Van Neerven Open 2025

Het eerste weekend van augustus staat in het teken van het van Neerven Open toernooi. Dit jaar wilde ik eigenlijk niet meedoen, want ja er zou een vrijgezellenfeest zitten op de 2^de zaterdag Voor een organisatie een doorn in het oog. Dan wordt het undoable, als iemand dit in zijn Wünschliste heeft staan. Begin juli is het kermis in Beugen. Ik kom hier een organisator tegen en hij stelt voor om mee te doen in de 6. Dan halen we de finale zeker niet is de gedachte. Helemaal prima.  We kennen elkaar slechts van het toernooi, maar toch leuk om zo samen te  tennissen. Voor mij is in de 6 mee doen als. Je moet de Havo doen, maar hebt Mavo niveau. Je traint voor een halve marathon getraind, maar gaat de hele lopen. Je mag op voor je rijexamen, maar hebt nog maar 5 rijlessen gehad. Een voordeel met deze die insteek konden we ontspannen mee doen en hopelijk nog wat van de altijd unieke sfeer die de 180 deelnemers en organisatie met zich meebrengen. 

Het is zaterdagavond als we onze eerste wedstrijd mogen spelen. Het zijn 2 broers, waarvan de 1 beginnende is, de ander een goede 5. Kortom dat zal niet makkelijk worden. Als ik het park op fiets staan 2 man te roken buiten de poort. Er mag niet meer op het complex gerookt worden. Een van onze tegenstanders heeft al gespeeld vandaag en is te laat voor onze wedstrijd. Mij deert het niet zo heel veel. Het programma laat het toe deze avond en de tegenstander zal een reden hebben. Ik ben al omgekleed, maar loop voor de laatste tapes en spierbalsem de kleedkamer in. Er komt een jongere man uit de douchte gelopen die verder niets zegt. Wel valt me een ding meteen weer op in de kleedkamer er staan 3 flessen douchegel onaangeroerd op het muurtje. Dit blijft een (mannelijk) fenomeen. Je gaat douchen. Zet je fles op het muurtje. Draait de douche knop uit en laat je fles alleen achter.

Met inslaan merk ik meteen dat is wel een hele goede speler. We beginnen het staat na 2 games 1-1. Die hebben we binnen is onze gedachten. Tot en met de 4-4 houden we dit stug vol. De betere bij hen is niet super, wij spelen redelijk constant. het laatste is best opmerkelijk. We kennen elkaar amper hebben nog nooit samen getennist. Toch staan we hier aardig partij te geven. Iets wat de vader van de tegenstanders opvalt. We maken weinig fouten tot deze 4-4. Hierna zakken we wat in. Ik maak wat slordige foutjes en dit zorgt ervoor dat het harder gaat We komen nog wel een paar keer voor, maar moeten 6 games op rij onze meerdere erkennen. Dan pakken we een game. Wel een prachtig punt. De bal valt achter me, met een reflex raak ik hem nog. De bal dreigt in het net te komen, maar valt er over en tussen beide heren door. Het is de 4-1. Jij bent zeker keeper geweest roept de vader vanaf de kant. Goed gezien,25 jaar lang. Hierna spelen we wel mee, maar komt de 5 op stoom. Het wordt 6-1. Een 6-2 of 3 had wat beter gestaan. Desondanks zijn we zeker niet ontevreden. We hebben eruit gehaald wat er in zat en met wat meer geluk had er iets meer in gezeten. Geen zege, maar we kunnen in elk geval met een tevreden gevoel aan het bier.

We gaan naar de andere kant van de kantine en kijken een leuke wedstrijd in de GD 4. Het blijkt dat een van de spelers 7 paulaners op heeft. Oftewel 3,5 liter bier. Hij vind alles grappig, maar wint uiteindelijk wel. Onze tegenstanders hebben kort bij ons gezeten. Ze moeten de volgende poulewedstrijd in onze poule van 3. Het wordt een lange partij waarin de anderen ons eveneens heel sterk lijken. Dat wordt maandag nog iets. We drinken wat sluiten aan bij mede-organistoren. De rondjes gaan er goed in en rond 00:00 uur vind ik het mooi geweest. Er wordt nog gegrapt of ik mijn fietssleutel wel heb. Deze heb ik in aanslag en fiets lachend naar huis.

De maandag ben ik overdag in het Hemelrijk geweest met 2 nichtjes. We hebben een anti-sport maaltijd gegeten als ik naar Beugen fiets. De koplampen doemen fraai op aan de Boxmeerseweg, de lampen die me doen wijzen naar het toernooi. Deze lampen brengen me al in extase. Onderweg vang ik wat regendruppels op. Het zou kunnen gaan regenen. Als ik het paviljoen op fiets staan dezelfde 2 mensen als zaterdag te roken buiten te poort. Als ik binnenkom krijg ik te horen dat ik te laat ben. Hier reageer ik verbaasd op. Onze wedstrijd begint om 21:15 uur en ik ben er voor 21:00uur. Blijkbaar ben ik als laatste aanwezig van alle aanwezigen en dus mogen we pas als 3^de vrije de baan op. Er zijn nog veel wedstrijden gaande, waardoor dit lang(er) gaat duren. Toch gaat alles rap voorbij en kunnen we rond 21:25 uur de baan op. In de tussentijd ben ik voor mijn gebruikelijke tapejes en spierbalsem de kleedkamer in geweest. Een oudere man stapt de douche uit en vertelt dat hij lekker getennist heeft. Hij heeft dan wel verloren, maar kijkt tevreden terug.

Met inslaan raak ik geen pepernoot en ben ik niet vooruit te branden. De tegenstanders zijn hele leuke gasten, waarvan ik van 1 weet dat hij behoorlijk kan tennissen. Hij doet in de GD 5 ook nog mee. De ander heeft een typische slag als de bal onder hem komt. Ik hoop vandaag nog wakker te worden voor deze wedstrijd is mijn enige gedachte. Want met zo weinig energie kan ik net zo goed meteen mijn tas inpakken. Het is niet best.

We komen achter, maar dan sla ik op 40-30 achterstand een echte winner. In de tramrail naast de gene aan het net. Dit geeft moed en we gaan door. Sterker nog we beginnen met een break en komen voor. Daar kunnen we niet lang van genieten, omdat het rap 5-2 wordt. Hierop volgt een game die ik me nog lang zal heugen. Het begint te regenen, iets wat ik totaal niet erg vind en ik sla 5 dubbele fouten in een game. De reden. De game duurt 20 minuten en ik weiger mijn 2^de service zacht in te slaan. De tegenstander complimenteert me met deze game. Hoe hard we werken hij valt niet, totdat mijn medespeler het punt maakt. Yes 5-3 en wellicht het verdiende loon.  De tegenstander zegt dat je normaal gesproken een set wint met deze services. We komen tot 5-4, maar verliezen de set met 6-4. Geen schande tegen 2 betere tennissers. In de 2^de set komen we voor en gaan we nog beter spelen. Ik heb en kan alle energie die ik heb erin gooien maak diverse punten. Vooral aan het net. Normaal niet mijn sterkste punt. Een van onze tegenstanders raakt even niets en we kunnen doorpakken. Sterker nog voor we het überhaupt doorhebben pakken we een set. Geweldig en dat met 6-2.

De supertiebreak gaat ons vertellen wie de wedstrijd gaat winnen. Zoals de tegenstanders al beamen het is een soort penaltyreeks. We gaan er natuurlijk vol voor, maar ik maak wel snel een domme fout. Te haastig willen zijn. Dat moet ik nu net niet doen in deze wedstrijd. De tegenstander loopt wat uit, maar niet heel ver en dan volgen 2 punten die bij tennis horen, maar liever niet in de supertiebreak. Een van onze tegenstanders slaat de bal tegen de netband en hij valt hierna dood als een pier. Punt voor hen. Het volgende punt lijkt in de maak als onze grootste tegenspeler een bal vol afsmasht. Ik ren er achter aan en kan met een (keepers)reflex de bal retourneren. Hij haalt aan voor een smash en deze zou richting Maasziekenhuis zijn gevlogen. Met voor hen geluk en voor ons pech komt de bal tegen mijn racket aan, wat ik niet meer (op tijd) aan de kant krijg. 2 oerlelijke punten tegen. Dan zit het niet mee. Het laatste punt is een hele nette, ik duik er nog op af, maar kan er niet meer bij. In de tiebreak verliezen we de wedstrijd. Ik baal, want je houd nu toch het gevoel over van. Wellicht had er meer in gezeten. Anderzijds mogen we super tevreden terugkijken. Een wedstrijd spelen op dit niveau tegen deze tegenstanders en complimenten krijgen van hen en het publiek. Doet erg goed. We bestellen een paar biertjes en eindigen aan de bar.

Nu heb ik zelf wederom geen problemen met de sleutel heeft de organisatie dit. Vooropgesteld ze zijn de hele week actief in de weer en verantwoordelijkheidsgevoel lijkt ze met de paplepel ingegoten. De sleutel van het clubhuis is weg. Of hij nog tevoorschijn komt? Na een hevige zoekactie nog niet. Ik fiets terug, kapot, verslagen, maar super voldaan. Wellicht dat ik zondags nog even de finales ga kijken.

Het is zondag wanneer ik terugkom van het vrijgezellenfeest van mijn broertje. Hoe moe ik ben, toch raap ik mezelf bij elkaar om even in Beugen sfeer te proeven en nog wat finales te zien. Rond 15:00 uur staan er 3 gepland die ik wel zou willen meepakken. Het is erg druk als ik het tennispaviljoen oploop. Met het mooie weer zijn er diverse mensen extra op komen draven. Natuurlijk kis er nog de eeuwige loterij, maar ik pas. Dat wordt te laat. Ik zie een collega verliezen en de finale in onze poule wordt geen prooi voor onze laatste tegenstanders, maar een local hero gaat er mee aan de haal. We zien dat de organisatie niet voorbereid is op 4 gelijk afgelopen finales. De champagne glazen zijn op, maar uiteraard zoals bij alles wordt dit weer opgelost. De finale in GD3, zeg maar de finale der finales is in volle gang als ik terug naar huis fiets. Ik bedank mijn medespeler en de organisatie. Buiten de poort staat een van de HD6 finalisten te roken. Hij roept de naam van de ‘vaste’ roker als ik het terrein af fiets. We hebben ondanks dat het maar 2 wedstrijden waren, weer ontzettend genoten.