Madeira 2024

Na 3 pogingen lukte het dit jaar dan eindelijk. Op vakantie gaan naar Madeira. We hoorden meermaals toen we onze vakantieplannen deelden. “Daar zijn jullie toch al geweest? Hoezo niet dan, daar hoorde ik jullie over”. Het klopt dat we het er over hadden, maar buiten 2x een bijna geslaagde boeking hadden we toch echt nog geen stap gezet op het eiland gelegen in de Atlantische Oceaan ten westen van Marokko. Waarom niet? In 2020 zouden we gaan en hadden een optie op een mooi reis op het Portugese bloemeneiland. Toen kwam Covid en verdwenen vakantieplannen als sneeuw voor de zon. In 2021 was het nog niet veel beter. Op dan naar 2022?

Vliegen was toen weer wat normaler, maar op veel vliegvelden nogal veel gedoe. Wie mij een beetje kent weet ik dat ik geen liefdesverhouding heb met gedoe en gooiden we het plan om. We pakten de auto en gingen naar Oostenrijk.

2023 zou dan het jaar worden dat we (weer) voet op Portugese bodem zouden gaan zetten.

Een touroperator, van welke naam ik nu even niet ga noemen, gooide onze plannen overhoop.

Eerst door de dag te wijzigen. Geen ramp of we nou op maandag of donderdag vertrekken. Toen door aan te geven dat het vliegveld wijzigde. Wat an sich niet zo’n drama was. Dit bracht dan wel hogere kosten met zich mee. Nou als dat totaal €75 meer zou zijn op de gehele reis, geen punt. Deze waren welgeteld 3 euro. Wederom geen probleem, maar toen kwam het. De hotels zouden vol zitten. Met als gevolg de reis ging (wederom) niet door. We kozen voor Noorwegen en beleefden een mooie vakantie.

Begin januari boekten we dan eindelijk een reis naar Madeira. Op 1 locatie in plaats van meerdere, maar dat zou afstand technisch op het eiland wel moeten kunnen. 10 juni vlogen we om 06:20 vanaf Schiphol naar Portugal om in 4 uur vliegen, 3 uur later op Madeira te landen. We vertrokken ‘s nachts om 01:55 om uiterlijk 03:30 uur op onze parkeerplaats te Hoofddorp te geraken. We kwamen langzaamaan dichterbij en jawel het begon knijterhard te regenen. Achteraan de parking was plaats, waarna we naar het hokje liepen. Dit door de stromende regen. Een busje pikte ons hierop en vroeg naar ons kenteken en waar onze auto stond. Op Schiphol verliep alles soepel en vlug. We waren spoedig klaar om te vertrekken.

De vlucht verliep zonder problemen en in Madeira hadden we snel onze koffers te pakken. Op naar de huurauto. Dit bedrijf bleek niet op het vliegveld gevestigd te zijn, maar erbuiten zei een vriendelijke medewerkster van een andere firma. Een persoon met bordje Corendon leidde ons naar de huurauto. Deze was van een verhuurmaatschappij met een busje. We stapten in en kwamen 5 minuten later ergens in een bochtig stuk bergop aan. We kochten ons eigen risico af en gingen met onze Renault Clio op pad. Waar naar toe? Eerst maar naar Santana. Het regende hard, maar we konden de mooie huisjes in volle glorie zien. Op naar het hotel. Dit lag in Arco Sao de Jorge en bleek een imperium van jewelste. Helaas was onze kamer/appartement nog niet schoon. Gevolg we gingen maar even rustig lunchen en zagen daarna wel.

Toen de kamer klaar/schoon was dropten we onze spullen. Een hele mooie locatie op een complex vol met huisjes, villa’s, appartementen. Alles zeer groen met 2 zwembaden en achteraf kunnen we zeggen een ideale locatie. Eten deden we in het dorp zelf met een uitzicht op zee. Machtig mooi.

We hadden een programma opgesteld om ons 10daags verblijf zo goed mogelijk gevuld te krijgen. Talrijke wandelingen staan op de rol, daarnaast hebben we zo’n beetje alle highlights van het ANWB boekje tot ons genomen. Dag 2 begint onze eerste wandeling. Hier komen we meteen tot de ontdekking dat parkeren op Madeira bij locaties niet altijd even praktisch is. We staan vlak voor een bocht wat onhandig opgesteld, maar we geloven het wel Beide wandelingen zijn mooi. De een met een uitzicht, de ander naar een waterval. We moeten buiten lunchen in een wat koude wind, maar het lekkere drankje, annex lokale specialiteit Brisa smaakt en maakt veel goed. Daar we zin hebben in een pizza gaan we een dorp verderop kijken waar een pizzeria zit. Wat voor eentje. Het is bij een hotel, maar wat een pizza’s heeft dit restaurant. Verser dan vers, fantastisch gewoon. Al helemaal met de view die je er voor niets bij krijgt.

De trip naar Pico de Ruivo zullen we niet vergeten. Allereerst niet omdat we met geen mogelijkheid het pad kunnen vinden. Als we een ‘alternatief’ pad vinden. Of ja zeg maar de ronde andersom doen, komen we boven aan. Het kost wat inspanningen, maar dan heb je wat. Of ja, helemaal niet. Het is er nog mistiger dan in de gemiddelde cloud. Oftewel we zijn in de wolken, maar hebben het uitzicht gemist. Dit is wel typisch Madeira.

Een dag later, weer een prachtige wandeling. Dit naar bij  Queiimadas. Dat het pad modderig kan zijn, is niet gelogen. Een gemiddelde strong viking run bevat minder modder dan dit pad, maar het is 100% de moeite. Een dag later maken we weer een prachtige hike dit naar een ander hoogste punt van het eiland namelijk Pico do Areiro. Zwaar van stuk, maar niet te zwaar. Boven hebben we nog wel een prachtig zicht. Als we teruglopen, wordt dit zicht alsmaar minder. We prijzen ons gelukkig dat we het hebben gezien en pakken bij de berghut nog een drankje. Ik pak een koffie en die is in Portugal in de regel steengoed. Een krachtig drankje, waardoor je er weer tegenaan kunt.

We noemden eerder al de Brisa, maar ook de Espada (zwarte degenvis) en Espetada( een gigantische vers gebraden biefspit met wat zout en lauriertakjes) is fantastisch. We komen langs een suikerrietstokerij in Porto Moniz, hier proeven we een Poncha een lokaal drankje. Gevaarlijk lekker, na 1 glaasje denk je alles te kunnen, maar voel je hem al licht hangen. Een andere vrucht die we niet zo vaak zien is passievrucht. We eten hem dagelijks bij het ontbijt.

De lavagrotten in Sao Vicente zijn helaas gesloten tijdens onze vakantie, want die zouden de moeite waard zijn. Het plaatsje zelf is dit eveneens. Gewoon door haar kleine dorpshart. We lezen over een waterval waar je onder door kunt rijden, maar google maps geeft aan dat de weg gesloten is. Een locale tourist guy zegt ons;  you can drive through it, it is not closed. We gaan even kijken, maar het is er druk en met een helling omhoog niet echt heel handig. Wel mooi om het gezien te hebben.

We bezoeken de Cabo Girao een uitzichtpunt, waar je niet naar beneden moet kijken, omdat je onder je voeten 100 meter naar beneden kijkt. Het uitzicht is echter prachtig. Een andere hoogte punt is de hike naar Sao Lourenco. Als we een heel eind zijn, kunnen we schuilen. Juist op het droogste gedeelte van heel Madeira begint het te regenen. Normaliter verdwijnen wolken pijlsnel. Voor ons helaas niet, het begint alsmaar harder te regenen. We proberen wel naar boven te komen, maar het lukt niet. We draaien om in de hoop op beter weer. Het gaat echter nog harder regenen en doorweekt komen we bij de auto aan. Daar het een graad of 22 is, hebben we het niet koud. Thuis snel omkleden en schone kleding aan.

Op de dag dat oranje speelt bezoeken we de hoofdstad Funchal. Een mooie authentieke stad, waar we een ‘rust’dag inlassen. We pakken de kabelbaan en laten ons rondrijden op een hop on hop off bus. Geen slecht idee, want via de autoweg komen we nog in een ander mooi plaatsje. Uiteraard gaan we even met het standbeeld van Cristiano Ronaldo op de foto.

Wie denkt dat deze vakantie niet spannend is, komt bedrogen uit. De banden van onze auto zorgen voor spanning, deze is namelijk geslonken en moet erbij. Nou 2 personen, die getrouwd zijn met het kantoorleven en niet uitblonken in techniek dan wel handvaardigheid. Het werd een uitdaging, maar uiteindelijk kregen we de banden toch weer op de juiste spanning.

De hikes hierna zijn geweldig. De een is erg lang met 19 kilometer. Waarbij je op een ‘loos’ punt uitkomt. We draaien na een kilometer of 7,5 om. Hierna volgt nog een kleine tocht die heen en terug ieder driekwartier zou moeten omvatten, maar in een ruim uur hebben we hem gelopen. Op en neer dus.

De een-na-laatste dag vullen we zelf in door een tweetal wandeltochten te gaan lopen. Deze stonden niet eens vermeld in de ANWB gids, maar zijn eveneens fantastisch te noemen.

Op de dag van vertrek, staan we op tijd op. Onze autoverhuur zou pas vanaf 09:00 uur geopend zijn en volgens de beste man zouden we het beste, eerst onze bagage kunnen inchecken. Dan onze auto terugbrengen en dan naar het vliegveld. Ons niet gezien met een vliegtijd van 10:20 uur. We spreken af dat er om 08:00 uur iemand is. We komen om 07:45 uur aan en zijn benieuwd of er daadwerkelijk iemand is. Om 07:47 komt er een busje aangejagen en stopt op het terreintje. Hij vraagt naar onze sleutels en bagage en brengt ons naar het vliegveld. We staan vervolgens mokerlang te wachten voor we kunnen inchecken bij Transavia. De mensen die met Tui vliegen, op dezelfde tijd en eveneens naar Schiphol zijn sneller, want die balie is wel bezet. Het duurt gigantisch lang. Nog langer dan door de douane gaan of later vanaf Schiphol naar de parkeerplaats.

De terugvlucht verloopt prima en we vliegen zelfs een half uur minder. Wel gaat de klok een uur vooruit, zodat we tegen 15:00 uur op Schiphol komen. Als we onze bagage aannemen, is het zoeken naar het taxibusje voor de parking. We moeten bellen als we onze koffers hebben was de instructie. We gaan zoeken naar ons busje, maar zien deze niet staan tussen alle illegale ‘taxi’s, bussen en alles drop on, drop off die voorbij komt. Een vriendelijke chauffeur legt uit waar ons bedrijf zou staan. Oftewel, we kunnen half Schiphol weer door, om ergens 2 zebrapaden over te lopen en bij paal 3 te staan. Bingo! De uiterst vriendelijke en ondanks de buiten temperatuur goed gemutste Antiliaan praat honderd uit. In ons busje nog 2 mensen die nog naar Gilzerijen moeten. Ze waren op hetzelfde tijdstip geland met het Tui vliegtuig. We komen aan en dan begint om 16:30 uur de terugreis uit Schiphol. Files, ongelukken en wegversperringen zorgen ervoor dat we pas om 19:30 uur onze auto bij de Smul in Oeffelt zetten. Het maakt ons niets uit, we hadden ons ingesteld op een reisdag en die kregen we.

Maar het lange wachten op Madeira werd beloond. Daarbij is het perfect te rijden van de locatie waar we zaten. Wie houdt van natuur, wandelen, rust, vriendelijke bevolking, uitstekend horecapersoneel en een gevarieerde en zelfs avontuurlijke vakantie. Madeira heeft het allemaal. En ja, nu zijn we er echt geweest….