Er zijn zondagen die wat extra's hebben. Ondanks dat sommigen zullen denken. Je speelt 22 wedstrijden, dat is toch altijd wel een beetje van hetzelfde. Nou een wedstrijd is altijd wat anders. De aanloop en omstandigheden ernaar toe kunnen dit eveneens zijn. Zo ook deze wedstrijddag dat we uit naar Oss'20 mochten. De ongenaakbare koploper die slechts 1x gelijk speelde. Thuis dachten we met ons team een kans te maken, we verloren kansloos met 0-6. Zij waren met 8 wissels en hadden kratten bier meegenomen om de overwinning of hun zondag te vieren. We verzamelen om 08:30 uur dus om 07:45 uur gaat mijn wekker af voor een ontbijt wat als een standaardzondag zal bestaan uit een boterham, gekookt ei en plak peperkoek.
Deze zondag ga ik, geheel tegen mijn geloofsovertuiging overigens, weer met de auto. Als het moet wil ik wel rijden. Iets wat ik niet vaak en al helemaal niet graag doe. De mens is immers niet geschapen om zich voort te bewegen met een stuk metaal om zich heen is mijn gedachtengoed hierover. Om beter zicht te houden draag ik mijn bril, mijn lenzen doe ik in Oss wel in. Ik kom aan op de club en we drinken rustig een koffie of thee. Ik bestel mijn flesje sportvruchtwater welke in mijn tas mee gaat en we gaan naar de auto's. De mensen die 'dienst' hebben, hebben de ballen en trainingspakken gepakt. Ik bedenk me nog dat een afwezige teamgenoot de shirt eveneens ‘achter’ had neergezet. Als ik vraag of we de shirts hebben is er geen bevestiging nog ontkenning. We gaan kijken, maar goed dat we dit doen. Anders zouden we een kilometer of 40 verderop zonder onze shirts op het sportpark aankomen. Er zijn genoeg auto's, ik hoef niet te rijden en stap elders in. Tot de rotonde in Reek gaat het prima, maar dan ontstaat er een alles behalve frisse ochtend lucht. Het is maar goed dat de ramen open kunnen. Ongekend en dan ben ik zelf geeneens deelnemer.
We komen aan op een gigantische parkeerplaats waar wat containers op staan. Hier is het sportpark Rusheuvel met daarbij een atletiek club, honkbal club en veel sportvelden. We stappen uit en gaan de catacomben in. Meteen valt me op dat er een kinderdagverblijf is. We zitten in kleedkamer 10, wat een gigantisch groot hok ik. De wc's zitten separaat van onze kleedkamer. Ik pak mijn spullen en zet mijn bril af, maar dan volgt er een moment waardoor ik wel door de grond kan zakken. Ik heb maar 1 lens bij. Ik heb een leeg doosje in mijn sporttas gedaan. Hier kom ik in Oss in de kleedkamer achter. Ik baal als een stekker, want met - 4,5 zonder zicht spelen aan een oog. Het is geen makkelijk opgave. Diepte zien is daarbij al helemaal lastig. Daarbij is vlaggen misschien meteen een mindere optie. Er worden wat grappen gemaakt en we gaan naar buiten. Ik ga via het toilet waarbij ik bedenk dat hier wat vreemdere dingen gebeurt zin. Het is puur generaliserend, omdat we in Oss zijn, maar ik sluit niet uit dat er hier ooit lijntjes worden weggewerkt.
Als we op het veld staan. Wat geen kunstgras blijkt, maar natuurgras, heeft niemand de moeite genomen om de ballen mee te nemen. Welkom op zondagochtend bij een lager elftal. Waarschijnlijk zijn er 7 man overheen gestruikeld, maar niemand heeft bedacht het op te pakken mee te nemen. Na de warmingup doen we onze yell op het veld. Dit zorgt voor wat hoongelacht bij de tegenstander. We beginnen goed aan de wedstrijden en krijgen al in het eerste kwartier al meer kansen dan in de hele thuiswedstrijd. Alleen waar wij niet scoren, doen zij dat wel. Tot 4x toe. Meestal uit een vlugge omschakeling. Onze leider trakteert ons op een heerlijke mop over een massage. Hij vraagt me nog of ik een hele helft wil invallen. Daar ga ik vol voor met als kanttekening. Mocht ik te weinig zien. Lees maar de helft mee krijgen, dan laat ik me wisselen.
We drinken thee in de rust. De wissels worden zoals besproken doorgevoerd. Zelf zal ik in het veld komen als rechtsbuiten. We lopen rustig warm als we de spelers terug zien komen. Het is 4-0, wij hebben niets te verliezen. Mijn eerste balcontact is een goede kaats. Daarna krijg ik een bal in de vrijheid, speel van links naar rechts en stuur een teamgenoot in de loop diep. Dit geeft een prettig gevoel. Even later geef ik een prima voorzet in de voeten. Tot nu toe loopt het. Helaas wordt het wel 5-0 en even alter 6-0 uit een corner die ik weg geef. Ik speel de bal 2 meter boven mijn teamgenoot uit. Het lijkt nergens op wat ik doe, want ik had alle ruimte goed echt sterk wordt er niet verdedigd, maar dan nog. We blijven veel open. Vooral achter de bal aan als ik een bal op kan vangen op eigen helft. De speler van de tegenstander speelt te ver voor zich uit. De bal rolt naar mij toe, maar in plaats van dat ik hem aanneem. Mis ik hem zowel met links als rechts. De bal rolt kolderriek door mijn benen heen. Er wordt al gegrapt die heeft maar eens lens. Gevolg de rechtsback kan de bal overnemen legt af en het is 7-1. Ik voel me een complete loser.
Even later heb ik de kans op herstel. Vanaf de middellijn wordt ik weggestuurd. Ik twijfel nog even of het buitenspel is, maar ga op snelheid met de bla aan de voeten richting doel. Een speler van de thuisploeg wil me torpederen, maar ik blijf op de been. Al doet mijn knie wel pijn na deze 'charge'. Ik kom voor de keeper, kan niet schieten en besluit erom heen te lopen. Ik passeer hem, wordt in een hoek gedreven. Half ten val gebracht en produceer een rollertje met links richting doel. Ik hoop dat het genoeg is, maar de bal beland in het zijnet. Damn, dit was een goeie actie waar meer in gezeten had. Maar voor mij als 'nieuwere' voetballer natuurlijk een leermoment. Niet veel later krijg ik de bal in de 16. Ik hoor teamgenoten roepen, maar sta er goed voor en probeer het maar eens. Een Oss'20 speler mist me met een sliding. ik schiet, de bal gaat knetterhard, maar beland op de paal. Deze blijft nog natrillen en schudden. De vraag rest. Had ik beter of kunnen leggen? De bal in de drukte spelen voor 2 teamgenoten? Of was ik te egoïstisch? Het antwoord zullen we niet weten, maar het was in elk geval een aardige poging.
Ons team nog wat mogelijkheden, maar met 7-1 druipen we af. Een speler van de thuisploeg vond dat ik het moeten scoren, want nu had hij voor niets op zijn vrije zondagochtend een sliding gemaakt. Het had 7-4 moeten zijn, dan was de uitslag wat draaglijker geweest. Zo slecht hebben we niet gespeeld namelijk. Zelf heb ik zo waar aanvallend wat uit kunnen richten. In de kleedkamer staat een heerlijk ijskoud blikje cola koud. Voor de rest bier, maar in de vastentijd is dit wat me rest. Ik stoot vanwege mijn zicht nog een blikje om. We grappen, grollen en douchen.
Ja, we verliezen. Ja we wisten dat we niet konden winnen. Als ik uit de douhe kom ben ik blij dat ik mijn bril weer op kan zetten. Het zicht is weer daar en ik bedenk me dat ik in het zicht van de haven bijna scoorde. We laten de kantine links liggen. Zoals zij dat bij ons deden in Oeffelt. We gaan terug en weten in de kantine staat een broodje bal op ons te wachten. Met mijn knie hoop ik dat het snel 'over' is, maar op dat moment weet ik nog niet wat het is. Overigens had dit extraatje niet gehoeven...
Reactie plaatsen
Reacties