Het is ergens in juli als we het op het werk erover hebben om met onze gehele customer service afdeling te gaan uiteten. Wat doe je dan? Je roept een datumplanner in het leven en selecteert de datum waarop de meeste kunnen. Met 14 totaal verschillende personen en in soms ook wel verschillende levensfases zich bevindende mensen was het kiezen van een datum al een uitdaging op zich. Toch kwam het ervan en zo zaten we op een vrijdagavond bij de Horizon in Cuijk. Ze hadden mij als pionier en referentie kader vooruit gestuurd. Zou het echt zo ‘goed’ zijn als Tim zei? Er waren verwachtingen dat was zeker. Zouden zij hun horizon hiermee verbreden?
Het is vrijdagavond als ik thuis opgehaald wordt. We rijden rustig in de mist en in alle rust over de boulevard naar Cuijk. Vroeger reed en mocht men hier 80. Nu is 30 de advies snelheid en met een paar drempels en slalomobject bedenk je, je wel 2 om deze ‘harder’ te nemen. We rijden de parkeerplaats op, maar hebben pech. Er is plek, maar niet voor deze station. De auto op de plek aan de andere kant staat namelijk verdomd ver naar achter. Zul je altijd zien zeggen we dan. We gaan een straat verder op en met file parkeren komen we er wel. Als we weglopen blijkt een raam nog open te staan. Dat is gezien de temperatuur niet echt een heel strak plan.
Als we richting de horizon lopen zien we andere collega’s gelijktijdig aankomen. De entree van de horizon is bijzonder. Je hebt eerder het idee een typisch Oost-Duitse Plattenbau-flat in te lopen dan een restaurant. Als je door de deuren loopt kom je binnen op een soort portiek van een flat die ook zo maar in Groningen had kunnen staan. Echter zijn er links en rechts prachtige foto’s van tijden van weleer te zien en dan treed je binnen. Dat is een hele omschakeling. Het bijzonder fraai ingerichte restaurant nodigt uit. Dat doet de gastheer, uitgedost met een prachtig gestileerd vlassnorretje, eveneens door onze jassen aan te nemen en op te hangen in een kast. Dat er vandaag door onze dikke winterjassen maar 15 in passen. Hetzij zo.
We nemen plaats aan tafel 5, aan tafel 6 zitten al enkele collega’s. De tafels worden bijeen geschoven, maar dat is niet de bedoeling. De bediening wil er goed bij kunnen. Dit zorgt voor wat gefronste wenkbrauwen, maar vanuit bedieningsoogpunt is dit zeer goed te billijken. De drankjes worden opgenomen waarna het concept wordt uitgelegd. Althans als iedereen in staat is de aandacht te vestigen. De nog niet aanwezige collega’s komen binnen en de sfeer zit er wel in. Al lijkt een van de personen in de bediening wel met het verkeerde been uit bed te zijn gestapt. Of juist met het verkeerde been uit het goede bed? Ze is net als de temperatuur op het begin van de avond, wat kil. Aan de andere kant, iedereen moet kunnen ontdooien waarvan akte. En we bekijken alles natuurlijk van de horizonnige kant.
De eerste ronde komt op tafel en ja sommige gaan gelijk voor goud, andere beginnen voorzichtig. Zo heb ik de feta met honing, wat volgens een van ons brie met feta zou zijn. De zoete aardappelsoep mag er eveneens zijn. Een volgende ronde ga ik over op de gebakken kipfilet met pittige cocktailsaus. Een keuze waar ik geen spijt van krijg. Mijn god wat is die mals. Een andere collega tipte me al, ook dat de cocktailsaus wat scherper is. Hier verslikt een andere collega zich bijna in, maar goed. De bifteki word geserveerd met curry zoals op de kaart staat. Vorige keer kreeg ik hier een lepel tzatziki bij wat toen een verademing was. De bifteki is overigens van uitstekende kwaliteit.
Ondertussen komen de mooiste verhalen naar voren en durven enkele het al aan om een paar flessen wijn aan te laten rukken. Mij niet gezien, eerst (goed) eten dan (alcohol) drinken. De gesprekken worden wat luider en de gerechten blijven komen. De gyros, is van geweldige kwaliteit net als de tzatziki. De boerensalade is lekker rauw en groot. Ik durf het even later aan en bestel een heerlijke weihenstephaner. Ondertussen klinkt er nogal hard ‘hetero’ door het restaurant, maar goed dat is geen scheldwoord en daar doet men niemand kwaad mee. Het is verder in het restaurant verdacht rustig voor ene vrijdagavond. Hoe dat komt? Want de aankleding, atmosfeer, drankjes en mooie porties taps mogen er zijn.
Er zit bij 1 collega een keer een mindere bij, maar die souvlaki. Allemachtig wat is die goed! Zo mals en gaar ongekend wat goed. Zelf eindig ik met frites, wat een royale portie, trouwens en deze souvlaki en bestel de volgende ronde slechts 1 gerecht. Ik laat me even gaan, maar weet dat ik ontegenzettelijk ga genieten van een bakje tzatziki. Het voor mij Griekse goud. Zelf probeer ik deze te maken, maar forget it bij deze lekkernij bij een restaurant. Ondertussen is het deel dat mee gaat op de VTS-ski reis al druk bezig met hoe het gaat zijn in Oostenrijke.
Hierna volgt een geweldig goed moment. Het is 21:28 uur, maar we mogen onze laatste ‘gewone’ ronde nog bestellen. Dit getuigd van klasse. De meeste zijn echter al aan toetjes. Oftewel goed gevuld en pakken nog een notencake met honing of Griekse yoghurt of ijs. Er zijn hier genoeg mogelijkheden en wederom wat ontzettend goed. Het restaurant is op ons na leeg en er wordt al opgeruimd. Voor ons het teken om eveneens te gaan.
We rekenen af, halen de jassen uit de kapstokkast en vervolgens onze avond. We komen er achter dat een tweetal de auto echt niet kwijt kon en deze in Katwijk hebben staan. Daar een deur gesloten is raken een paar collega’s hun oriëntatie kwijt en als er dan nog iemand roept. We hebben net 3 gangen gegeten menu gegeten. We zijn door de eerste 2 heengelopen, is het echt tijd om te gaan.
Belangrijkste wat bijblijft iedereen heeft genoten van een gezellig samenzijn met heerlijke gerechten en mijn angstzweet dat het tegenviel was ongegrond. Blij dat een ieder zijn horizon mocht verbreden. En ja dan gaan er nog geluiden dat de ‘gewone’ schotels nog beter zijn. Het zou toch horizonde zijn als we daar niet op korte termijn gebruik van gaan maken…
Reactie plaatsen
Reacties