We hebben er al even naar uitgekeken, maar tijdens de halfvasten is het zover. Ons jaarlijkse vriendenweekend vindt plaats. Niet in november zoals gebruikelijk, maar in maart gaan we deze ronde naar het Belgische Mechelen. We gaan met 2 auto’s en de vroege auto vertrekt al rond 09:30 uur. Zelf geniet ik eerst nog een massage en ga met de 2de auto mee. Rond 12:00 uur zal ik opgepikt worden. Om 11:50 lopen we terug van de Spar en openen we de poort. We zijn prettig verbaasd, want hier zit een kameraad met een blikje birra morretti in onze tuinset. Hij is op tijd en in de mood. We gaan naar binnen en stappen als de auto er is in. De knop is om we gaan er een leuk weekend van maken. Al heel vroeg volgt al het citaat van dit weekend; “in de kist kun je nog lang genoeg slapen, neuken moet je nu doen”
We rijden zonder problemen hartje Mechelen in. De reis verloopt voorspoedig. We droppen onze spullen als we onze digitale keys hebben gekregen. Ik lig op de etage 3 en fris me nog even op. De deur naar het trappenhuis is mega onlogisch en zou voor gevaar kunnen zorgen. Daar je meteen de trap oploopt. We zoeken met z’n 4’n de andere 4 op. Een locatie hebben we al en we besluiten snel een biertje mee te bestellen hier aan de Vismarkt. Een Grimbergen blond van de tap, in het zonnetje goed te doen, zonder zon is het fris. Te fris om buiten te toeven. We gaan naar binnen in dit Marokkaanse eetcafé genaamd Ronda. Hier wordt gerapt over het boek ‘vochtige streken’ nadere uitleg overbodig. Dan volgt een uiterst bijzonder moment. Dat we wat hapjes lusten is niet zo vreemd. Wel dat er brood komt met van allerlei kleuren hummussen. Dit is overigens geen vogelsoort, maar een smeerwaar.
We drinken rustig wat biertjes, als een van ons ineens zijn draagbare radio-cd speler uit zijn tas pakt. Waarom hij deze bij heeft is al een raadsel. Deze uit de tas haalt en deze in dit cafe in een kast zet eveneens. Hij vraagt of de muziek van het cafe uit kan en ineens klinken de Vetkuuf Boys, les Champignons de la Chanson en Enne pot nat uit de speakers in dit Noord-Afrikaanse eetcafé. Geweldig gewoon, een oudere dame die wat spulletjes komt sorteren geeft geen krimp. Het bijzonder alternatieve stel bij het raam eveneens niet. Als de cd af is, vragen we de rekening. De vroege groep gaat zijn spullen droppen in het hotel. Het is langzaamaan etenstijd. We noemen geen namen, maar er is 1 iemand die het heeft over de Griek. Deze heet Zorba. De rest vindt het prima, zoals we het veel snel eens zijn en we gaan ernaartoe. Deze Griek gaat om18:00 uur open. Nog even geduld nog, maar ja wat gaan we nu doen dan? We besluiten de Markt op te gaan en drinken nog een verrukkelijk biertje.
We gaan terug naar de Griek. We lopen wat trappen op, doen bijna een Zorba’s dance en bestellen nagenoeg allen de kipgyros. Ikzelf niet, ik ga voor varkensgyros. Kip zou een grotere portie zijn. Als de porties zichtbaar worden blijkt mijn portie ineens de grootste. Ik lek daarna nog niet een paar porties overgebleven tzatziki op. Tzatziki is iets waar je ‘s nachts wakker voor mag maken. Tijdens het wachten komt een Griek gitaar spelen voor de sfeer, al had dit voor ons niet perse gehoeven. Bijna traditioneel gaan hierna naar de Irish Pub. We drinken een voortreffelijke Sint Hubertus blond als we overgaan op Guinnes. Of andere heerlijke vochtige versnaperingen. Rond 00:15 uur bestellen we de laatste ronde. Een groot deel gaat naar het hotel. Een ander deel raakt nog ergens verzeild. De locatie staat wel op de app en (her)ontdekken we later nog.
De volgende ochtend zijn de vroege vogels al de markt op gegaan. Hier is het echt markt en ze hebben wafels en drinken op een terras koffie. Op dit terras moet 1 man 75 man bedienen. De echte vroege vogel is er niet. Waar die is, is een raadsel. De koffie smaakt prima en ik krijg wat bekijks, omdat ik een slaapmasker op heb. Voor mij was de avond goed verlopen, maar voor sommige ontbraken puzzelstukjes. In elk geval is er een boete aan een van ons vergeven tussen de 50 en 250 voor het doen van een behoefte. Ai, zuur geld zeker omdat we vlakbij zaten, maar goed of deze volgt? Er wordt nog wat brood gehaald en koffie of thee meer gedronken op het terras aan de markt. Het beloofd een prachtige dag te worden en we gaan sowieso 1 en misschien wel 2 activiteiten doen. Dit laatste is nog een groter wonder dan een regendruppel in de Sahara!
We lopen verder op de markt, maar raken elkaar kwijt. Geen idee hoe overigens. In elk geval meten we elkaar weer aan het einde van een straat, waarbij een andere groepje wat eetbaars heeft gekregen. Het blijken slakken te zijn. In het zuur, ideaal met een kater. Of niet. Ik sla over. We lopen naar een rondvaarboot en gaan deze over de Dijle genieten. We moeten even wachten, maar dat maakt niet uit. De Spar is nabij en we halen wat kaasjes, worstjes, tapas, blikken bier en met gelatine bedolven Mentos drank. De rondvaart is interessant en laat de oude binnenstad zien. Er zitten naast ons 25 studenten op het bootje. Als de tocht klaar is gaan we kijken of we ergens een bord soep kunnen scoren. We doen dit 1 een va de oudste cafes van Mechelen, waar de meest opgewekte horeca medewerkster van heel België rond dartelt.
Zelf bestel ik met een paar man meer de Bazil. Het anti-katerdrankje van dit cafe. Moe-moe. Soep stond buiten wel op het bord, maar is binnen niet te krijgen in een bord. Na een drankje gaan we verder kijken en lopen dan onverwachts tegen een tip aan. Biercentral. Hier staat, u raadt het al, bier centraal. Ze hebben 33 soorten op de tap en totaal 2300 soorten. We bestellen soep van de dag. Goed gevulde tomatensoep met brood en boter uit de vriezer zo hard. Daarna volgen glazen bier en zelfs een proeverij. We genieten volop. Op 1 man na die even naar het hotel gaat om bij te komen van gisteren. Zoals de hele voormiddag voor hem niet optimaal verloopt.
Als we de proeverij gehad hebben lopen we een straat in, bestellen een pistache ijs en een van ons maakt nog een foto van deze toch wel curieuze straatnaam. Een tweetal gaat nog een kerk in. We zoeken een terras maar, omdat er nergens buiten plek is terug naar bier central. We willen nog met een 4 tal de Rumbold Toren gaan beklimmen. Deze is helaas volgeboekt. Ik loop er nog een ronde door kerk zelf en besluit nog wat verder te gaan loeren. Op een gegeven moment word ik gebeld, want er gaat eten besteld worden. De tijd ben ik helemaal vergeten in deze toeristische eigentijd, maar hier ontdek ik wel even hoe mooi en authentiek Mechelen is.
Het eten is er razendsnel en de stoofpot of pizza, hamburger of spaghetti laat zich bijzonder goed smaken. Evenals de biertjes die erna volgen. Toch gaat de avond hier niet volbracht worden. We gaan wat verder het stadsleven in. 1ste stop is ‘t Ankertje waar we godsgruwelijk in de weg zitten. Dit cafeetje op de vismarkt is op zich niet zo heel spannend. Dat is de gouden carolus imperial blond wel. Mijn god wat een machtig biertje is dit, niet alleen door zijn 10% alcoholische percentage. Na een paar biertjes gaan we door naar de gouden vis. Dit is echt een heerlijk café, waar alles nog lijkt te kunnen en mogen. Er groeit een boom half door de serre. Buiten zit je aan de Dijle. Het is er goed toeven en de 3 man die er werken, werken knijtertje hard.
Na een paar biertjes gaan we naar het cafe Minnestreel wat het 4tal van de avond ervoor had bezocht. Het is er koud, we houden de jas aan. Maken een waardeloze groepsfoto en zetten na 3 bier onze weg voort. De weg is lang en we worden hongerig en halen of een kapsalon of delen een xxxxl pizza. Deze is verder prima las we aankomen bij Zapoi. Een alternatief café, waar we nog net een tafel bemachtigen. Na een paar Maneblussers is het voor de meeste mooi geweest en gaan we terug op hotel. De klok gaat vooruit en dit zorgt ervoor dat 1 van ons een jetlag krijgt. Gevolg een bezoek aan de porseleinen pony en een wakkere kamergenoot.
Op zondag wordt iedereen in etappes wakker. De vroeg vogel zit met een uitzicht van een ster aan een broodje achter de Rumbold kerk. De rest staat langzaam aan op. We gaan koffiedrinken bij Coffice en genieten met dank aan de vroege vogel van een meegenomen broodje hier. Dat we deze hier niet bestellen laat zich raden. Ondank dat er 6 man aan het werk zijn, duurt het 25 minuten alvorens we koffie krijgen. Hier moet van gezegd worden deze is steengoed en heerlijk. Hij wordt compleet geserveerd met een biologisch koekje en een kannetje links afgetrokken buffelmelk. Na de koffie vertrekken we of halen we onze koffers op. Helaas geen groepsknuffel op het eind, maar we gaan onze eigen weg. Onze auto staat wat verder weg. Nabij het Rik de Sadeleer plein rijden we weg en moeten door de parking van de mac. Gevolg we komen weer op de kruising uit waar we al waren alvorens de parkeergarage in te rijden. Nou goed, als dit de terugweg wordt. Verder verloopt de terugweg uitstekend en zijn we nog wat eerder dan verwacht thuis.
Mannen wat zijn dit toch gouden weekenden en wat was het weer genieten!
Reactie plaatsen
Reacties