Ten Zesde: Dit joar mit d’n zitting ginne playbackact mit d’n Djoeboks, mar kieke we vanaf ut “kasteel on the rocks. 

Het was weer tijd voor 1 van de carnavalshoogtepunten van het jaar, de pronkzittingen. Als fervent deelnemer droom ik altijd deze dagen. Zo graag doe ik mee. Bij menig Oeffeltenaar staan de data omcirkeld in de agenda. Voor ons als hofhouding zou het een hele bijzondere gewaarwording worden. Zittende op de mooiste plek in de zaal. Wellicht zouden we nog verrast worden. In elk geval hadden we er zin in. Dit ondanks een bijzonder druk programma. Voor de zittingen mochten we nog even naar de jeugdreceptie in Haps om de jeugdpage, maar natuurlijk hele jeugdhofhouding te feliciteren. Dit paste met amper speling in het schema. We zijn op tijd weer in Oeffelt waar de knop om mag. Mijn adjudant en ik hebben al wat voorbereid en zullen na binnentreden de zitting openen. We hebben dit dinsdagavond gauw even in elkaar gezet en geoefend voor onze partners. 

Als de zitting geopend wordt, staan er 2 buuttonnen op het podium vanaf waarachter we een stukje zullen voordagen. Het is een flauwe woordgrappen battle, waarbij we ons vooraf al min of meer excuseren bij het publiek. Onze partners mogen ons beoordelen, maar worden zichtbaar niet warm van ons. 1,2,3 zijn de cijfers. Het publiek neemt ons met een korrel zout en wij weten zeker. Als ze nu al blijven zitten, dan blijven ze dat de rest van de avond zeker. Een jaar zonder roze boa om op het podium is geen jaar. Dus deze draag ik tijdens het voordragen van onze buutbattle. Wat mede een eerbetoon is aan mijn cadeau van de Djoeboks. Als we eraf lopen zijn de presentatoren al in opperbeste stemming en zullen al onze 3 dansgardes hun kunsten vertonen. Wij gaan achter zitten en zullen ons prinsheerlijk voelen en  vermaken is de verwachting.  We genieten van het enthousiasme van de dansgardes. Waarna de planning hun nummer zingt als winnaar van de liedjesavond. Dan komen Jos & Joop met een prachtige act op een leuke manier. Met vuilnisbakken kun je meer dan je denkt. 

Als Grad in de ton komt, maar zegt niet mee te doen, worden wat wenkbrauwen gefronst. Wel geeft hij meer dan terecht de lof aan Wim en Bart voor hen verdiensten voor de pronkzitting. Ze krijgen een prachtig fotoboek. Ronny bijt het spits af, een altijd wat lastigere plek in de zitting, maar met een puntgave buut als dakloze weet hij de zaal zeker te vermaken. De showdans van de dansgarde mag er zoals altijd zijn. Je hoort, ziet en voelt bijna dat ze gebrand zijn om er iets spectaculairs van te maken. Hulde voor hen en de begeleiding, want het is gewoonweg steengoed. De NVKN brengt dan met Oeffeltse nummers de sfeer erin. De eerste avond staat iedereen te klappen. Wij natuurlijk van achteruit al helemaal. Dan komt de buutton naar voren en wie is dat? Er komt een skiër op en dat is Wout, ja de zoon van. Hij doet een moeilijke buut, maar wat is ie goed. Altijd mooi om te zien dat er nieuw talent op weet te staan. Het tempo zit er in, het ' schnapze' wordt veelvuldig aangehaald. Dit is waarvoor je naar de pronkzitting komt!

Om even bij te komen zijn er nok altijd worstenbroodjes in de pauze. Weer zo'n traditie zoals er meer zijn. Na de pauze zijn er een heleboel bekende Oeffeltenaren als non-actief. Geweldig mooi hoe Jos & Joop dit in elkaar hebben gezet. En wie zijn het allemaal, op de liedjesavond werd deze act niets voor niets herhaald. Het applaus is groots. De buutton komt naar voren en daar is Patje als goeroe. Healing is zijn specialiteit, maar 1 ding is zeker na zijn optreden gaat geen vrouw meer het zelfde naar de wc. Wat een geweldig stuk weer. Het NVKN zet daarna de sfeer er nog maar weer in met Duitse knijterhits. Wanneer het tijd is voor Roy & Bert; ' daor hedde de gild, daar hedde de gild, daar hedde mottomme de gild" Dit jaar zij ze als gilde broeders en de geleende pakken en trom en grappen brengen de zaal weer in complete vervoering. Wat blijven en zijn het giganten op het podium. 

Voordat de finale begint spelen de borrelnootjes nog wat deuntjes. Zij zijn er iedere zitting bij. Dan komt de djoeboks, de groep waar ik zelf al sinds 2017 bij mee doen, maar dit jaar als Prins niet. In de voorbereiding was ik er nog even bij, maar we zijn benieuwd wat het geworden is. En we worden verrast, we zien wat gasten op de rug en dan ineens. Als donderslag bij heldere hemel, staat ons pap op het podium. Samen met fotograaf Ed van Alem, playbacken ze op ‘schatje, mag ik je foto’. Fantastisch, wat een verrassing. Nee die had ik niet zien aankomen. De verrassing wordt nog groter, want er komt een nummer "New York, New York" en er staan ineens 4 vrienden op het podium. We zijn helemaal in extase en joelen en klappen onze handen stuk. Wat hebben ze ons dit carnavalsjaar zo ontzettend verrast echt geweldig. Dit optreden hadden we niet verwacht. Hulde voor de mannen van bloemenclub de Madelief.

Daarna staat mijn schoonzusje op het podium. Haar herkennen we in eerste instantie geeneens is. We zitten wat verder weg en haar blonde haar is ingeruild voor een zwarte look. Wederom ontzettend gaaf dat ze mee doet. Maar wat is de hele Djoeboks weer leuk. De nummers en kledij zijn puntgaaf en verrassend. En dan herhaalt de historie zich. De dansmarietjes act welke ik zelf heb meegedaan in 2003 komt nu naar voren. Wat is dit gaaf zeg. Mijn broertje geeft acte de préséance als Scooter en als slotnummer komen de Sjonnies. Een redelijke favoriet van mij. Wij zetten dan de polonaise al in. Totaal in vervoering en met een trots gevoel. Ja dat ik hier mag lopen als Prins, maar zeker hoe we dit toch weer voor elkaar boksen als dorpje zijnde. We lopen de polonaise en haken nog even in op Oeffelt 'gut noit verlore'. Even later danken we de artiesten en vooral mijn vrienden en vader. We borrelen nog even na en het is gauw half 5 voor we er in liggen. De volgende dag mogen we weer en herhalen we het tijdstip nogmaals. Iets met, je bent maar 1x prins. Deze maal zetten we om 03:00 de kroeg nog even op zijn kop.

Wie zegt, dat is toch niks 4x de pronkzitting zien? Degene kan ik alleen maar ongelijk geven, want het is zeker de moeite. Er gebeuren spontane dingen, je kunt ontspannener kijken en dit jaar kreeg ik nog een verzoek. Of ik even met onze Jort het podium op wilde gaan met zijn act van Scooter. Nou zo gezegd zo gedaan en 1 minuut voordat hij 'on stage'  gaat sluip ik weg en sluit bij hem aan. Het levert volgens mij prachtige beelden op. Een week later herhalen we dit kunstje en gaat ons pap mee. Dit is echt zoiets wat je alleen op de Oeffeltse pronkzitting ziet en hier hebben we ontzettend veel leuke reacties op gehad en nog kijk ik gelukzalig terug op de foto’s. Maar het gaat om de pronkzitting zelf en daarvoor geld dat iedereen die mee doe er een feestje van maakt en er 100% voor gaat. Iets, waardoor het publiek kan en mag genieten. En ja alles is perfect geregeld, door de toneelmeesters, schmink, presentaties licht en geluid. Daarbij vergeet ik ongetwijfeld nog mensen.

Nog 2 leuke feitjes even los van de optredens. Dit jaar heb ik een schilderij van Jan Horsten gekregen gemaakt vanaf ons huis. Toch een van de grote initiators van het Oeffeltse carnaval. Een deelnemer vond deze bij een second hand shop en wees naar de afbeelding in 't Klepke. Prachtig vind en symbolisch vind ik zoiets en hij gaat thuis een mooi plaatsje krijgen. Wat ik eveneens geweldig vond was een random appje van een bezoeker. Hij stuurde het aantal keer staan/zitten/klappen op een avond. Er stonden 45 streepjes op het tafelkleed. Een prachtige statistiek. Maar applaus is er zeker voor iedereen die mee doet.

De pronkzittingen waren weer een heel bijzonder evenement. Met een paar geweldig verrassende en persoonlijke optredens. Ook al deed ik zelf dan niet mee, het bracht ons weer in verroering. Kortom, die droom was niet zo slecht, ja die droom was helemaal echt!