De Buurtsuper

Als dorpsinwoner mag je maar wat blij zijn dat bepaalde zaken voor handen zijn. Zoals een winkel in het dorp. Dit voor de vergeten boodschap, of wellicht voor de grote boodschap. Een winkel die klaar staat voor het dorp.  Daar je tegenwoordig in een handomdraai alle producten beschikbaar hebt. Hetzij bij grote jongens in de buurt of via het wereldwijde web hebben dorps winkels het vaak lastig. Met een gunfactor houden ze vaak nog wel even  vol. Zelf heb ik die gun factor voor onze Spar zeker.  Al helemaal door drive en inzet van de eigenaren en het personeel en het inspelen van wensen van de klant, doen ze het al jaren goed. Laten we dat koesteren. 

Hoewel het op vakantie anders is. Je leeft dan immers voor het moment, had ik deze vakantie eveneens een gunfactor. Niet 1, maar 2 mini supermarkten zaten in onze verblijfplaats. De grote supermarkten meden we zoals katten met water doen en zo ging ik om de dag zo’n beetje naar 1 van deze 2 supermarkten. Daar ik het hen beiden gunde. Er zat een klein verschil in beide supermarkten.  Bij de een kon je amper naar binnen. De schappen stonden zo vol, dat je, je kont nog niet kon keren. Nadeel was dat je met contant moest geld betalen. Naast het winkelgedeelte was er nog een piepklein barretje bij. Het winkeltje had de grote van pak en beet 20 m2. Ondanks dat het helemaal vol stond gestouwd. Vond ik er makkelijk wat ik nodig had. Zoals flesjes water in en handige verpakking met 12 flessen van 0,33 cl. Water is in Portugal uit de kraan nu eenmaal niet drinkbaar. Tenzij je het gevoel wilt hebben continue een slok uit een zwembad te genieten. Na 3x een bezoek te hebben gebracht werd de eigenaresse almaar vriendelijker en wist dat ze sowieso een 12 pack water en aantal flesjes bier uit haar assortiment zag verdwijnen. Het meermaals aangehaalde 'Obrigado!' werd alsmaar enthousiaster. 

Het andere had winkeltje had koud bier en als voordeel datje er wel kon pinnen. Iets wat we bij voorkeur doen op vakantie.  Deze supermarkt, welke ook op de flyer cq print met plattegrond van ons hotelcomplex stond, was iets groter maar niet veel meer dan 30m2 Naast deze supermarkt, zat eveneens nog een barretje. Hier konden ongeveer 10 mensen zitten. Er stond een bar en er hing een scherm. Vanuit de supermarkt kon je er naar toe lopen, maar moest dan wel onder de toog door. Of dit de bedoeling was, heb ik me maar niet afgevraagd. Ik kwam om de dag water en wat drankjes kopen. Deze stonden niet in de schappen, maar vaak op de toog van de bar. Het was me onduidelijk of ik deze mag pakken, dus vroeg ik aan de eigenaar wat ik nodig had. 

Op een avond ging ik naar deze winkel toe en wilde ons ‘ water’ en wat blikjes drinken kopen. Toen ik binnenliep zag ik een kleine man met baard en half lang haar die heel krom liep. Een briefje van 50 uit zijn portemonnee pakken. Zonder te snel willen oordelen had hij veel weg van een dorpsfiguur annex dorpsgek. Als hij betaald heeft zet hij zijn boodschappentas boven in de bovenste mand van de stapel boodschappenmanden en loopt naar achter. Hij trekt een fles bier los en laaft deze uit. Vervolgens sprint hij onder de plank van de toog door. Op weg naar het toilet verwacht ik ? en komt terug. Omdat ik het vermoeden heb dat de eigenaar nog met hem ‘bezig’ is. Wacht ik geduldig en kijk nog even door de schappen met koek. De dorpsfiguur komt terug, pakt zijn tas groet de eigenaar haastig en vervolgt zijn avond door naar buiten te gaan. 

Ondertussen ziet de eigenaar mij staan, maar gaat bellen. Dit gaat natuurlijk voor. Hij doet dit luidkeels en ik hoor een vrouw een paar keer lachen aan de andere kant. Hij blijft bellen als een andere dorpsbewoner binnenkomt. Deze trekt een zak kattenvoer uit een rek en legt deze op de toonbank. De eigenaar beëindigd na een paar minuten zijn telefoongesprek en loopt naar toonbank toe. De dorpsbewoner rekent af en de eigenaar loopt zonder iets te zeggen naar het barretje. Ik besluit toch maar eens te roepen. “Sir, can I buy some water?” Ik zeg dat ik 6 flessen water nodig hebt, 2 cola en 3 bier. Hij komt terug met 5 flessen water. Ik zeg, doe maar ook nog maar 2 cola en 3 bier. Hij  brabbelt ‘ beer, coral?’  Hij komt terug met 2 blikken cola en 2 flessen gekoeld bier. Coral bier is het merk bier gebouwen op Madeira. Ik reken af, bedank hem en ga terug. Ik maak een klein ommetje en ga nog naar de andere supermarkt en haal nog een frisje en een biertje. 

Bovenstaande zou in Nederland onmogelijk zijn geweest. In nagenoeg iedere zaak zal je binnen 5 minuten geholpen worden. In een gemiddelde kledingzaak komt personeel al als een verveelde wesp om een bord eten om je heen staan dansen. In Zuid-Europa zijn de regels anders. Hier had ik nog wel een half uur als een standbeeld kunnen blijven staan. We ontdekten andermaal dat het woord haast niet bestaat op vakantie. Al helemaal niet in deze ouderwetse buurtsuper. 

Feit blijft dat ik toekomstige vakantie bezoekers van Madeira en specifiek Arco doe Sao Jorge het gun dat zij meerdere mogelijkheden hebben. Daarbij gun ik deze ondernemers het dat zij hun waren aan kunnen blijven bieden.  Het zorgde er in elk geval voor dat mij weer een verhaal werd gegund.....