Buutkampioenschap

De carnaval ligt al weer 3 weken achter ons, toch zijn er zeker in de 3^de week na de carnaval tal van activiteiten. Vaak vanwege het thema halfvasten, omdat het halverwege de vastenperiode ligt. In Wanroij is het traditioneel tijd voor het Zuid-Nederlands buutkampioenschap. De 4 beste buutredeners van Brabant en 4 beste van Limburg strijden om de titel. Buiten de titelstrijd zijn er nog 3 buutgala avonden. Hier komt de top 4 en staan er nog tal van acts op het programma. Zelf was ik er nog nooit geweest, maar een collega zit al jaren in de stichting en is altijd dolenthousiast. Andere collega’s  of bekenden zijn er wel eens geweest en waren er lovend over.

Onze jubilerende carnavalsvereniging was uitgenodigd en mocht met liefst 15 personen als gast komen. Al gauw ging er een berichtje uit van de vorst wie er mee wil en kan. Ik zelf laat hem even passeren, omdat ik in de veronderstelling was op vriendenweekend te zijn. Dom natuurlijk, want dat was een week eerder. Jammer denk ik ,maar wie weet valt er wel iemand af. Last-minute was nog een optie en zo geschiedde. Op de dag zelf om half twee meld ik me alsnog aan.

Daar ik laat huis ben van het werk kan ik niet mee met de verenging, maar dat maakt me niet uit. Uiteraard moet ik ook terug en kan 4 personen mee nemen. Scheelt weer een totaal onnodig ritje Oeffelt-Wanroij-Oeffelt. Onderweg bedenk ik me nog, ik moet goed opletten waar ik in Haps eraf moet om de weg naar Wanroij te pakken. Als vanzelfsprekend vergis ik me in de afslag en rijd een behoorlijk blokje om. Niet dat ik gestrest raak, maar meer van ik kom al als een soort reserve wiel aanzetten, nou ben ik nog wat later. Toch kom ik nog voor 19:15 uur aan bij ’t Wapen van Wanroij.

Ik haal gelijk munten, maar mag niet kiezen. Ik moet een zakje van 8 munten kopen. Voor €20,- ben ik eigenaar van dit zakje en vind de prijs schappelijk. De rest is er al en keuvelt gezellig. Enkele wat ervarenere leden zijn er al geweest, voor mij is het nieuw. Ik wil mijn munten inleveren als ‘lap’ geld maar we hebben van de organisatie een mooie zak met munten gekregen. Helemaal goed, later kan ik nog bijleggen als het moet. We krijgen een zit-volgorde door en mogen vlak voor 20:00 uur binnentreden. Wat gelijk opvalt is de hofkapel, of ja hofkapel ik heb het idee naar een orkest te luisteren. De Boemelaars uit Zijtaart spelen met een uiterst precessie en hebben een leider in hun midden. Ze stoppen gedurende de avond mijn inziens soms wat abrupt, maar het zal ze geïnstrueerd zijn. Daarnaast vind ik het forse podium zeer, maar dan ook echt zeer fraai gedecoreerd. De avond draagt met recht de naam gala.

Voor ons als vereniging is het bijzonder, maar veel carnavalsverenigingen zijn het gewoon. Dat ze achter de artiesten op het podium zitten bij een zittingsavond. Zo zitten wij ook en na een mooi woordje van de presentator begint de avond met 4 mannen die al jaren een act opvoeren als stewards. Een leuke opwarmer en enkele dames van onze vereniging mochten zowaar nog even het podium op. Hierna kwam de buutton naar voren en kwam Hans Verbaarschot erin te staan. Als ‘Annie’ was hij zijn Toon kwijt. Een dijk van een buut. Mijn god wat een overtuiging en mooie mimiek. Nej, nej,nej, nej. Kun je nagaan dat we die mimiek enkel van achter konden waarnemen en goed moesten luisteren.

Hierna kwam de  Belgische goochelaar Raphael een internationale act en het moet gezegd worden zelden zo gelachen om een goochelaar. De genodigde gast uit het publiek, Magic Mario, was verbouwereerd, toen hij mee mocht goochelen. Hulde aan een van de beste woordspelingen deze avond. Ik heb 2 stokken. De een is made in Taiwan, dan zal de andere wel made in Taitwo zijn. Nadat de goocheltrucs waren opgeruimd en tijdens de buutenmars. Een tijdstip waarin Raphael in dezelfde posse als de meiden van Rotweiss Goch liep kwam de ton naar voren. Dit is ook weer zo’n ‘extraatje’ de vrolijke meiden van 1st. Grosse Gocher Karnevalsgesellschaft die de artiesten begeleiden.

Nu was het tijd voor Rob Bouwman, een rasechte Helmonder die op het oog wat minder ‘scherp’ begon, maar niets was minder waaar. Wat een goed en boeiend verhaal over zijn taxirit in de Trabant naar Porto. Het werd hoe langer hoe gekker en leuker. Wederom een hoog niveau. Het publiek genoot zichtbaar. De presentator, een jongeman van 26, die met speels gemak, helder en enthousiast presenteert. En dat in zijn (de)buut seizoen gaf aan dat het pauze was. De boemelaars zouden spelen. Mooi zei onze prins kunnen we aan de worstenbroodjes. Helaas tradities van eigen dorp worden niet altijd en overal gekopieerd. De Wanroijse tegenhanger viel niet bitter tegen en je kon daarnaast niet zeggen dat er geen bal aan was. Juist bitterballen. Met als je goed zocht een mooi minuscuul zakje mosterd. Uitstekende en slimme manier van de inwendige mens in de pauze voorzien.  

Na een 20 minuten liepen we terug naar het podium, maar moesten er nu aan de zijkant op en af. Met recht een prachtige uitdaging. Op de trap zat een skileraar. De zijkant van het podium is 1m2 groot, maar er stonden wel goocheltrucs, instrumenten en nog 4 dansmariekes. Het trapje van de zitplaatsen op het podium stond zo, dat je er eigenlijk niet op kon, maar met enige gymnastiek lukte dit wonder boven wonder. Deze was 20 centimeter breed en stond half onder een tafel. Heerlijk zo'n geïmproviseerde stuk toneel.

Het was meteen tijd voor de Tanzgarde van Goch en tsja je hebt showdansen en je hebt showdansen. Ongekend wat goed, wat deze Hamburgse variant ‘moin’ was. Al zou het wellicht nog leuker zijn geweest een reguliere gardedans te hebben mogen zien. Gewoon omdat je, je dan helemaal verbaasd over hoe ze klimmen en klauteren.

De ton kwam naar voren en daar was Tom van der Hulst als skileraar. Hij moest al klunende, langlaufen om boven de komen en op afstand zag hij vaag, zijn vrouw, Ina. Deze buut zat behoorlijk in de lief en liep als een trein, snapsje! Ja, hier gaan we wellicht nog wel meer van horen. Hij was niet voor niets nummer 2 en bracht de buut werkelijk subliem.

Tussendoor was er nog tijd voor een act. Dit waren en Vlegel. Een leuk muzikaal duo die toch een record in een minuut klaar kregen. Het was soms wel iets te gehaast gesproken, maar voor de variatie in de avond zijn dit juist stukken die heerlijk breken. Wat even zo fascinerend was om vanaf het podium waar te nemen is de ontspanning in het publiek. Maar ook hoe de vrijwilligers gedreven zijn om dit tot een ‘herhaaldelijk’ succes te maken. De toneelmeesters, geluidsmensen die echt in een sublieme ruimte hiervoor zitten. Als mede de gehele stichting. Sta er maar eens bij stil hoeveel uur zij er in steken om zo een man of 1000 een leuke avond te bieden.

De grande (buut) finale was voor Erik Mulder alias Kareltje de Kiloknaller. Mijn god wat een geweld, soms wat grover in taalgebruik, maar het paste in het stuk en dan kan het. Mensen die willen lijnen, nemen niet meer de lijnbus, maar gebruiken nu de kerstmantheorie dat is zeker.  Dat de Dela-hofkapel geen ‘tadaa’ kon spelen deerde verder niet. Deze man liet zien waarom hij gewonnen had.

De avond sloot muzikaal af. Dit hadden de Boemelaars eveneens wel kunnen doen. Tijdens de opbouw van Mari en de Maries speelden ze namelijk 35 verschillende melodieën. En allen herkenbaar tot en met. Toch werd het nog een keer feest. Mari & de Maries zijn zeer divers en ze wisten de verenging in beweging te krijgen. Het viel niet mee een polonaise te lopen tussen van allerlei kabels en 7 prima muzikanten met onder andere een drumstel en een aantal versterkers, maar het was feest op het podium.

Even later was de presentator er voor het laatst mochten de boemelaars nog een keer spelen en liepen we de foyer in. De glimlach op menig gezicht van de bezoekers verraadde het al. Dit was een geweldige avond. Gezien de gemiddelde leeftijd van het publiek is duidelijk. Als je eenmaal bent geweest, dan ga je volgend jaar weer. Ik sprak mijn organiserende collega, hij wilde me wat te drinken aan bieden, maar ik zat ramvol. Tussendoor moest hij nog zorgen dat er afgerekend werd met enkele artiesten. Zoals gezegd zonder vrijwilligers, zijn vele evenementen kansloos. Zoals deze buutkampioenschappen in Wanroij. Hulde voor deze mensen.

Onze secretaris moest ook nog afrekenen en we liepen terug naar de auto. Ondanks een nog al eens haperend raam bleef deze dicht. We hadden alleen de pech dat er voor ons een bezoeker reed die duidelijk meer dan de toegestane 2 glazen alcohol genoten had. Het was niet de vraag of, maar wanneer hij van de weg af zou rijden. Gelukkig was dit voor een ieder pas de afslag richting Cuijk en kwamen wij in elk geval veilig thuis. Voor wie rond halfvasten een leuke avond zoekt. Die vind je in Wanroij!