Mijn club

Mijn club FC Volendam staat op het moment van schrijven, lees met het ingaan van de winterstop, bijna onderaan in de Eredivisie. Het zal hard moeten werken om deze degradatieplek te verlaten. Een plek die vele kritische kijkers ons op voorhand al toewezen. Niet zo heel gek, want de selectie is op zijn zachtst gezegd niet bepaald Eredivisie waardig. Enkel met een hoop strijd en een dosis geluk, moet handhaving mogelijk zijn, maar ik zie het als supporter somber of eerder realistisch in.  

Buiten de stand op de ranglijst is het erg onrustig aan de dijk. Hetgeen nogal tam is uitgedrukt. Het is chaos, crisis en oorlog ineen. Voor mij als buitenstander, in de volksmond ‘jas’ is het met argusogen te aanschouwen. Wat er allemaal speelt is bijna met geen pen te beschrijven. Ik probeer het eigenwijs van stuk toch, zover mogelijk is en met een zo neutraal mogelijke blik.

Aan het begin van dit seizoen duurde het bizar lang voor er nieuwe spelers zich kwamen melden aan de Dijk. Sterker nog, na pas 5 competitieronden kwamen de eerste namen binnen. Dan zeg ik met recht namen. Want Luke Le Roux (nog niet in actie gezien) George Cox en Robin Maulun moesten eerst nog wedstrijdfit worden.  Ze konden niet direct meedoen. Zonder deze versterkingen sta ja al met 0-1 achter. De spelers op het veld doen hun uiterste best, daar kan ik geen kwaad woord over zeggen. Maar feitelijk degradeerde de helft van het team vorig jaar met Jong fc Volendam uit de 2^de divisie. Oftewel dat is 2 niveaus onder de Eredivisie.

Even een simpele vergelijking met het seizoen 2022/2023 in de Eredivisie. Vorig seizoen hadden we een wereldkeeper in de persoon van Filip Stankovic, was Mbubayamba fit, hadden we de naar Schalke vertrokken Darryl John Murkin en ook Oristanio kon meer met een bal dan menig een. Het is daarnaast voor mij een raadsel waarom clubtopscorer Daryll van Mieghem moest vetrekken en wat denken van de uitleenbeurt van Henk Veerman aan Ado den Haag. Ook iemand die op zijn dag het verschil kan maken. Daarbij een jongen van en uit het dorp, dat ziet de Volendam supporter nou eenmaal graag.

Ga er maar aan staan als coach, de onbekende Matthias Kohler had het lastig. Wim Jonk schoof op naar technische zaken. Dit was op voorhand besproken. Resultaten halen blijkt domweg lastig, omdat we vaak te kort komen. Mooi voorbeeld is NEC uit. In blessuretijd kom je nog knap voor, maar je geeft het 2x weg. Daarnaast had een stunt in de Kuip zwaar onterecht en onverdiend geweest, maar die stunt kwam er niet. Resultaat 3 punten minder dan de rest die wel punten pakt. Tot zover een korte review over de prestaties. Een bonus 3 punter in Heerenveen geeft de supporter weer enige moed.

Naast de prestaties rommelt het op het financiële vlak behoorlijk. Sterker nog uit de de docu-serie. Fc Volendam dorp in de Eredivisie, kwam een te kort van om en nabij 3 miljoen euro naar voren. Voorzitter Jan Smit had al aangegeven, hier garant voor te staan, toch werd dit op een uiterst lelijke manier benoemd en uitgelekt. De serie ga de kijker hier een bizar inzicht in. Maar goed 3 miljoen dat is niet niks. Daarbij las ik zijdelings een verhaal dat de voorzitter van de raad van commissarissen, Jaap Veerman, VFL Wolfsburg een miljoen betaald zou hebben, om de transfer van Mickey van der Ven naar Tottenham doorgang te laten vinden. Oftewel het voorbestaan van mijn club zou afhangen van een ‘toevalstreffer’ op de transfermarkt. Waar we zelf bij moesten schieten. Althans als het waar is. Overigens ontving fc Volendam een procent of 10 van deze transfer met het belachelijke bedrag van € 50 miljoen, waarmee de begroting weer rond is.

Zo nu en dan worden Jan Smit en Team Jonk vaak in 1 adem genoemd. Wat hebben ze nu precies gedaan in de afgelopen jaren? Als ik deze mensen moet beoordelen, kan ik een ding concluderen. Wat ze voor ogen hebben gehad is duidelijk en vooral geslaagd. Fc Volendam was een anomie club in de KKD die in 2019 gewoon als 16^de eindigde. Een parodie op de club die het ooit was, het leefde niet meer in het dorp en er kwam daadwerkelijk geen man kijken. Er moest wat gebeuren en er gebeurde wat! Binnen 3 jaar zou de FC gaan promoveren. Daarbij zou het herkenbaar moeten gaan spelen en ene opleidingsclub worden. Het eerste seizoen lukte promotie niet vanwege coronacrisis, maar waren we op de juiste koers. De Heen en Weer had weer kunnen gaan varen.

Het seizoen erop bleek NAC te sterk in de playoffs, maar de 3^de maal was het in het vissersdorp symbolisch, scheepsrecht.  Het stadion raakte weer gevuld, de jeugd wilde weer op straat het oranje shirt dragen en er stonden ineens weer aardige voetballers op het veld. Natuurlijk was het ‘bijzonder’ dat local hero en doelpuntenmachine pur sang Robert Mühren kwam en niet met Cambuur mee promoveerde. Maar Jan Smit is ergens een kei in en dat is lobbyen in zijn gigantisch grote netwerk, waardoor Robert Mühren weer Volendam speler werd en met 28 doelpunten ons mede naar de Eredivisie schoot. De Heen en Weer mocht weer voor de dag komen. Fc Volendam is weer een Eredivisie club!  

Jan Smit als voorzitter, zelfs in Duitsland haalde men de wenkbrauwen even omhoog, maar heel eerlijk er is bijna niemand met zoveel oranje/zwart bloed als hem. Hij opent deuren en samen met Team Jonk lukte het beoogde doel promotie. Volgende plan was een stabiele eredivisie ploeg neer zetten in een nieuw stadion. Eentje die op termijn meer zou gaan doen voor Europees voetbal, maar goed waar willen ze dat niet? In Helmond, Kerkrade, Doetinchem en Breda zal niet veel anders gerapt worden en er kunnen er maar 18 in de Eredivisie spelen. Dat FC Volendam daar als dorp met 20.000 inwoners in een omgeving waar ook nog Ajax, AZ en in mindere mate Telstar uit een vijver talenten vissen is ronduit knap.

Daarbij is de Volendam supporter van oudsher kritisch, in barre tijden blijft men thuis, als het goed is komen ze opdraven. Als is daar de afgelopen jaren wat in veranderd. Ook de laatste seizoenen in de KKD zat het uitvak ineens voller tot vol. Niet meer dat handje mensen met een verdwaalde steward, maar gevuld, gepaard met gezang, trommels en sfeer. Prachtig om te zien, want wat voelde ik me vaak alleen tussen het thuispubliek in Oss, Den Bosch, Eindhoven of Helmond.

Hoe nu verder? Want zoals gezegd, een ander punt is het bestuurlijke vlak. Daar is laatst door de RVC korte metten mee gemaakt door het voltallige bestuur te ontslaan. Dit zorgde ook voor het vertrek van Team Jonk en trainer Matthias Kohler. Kortom er is buiten de RVC nu niemand meer aanwezig. Wie mag er dadelijk een nieuwe trainer aanstellen? En vooral,  waar is het misgegaan? Wantrouwen, machtspelletjes of te weinig op de winkel gepast door het bestuur onder leiding van Jan Smit? Afgunst, afkeer en jaloezie het hoort bij een dorps club als slagroom bij slagroomtaart. Het blijft lastig hier een oordeel over te hebben en vooral wie heeft gelijk. Want ook de RVC zal naar eer en geweten hebben gehandeld.

Het blijft voor mij als ‘jas’ een pannenkoek. En ook al is een pannenkoek nog zo dun. Hij blijft 2 zijdes houden. De waarheid zal ergens in het midden liggen, maar ik ben er vooral bang voor dat de club er niet beter op word. En er uiteindelijk alleen maar verliezers zijn. Het inmiddels, ex-bestuur, de rvc, de spelers en niet onbelangrijk de supporters. Kortom de hele de hele club.

Want wie wil er nu zo maar in stappen in een club zonder geld? Met een wellicht te matige groep voor de Eredivisie? Waarbij, bij degradatie alles en iedereen die het niveau wel aan kan zijn heil anders gaat zoeken? Bilal Ould-Chickh, Milan de Haan, Calvin Twigt ze zullen rap hun biezen pakken. Ik wil niet te snel doemdenken, maar het gaat verdomde lastig worden.  

Een ding is zeker, wat er dit seizoen ook nog gebeurt, of we erin blijven of eruit vliegen. Ik geniet er vooral van de dat we als kleine dorpsclub in de Eredivisie spelen. Supporter van een club ben je, ongeacht divisie of niveau. Het blijft gewoon puur gaan om het gevoel en dat is er endat  zal ook zou blijven. Fc Volendam een bijzondere club, mijn club!