Een frietje met geduld

Soms zit het mee en soms zitten dingen tegen. Dat kan thuis zijn, onderweg of zoals wij hadden op de terugweg met het eten. Na een leuk dagje Hemelrijk met 2 van onze nichtjes besloten we de terugweg, bijna thuis gekomen, frites te gaan eten. Het werd er eentje om niet snel te vergeten. Dit vooral omdat er eigenlijk niet zo heel veel goed ging. Of we nog met een gevulde maag weggingen? En hoe de 2 kinderen er mee om gingen. In de leeftijd van 4 en 5 jaar oud?

We rijden door Sint Anthonis als we langs van Kol komen. Mijn partner zegt nog, dat zou wellicht een goede optie zijn. Deze is gesloten. Ik vertel dat het een uitstekende fritestent is, maar dat ze wel nog moeten leren een frikadel speciaal eerst te voorzien van mayo ipv curry en niet vice versa. In Wanroij was het Hapje dicht en het Raadhuis wellicht open geweest, maar goed daar zijn we al voorbij. We stoppen in een volgende plaats. De auto parkeren we tegenover de kerk. De bestelling van ons en de 2 kinderen is al bekend dus dat moet goedkomen. Het is 17:15 uur als we het terras oplopen van de cafetaria annex restaria. Het is er nog erg rustig, dus we denken snel te kunnen eten.

Vol overtuiging, zoals ik dat vroeger nooit kon, maar nu bijna overal weet toe te passen, loop ik naar balie. De rest is buiten gaan zitten, maar loopt mee voor het drinken. Een ervaren medewerkster knipoogt naar me als ik goedendag zeg. Een jonge medewerkster vraagt of het om mee te nemen is of om hier op eten. Het laatste bevestig ik aan haar. Ze zegt dat ze naar buiten komt om de bestelling op te nemen. Prima, be my guest, maar waarom niet hier al en dat ze het daarna komt brengen? We zitten een paar minuten buiten, waar de qr-code aan onze tafel met nummer 42 opvalt. Een andere jonge medewerkster neemt de bestelling op. Daarbij heeft ze 5 kaarten bij met de etenswaren die ze hebben. Net als mijn partner wil zeggen, we weten al wat we willen bestellen, is ze weg. Wat meteen opvalt is dat er groot een geprint blaadje op een van de kaarten prijkt; Wegens personeelstekort kan het langer duren. We vragen voor uw begrip of te bestellen via de qr-code. Yeah right, hadden we met alle plezier gedaan. Ik heb een voorgevoel dat het wel eens een mispeer kan worden. We wachten ongeveer 10 minuten op ons drinken. De koelkast met drank is in ons zicht. Het is ongeveer 7 meter (op-en-neer) lopen om de drank eruit te halen. Als we denken wat duurt het lang, komt de medewerkster eraan.

Ondertussen hebben we al getwijfeld om de qr-code niet te gebruiken voor het bestellen van eten. Er komt een stelletje uit de voormalige woonplaats van mijn partner aan. Zij gaan zitten en krijgen een drankje. Even later komt een van de 2 jonge medewerksters naar buiten en neemt tevens onze bestelling op. We bestellen 2 kindermenu’s met frikadel. Waarvan 1tje met mayo ipv appelmoes en dan 1 frites met, 1 frikadel, 1 ambachtelijke bamihap, 1 frites sate-mayo, 1 shaslick en 1 bamischijf oriëntal. 5 minuten later komt de medewerkster weer buiten. De bestelling is fout gegaan in de tablet. Kan gebeuren we sommen de bestelling van zo-even weer op. Er zijn intussen 4 meiden van een jaar of 13/14 eveneens binnen geweest voor het bestellen van hun etenswaren. Het is nu 17:37. Onze nichtjes roepen; ik wil eten, ik wil eten, maar na wat tafelgerommel worden ze rustiger. Ze hebben elkaar, zoals de rest van de dag volledig gevonden. Ze spelen wat onder de tafel. Roepen een paar keer boe en zijn verder ijzingwekkend rustig. Het is inmiddels 18:00 uur. Een medewerkster komt naar buiten en wij denken. Daar is het. Het is voor de (voormalig)dorpsgenoten van mijn partner. Damn….

De meiden van een jaar of 13 gaan vragen waar hun bestelling blijft. Een stel wat met hun zoon buiten zit, gaat naar binnen. Zij zitten al 20 minuten buiten. Ik ga bijna geloven dat Frans Bauer dadelijk naar buiten komt met onze bestelling. Een man is een minuut of 10 binnen geweest, maar komt weer naar buiten lopen. Zonder zak of ijsje of weet ik wat. Of hij het te lang vond duren? Het is inmiddels 18:10 uur, ook wij vinden het erg lang duren en zijn allesbehalve vrolijk. Dan lijkt onze bestelling er aan te komen. We stonden op het punt om naar binnen te gaan en te vragen waar onze bestelling bleef. De jongedame geeft ons, ons eten. We vinden dit zeer bijzonder dat ze niet eerste de kinderen het eten geeft. Zeker na zo’n lange tijd zou dat niet meer dan normaal zijn, maar goed zij krijgen eveneens hun eten. We checken de kindermenu’s. De mayonaise ontbreekt. Mijn partner gaat navraag doen. Als reactie krijgt ze; “je rekent ons dit zeker aan”. Nee zegt ze, wel dat het zo lang duurt’ De reactie luidt; nou wen er hier maar aan dan, we hebben maar 2 handjes!

We helpen de kinderen met het (fijn)snijden van hun frikadellen. Hameren er een paar keer op dat ze moeten eten. Zelf geniet ik van goede frites. Een heerlijke en royale belegde sjasliek en de bamischijf mag er zijn. Hier is helemaal niets mis mee. Van een van de meiden eet ik de frites (mee) op. Van mijn partner mag ik de ambachtelijk bamischijf proeven. Goddelijk gewoon, wat een pareltje. Als we het eten op hebben, besluiten we de statiegeld flessen mee naar huis te nemen. Dit overigens geheel tegen onze principes in. Mijn partner gaat met de kinderen naar de auto. Ik ga naar binnen om te betalen. Het is er nu druk en het oogt er erg chaotisch allemaal. Bij de andere kassa staat een klant wortel te schieten. Ik word er bijna droevig van en heb meer medelijd dan een boosaardig gevoel in me. Het scheelt wellicht dat ik net goed gegeten heb.

Voor me staat een man beleefd te wachten. Hij heeft bestelt via de app zegt hij. Om de een of andere reden is zijn betaling niet gelukt. Hij geeft aan dat de bestelling wel bevestigd is. De vrouw achter de toonbank geeft aan dat dit kan, maar als er geen betaling is ontvangen. Dan komt de bestelling niet door in het systeem. Kortom de man kan opnieuw gaan bestellen. De vrouw geeft wel aan dat ze even een bestelling af moet maken. Alles knipt en piepert. Ze moet frikadellen speciaal maken, frites in zakken doen en de naam van de ontvanger roepen. De man doet hetzelfde als ik zou doen en blijft correct en beleefd. Hij geeft zijn bestelling door en betaald. Ondertussen is een van de jonge medewerksters op zoek naar carpaccio. Als ze deze heeft gevonden na een aanwijzing van de leiding gevende dame. Wordt er carpaccio op een bord onder een gloeilamp op de vitrine gelegd. Ik vind het er erg bijzonder uitzien. De wortel schietende man aan de andere kant staat er eveneens nog steeds. Het is niet zo dat de 2 ervaren dames in cafetaria niets doen, ze werken echt wel hard. Maar het loopt allesbehalve gestroomlijnd, dat merk je aan alles. Al helemaal als je dat ietwat geïrriteerde gezichten van de wachtende mensen ziet.

Ik mag meteen na de kordate man voor mij afrekenen en zeg dat we aan tafel 42 zaten. De rekening, die overigens redelijk fors is, klopt echter volledig. Ik bedank haar vriendelijk en wens haar vriendelijk een fijne avond. Kijk je kunt kwaad met kwaad vergelden, of negatief met negatief. Dan kom je er niet. Dat in deze restaria zaken beter kunnen weten ze zelf ook wel. 2 jonge meiden moeten het horecavak nog leren en hoe leer je dat? Door het te doen. Dat er dan zaken fout gaan of mislopen kan. Wel zou het misschien goed zijn als er een ervaren fritesbakker annex cafeteria eigenaar bijkomt die sturing zou geven. Een slechte naam is helaas zo rondgebazuind. In elk geval weet ik nu hoe een frietje met geduld smaakt. Daarbij ben ik trots op mijn nichtjes, want zij hebben zich nergens wat van aangetrokken en zich weten te vermaken.