koffie gaan halen, maar ben doordat ze al 2x gepauzeerd hebben van mijn apropos af. Na de wedstrijd kan dit wel bedenk ik me dan. Hierna volgt een uiterst bijzonder moment. Er komt een team van de plaatselijke club aanlopen. Een speler van de thuisvereniging vraagt of ik weet of dit veld B is.”Mijnheer weet u welk veld dit is?” Heel eerlijk, nee dat weet ik niet. Het verbaasd me vooral dat hij als, 12, 13 of 14 jarige en vermoedelijk langer lidmaatschap dit niet weet. Even later loopt zijn begeleiding langs. Hier volgen kreten van een leider van een grotere club. “Van deze lichting ken ik eigenlijk alleen Damian al, die had ik een paar jaar terug al in mijn team, de rest ken ik niet”. Ik vind hier verder vrij weinig van. Al zou ik dit als leider niet willen, dat ik mijn eigen spelers niet eens bij naam kan noemen.
Terug naar de wedstrijd. Het is 2-2 als het laatste kwart begint. De uitploeg scoort, verrassend de 2-3. Het werd nog 3-3 door een prachtig doelpunt van de thuisploeg. Het is inmiddels 11:50 terwijl de wedstrijd om 10:30 uur begon. Bijzonder, want de wedstrijd zou mijn inziens 50 minuten duren. Nadat de thuisploeg nog in het zijnet schiet is het gedaan. 3-3. Dit is een mooie weerspiegeling van de wedstrijd. Er volgen penalty’s. Ik ben benieuwd naar hoe mijn nichtje het gaat doen. Ik weet dat ze vaak wat gehaast is. Niet de tijd neemt. Maar vandaag is het anders. Ze schiet hem binnen. Dat is de eerste van de eerste 8 penalty’s totaal die erin gaat. Goed gedaan. Als iedereen heeft geschoten komt ze naar mij toe. Ik geef een high five en complimenteer haar met de wedstrijd en natuurlijk penalty. Vanmiddag zie ik haar op de verjaardag van oma. Ze is super verlegen, maar ik merk dat ze het leuk vind dat ik er ben. Als ik naar de kantine wil lopen voor een koffietje en sanitaire stop kom ik nog bekenden tegen. De eerste gaat vlaggen bij zijn zoontje. Je moet wat, hij is zelf allesbehalve voetballer, maar het leuke is. Ik heb nog met de pronkzitting in een act met hem op het podium gestaan. Toen was ik de vlagger. Dus ik imiteer mijn rol van destijds. Hij geeft aan er niet veel kijk op te hebben, maar ja dan moet iemand anders het maar doen. Het tekent hem dit te doen voor zijn zoontje en teamgenoten.
De ander is trots NEC supporter en alhoewel zijn zoon pas 11 is, mag deze in de hoofdklasse bij de onder 14 keepen. Talent heeft hij dus zeker. We hebben het over vanalles en nog wat en ik loop daarna de kantine in. Ik maak een sanitaire stop als een vader scheldend op zijn kind achter me na het toilet binnenkomt. Het kind heeft hem geduwd of danig uit balans gebracht dat er koffie op zijn hand is gemorst. Ik denk vooral het is een kind geweest, blijf rustig joh en ga niet in op zijn steeds zachter wordende tirade. Ik loop naar balie en bestel een koffie. Deze komt uit zo’n 20 liter koffiekan, waarna ik rustig richting mijn fiets loop. Mijn discman uit de rugzak haal en op mijn gemak mijn fiets van het slot haal. Ik drink rustig mijn koffie uit en zet mijn discman aan. Ik mis een prullenbak bij het einde van het sportpark dus fiets met mijn bekertje in de hand de Sportlaan op. Een windvlaag zet op en mijn pet waait af. “mijnheer uw pet” roepen een paar scherpe kinderen op weg naar het voetbalveld naar me. Ik raap hem op zet hem op en steek over. Op goed geluk richting de Sahin Market. In een straatje waait mijn pet weer van het hoofd af. Gelukkig in een rustig straatje, dus geen paniek. Ik fiets verder Cuijk-Noord in waar ik mijn prullenbak tegenkom. Ik parkeer mijn fiets en maak de deur van de Sahin Market open.
Een oudere vrouw zit rustig op haar stoel achter de kassa. Ik heb niet het idee dat ze daar veel vanaf gaat komen. Achter de toonbank van de vleeswaren staat een vriendelijke man. Hij helpt me meteen als ik naar de toonbank stuur. 1,5 kilo kipfilet heeft hij zo gereed en ik pak nog een ayran uit de koelkast. Hierna loop ik naar de kassa. Wens de dame een goed weekend en vervolg mijn weg naar huis. Door het centrum via de chique buurt langs mijn oude school. Zoals mijn herinneringen zijn, is deze school eveneens. Compleet weggevaagd. Er staan nieuwbouwhuizen. Ik steek daarna de grote weg over en fiets over de dijk naar Sint Agatha. Ik moet nog een verjaardag filmpje maken. De dijk lijkt me vandaag een symbolische plek. De hele dag was ik bezig aan of met de Maas. Thuisgekomen staat de oven aan en kan het stokbrood erin. De middag is aangebroken, er lag alleen geen krant in de bus…
Reactie plaatsen
Reacties