Herfstiezwerftietocht

Het is vrijdagavond en het is bekend dat op zondag de voetbal is afgelast. Voor mij een reden om een kilometer of 5 te gaan rennen, totdat er een bericht op de socials voorbij springt. Zondag herfstiezwerftietocht. Dit brengt me aan het twijfelen, want dat is in elk geval eveneens een 'sportievere' aangelegenheid. Zeker na de fijne ervaring met de Maas & Vilt Mars lijkt me dit een heerlijke invulling van de zondagochtend. Ik besluit mee te gaan doen en check nog even gauw de aanmeld tijden. Voor 10:00 uur aanmelden, dan kun je de 15 kilometer nog lopen. Na 10:00uur kun je, je aanmelden voor de 5 of 10 kilometer. De laatste afstanden zijn perfect als gezin te lopen. Voor mij geldt wel dat ik de avond vooraf een personeelsfeest heb en daar zullen enkele of meerdere biertjes gedronken worden. Al zal ik me daar niet zo snel totaal naar de touwtyfus drinken, want dat doe je niet in het gezelschap van collega’s. 

Zondag zet ik mijn wekker bewust om 08:50. Een bijzonder tijdstip, ik weet het, maar doordeweeks sta ik om 06:50 op. Nu zet ik de wekker eenvoudig weg 2 uur later. Als ik er in slaag gelijk op te staan en me fit genoeg voel. Dan sjouw ik voor 10:00 uur naar het startpunt café die 2. Deze missie slaagt wonderwel. Ik kook wat eieren voor onderweg. Ik eet een bakje skyr, een banaan en een boterham. Neem nog een boterham, 2 flessen water en een banaan mee voor onderweg en ga op pad. De weerberichtgeving laat ik even voor wat het is. Als het gaat regenen, dan gaat het maar regenen. 

Ik loop naar de kroeg en wordt netjes welkom geheten en met u aangesproken. Ik schrijf me in, voldoe mijn inschrijfgeld en krijg een bakje koffie aangeboden. Lekker, deze neem ik wel to-go want ik sta te popelen om te beginnen. De route van 15 kilometer ligt netjes klaar in een bakje en deze zal de eerste kilometers mijn leidraad van de route vormen. Mijn runkeeper app heb ik aangezet en onderweg zal ik wat foto's nemen heb ik me voorgenomen. Ik spreek nog iemand van de organisatie en hoor dat er al 200 man gestart zijn. dat is prima.  

De route wijst voor zich. In de volle wind loop ik het fietspad op.  Als ik de melder oploop bedenk ik, dat ik op bepaalde plekken nog nooit geweest ben. Zoals het paadje wat rechtdoor loopt achter de huizen aan de Hapseweg.  Als ik in de Scheperstraat ben, check ik mijn runkeeper app. Deze had geen connectie en is dus niet aangegaan. Balen dit, want ik wil graag compleet zijn. Onderwijl haal ik wat mensen in. Ieder zijn tempo is een credo dat ik hoog in het vaandel heb staan, maar ik weet van mezelf dat ik een lustige doorstapper ben. Het pad vanuit de Kerkenhuisweg is niet veel beter dan toen ik naar toe fietste vanuit Boxmeer naar Cuijk, maar wat maakt het uit. Mijn wandelschoenen kunnen tegen een stootje. Ondertussen begint het wat te druppelen. Wat wel fijn is, is dat de wind is hier veel stiller is dan de eerste paar kilometer. 

We lopen richting (voormalig) cafe de Lombok. Hier val ik van de ene in de andere verbazing. Het pand ziet er gedateerd uit. Er hangt een uitnodigend bord van een bierflesje, maar als ik zowel banners als van Bavaria, Amstel en Heineken zie, krijg ik spontane errors. De Poolse kentekens erbij zijn me al helemaal een doorn in het oog. Hier zou ik toch niet zo heel graag overnachten. We lopen er naast en gaan door, langs het spoor op. Hier loopt de weg dood, moeten we naar rechts en links het bos in. Dit staat tot 2x toe aangegeven, maar toch zie ik diverse wandelaars voor me rechtdoor lopen. Of zij de 10 kilometer lopen of dat ze deze uitstekend aangegeven route missen? Ik zou het niet weten. De route door het bos is leuk en nog wat heuvelachtiger dan ik verwacht had. Langs het spoor zit een man te blowen, dit terwijl hij in een boek bezig lijkt.  We slingeren de wijk de Padbroek in en komen uit bij het Doehuis. Dat is een rustplaats. Ik pak rust, want ik ga een eitje pellen en ga een podcast op zetten. Daarnaast begint het wat fanatieker te druppelen. Ik besluit de kaart op te bergen en de bordjes te volgen. Het kan niet missen. Ik geniet van de Podcast als ik me bedenk dat het voor inwoners van deze woonwijk toch wel een bijzonder tafereel moet zijn, al die wandelaars op een zondagochtend. 

De Messemaker was vroeger een zwembad dat ik geregeld bezocht, nu is het een luxe wijk die evenzo in Blaricum of Hardenberg had kunnen liggen. Hier heb ik al 20x me voorgenomen er een keer door heen te fietsen. Vandaag geschiedt dit dan eindelijk. Hetzij lopend. Een van de kleinste en bijzonderste rotondes van Nederland tref je er zo maar aan. Via het fietspad loop ik verder als ik links naar Sint Agatha ga. Daar moet ik meteen weer links de Kuilen in. Via een veredeld weidepad komen we aan op de Odiliadijk, alwaar de weg vervolgd. Het begint te regenen als ik achter klooster loop, en nog harder als ik terug loop richting de Agaat. De koeien staan vlak bij de struiken te schuilen. Ik moet een sanitaire stop maken besluit dan toch maar even de Agaat in de te lopen. Dit tot in tegenstelling tot wat wandelaars die onderwegs behoeftes doen. Ik heb daarbij knijterveel zin in een broodje kroket, maar laat die toch maar voor wat deze is. 

Als ik rustig mijn colaatje drink, klaart het buiten op. Bij toeval tref ik wat dorpsgenoten, zij lopen mee met hun kinderen die graag de 10 wilden lopen. Opa en oma zijn er ook bij. Mooi om te zien dit, want dit is iets (bij leven en gezondheid) met een dergelijke samenstelling kan doen. Na mijn korte pauze loop ik door. Haal diverse personen in en loop het laatste stukje met de Oeffeltse familie over. Tot zover niets vreemds, tot we er bijna zijn. Een van de kinderen kijkt opzij naar de opblaasbare Sarah en knalt pardoes tegen een lantaarnpaal. Een ei van jewelste op zijn voorhoofd. Gelukkig is hij wel bij en na een kleine 10 minuten kan hij verder. We lopen naar het café, waar we binnen ons eigen dienen af te melden. Hij krijgt zijn speldje.

Ik kijk even rond en zie een man met een groot glas Guinness voor zich aan de bar zitten. Een andere wandelaar loopt met een vers getapte weizener door het café. Ik kan de verleiding weerstaan, maar ben vooral blij dat de kroeg er wat aan heeft. Ik meld me af, dank de organisatie. Ondertussen komt er een vrouw met een veer aan. Zij geeft deze aan de organisatie. Deze mogen jullie ergens steken zegt ze. Het is geleden dat we zo'n goed georganiseerde tocht hebben mogen lopen. De organisatie gaat ze aan de route-uitzetters geven. Een ding weet ik zeker, die hebben al lang niet meer in Oeffelt met een van de tochten meegedaan. Deze tocht was namelijk wederom goed georganiseerd. Leuk extraatje wat je erbij kreeg, het weer had alle facetten van de herfst in zich. Een knisperend zonnetje, dan weer wind en eveneens nogal wat regen. Daarbij hebben we mooi even kunnen rondzwerven.