‘Oeffeltse kroegentocht en afsluiting carnaval’

Time is flying when you are having fun. Geniet ervan het is zo voorbij. Het zijn rake gezegdes, al helemaal over een carnavalsjaar als Prinsenpaar. De tijd is omgevlogen en het is gewoon alweer carnavalsdinsdag. Lichamelijk is het wellicht al zwaarder, geestelijk zou ik nog wel even kunnen. Althans dat denk ik op deze dinsdagochtend. Tot nu toe kijken we terug op een meer dan geweldige carnaval en deze dag ziet er wederom goed uit. Het is prachtig weer en we weten dat de Oeffeltse kroegentocht op dinsdag inmiddels een begrip is. Niet dat er 100’n mensen meedoen, maar als we de 100 halen levert het een prachtige kleurrijke stoet door het dorp op. Daarbij ben ik van mening dat we vooral blij kunnen zijn dat we nog 4 horecagelegenheden hebben en we 4 dagen programma hebben in ons dorp. Laten we dat koesteren en met z’n allen zorgen dat deze overeind blijven. Dus loop eens wat de kroeg binnen en pak een biertje.

We zijn om 13:00 uur uitgenodigd bij de oud-vorst om een biertje in de zon te komen drinken voordat we gaan. Helaas wordt dat voor ons slechts een koffietje, want we moeten onze hoesen opbergen in het gemeenschapshuis. Hier kom ik wat mensen tegen, dus dat wordt even gezellig babbelen. Het is geweldig weer en (de ouders van de) jeugdhofhouding hebben er zin in. Dat is zeker, maar dat geld voor ons natuurlijk eveneens. Rond 13:45 uur zijn we in de sporthal. Hier is het nog wat (te) rustig in mijn ogen. Vorig jaar deden 18 teams mee aan de kroegentocht. Je doet overal een spel, drinkt een paar drankjes en gaat verder. Die 18 teams worden niet gehaald, maar langzaamaan druppelen er steeds meer mensen binnen.

We mogen als hofhouding beginnen met het eerste spel. Een van mijn nichtjes en haar partner leggen het uit. Het is met een soort jojo-spiraal (ik weet bij god niet hoe zo’n ding echt heet) waar een balletje in zit. Deze wordt aan ons vastgebonden en we moeten hem een meter of 10 verplaatsen en in een bakje laten vallen. De eerste keer lukt het niet, de 2^de keer wel. Onze adjudant en hofdame waren sneller en ‘winnen’ dus van ons. Maakt niet uit. Ik spreek nog een paar nichtjes en na wat waterzakjes lopen we achter de hofkapel aan naar de Smul. Dit is voor mij al een prachtig moment. De muzikale nootjes van de hofkapel, ik loop er als een soort van groupie achter. Fier te zwaaien met mijn scepter. Nu hij gemaakt is kan het weer. De zon straalt en iedereen is vrolijk. Kortom het is een geweldige dag.

Bij de Smul mag Bert’s sportcafe het spel begeleiden. Het is geblinddoekt naar elkaar toe lopen met het groepje van 4. Een steekt de hand uit en je geeft handjeklap aan de 3 anderen die je vocaal mag begeleiden. Wie dit het snelste kan/doet, wint. Wij zijn klaar en ik druk op de knop. Aangezien de organisatie dit eveneens deed, komt er 0,0 seconden in beeld. Er worden 12 seconden opgeschreven. Het weer is zo goed, dat we buiten kunnen staan. Dit doen we dan ook maar dankbaar. Binnen zou het een beetje sardientjes-in-een-blik-effect opleveren. Het is overbodig dat er gegeten kan worden bij de cafetaria. De snacks, ijsjes en frietjes vinden gretig aftrek. Zelf geniet ik van een frietje speciaal. Als de tijd erop zit en ik een blikje fris heb gedronken kunnen we verder.

We lopen weer achter de hofkapel aan naar café die 2. Er werd gefluisterd dat er hier een bijzonder spel plaats zou vinden. We zouden de eigenaar Pim, mogen bekogelen met aardappelpuree. Hier blijkt niets van gelogen. Hoe hilarisch is dit. Hij steekt zijn hoofd uit een doek van pleinfisjenie en gooien maar. Ik mag als eerste gooien. Wat weinig puree op een papieren bordje. Ik gooi zo hard als ik kan, maar 2 meter voor het doek valt hij op de grond. Kortom een waardeloze worp, maar verhouding technisch klopt de puree met bord niet. Er volgen tal van missers en een enkele rake poging. De verhouding op de bordjes is inmiddels beter. In het café ouwehoeren we gezellig. Het spel is wederom geslaagd. Als we klaar zijn ga ik weer als eerste achter de hofkapel aan en ik krijg een maatje mee. Mijn zangmaatje van maandag loopt samen met me achter de kapel. Geweldig gewoon.

Bij de Kleppenburg aangekomen merken we wel dat de stoet wel wat uitgedund is, maar vooruit we zijn nog steeds met een mooi aantal mensen. Hier mogen we het aantal cola zero dopjes in een glas raden. Dat is erg lastig en we zitten er bijzonder ver naast. We bestellen nog gauw wat snacks waar ik mijn bi-snacksuele geaardheid weer eens ten tonele breng. Een frikadel speciaal met een bamischijf. Na afloop volgt de prijsuitreiking gaan we ons opmaken voor het eerste afscheid deze dag. Namelijk die van de jeugdhofhouding. Dit zou wel eens emotioneel kunnen worden.

We zetten nog een paar keer de polonaise in en de dangsgardes treden nog eens op. Dan wordt het tijd om afscheid te nemen. De jeugdprins- en prinses spreken de zaal eens toe. Prachtig hoe ze het geschreven en beleefd hebben. Als ze ontkleed zijn maken ze de sprong in de Leemkuul en dan zit voor hen de carnaval erop. Toch een bijzonder moment, de jeugdhofhouding die ons de hele carnaval heeft ondersteund. Aanwezig was en waar we een zeer leuke klik mee hadden. Ik moet een paar keer slikken en krijg een brok in de keel.

Het duurt dan even, maar een uurtje later zullen wij aan de beurt zijn. We wachten nog even op de vader van de adjudant. Die heeft op zijn laatst werkdag 2 uur vrij genomen om bij het afscheid te kunnen zijn. We hadden al gegrapt, ga je morgen nog 2x terug, maar dat hoeft niet meer. Als hij binnen is, zetten we nog een keer een dans met de jeugdhofhouding in op wackelkontact, komt baila nog eens voorbij en na een paar polonaises, waar ik nog een paar keer alles geef wat in me zit. Treedt de dansgarde nog één keer op. Weer net zo goed en enthousiast als op het begin van het carnavalseizoen.

Dan is het voor ons is de tijd om op de tafel te klimmen. Op het Oeffelt gaat nooit verloren worden we nog op de foto gezet en dat is echt een plaatje geworden. Dit terwijl ik het nummer met ogen dicht probeer te zingen. Hierna krijg ik de microfoon van de vorst en doe een woordje. Hier zouden wat tranen kunnen gaan vloeien, maar zelf houd ik het hier nagenoeg (nog) droog. Toch weer zoals ik in de tekst heb staan het ddr-kindje in me wat zich puur focust op zijn tekst. Mijn dank gaat uit naar alles en iedereen die zich heeft ingezet voor de Oeffeltse carnaval. Uiteraard mijn hofhouding het meest, want wat hebben zij met deze gruwelijk onhandige klunzige prins een tijd beleefd en mij alle 3 geweldig ondersteunt. Zonder hen weet ik niet hoe ik er ooit bij gelopen had en of alles geregeld zou zijn.

Er volgt veel applaus en een lach in de zaal kan niet ontbreken. Voordat ik voor de laatst keer afsluiten met mijn lijfspreuk. Geef ik nog aan dat ik wellicht niet was wat de hofkapel 1 minuut na uitkomen speelde. Zo'n goeie hebben we nog niet gehad, maar zo’n goeie carnaval hebben wij nog nooit gehad! Als ik dit heb mogen uitspreken worden we ontkleed en gaan we ons opmaken voor de sprong in de Leemkuul. Hier ben ik op gefocust, maar helaas op moment suprême glijd ik weg en duik niet in, maar val in de Leemkuul. De videobeelden laten zien dat dit geen sprong, maar een struikel is. Heb ik weer, gevalletje net-niet zoals ik zelf altijd over mezelf roep. Maar wat maakt het uit, als ik weer geland ben komen de emoties er echt uit. Tranen met tuiten. Ook bij het afscheid nemen van alles en iedereen. Houd ik het niet droog. Alles wat gezegd wordt het raakt me hevig, maar het doet me ontzettend goed.

Totaal flabbergasted haal ik mijn jas in de kelder. We gaan nog even eten bij de kroeg. We zijn rijkelijk laat, maar hierdoor kunnen we meteen aanschuiven. Het buffet is fantastisch te noemen. Wat is het heerlijk allemaal en goed verzorgd. Complimenten aan cafe die 2 voor het regelen hiervan. Het is namelijk een oerdegelijke en heerlijk buffet die we zo even voorgeschoteld krijgen. Mijn adjudant is enthousiast en besteld eve neen la chouffe. Deze smaakt trouwens geweldig. De voorzitter vat nog even de hele carnaval samen en geeft aan dat we terug mogen kijken op een hele bijzondere carnaval.  Voor morgen rest nog taart naar de jeugdhofhouding brengen. Koffie annex een biertje drinken na het borden opruimen bij de Prins. Waarna we het assenkruisje gaan halen en dan is het tijd voor het vasten.

Bij deze nogmaals dank aan iedereen die deze voor ons zo geweldige carnaval mogelijk heeft gemaakt. Het (lichamelijk) herstel zal nog wel even op zich laten wachten. Voor mijn gevoel heb ik alles gegeven wat erin zat, maar het was me het meer dan waard. Carnaval gevierd en genoten met elke vezel die in mijn lichaam zat. Ik sluit  deze blog dan ook nog maar een keer af met mijn lijfspreuk.

Vur un biertje, unne goeie of slechte woordgrap, bin ik altied wel te porre.

Let op! Ut is dizze carnaval nie anders geworre!