Padel Cup

‘ja dan trekken we weer even stevig aan de padel’

Een tijdje geleden kwam er een mailtje voorbij met een uitnodiging voor een nieuwe Padel Cup van VTS. De vorige editie was een groot succes met 16 deelnemers en continue 4 banen bezet. Destijds was Nick de grote winnaar. Nick verliet VTS als winnaar van deze cup en zocht zijn heil elders. De cup stond nog bij zijn collega’s van cs-warehouse te pronken op de vensterbank. Er zou als er een nieuwe editie zou volgen een nieuwe winnaar komen. Of? Het lot besloot anders. Nick, alias de verloren zoon, kwam terug bij VTS en was er deze editie opnieuw bij. Zelf deed ik natuurlijk eveneens weer mee, want padel is gewoon leuk om te doen.

Ander dan de vorige editie vond deze padel cup plaats in het Noord-Limburgse Venray. Het aantal aanmeldingen zou 28 zijn, werd 22 en uiteindelijk waren er 12 deelnemers, een organisator en een assistent organisator die na het werk richting Venray togen. Een van de deelnemers viel op het werk al op met zijn flitsende outfit. De beste padeller binnen VTS, Wim (niveau 3) had de hele week al verkondigd dat de cup mee zou gaan naar Maasmechelen. Wat de VTS Padelcup meteen een internationaal karakter gaf. Collega Birgit eveneens uit Maasmechelen was ook van de partij. Dus de kans op een Belgische winnaar was dus zeker aanwezig. 

In totaal gingen 3 dames en 9 heren met elkaar de strijd aan. Na een uiterst merkwaardige loting werd het speelschema bekend. Merkwaardig in de geest van de organisatie zou deze maken, maar iemand anders had deze al in Excel gezet en losgelaten. De een kon zich vinden in de loting, de ander niet. Dit blijft echter loot om oud ijzer.

Wie de navigatie goed had afgesteld, kwam meteen op de goede plek terecht. Een 2-tal auto’s kwam aan de andere kant van het park terecht, maar dit zorgde niet voor vertraging. We werden uiterst vriendelijke welkom geheten en werd verteld dat we baan 4 tot en met 6 mochten gebruiken. In elk geval ver uit het zicht van de sportsbar, wat sommige niet eens zo heel bezwaarlijk vonden.

De temperatuur was buiten een graad of 29. In de hal was het een graad of 5 warmer. De banen lagen er perfect bij en volgens de gastvrouw van de hal kwamen deze banen uit Amsterdam en zijn het de enige van deze soort verder in Nederland. Dat was een mooi bijkomstigheid. Na het omkleden werd richting de banen gespoed en kon na het fluitsignaal van de organisator gestart worden.

De eerste wedstrijd ging het prima en samen met Bjorn won ik. Bjorn had buiten de uitdaging de ballen terug te slaan nog de temp-storingsdienst als extra uitdaging, maar gelukkig was deze combinatie gewoon te doen.

We dronken afdoende water tussendoor in de korte pauze tijd die de organisatie ons gunde. Zij zelf kwamen niets te kort, door de nodige Budweisers van hun inhoud te ontdoen. Na een leuke 2 wedstrijd, met Thommy tegen Floor en Bjorn, welke werd verloren. Gingen we verder met de 3^de wedstrijd. Dit werd een prachtig spektakel. Tegen de  sterk spelende Birgit en Yannick, speelde ik met Henk, die zichzelf heruitgevonden had na een eerste typische wedstrijd. (wat kan dat tennis/padel etc toch een frustrerende aangelegenheid zijn). Het werd uiteindelijk 4-4. Hier konden alle 4 mee leven, maar de organisatie besliste anders. Er moest een winnaar komen. Dat het straigt up bleef gaan is niet verwonderlijk, maar wie zou winnen was niet te voorspellen. Het werd 4-5. Een wedstrijd die geen winnaar verdiende, kreeg er toch een. En dan moet je toch zeggen, dat is terecht. Op de andere banen werd leuk gespeeld gaf de organisatie in hun enthousiasme door. 

De 4^de ronde zou bepalen wie de eindwinnaar zou worden. Nick had met Daan gewonnen van Wim en Floor, waardoor er nog 3 kanshebbers over waren. Nick, Bjorn en Birgit. Zelf mocht ik met Daan, tegen wie ik al gespeeld had tegen Henk en Bjorn. Het werd een grote Daan-show. In deze hoeDaanigheid was hij niet te verslaan iedere bal uit de lucht. Punt. Ballen wegleggen, punt. Services strak in het hoekje, punt. Dat ik tot 3x toe met een sprongsmash een kans verprutste deerde niet. We wonnen ruimschoots. Nick won van Birgit en het zou toch niet? Jawel, de verloren zoon pakte zijn eigen cup weer binnen. Maar verdienden de andere 13 aanwezigen deze eveneens niet? Door met zijn allen een leuke sportieve avond te hebben? Ongeacht geoefend, zeer geoefend, tot ongeoefend? Door elkaar te stimuleren en het padel bij te brengen of te laten ervaren? Het antwoord is een volmondig ja.

Er werd nog even nagebabbeld onder het genot van een heerlijke hertog jan weizener van de tap. En toen de gastvrouw vroeg of we, van de zaak, loempia’s zouden krijgen waren het met zijn allen eens. Loempinee heb je, loempia kun je krijgen. De terugreis verliep zonder problemen en Daan nodigde nog wat mensen uit voor een borrel en had daarnaast een borrelplank ter grote van een biljarttafel klaargemaakt. Daar was het nog lang gezellig en kwam meer dan alleen padel aan bod.

Zo trokken we wederom een keer stevig aan de padel…