Toverland

Nadat eerst ons oudste neefje mee mocht naar een wedstrijd van Ajax, was het nu de beurt aan onze 2 oudste nichtjes en ons jongste neefje om mee te gaan met hun tante en oom. Democratisch werd er door hen gekozen. Het werd een dagje pretpark. Om precies te zijn Toverland, waar je, je eigen magie zou kunnen ontdekken. Discover your magic, heeft het pr-team als slogan geplakt op dit pretpark gelegen in Sevenum.

’s Ochtends smeren we broodjes en gaan met goed gevulde rugzakken de kinderen ophalen. Allereerst de 2 woonachtig in Holthees. We rijden de oprit op en als we uitstappen horen we hard; Tante Lysanne, ome Tim! Mijn zwager geeft aan dat de 2 nichtjes al de hele ochtend aan het stuiteren zijn. Energie genoeg en ze lijken er zin in te hebben. Als ze de auto instappen zijn ze echter muisje stil.

We gaan ons neefje een paar kilometer verderop ophalen. Hij is nog niet klaar, maar heeft er eveneens zin in. Al is hij deze keer verdacht stil in de auto. Normaal praat hij voluit. Nu hebben we 3 kinderen op de achterbank zitten, maar we horen of zien ze niet. We komen alsmaar dichterbij Toverland en bij de afslag 600 meter, staat het al stil. Niet zo’n dag toch, hoop ik. Zo’n dag dat het knijtertje druk is. Aan de andere kant, als de kinderen zich vermaken, vermaken wij ons wel. We rijden de parkeerplaats op en worden goed aangestuurd. Dit verdient een compliment, er zijn afdoende parkeerwachten en zij doen hun werk naar behoren.

’s Ochtends hebben we de kinderen nog gemeten, maar ze komen alle 3 niet boven d 1.40 meter uit. Ze kunnen dus binnen op een kaartje onder 1.40. We bestellen 5 tickets en een parkeerkaart wat uitkomt op €200,50. Maak er 200 van, grap ik nog, maar die humor geld hier blijkbaar in Sevenum niet. Geen wonder dat ze in omringende dorpen zeggen: Liever na 5 minuten op een gezellig feestje zeggen, ik peer um, dan wonen in Sérum…… Wat nog opvallender is, dat de medewerker in het entreehuisje ons in het Duits een fijne dag wenst. Dit nadat we alles in het Nederlands hebben gedaan. Nou, het zal wel. We pakken een kaart en lopen het park in. We zien de immense houten achtbaan, Troy. Neefje wil er eigenlijk wel in, maar de nichtjes niet en hij geeft aan binnenkort nog een keer te gaan. Dus hij gelooft het wel en schikt zich, zoals hij vaker doet deze dag. We nemen plaats op een bankje, delen wat zakjes haribo en pakjes drinken uit en bekijken de kaart.

Het is goed weer en de wildwaterbaan lees boomstamattractie gaat aangedaan worden. Ons kleinste nichtje durft niet, dus ik blijf met haar achter. We gaan rustig op een bank zitten. Ze kijkt wat beduusd om zich heen en praat amper. Het zijn veel indrukken en in de beginnen is ze altijd wat verlegen. Ik vraag of ze mee wil over het water lopen. Via staptegels en een brug. Ze aarzelt bij de stapstenen, maar als we dit even later herhalen. Loopt ze er probleemloos overheen. De anderen zien we voorbijschieten in de boomstam. Ze zijn redelijk, amper of meer niet dan wel nat eruit gekomen. We gaan verder en lopen naar de oorspronkelijke locatie. Toverland is begonnen als een binnenspeeltuin.

Hier zijn diverse attracties en al gauw wil ons jongste nichtje in een achtbaan. Ze laat het niet direct merken, maar ze heeft het leuk gevonden dat kan niet anders. Binnen worden de autootjes aangedaan en daarna gaan we verder naar buiten. Na eerst wat met de water toestellen te hebben gespeeld, gaan we in de piranha. Opmerkelijk in de wachtrij voor ons, staan gigadrukke kinderen. Daarvoor super nette meisjes. Ze dragen alleen rok of jurk en een maillot eronder. Ze komen van een kostschool en moeten zichtbaar wennen aan de vele omgevingsgeluiden. Al zien we er een paar voorbijkomen in de attractie zelf. En dan zie je, het zijn ook gewoon kinderen. Ze hebben namelijk lol en zwaaien naar hun ‘medekostschoolgangers’. Wij hebben het eveneens lol.Al vond ik die waterval die via mijn rug in mijn onderbroek belandde niet perse nodig. De rest giert het uit en vind het leuk.

We gaan binnen weer naar een attractie. Het wordt de bobslee. Mijn neefje en nichtje gaan mee, maar neefje bedenkt zich. We staan rustig te wachten in het huisje, waar de wachtrij niet zo erg is, omdat op de schermen van alles te zien. Daar er maar maximaal 2 tegelijk kunnen. Duurt het lang(er) om er doorheen te geraken. Ik moet zeggen, de bobslee heb ik voor het laatst bijna 30 jaar geleden ervaren in de Efteling. Daarna was het daar altijd veel te druk en besloten we deze te mijden. Mijn nichtje vindt het leuk, en ik ben eveneens blij dit gedaan worden.

Het wordt tijd voor een ijsje vinden we en we gaan deze halen. Geen regulier ijs, maar schepijs. De kinderen hebben moeite met kiezen. Zijn zoals vaker verlegen, maar de uiterst vriendelijke vrouw helpt ze uitstekend en voelt aan wat ze moet doen. Ze laat de soorten zien. Ons jongste nichtje moet opgetild worden en maakt dan meteen een keuze. Het bolletje ijs is voor 1 bol riant te noemen. De vrouw wenst ons nog een fijne dag. Ze is Duits, maar praat behoorlijk goed Nederlands.

We gaan naar een gedeelte toe, waar we nog niet waren geweest en gaan met een rondvaartbootje mee. Dit is een nieuwe attractie, het is er erg druk in de wachtrij vind ik voor een simpele tocht. Achter ons staan wat gezettere mensen elkaar continue af te vallen. Ik stoor me niet snel aan anderen, maar denk in deze. Steek vooral maar energie in zelf afvallen. Dat zal je humeur ten goede komen. Dat het druk in de rij is, heeft zijn redenen. Je gaat een prachtig mooie grot in, wat doet denken aan Droomvlucht. We hebben schik in de boot. Daarna lopen we langs een plekje waar we nog niet zijn geweest en ik maar al te graag een sprongetje zou willen maken. Helaas we ‘vergeten’ het, want het is een dag voor de kinderen.

Eenmaal binnen gaan we nog een keer in de holly holly. Ze gaan in de kleine autootjes en het schommelschip. Buiten leven ze zich uit op de kabelbaan en rollen van dolheid over het gras. Overbodig te vermelden, ze voelen zich volledig in hun element. Rond 18:45 stappen we de auto in. Ze zijn alle 3 bekaf en stil. Ik kijk regelmatig om of ze niet in slaap vallen. We stoppen bij cafetaria Landweert, maar die is dicht. We kiezen een andere locatie en ons neefje navigeert ons moeiteloos er naar toe. 6 jaar en dan al navigeren, super. Deze locatie is te gaaf voor woorden. Een uitgebouwde caravan op het industrieterrein alias de Snack koning.

We gaan buiten zitten aan de stokoude tafels met nog ouder tafelkleed. Verder is er niemand. De kinderen zijn gigantisch onrustig en zelfs voor ons wat vervelender. Het kost ze moeite om te blijven zitten bij het eten. Als we ze lolly's, die ze bij de frietjes kregen even apart houden. Eten ze, met moeite, maar wel wat meer. We gaan eerst ons neefje naar huis brengen. Hij is moe, maar verteld al wel enthousiast over zijn belevenissen als hij thuis is. Als we afscheid nemen, gaan we de 2 nichtjes wegbrengen. Als ik zeg dat ik op de achterbank kom zitten, zijn ze door het dolle heen. Uit principe, wil ik me altijd zo gelijk mogelijk opstellen. Vandaar dat ik dus op de achterbank ga zitten. Heeft mijn partner nog steeds het idee 3 kinderen op de achterbank te hebben.  

Ze vertellen enthousiast hun avonturen en zijn helemaal dol. Teken dat ze moe zijn. Na een laatste ‘ mama shake’ gaan ook wij verder. Een lange maar mooie dag. Het blijft mooi om dit te kunnen doen en onze neefjes en nichtjes te zien genieten. Daarbij is Toverland een prachtig en net park met heel prettig en vriendelijk personeel, voor ons was het een magische dag….