Een levendige zaterdag

Heel eerlijk gezegd, zaterdagen zijn niet altijd mijn meest productieve annex levendige dagen. Als het even kan ga ik even onderuit en slaap 's middags wat bij van de inspanningen die een week me geven. Deze zaterdag zat dit er alles behalve in. Na een intensieve tennisavond was het weer vroeg dag om boodschappen te doen en een bestelde plaat op te halen bij mijn vaste cd-man Bernd in Kleve. Daarnaast hadden we een uitje met collega's bij Olround in Nijmegen. 

Onderweg naar Bernd beginnen we met tanken, omdat we er toch zijn. Na het kopen van een krat Apfelschörle en cola bij een vriendelijke medewerker die me in het Nederlands wees op de aanbiedingen ging ik richting Bernd. Ik meen Bernd te zien lopen naar zijn garagebox als ik mijn auto, voor het eerst overigens, vlak voor de deur parkeer. De koffie loopt nog niet, maar hij gaat het regelen. Hij praat zoals altijd honderduit, waarbij ik even stil val als hij verteld dat zijn vriendin is overleden. Hierdoor staat hij er alleen voor en dat is vooral 'logistiek'  een uitdaging. Zo gaat er vanalles mis in zijn leven. Een vis die in een winkelwagen blijft liggen tot het vergeten uit de vriezer halen hiervan. Mede hierdoor heeft hij mij niet meer gemaild.

Na mijn koffie uit te hebben gedronken. De bijzondere economische situatie te hebben doornomen. Neem ik mijn bestelde euro-dance knaller van Capella mee en ga richting huis. De dag gaat namelijk over op een uitje met collega's. We gaan naar Olround in Nijmegen waar we naast bowlen, iets van een prison break gaan doen en gaan steengrillen. Ik stap op mijn fiets, maar vergeet mijn I-pod. Ik fiets dus doelloos met een paar oortjes in mijn oren rond. Als ik in Cuijk op het station aankom wil ik mijn ov-chip kaart pakken. Deze kan ik niet vinden. Hé toch, die had ik nog speciaal gepakt bedacht ik me. Nou, het zal dan wel denk ik. Deze zal dan wel op de aanrecht liggen. Ik app mijn partner die hem niet ziet. Vreemd, maar ik betaal met de pinpas wat anno 2025 kan. Een groot deel van de collega's zit al in de trein als ik instap. 

Iedereen is goed geluimd en een collega zit aan zijn ontbijt wat deze dag voor hem een blikje cola zero is. Niet iedere vrijdagavond is hetzelfde zullen we maar zeggen. We zijn met ons groepje als eerste op station Heijendaal, checken boven uit en lopen richting de locatie. Het is er bijzonder druk en we gaan aan een tafel zitten. Deze zijn precies  zo als ik me van mijn bezoek in 2008 voor de geest haal. Met een holle ronde kap erboven. We wachten op de bediening, die maar niet komt. Voor ons genieten een paar bijzonder gaaf uitziende mensen samen van een portie frites met hamburger. Naast ons komen steeds meer dames bij elkaar. Ze stellen zich aan elkaar voor alsof ze elkaar nog nooit gezien hebben. Een van ons merkt op dat dit nu trending is om zo random wat af te spreken met mensen via tiktok. Later ontdekken we dat het een vrijgezellenfeest is, maar dan nog vind ik het bijzonder dat men elkaar amper tot niet kent. Zelf heb ik er 3 meegemaakt en daar kende ik iedereen, al zij het wat vager, toch wel redelijk. 

Opeens wordt ik gebeld door een vreemd nummer. Als secretaris van de voetbalclub heb ik dit vaker, dus ik neem op. Met Mathijs je ov-chip kaart is gevonden. Ik bedank hem en kan mezelf voor mijn kop stoten. Wat een knijter domme actie. Deze heb ik namelijk 'los' in het voorvakje van mijn trui te gestopt. Een kind van 6 zou met meer nadenkend vermogen hiermee om zijn gegaan. Niet zo heel verwonderlijk dat deze hieruit is gevallen. Het zusje van de prinses van Sint Agatha heeft hem gevonden en zorgt dat hij bij hem terecht komt. Geluk bij een idioot ongelukkig en dom ongeluk. Goed leven zonder deze kaart is mogelijk, maar dan nog er staan personalia op en er zo mee om gaan. A fijn terug naar de bowlingbaan. Al kan ik als een bowlingbal door de grond zakken.

Op de bowlingbaan klinkt de ene na de andere oerkreet. Yes! Strike! De spelers hebben allemaal polo's aan en ze zijn enthousiast. Later blijkt waarom sommige zo luidruchtig zijn. Er zijn diverse personen bij die niet goed horen. Er loopt een man met een fotocamera om in een polo van BSC Almere. De meeste hebben een tasje bij zich, waar ze hun persoonlijke bal in stoppen.. Als ze langs ons gaat zitten kunnen we een glimlach niet onderdrukken. Het zijn stuk voor stuk prachtige figuren die heel veel lol beleven. Laten we hopen dat wij maar een kwart van deze lol mogen ervaren. Dan gaat het al een prachtige dag worden. 

Na een half uur is een van de bedieningsleden zo scherp om toch te vragen of we wat  te drinken willen. Ik krijg steengoede koffie en het blijkt dat er 2 personen lees collega's zich gemeld hebben. De rest druppelt langzaamaan binnen. We gaan naar de Prison Island. We krijgen uitleg over wat we kunnen verwachten. We kunnen overal in met onze badge, zo vaak als we willen. Er zijn tactische, technische en psyscide cellen, waar we punten kunnenbehalen.. Ik mag met 2 collega's mee en de eerste kamers maken we weinig klaar. We begrijpen ze niet en doen het verkeerd. Later halen we wel wat punten, maar niet overdreven veel. Zelfs met de topografie krijg ik een black out van jewelste. Wakker ben ik niet op deze zaterdagmiddag. En proactief eveneens niet zo. 

Toch vind ik het leuk en ga met een tevreden gevoel verder als we gaan bowlen. We hebben baan 1 en 2 en mogen schoenen gaan uitzoeken. Als je compleet krankzinnig wilt worden of van persoonlijk contact houd? Ga bowlen op zaterdag middag bij Olround in Nijmegen en ga daar schoenen passen of aandoen in het meest ongelukkig gekozen uithoek van het immens gebouw. Het is er nog drukker als in een mierenhoop tijdens een paringstijd met door elkaar heen krioelende mensen. Daarbij geniet je van de  meest debiele leuzen; "GAST!, ik hoop da se seuvenenfeertig hebbuh!" Ik heb geen plek om de schoenen aan te trekken, dus ik neem ze maar mee naar beneden. Bij het bowlen drink ik een spaatje rood, terwijl enkele lieden een net iets te warme kan Grolsch proberen achterover te kiepen in de daarbij geleverde Amsterdammertjes.

Ik gooi een strike, maar er is maar 1 baas boven baas die begint gewoon doodleuk met 6 strikes. Hoe dan? Had hij een tasje met een persoonlijke bal en waar is zijn polo? Zelf maak ik nog wat hupjes bij mijn pogingen en sommige ballen gooi ik tergend langzaam richting hun doel. In elk geval hebben we op beide banen schik. Zelfs de persoon die helaas nu pas arriveert. Zij stond bij onze vestiging in Brussel voor een dichte poort toen ze naar huis wilde. Dit heeft nog een uur geduurd. Heerlijk als je op je weekenddag een uur voor een dichte poort bij een bedrijf staat. Zou dit de poort naar een leuke avond betekenen? Als onze speeltijd erop zit gaan we weer de mierenhoop in om onze schoenen in te leveren. Als we uit deze mêlee van mensen geraken kunnen we onze activiteit vervolgen naar het steengrillen. 

Waar je ABC-taferelen verwacht ben ik zeer blij om te zien dat het A mooi gesorteerd is. B de grillplaat geeneens zo heel erg stinkt. Althans we denken dat hij dat niet doet  Het eten is goed. Er staat nog een gigantische kom tzatziki dus de innerlijke persoonlijk ik slaat meerdere vreugdekreetjes. Een deel van de tafel laat flessen rosé aanrukken. Ik houd het bij een ice-tea, Grolsch weizen 0,0 en het verzameldrankje (ik) spa(a)rood. Als we voldaan zitten, loop ik nog even langs de toetjes, maar mag hier niet veel van. Het wordt dan ook maar een stukje meloen. Niks mis mee trouwens. Wat zitten hier eveneens schitterende figuren. Een man met een te kort te shirt, waardoor zijn welvaartsbuikje onder zijn t-shirt uit loopt te pronken.  En dan komt er nog een ontzettend erotische kumpel achter de bbq staan. Matje in de nek, vlassnorretje en dan ubervriendelijk de (extra) worstjes, spareribs of kipfiletjes aan de man/vrouw brengen. Als we uit de raam kijken. Of is het, het raam? Verbazen we ons over een stel 12 jarige jongetjes wat op hun fatbikje al vapende de knip trekt. Het zijn ongetwijfeld dealertjes. En niet van een stel kaarten bij een potje pesten of pokeren. We nemen het voor waar aan. Verder valt het op, dat bijna iedereen die op de parkeerplaats loopt een sigaret in aanslag heeft. Deze instructie heb ik gemist, anders had ik gauw even sigaretten gekocht. 

Nadat onze tijd erop zit volgt nog een soort van prijsuitreiking. De medewerker, die tot 2maal toe te lamlendig is om nieuwe wijnglazen te brengen bouwt de spanning op door op tafel te kloppen. Geweldig dat we toch nog een sleutelhanger hebben weten te bemachtigen. Voordat ik naar te trein ga, aait een collega me een aantal keer over mijn gladgeschoren bol. Een deel van de groep gaat nog even de stad in, maar ik heb indrukken genoeg gehad deze zaterdag. In de agenda prijkt nog een optreden in de kroeg, maar die heb ik maar even gelaten voor wat het is. De zondag is namelijk weer een drukke en ik vond het zo al heerlijk. Thuisgekomen ligt mijn ov-chipkaart weer in de bus. Dank je wel vriendelijke Sint-Agathase medemensen. De zaterdag was niet zo rustig als normaal er zat leven in. Op naar een volgende uitje. Morgen eerst een dagje als vrijwilliger op de voetbalclub.....