Vrijgezellenfeest

Zaterdag 9 augustus hij stond al even op de kalender omcirkelt. Het vrijgezellenfeest van mijn broertje. De groepsapp met aanwezigen was ruim op tijd gemaakt. Het hing van wat bijzonder grote levensingrijpende vreugde af, of iedereen er wel of niet bij kon zijn, maar uiteindelijk was de groep enorm. Zo konden 2 man weer snel na dagritmes van korte slaapjes weer een ouderwetse nacht op pad Mijn broertje mocht uiteraard van niets weten. Hij had het een week eerder 'verwacht' op mijn verjaardag de dag daarvoor. Toen wilde ik nog zeggen tot volgende week. Gelukkig deed ik dat niet. De organisatie bestaande uit 2 dames en 2 heren had een programma en locatie bedacht. Een groep van 20 personen krijg die maar eens op een locatie als je wilt overnachten Uiteindelijk kwamen we terecht in Antwerpen. Niet in Biljard palace maar in een hostel the Ash aan de Italielei. Dat dit aan de voorkant goed geregeld was, was niet zo verrassend. Wel dat we er nog in konden. Want in Antwerpen kwamen we erachter dat er meer mensen van de achterkant houden. That could be some pain in the ash….

In de week voorafgaand begon de app ineens overuren te draaien. Natuurlijk stonden er nuttige berichten in. Het programma, het vervoer, de parkeergarage en de verblijf locatie. De laatste paar dagen en vooral laatste nacht was er iets anders gaan. Om onverklaarbare reden was bijna iedereen gifs aan het pro'beren'. De ene na de andere beer kwam voorbij. Ik ging er bijna van ijsberen. Of zijn er veel mensen liefhebber van grote beren ook wel genaamd 'master'beren? Het antwoord zou in de loop van de dag wel volgen, ik pro'beer'de me er vooral niet aan storen en geen beren op de weg te zien. Of dit een beresterke eigenschap is? Ik laat het in midden. In elk geval was de beer los in de app.

Het is zaterdagochtend, ik heb er zin en en we gaan verzamelen op de afgesproken plek. Ons pap haalt me op en we lopen binnen het huis binnen. Schudden wat handen, stellen ons voor en gaan ervoor. Even later gaan we met het hele gezelschap naar het huis van mijn broertje. Er is al herrie, dus hij zou het kunnen horen. Voor de zekerheid is gecheckt of ie wel al wakker is, maar dat is het geval. Hij is blij verrast als we binnenkomen. De broodjes worden op tuintafel gezet, de eerste blikken en flessen bier van hun inhoud ontdaan. Het programma wordt uitgelegd en we krijgen per auto een kaartje adressen mee en gaan naar Antwerpen. In het Engels zou je dit vrij kunnen vertalen als mierengooien, maar dat doen we uiteraard maar even niet.

Er blijkt nog een gigantisch lhbqti evenement te zijn, want de Pride vind plaats in Antwerpen. Niet zo groot als in Amsterdam, maar goed dit zal wel zorgen voor extra drukte is de verwachting. Zelf voel ik me wat opgelaten. Op mijn New Order t-shirt van Levis staat een regenboog. Zul je altijd zien, al heeft het net zoveel met de Pride maken als de paringstijd van de Watersalamander. Door een verkeerde afslag, maps wil links, de navigatie rechts en we rijden rechtdoor komen we later dan gepland aan. De 2 personen die zelfstandig hebben gereisd zijn er al net als de rest. Ik moet vooral pissen als een reiger. Niet normaal, ik kan de auto nog uit komen, maar lopen gaat niet meer. Ga maar tegen de muur staan. Nee dat zit in me. We hadden broodjes bij en mijn (hoge) noodoplossing is een boterhamzak herstel broodjeszak waar ik even mijn behoefte in doe. De zak ruim ik netjes op. Al blijkt als we naar boven lopen dat het daar in de opening eveneens had gedropt kunnen. Wat een zeiklucht, niet te harden. De rest staat met een blik bier te wachten als de vrijgezel zijn outfit krijgt. Een hagelnieuw Murderdolls t-shirt, pruik in de vorm van Ozzy Osbourne, zonnebril en skate broek. Zoals de vrijgezel er 20 jaar geleden uitzag ten tijde van het Middelbaar onderwijs.

We moeten redelijk doorlopen om naar de bierproeverij te gaan. Deze staat om 14:00 uur gepland. We komen veilig aan bij brouwerij Seef. Wat natuurlijk gezien de naam niet zo heel gek is. Wordt het bier hier gebrouwen door een seef? Is een eerste vraag. We krijgen een ronde heerlijk bier waarbij de man van de rondleiding iedereen aan zijn lippen krijgt door een indrukwekkend en mooi verhaal. "ge moogt alles van ons hebben in Antwerpen, ons geld, ons vrouwkes, maar van ons bier blijfde af” Daarnaast omschrijft hij de 1ste en 2de wereldoorlog als Aufmachen 1.0 en Aufmachen 2.0. Zo hadden we het nog niet bekeken. Na nog een paar rondjes bier en de eerste activiteit van onze vrijgezel, jumpen op tafel lopen we verder. De organiserende dames hebben gauw het programma een beetje gewijzigd. Het eten is 2 uur vervroegd. Voor het eten zijn we nog brave burgers, want we gaan eten bij de Burgerij. Om het voor deze onderneming niet te lastig te maken, kunnen we kiezen uit 4 soorten hamburger. Dat is maar goed ook, want als er meer opties waren geweest had het nooit gelukt. De bediening is namelijk waardeloos traag. Ze hadden hier bergen kunnen verdienen, maar het bedieningstempo is nog langzamer dan in een bejaardenhuis met personeelstekort. De burgers vergoeden veel. Daarbij is de koffie achteraf niet eens zo slecht. 

We lopen naar het hostel, de vrijgezel blaft naar een hond op een balkon. Dit veroorzaakt wat verbazing, maar is blijkbaar 1 van zijn opdrachten. We gaan ons opfrissen in het hostel. We hebben lol, douchen en gaan naar beneden waar een klein barretje is. Compleet met regenboogrietjes. Hier zit een stel te blowen en vooral keihard schreeuwend ruzie te maken. We drinken een biertje en maken een plan de campagne. Het gaat de markt worden en dan zien we wel waar we terecht komen. We lopen net zo trots als alle Pride-gangers en stoppen bij het podium van de Pride. De regenboog staat vandaag hoog in het vaandel. De meeste mensen drinken overigens spride. Daarbij zijn ze trots, wat niet zo vreemd is gezien de naam. Naast het podium van de Pride ligt de Irish Pub. Hoewel deze niet eens zo sfeervol is al je meermaals ziet. We gaan op het terras zitten en bestellen de eerste Guinness of bier. Sommige blijven bij het podium staan, waar het drukker is. We wisselen af, lappen, althans degene die wel bedacht hebben dat contant geld toch wel heel handig met activiteiten als deze en gaan bier drinken. 

Sommige nemen nog een sluiproute naar het café erlangs en draaien het rad dol. De vrijgezel mag hier draaien en heeft er lol in. 2 van de groep op dat moment eveneens. Het wordt later en weer drukker in de Irish Pub. De artiesten, een man en vrouw met gitaar, maken er een feestje van. Voor hen is het een hele leuke avond met zoveel interactie. De vrijgezel had nog een opdracht en dat is muziek maken. Hij heeft het buiten op het terras al gedaan en mag het nu nog eens doen. het wordt een dolle boel. De hele kroeg trilt op haar grondvesten. Het is feest tot en met. Als rond 02:00ur de boel langzaam opgeruimd wordt, is het voor mij zelf mooi geweest. Ik zit tot aan de nok toe vol met bier.  Dan kan ik niet meer verder. De vrijgezel gaat door in het feest café ernaast waar 3 man al aanwezig zijn. De route terug verloopt wat rommelig, maar we komen bij de hostel aan. Het is druk, ik loop nog tegen iemand op en sommige straten voel je niet zo veilig. Vage tenten zijn er genoeg. Iets met zwart geld... 

Bovengekomen in het hostel volgt er een uitdaging, want ik kan mijn kamer niet op, dus ga op de kamer liggen die wel open is. Ik stuur nog een bericht; ik lig op 305. Met als insteek, let op er zal iemand elders moeten gaan liggen. Als reactie krijg ik, is dat een snelweg. Hier moet ik zeggen ik had wellicht iets tactvoller het bericht moeten sturen, maar goed. Ik ga ervanuit dat komt wel goed. . Tegen 04:30/04:45 uur komt de rest terug. De kamer waar ik nu lig is vol. Met als gevolg, vrijgezel heeft geen plek. Gelukkig zijn de 2 dames van de organisatie zo sportief zich over hem te ontfermen. 's Ochtends wordt hij wakker tussen de 2 dames. Nou zo hoort een vrijgezellenfeest te zijn toch. De rest, voelt zich de ongelikte beer, of zwaar, heeft kop van een alligator en een ander is weer uiterst vrolijk. Verschil moet er zijn. We bestellen koffie en cola en wachten tot iedereen beneden is. Daarna gaan we terug naar de auto's. Er wordt afscheid genomen en al dan niet met een tussenstop bij ome Mac wordt Oeffelt weer bereikt. 

Volgens mij zijn er geen zaken die onder de pet moeten blijven, een ding is wel zeker, ik neem mijn petje af voor de organisatie. Het moest een avond voor in de boeken worden. Dat werd het er zeker eentje….