Lichtjestocht

Het is eind december en al lang waait er een waanzinnig goed idee rond in het dorp. Vanuit het jeugdhuis wordt er voor de Kerst een lichtjestocht georganiseerd. Compleet met ‘levende’ beelden in een route door het dorp. In juni word ik min of meer al gevraagd om daar eventueel aan mee te werken. Ik ga er over denken en zet de datum meteen in mijn agenda. 21 december einde middag. Tot 2 dagen voor het Prinsenbal hoor ik er verder weinig van, totdat iemand van de organisatie aan mijn deur staat. Ik vertel hem dat ik de datum genoteerd heb. Hij vraagt of ik nog wat in de dorpskrant kan zetten. Deadline is deze avond. Ik zeg niet snel nee, maar daar ik voornemens ben te gaan trainen en daarna de bar zal bemannen, moet ik helaas negatief antwoorden. Wel zeg ik dat ik mee wil werken daar waar mogelijk. Hij verteld dat er ongetwijfeld een plek is als ‘herder’ cq wegwijzer en vertrekt. Of ik mijn buurman nog wil porren om onze achterom te verlichten. Uiteraard gaan we dat doen.

De buurman vergeet ik er over aan te spreken en heeft de organisator zelf al gedaan. Damn. Volgende ‘uitdaging.’ Op maandag 9 december is er een inloop avond voor iedereen die meewerkt. Aan de grote van de groepsapp en onbekende nummers valt mij gelijk op. Dit gaat breed gedragen worden, wat natuurlijk geweldig is. De eerste maandag van de maand is bestuursvergadering van de voetbalclub. Dat is mooi een week later deze info avond. Zou je denken, want juist op 2 december heeft onze voetbalclub de grote eer om een voetbal café van de KNVB te organiseren. Gevolg de bestuursvergadering is op 9 december en ik zelf moet kiezen. Ik kies, de laatste keer voor de nieuwjaarsreceptie voor het bestuur en niet voor de lichtjestocht. Wel bericht ik dat ik graag hoor wat er van me verwacht wordt.

In de groepsapp verschijnt een powerpoint presentatie met kraakheldere uitleg van een ieder en de verdeling van de personen. Tot 3x check ik middels control f ik het bestand, maar ik vind mijn naam niet terug. Nu had ik hier wellicht proactief in kunnen zijn en kunnen vragen er van mij zou worden verwachten. Maar goed, dat laat ik na. De buurman is inmiddels door de organisatie, jawel daar komt ie, ingelicht. Het gaat tenslotte over licht. Hij belt op de dag zelf om te checken of zijn bouwlamp  of beter de timer werkt. Et voila. Ondanks dat ik soms ooit te lichtzinnig over iets denk. Begint er ineens een lampje te branden. Ons pap had van tante Toos een prachtige doos met gekleurde lampen gekregen. Deze haal ik op zaterdagmiddag op en met wat knutselwerk. Zorg ik met mijn broer in de stromende regen voor wat extra kleurrijk licht in het paadje achter ons huis. Ik zet het gelijk in de app en krijg een paar duimpjes. Als het avond is besluit ik samen met mijn partner en broer de route te gaan lopen. Hier verwijt ik mezelf al iets, want ik had eerst zoiets dit is kei leuk om met mijn neefjes en nichtjes, als ze kunnen, te gaan doen.

Enige nadeel waar je bij een buiten evenement geen invloed op hebt is het weer. Het regent de heerlijke avond en niet een beetje. Erg jammer, want dit komt de sfeer niet ten goede. We lopen rond 18:20 richting het jeugdhuis om vandaar uit te starten. Allereerst zien we vader en dochter prachtig zingen en gitaar spelen. Dit is echt al geweldig mooi om te zien en dat ze meewerken. We lopen door, wat dankzij de aanwezigheid van herders zeer soepel verloopt. Man, heel eerlijk dit had me erg leuk geleken. Al moet ik 1,5 uur in de regen staan, als ik kan helpen. Dan doe ik dat. We komen aan bij 5 muzikanten. Luisteren het keurig gespeelde kerstnummer af. Als 1 van de spelende organisatoren aan me vraagt; Tim stond jij niet ingedeeld bij hoek Schoolstraat. Ik zeg, nou ik heb het tot 3x toe opgezocht, maar kon mezelf niet vinden. Als goed is staat het in de route. Uiteraard heeft hij gelijk zie ik als ik het bestand open. Ik schaam me behoorlijk. Hoe kan ik dit nu gemist hebben? Het zal zich wel opgelost hebben is zijn gedachten, maar ik heb de pee in. Als ik het expres had gedaan was ik er gloeiend bij geweest, had ik ik tegen de lamp gelopen, maar nu lijkt het wel of mijn lichtje even gedoofd is.

We gaan verder via ons verlichte paadje en worden naar de herberg geleid. De garage van onze andere buurman, de pastorie. Hier staat een herbergier en meld ons dat het vol is. Geweldig leuk en ja er hadden 100 man herbergier kunnen zijn. De organisatie is er in geslaagd om wellicht de beste personage hiervoor te charteren. Perfect dit. We lopen door de kerk in en kopen een lichtje welke we bij de kerststal zullen plaats. Later hoor ik dat iedereen keurig aan contant geld heeft gedacht, terwijl er een qr-code was. De bezoekers waren eveneens goed voorbereid. We zien de koster, vandaag een zeer vrolijke koster, kinderen helpen met het schrijven van wensen welke in de boom geplaatst worden. Er is koffie en thee en er wordt gezongen. Iedereen komt weer eens in de kerk en dat laatste vind ik positief. Ik ben katholiek opgevoed, gedoopt, gevormd, maar vind het zelf belangrijk dat kinderen dit mee krijgen. Als ze later afhaken, is dat hun eigen keuze, maar dat ze iets mee krijgen van een geloof vind ik zelf een verrijking. Als ik later hoor dat er niemand dit jaar de communie gaat doen, schrik ik daar een beetje van. Laten we voorop stellen ieder zijn keus, maar moet een ouder die zelf gevormd is die keus nu al maken voor een kind? Mits niet aardsconservatief gebracht herbergt de bijbel prachtige verhalen waar kinderen geboeid naar luisteren.

Enfin we lopen de kerk uit en komen langs de school. De hoogzwangere Maria en Jozef zoeken onderdak. Hier geldt eveneens, 2 schitterende figuren zijn hier voor gevonden die het kerstverhaal perfect uitbeelden. Er valt door de wind een tas om, aan het geluid te horen, zaten hier glazen flessen prik in, maar wat maakt het uit. Ze hebben lol in wat ze doen en maken er het beste van. We lopen nog langs een prachtige verlicht huis met complete lichtshow en komen dan aan op de plek waar ik dus had moeten staan. Ik excuseer me bij de herder en later ook bij de dames die glühwein aan het inschudden zijn. Ik mag een van hen vervangen, maar aangezien we bijna de laatste zijn, hoeft dit niet (meer). De glühwein smaakt wonderwel verrukkelijk. Ondanks dat ik het zelf dacht niet te lusten.

We lopen verder en horen prachtige muziek voor een huis en aan de andere kant van de straat op de oprit zitten buren met jägermeister. Of we die lusten? Natuurlijk, we spreken 2 jongeren die blijkbaar al langer rond het vuurkorfje aldaar hangen, want die hebben meer dan 1 jäermeister gedronken  horen we. We lopen verder naar onze hofdame die onder een tentje zit met taartjes. We krijgen een flesje bier en genieten van een geweldig lekker taartje. De jongeren zijn onze kant uit gekomen en spelen er nog wat mee. Ach ja, jeugdigheid, niet over oordelen. Het regent inmiddels hard, maar toch willen we graag nog even langs de Spar waar volkszanger nummer 1 uit Oeffelt staat. Hij zingt zoals altijd, volle overtuiging en met zijn gouden stem kerstnummers. We warmen ons op aan het vuur. Ondertussen waren 2 inactieve schapen te zien, die waren lam, maar brachten verlichting op een avond als deze. Gaaf dat het echte schapen waren.

We lopen verder en komen langs de 3 koningen. Deze 3 buren hebben de schik van hun leven en leven zich heerlijk in en vooral uit in hun rol. Prachtig en wederom een perfecte keuze. Zij brengen hun eigen plezier over op de deelnemers. We eindigen in het jeugdhuis waar we een drankje nuttiggen. Ik krijg de vraag van een organisator. Heb jij geen bonnen gekregen? Uhm, nou, nee, maar als ik ergens geen recht op. Ik reken €4,- voor een flesje bier en cola en deponeer het retourgeld in de box die op de bar staat. Diverse deelnemers en of bezoekers stromen binnen. Allen met een voldaan gevoel op hun gelaat. Het werd een tocht zoals die beoogd was, Oeffelt stond letterlijk even in de spotlights. De kerstgedachte werd uitgedragen en uitgebeeld door het hele dorp. Dat er dan per abuis een persoon te licht over dacht….