Voetgolf Wallbeck

Terug van heel lang weggeweest het voetgolf uitje met collega’s van VTS. 3 jaar geleden gingen we voor het laatst. Onze geliefde baan ging dicht. Voetgolf international ging verder op een nieuwe locatie, maar de nieuwe locatie was nog een 10% van het origineel. Oftewel of je een film voor de 2^de keer ziet . Met diens verschil de 1^ste keer op 4k in de bios te hebben gezien en nu op een 15 inch scherm uit 1995 bekijkt. Het werd zoeken naar een alternatief. Deze werd een paar weken terug zowaar gevonden. De organisatie zag als locatie Wallbeck bij Geldern. Net de grens over bij Arcen. Ondertussen groeit het bedrijf volop en hierbij het aantal deelnemers evenzo. Waar we voorheen blij waren met een man of 5 te gaan, zijn er op deze zaterdagochtend liefst 18 collega’s die wel een potje mee willen voetgolfen. Hoe zou deze baan zijn? Aan het enthousiasme en de voorpret vooraf kon het niet liggen.

Omstreeks 09:15 uur verzamelden de mensen die vanaf Boxmeer komen op de parkeerplaats aldaar. De mensen uit Sint Anthonis hadden al een eerste spelbreker namelijk de kermis. Die zorgde meezingers zonder zang, door het in lage getale aanwezige bezoekers in de feesttent, maar voor nog een uitdaging. Hoe kom ik het dorp uit met een wielerronde dwars door het dorp heen? Met wat omwegen. Meerdere wegen leiden naar Boxmeer werd dit obstakel in elk geval overwonnen. Op de parking werden de personen verdeeld. Zelf nam ik plaats in een MG, aangezien we met 3 waren kon ik mooi in mijn eentje midden op de achterbank plaats nemen. Volgens de bestuurder leek het wel of hij een kind meenam naar een pretpark. De eigenlijke route gaf het woord omleiding aan en hierdoor reden we een andere route. Hierdoor kwamen we langs tal van prachtige Duitse plaatsjes.

Eenmaal aangekomen bij het terrein waren de rechtstreeks gereden personen er al. Er werd richting een speeltuin annex zwembad gelopen. Een aantal vlugge deelnemers had nog opgezocht wat de openingstijden zouden zijn. Open vanaf 12:00 uur, maar wij zouden om 10:00 uur beginnen. Het zou toch niet? De klink aan de poort van het hek werd vast gepakt. Hij draaide om en jawel we konden binnen. We liepen richting een paar tuinhuisjes waar 2 kruiwagens gevuld waren met ballen. Daarbij stonden 2 jongen mannen voor 2 koelkasten ram vol met ijskoude flessen Veltins en Bitburger. De uitleg was in het vloeiend Duits, wat niet zo vreemd is wanneer een Duitser aangeeft dat zijn Engels ‘nicht so gut ist’. Helder was dat je een maximaal aantal keer per baan mocht. Er regels waren zoals bepaalde obstakels waar je verplicht overheen, onder- en of tussendoor moest schieten. De ringen op baan 8 zorgden voor, jawel bonus annex minpunten. De groepen werden verdeeld en ieder 3,4, of 5 tal zocht een baan.

De bal rolde amper of de eerste hole-in-one was aldaar en dat op baan 1. Bjorn was de gelukkige door deze achteraf gezien, door tactische meesterzetten, mogelijk gemaakte baan. Met ons groepje liepen we naar baan 12 om vandaaruit verder te gaan. Dat we gedurende onze trip moesten switchen geloofden we wel. Het werd weer tijd voor obstakels, misperen, gelukkige caramboles, irritaties en hopelijk veel lol.

De sfeer zat er goed in bij de eerste banen. Al gauw werd duidelijk dat in deze groep een ieder aan elkaar gewaagd zou zijn en de groepswinnaar echt goed voor de dag zou moeten komen. Zoals gezegd werd er geen logische volgorde gehanteerd, omdat anders andere groepen in de weg werd gezeten. Dat wil niet zeggen, dat de banen niet te doen zijn. Want een hole in one was zo gemaakt. Voor de gelukkige onder ons. Baan 8 was de meest bijzondere, om door een ringetje te halen wellicht. Helaas ging dit gepaard met een bezoek aan brandnetels. Verder brak je op menig baan je nek over naaktslakken. Als je er al niet over uitgleed.

Eenmaal aangekomen bij baan 1, gebeurde wat bijzonders. Deze werd door de 1^ste in 3x genomen. Hij dacht hm oke. De nummers 2 liet de bal traag naar beneden rollen en jawel raak in-een-tijd. De nummer 3 deed dit eveneens zo. Nummer 4 had goed gekeken, liet de bal eigenlijk alleen maar rollende naar beneden lopen. Wederom hole-in-one. Als laatste mocht ik en jawel…. De bal kaatste uit de mand. Anyway 2 pogingen dat is niet zo slecht.  We zagen leuke obstakels. Zoals de deur, een winkelwagen waarin gescoord mocht worden. Onderwijl kwamen we andere deelnemers tegen, wat voor bijvoorbeeld weer een gaaf giph pictogram zorgde. Ondertussen werden de nodige puts gemist.  wellicht dat 2 collega’s dit beter kunnen. Zij zijn van (der) putte(n).

De sfeer werd steeds doldwazer en op deze baan kon de eeuwige foto met hole 11 eveneens niet uitbleven. De strijd in ons groepje bleef lang spannend, zeker tussen de nummer 1 en 2. Onze eigenlijke nummer 1 zou hem binnen halen, maar daar kwam baan 3. Een gedrocht van een constructie, waar iedereen zich aan vertrapte. Behalve onze hole-in-one man. Hij had van tevoren nog de Duitse verkoudheidssnoepjes genomen. Nimm2 en nam deze met een prachtige buitenkant voet, over links in 2x. Dit was genoeg voor de zege in ons groepje. Hij voelde zich thuis op deze baan het was een soort Nickplace. Met 60 punten en 4 hole-in-ones zette hij een uiterst strakke score neer. Stan werd 2^de met 62, Rik 3^de met 63, Maarten had er 64 en de hekkensluiter 70. Wat nog steeds geen 4 pogingen per baan is.

We keken nog even de laatste scene af, want daar ging Daan als de brandweer en zou met een aantal pogingen van net meer dan 50 algeheel gaan winnen. Maar met al die druk, zou hij daarmee om kunnen Daan? Jazeker, op de laatste baan verzekerde hij zich van de winst en werd deze dag de beste VTS’er. Samen met Danny en Jelle maakte hij het podium compleet. Alle 3 met een score van onder 60. 55, 57 en 58. Keurig gedaan mannen. Er werden hugs uitgedeeld. Een van de deelnemers deed nog een vreugde sprongetje, zonder te winnen. Met een voldaan gevoel stapten we terug in de auto.

Voetgolf Wallbeck was er weer eentje voor in de boeken. Een leuk. Banen meestal, kort van stuk. Dus de lange trap mag thuisgelaten worden. De obstakels zijn verplicht dan wel gigantisch lastig. Van eenvoudig tussen 4 bomen heen passen, tot door een regenpijp schieten. Het zit er allemaal in. Dit was het voetgolf gevoel wat we hadden en maar al te graag koesteren. Collega’s bedankt voor een (wederom) gezellige ochtend.