Vriendenweekend Hamburg 2017

Hamburg is niet de eerste de beste plaats, waar je aan denkt voor een vriendenweekend, maar kenners weten dat het op de Reeperbahn goed toeven moet zijn. Zo werd een hotel geboekt en een reis ingezet met een gloednieuwe Mercedes Vito met slechts 93 kilometers op de teller. Natuurlijk wordt men als 30'ers ook burgerlijker en dan klinkt Hamburg natuurlijk goed. Waar vroeger een onderbroek, gum en tandenborstel volstonden waren er nu aanwezig in de bagage; diarreeremmers, gezichtscrème, wallenrollers, aspirines en tissues.

Vrijdagochtend rond 09:30 begon de reis naar het Noorden onder ideale omstandigheden in een zoals gezegd luxueuze bus. Het duurde slechts 45 minuten toen men zei; daar gaan we..... na een niet nader te noemen voorwerp bestaande uit 5 letters werd genoemd.  Kortom de toom was gezet. Net na, of rondom de klok van 12 werd een eerste Schultenbrau weizen kapotgeschoten. Daarna werd, burgerlijker kan het bijna niet, de Burger King aangedaan. Na een Kingsize maaltijd en tussenstop bij die Tankstelle ging de reis voort.

Eenmaal aangekomen wachtte een daverende verrassing. Of ja onderweg waren we al voorbereid op 'Baustelle', in de stad waren deze eveneens aanwezig. Geheel toevallig of niet, net daar we onder het spoor moesten. Gelukkig bood google maps soelaas en konden we het hotel vinden. Hier bleek de parkeergarage te laag, of de auto te hoog. Wat een zoektocht naar een parking opleverde. Met enig fortuin was er tijdig een plekje pal voor het hotel beschikbaar. Na op de ruime kamer (ongeveer 14x zo groot als in Manchester) te zijn aangekomen, kwam de leeftijd om de hoek krijgen. Er waren wat spullen vergeten. Zo had een persoon geen spijkerbroek bij en een ander persoon alleen de beschikking over rechterlenzen. Dan zoek je, je natuurlijk helemaal lens.  

Op advies van de receptioniste werd een trip gemaakt met de U-Bahn naar halte Feldstrasse , alwaar werd aanbeland tussen een paar containers op een donkere parkeerplaats. Niet wat je noemt een toeristische trekpleister. Uiteindelijk werd via google maps het straatje met 'leuke restaurantjes' gevonden en besloten we te gaan eten bij EAT ME een Griek. We zouden een grap kunnen maken, over dat er betaald kon worden met acceptgyros, maar dat laten we voor wat het is. In elk geval aten we voor €4,50 de man en was het een voortreffelijk broodje gevuld met vlees, friet en 3 soorten saus. Zoveel dat je er gerust een muur mee zou kunnen texen. Dat de bestelling die duidelijk was opgeschreven niet in 1x lukte, ach ja.

Na een frisse wandeling werd de Irish Pub opgezocht, waar de Duitse biertjes ook 'Engels' getapt werden. Na een paar biertjes werden nog een leuk tentje opgezocht, maar daar er bijna niemand was werd de zoektocht naar een nieuwe kroeg gemaakt.

Deze werd uiteindelijk gevonden, al was het rond 01:00uur bij een ieder wel mooi geweest. De taxi werd opgezocht en daarna zeer spoedig de korf. Al was er nog wel een persoon die een smakkerd maakte van een meter, door de afstand tussen trapje van het bed en lampenknop niet meer kon inschatten. It’s not the fall that hurt, but when you hit the ground……

Zaterdagochtend werd richting station getogen, alwaar bij de plaatselijke Subways de meest langzame medewerker van deze keten werd opgezocht. Met ontzettend veel geduld werden uiteindelijke de hongerige magen gestild. Koffie was er tot overmaat van ramp eveneens nog niet. Heel bijzonder dit tafereel, geen koffie bij een Subway op zaterdagochtend. Er was dus alleen koffie verkeerd.

Na een frisse stadswandeling vol met regen werd er nog koffie gedronken bij een bakkertje, alwaar in de meeste gevallen het thuisfront op de hoogte werd gebracht. Na een steenkoude wandeling werd een kleine Irish Pub aangedaan. Niet voordat iemand weer voorzien was van hagelnieuw schoeisel en rond 12:00uur werden de eerste pilseners besteld. In deze kroeg werd gezellig bijgebabbeld. Na een tijdje kwam de honger bovendrijven en ging men even kijken bij Doner Welt, alwaar een machtig rolletje werd verorberd. Wat een klasse! Hierna werd een grotere kroeg op de Reeperbahn opgezocht. Hier werd het Duitse voetbal werd gageslagen en na afloop massaal Sweet Caroline werd ingezet.

Daarna werd er even gepind en voor de mensen die met lezen nog niet zijn afgehaakt, hier volgt een waarschuwing. Pin in Duitsland ten alle tijden bij de grote jongens (Commerzbank, Aachener Muncher, Sparkasse). Zo niet betaal je doodleuk €6,- transactiekosten! Zonde, want daar kun je veel leuke dingen van doen. Zeker op de Reeperbahn.  Na dit pinnen werd bij de Henk van Keijsteren look-a-like een pizzaatje verorberd en werd de Irish Pub van vrijdag bezocht.

Hier leefde men zich uit, door middel van tafelvoetbal (hoe kan het ook anders in Hamburg), een boksbal of gewoon relaxed aan tafel. Daarna kwam iemand met de geniale woorden; 'We zijn nog niet in dat gave straatje geweest'. Waarvan akte en zo werd Dollhouse bezocht. Een van buiten popiejopie bar, maar van binnen een stapcafé voor iedereen. Na een flesje bier werd er nog in een kroeg gelopen, die meer weg had van een doolhof en deze werd dan ook maar zonder drankje verlaten. Na nog een paar biertjes bij tentjes, ging de avond voort bij een lokale kroeg. Waarna een afzetting van jewelste stond. Dit, om de dames van plezier een beetje te beschermen. We namen een kijkje achter de schermen en kwamen eenmaal kloppend erachter dat €50,- werd gevraagd. Iets wat overigens niet duur is voor dubbelglas.

Dan word je dus niet afgezet. Uiteraard zijn er leukere plaatsen om te vertoeven en zo ging het geheel verder richting een kroegje, die ook in Dublin had kunnen zitten. Wat een weelde. Een zanger met doorrookte whiskey stem, met gitaar en vol met passie spelend. Prachtig gewoon. Een mooi einde van een leuke dag/avond/nacht. De terugweg was de Tomtom kwijt, zodat men separaat in taxi en lopend door de stromende regen weer aankwam in het hotel.

De volgende ochtend werd een bakkie gedaan en ondanks dat we te laat waren, hoefden we geen boete te betalen en verlieten we probleemloos de stad.De lunch vond wederom hamburgerlijk plaats bij de Burger King, waar de broer met zonenbank kuur van de Subway medewerker zo onderhand nog langzaam te werk ging. Ondanks enige en befaamde Stau's werd Oeffelt rond de klok van 5 uur bereikt.

Vriendenweekend was zoals mijn favoriete film al zegt; 'Einfach Gigantisch!'