Sleutelteruggave

Weer zo’n moment, of ja moment weer een situatie waar we in dit bijzondere carnavalsjaar mee te maken kregen. De sleutelteruggave. Je krijgt bij de sleuteloverdracht de sleutel om de carnaval als Prins te openen. Na de carnaval breng je deze samen met de Prinsen van de gemeente Boxmeer weer terug. Tevens is dit zo’n typische avond om even heerlijk bij te praten en ervaringen uit te wisselen. Vooraf wisten we dat de sleutelteruggave op 21 maart ergens in Overloon zou zijn. We horen nog wel waar en hoe laat. Met die informatie stond deze datum, toevallig ook de start van de lente in onze agenda. Langzaamaan werd er meer duidelijk. De sleutelteruggave start om 20:00 uur bij de Pit in Overloon. Daar ik in mijn vastentijd zit stuurde ik naar onze vorst, ik kan rijden. Dat laatst gebeurde zonder overleg met mijn partner en dan zul je zien. Gelukkig kon mijn partner nog wat regelen qua vervoer, want zij moest zaalvoetballen. Als we er genoeg hebben dan ga ik meteen mee, anders ga ik eerst voetballen. Hij was in te vullen om 19:00 uur speelt zij nog een wedstrijd in Wanroij. De vorst appte me al dat er nog een bestuurslid meeging. Toen ik hem appte over de ophaaltijd, appte hij dat hij nog een afspraak had en niet wist of hij het ging redden. Dat zagen we wel om 19:45 uur als ik het bestuurslid ging ophalen. Onze adjudant en hofdame genieten van een heerlijke al langer geplande stedentrip in Sevilla dus zij zullen er niet bij zijn.

Het is vrijdagavond. In alle rust rijd ik met #elcookblique naar het bestuurslid. Ik rijd zo dat we of meteen door kunnen naar de snelweg, of de vorst op kunnen pikken. We bellen onze vorst. Hij zit nog in Wanroij, maar heeft een geweldig, carpool technisch idee. Zullen we elkaar treffen bij de rotonde in Sint Anthonis. Geen probleem en zo gaan we het doen. We rijden de rotonde op en vermoeden al dat hij bij de bushalte ernaast zal staan. Ons vermoeden klopt en hij belt op. Zijn auto staat op de busbaan en we stoppen erachter. Wat er dan gebeurt is ongelooflijk. Juist op dit random moment rijd er een bus de busbaan op. Niet zo heel gek op een bushalte, maar hoeveel bussen zullen er in het uur vanuit Sint Anthonis vertrekken? Toch geen tientallen? Ik voel me een beetje bedreigd zo, als auto op een plek waar ik niet mag staan met in mijn achteruitspiegel een bus in het zicht. Onze vorst stapt snel in en is blij dat we het zo hebben kunnen regelen. We zetten onze weg voort naar Overloon. Wat vanaf hier gewoon een lange recht weg is. We komen nog langs een landhuisje annex plezierclub, waar ik nog een anekdote aanhaal van een examenfeestje. Ondertussen word duidelijk dat ik nog een woordje mag gaan doen. Ik ben niet voorbereid en dat is in mijn geval nog wel eens een nadeel. Ik hoop dat ik niet de eerste zal zijn. Een andere belangrijke vraag. Heb jij de sleutel bij? Die mag namelijk teruggegeven worden. Deze heb ik niet om, maar zit in mijn broekzak. De sleutel kan teruggegeven worden. Wat verder nog wel eens opvallend zou kunnen zijn. Hoe ziet iedereen er zonder steek uit? Sommige mensen ken je eigenlijk niet zonder carnavalstenue. 

Als we bij de Pit in Overloon aankomen, zoeken we een parkeerplaats en lopen binnen. Vele hoogheden, adjudanten en bestuursleden zijn er al. Het zaaltje of beter foyer ziet er harstikke gezellig uit met als leuk details de groen, geel, rode ledverlichting. We krijgen koffie met vlaai, welke ik oversla in deze periode, en zoeken een tafel op. Na wat mensen gesproken te hebben. Pakt een van de bestuursleden van Overloon de microfoon. Hij verteld hoe de avond eruit gaat zien. Mijn partner belt me op dat ze er over een kwartier is of ik dan naar buiten kan lopen. Op dat moment kan dat wel, maar niet meer als ze er daadwerkelijk is. Uiteraard wordt er eerst even stilgestaan bij 2 hele trieste situaties die buurtverenigingen hebben meegemaakt in de carnavalsperiode. Er volgt een indrukwekkende minuut stilte. Ik ben blij dat ik daarna niet als eerste vereniging naar boven wordt gevraagd. Nu kan ik het mooi aanhoren en dat zal mijn stukje ten goede komen. Alle prinsen en natuurlijk ene prinses hebben prachtige en leuke anekdotes over de carnaval. Sommige weten het al sinds begin juni dat zij prinsenpaar zullen zijn. Hoe ze gevraagd zijn komt aan bod. Tussendoor volgt een pauze zelf kom ik als 6^de aan het woord. We knijpen even in de handjes als we de 2 getroffen verenigingen aan het woord horen, hoe dat is geweest.

Als ik vertel dat ik het pas sinds 15 oktober weet, worden wat wenkbrauwen gefronst. Hierna heb ik bedacht wat ik wil zeggen. Ik lijk wel een spraakwaterval, zonder spraakwater gedronken te hebben natuurlijk. Doordat ik heb kunnen luisteren weet ik wat ik mag zeggen. Al vergeet ik uiteindelijk nog wel hoe waardevol ik de zieken- en ouderenbezoeken heb gevonden. De zaal reageert bijzonder rop het feit dat ik 6 weken ga vasten, maar goed volgens mij is carnaval ooit bedoeld om te gaan vasten of heb ik het mis? Na afloop mag ik mijn sleutel afgeven. Hiervoor krijg ik nog een mooi aandenken. In het kader van loempinee heb je, loempia kun je krijgen komen er loempia’s op een schaal geserveerd. Sowieso is het allemaal erg goed verzorgd. Er is voldoende personeel dat met dienbladen loopt. Er komen nog een keer partysnacks. Daarbij klinkt heerlijk uit de boxen. Niet te hard, niet te zacht. Gewoon perfect Iedereen is goed geluimd. De ene prins gaat morgen alweer op wintersport en eigenlijk meteen door. De ander doet het rustig aan en moet morgen gewoon weer ergens het land op met een landbouwvoertuig.

We genieten van onze drankjes. Mijn partner heeft daarbij geluk dat haar glas 0,3 liter omhelst. Hoe bijzonder het gebouw is ontdek ik als ik naar de wc ga. De fanfare is aan het repeteren in de zaal achter de bar en als zij klaar zijn, gaat voor heen een andere bar open. Deze ziet er eveneens gezellig uit. De Pit is een prachtig multifunctioneel gebouw dat zie je aan alles. Het wordt later en later en rond 00:30 uur is bijna iedereen weg. Voor de prins met de thuiswedstrijd nog even het credo om Wackelkontakt aan te vragen en een blad bier op tafel te zetten. We sluiten met hen af en iets over 01:00 uur hebben wij het idee dat het voor het personeel eveneens mooi is geweest. We groeten elkaar hartelijk en gaan ons opmaken voor een terugreis.

De weg in Overloon is mij niet wereldvreemd, wat ervoor zorgt dat ik met wellicht wat overdreven snelheid het dorp uitrijd tussen de daar staande obstakels. In de auto krijgen we verbaasde reacties over de prijs van ons vehikel. €750,- voor een auto? Dat kan toch bijna niet meer. Als we daarna nog eens aanhalen dat er €0,50 wisselgeld in lag dus dat de werkelijke prijs nog lager lag. Zorgt dit voor nog meer schik. Zo hebben we dus extra schik met onze auto. We zetten onze passagiers af en rond half 2 rijden we thuis de oprijd op. We kijken terug op wederom een geslaagde (extra) avond.  En deze sleutel zal ik zeker goed bewaren en hij gaat een mooi plekje krijgen. Zoals er zoveel mooie herinneringen zijn gemaakt.