Competitietennis

"Millus uit'

Vrijdagavond, tennisavond. Althans de meeste mensen die competitie spelen, spelen hun wedstrijden op vrijdagavond. Een team bestaande uit 4 personen zal 2x op een avond een dubbel spelen. Competitietennis is een bijzonder fenomeen. Je stelt elkaar voor aan de tegenstander, speelt je wedstrijden en gaat daarna vrijwel altijd gezamenlijk een borrel drinken. Daarbij regelt de thuisspelende ploeg hapjes. Hoe maakt niet uit. Een zak chips is al voldoende, maar zo heb ik ooit aan de kipsaté uit een pan gezeten in de Eindhovense wijk Meerhoven. Het kan, als het gezellig is. De chauffeur er geen moeite mee heeft, nog wel eens wat later worden.

Competitietennis dus, voor mij weer een keer deze vrijdag, alwaar ik als reserve, reserve mee werd gevraagd om mee te doen. Daar ik 3 maanden niet meer heb gespeeld. Daarvoor vanwege mijn blessure al even weinig. Deed ik mee omdat er echt niemand anders kon. Daarbij is het meestal zo, dat als ik mee ga dat je 2x verliest. Dus dan kun je maximaal gelijk spelen. Deze vrijdag ging de reis naar Milheeze. Ik ken de plaats alleen van naam ben er wel eens door heen gereden, maar daar houd het verder bij op.

Het tijdstip was op de dag nog gewijzigd, maar voor mij kwam een half uur later spelen niet verkeerd uit. We kwamen het dorp binnen, bij de rotonde bij van Kessel olie het dorp in. We reden door een woonwijk waar een plaszuil random bij mensen in een voortuin stond. Een bord van de makelaar dat in een tuin stond, liet ons niet de tekst, verkocht lezen, maar ‘helaas deze is weg’. Leuk en origineel gevonden. Het was daarnaast kermis, wat we zagen aan iets van een feesttent welke op een veldje lag.

We kwamen aan op het tenniscomplex, waar 2 damesdubbels aan de gang waren, maar nog geen heren te bekennen waren. “ullie tegenstander is dur nog nie” riep een vrouw van de thuisclub vriendelijk naar ons. Geen probleem, dan gaan we vast omkleden. Hier ontdekten we al dat we te maken hadden met een prachtig ouderwets dorpsclubje. Kleedkamers uit de jaren 70. Tegelwerk uit de jaren 80 en zo’n ouderwetse urinoir. Met uiteraard een gele substantie er in omdat iemand weer te lamlendig was om de knop lang genoeg in gedrukt te houden. Er waren 3 banen en dus heet de bar baan 4.

Een maal buiten kwamen de tegenstanders eraan. Een was net op reis geweest in Maleisië en vanochtend om 06:30 uur pas geland. Zijn partner en kindje kwamen nog even een kijkje nemen. De sterkste spelers moeten beginnen en zo werd er begonnen. De damesdubbels waren nog bezig toen onze eerste wedstrijd om en nabij afgelopen was . Er werd geopperd om wedstrijd 3 en 4 naar voren te halen. Geen idee hoe dit werkt, maar het zal wel.

Ik begon samen met Stef op veld 2 in te slaan tegen onze tegenstanders. Echter werd hierna een soort van wisseltruc toegepast. We verhuizen naar baan 1. Even later sta ik op baan 3 en moet ik spelen met Robert Hoe dan? De logica hiervan snap ik nog steeds niet, maar door wedstrijd 3 en 4 naar voren te halen en wedstrijd 2 naar achteren konden we sneller door. Dus Bas & Stef speelden op baan 2 tegen een ander duo en Robert en ik op baan 3. 1 van de tegenstanders had dus evenals als Robert al gespeeld en probeerde wat op te knappen door een glas Leffe blond naar binnen te kieperen. Jawel op de baan. En ik, jawel heb alle banen van tv Millus mogen betreden. Die kunnen we afvinken en pakken ze me niet meer af.

Naast ons een prachtige speelweide van de Milheezer Boys wat er prachtig bijlag. We beginnen sterk, moeten eigenlijk 2-1 voorkomen, maar dat lukt helaas niet. Het wordt nog wel 2-2, maar dan verliezen we 10 games op een rij. Kortom met een 6-2, 6-0 is het gedaan. 1^ste set ging nog wel. De 2^de set hebben we een paar keer op 30-0 voor gestaan, maar geen punten gehaald. Voor 1 van de tegenstanders zit het tennissen er weer op. Hij heeft ondertussen nog wel een leffe blond laten halen door een toeschouwende teamgenoot. Daarbij is een teamgenoot van ons als toeschouwer aanwezig. Bier drinken tijdens een wedstrijd, een bijzonder iets. Zelf zal ik dit nooit doen. Pas na de wedstrijden omdat ik weet dat ik dan al helemaal geen knikker meer raak.

Ondertussen gaan we aan de tafel zitten en zien Stef & Bas geweldig partij geven in hun wedstrijd. Echter wordt de tiebreak omgebogen door de thuisploeg en winnen zij. Het staat 3-0 als ik met Stef nog de laatste wedstrijd om des keizersbaard mag spelen. Vastberaden ben ik wel alles te geven. Het is inmiddels donker en mijn zicht is hierdoor waardeloos. Dit zal aan het net wel weer kansloze situaties opleveren is mijn gedachten, maar als mijn service wil lopen zoals in de eerste wedstrijd. Stef zijn spel kan spelen. Kunnen we het wellicht nog lastig maken. Hij heeft tegen een van de tegenstanders gespeeld ik tegen de ander. Het gaat gelijk op, maar na de 2-2 wordt het al gauw 6-2. In de 2^de set is het gedaan. Een van de tegenstanders maakt alle volleys, waaronder enkele waar we  de assist bij geven. Nee we komen er niet meer in, mijn service percentage is 25% en op een paar punten na, maak ik vooral veel fouten. Vooral door geen keuze te maken. Ik mis bij een 5-2 stand nog een gigantische smash kans en sla de bal ruim uit. Ondanks dat ik er geen energie in kan leggen, slaag ik door hard te lopen nog wat ballen terug te halen. Voor wat het waard is. We pakken nog 1 game in de 2de set en dan mogen we in elk geval aan het bier.

Het is koud buiten, dus gaan we naar binnen waar een fles leffe blond wordt gehaald. Ik vraag nog aan de tegenstanders waarom er geen tap is, het antwoord is duidelijk. We hebben 60 leden, waarvan er 55 thee drinken. Ah zeg ik, dus jullie zijn die andere 5. Vaak hebben tegenstanders een echte gangmaker is de ervaring, maar deze keer zijn er 2 die voornamelijk het woord voeren. Ze hebben voorheen in Deurne gespeeld waar ze vaak zorgden  dat het (speciaal) bier op was en kennen Milheeze door en door. We hebben hier zoveel varkensboeren dat zelfs het stemlokaal naar varkens rook gisteren. Zelfspot hebben ze zeker. Een van de tegenstanders vond het geweldig om te zien dat ik een ‘sprong’ service deed. Dat ik daarbij Volendam-supporter ben en voetbalshirts verzamel, maakte  voor hen mij een bijzonder persoon om tegen te spelen. Ik vergeet te vertellen dat ik zo en nu en een  blog aan het papier toevertrouw. Na het douchen nog een laatste leffe blond.

De rekening wordt door 2 teams gesplitst, de teamcaptains regelen dit onderling. We moeten € 60,- betalen wat op €15,- per persoon uitkomt. Nou voor €15,- een avondje schik hebben, met tussendoor dan 2x een uur wat meer frustrerende momenten. Ik teken ervoor. We rijden tegen kwart voor 1 richting huis en rond half 2 liggen we in ons bed. Op naar een volgende keer, want zoals gezegd ze mogen me altijd bellen….