Buurtvoetbal

Een andere datum dan de voorgaande jaren. Niet op Pinksterzaterdag, maar een week later. Afgelopen weekend vond het buurtvoetbaltoernooi plaats in ons dorp op het sportpark van vv de Zwaluw. Een traditie die zijn herintrede weer heeft mogen doen sinds 5 jaar. Destijds nam een speler van onze veteranen het initiatief om dit toernooi na een jaar of 25 nieuw leven in te blazen. Dat organiseren in zijn DNA zit is een feit. Sinds jaar en dag is hij een van de kartrekkers en organisatoren van de kermis. Een evenement dat vaster staat dan de fundering van menig huis. Samen met wat teamgenoten pakte hij vanuit zijn team, de veteranen, de bal op en lokaliseerde de teams zoals ze vroeger meededen aan het buurtvoetbal. Dit door te zorgen dat er teamcaptains c.q. aanspreekpunten zijn in een buurt. Hierna ging het balletje weer ouderwets aan het rollen in de (voetbal)buurten lees buurtapps. Met als gevolg een prachtige dag op het sportpark, waar iedereen het nog lang over had. Maar hoe werkt dat buurtvoetbal nou precies en hoe heb ik het zelf ervaren?

De namen van de teams die meedoen aan het Buurtvoetbal zijn gebaseerd op de namen zoals ze vroeger meededen aan het toernooi. Toen enkel mannen, nu doen ook vrouwen mee. Voor het jubileumboek van onze voetbalclub leverde ik nog een foto aan. Hetzij met een afgrijselijke kras erop. Echter stond de vijfhoek, zoals de buurt van ons pap & mam heette er met het complete team en wat aanhang op. Het is een raadsel dat er werkelijk niemand in Oeffelt een betere foto in het bezit zou hebben dan de deze. Want deze foto, is in het pareltje van een jubileumboek 100 jaar de Zwaluw, als een doorn in het oog, maar dit terzijde.

Het is mei 2019 als het buurtvoetbal weer plaats vind. Als inwoner van het Beenhouwersplein mag ik meedoen met de aangrenzende straat de Kerkstraat-Noord. Beter bekend als de kerkuilen. We hebben de keeper van Zwaluw 1 in het team, zodat we 2 keepers hebben. We keepen tijdens het toernooi om en om. Waar het vroeger een 11 tegen 11 toernooi was is het nu 7 tegen 7, maar dat maakt niet uit. Dat is de insteek van het toernooi helemaal niet. Ja er wordt gestreden om een kunstwerk en kolos van een beker, welke het winnend team een jaar lang mag houden. Het buurttoernooi doet vooral zijn intrede, om mensen met elkaar te binden. De saamhorigheid in het dorp te laten groeien, waarbij ook het sportieve aspect niet uit het oog mag verloren worden. Met wellicht als meest belangrijke punt. Je onbekende(re) buurtgenoten te ontmoeten. We worden 4^de, maar veel belangrijker er zijn complete buurten aanwezig op het sportpark. Waaronder veel nieuwe gezichten. Er wordt gezellig gebabbeld en zelfs nieuwe leden geworven voor de voetbalvereniging. De laatste, toch een soort kindje van me, wordt er niet slechter van. Een topdag, waar iedereen zeer tevreden op terug kijkt.

Dan komt corona om de hoek kijken. Was het maar het Mexicaanse biertje, dan was het niet zo erg geweest, maar een virus legt het sociale leven nagenoeg plat. Gevolg in 2020 geen buurtvoetbaltoernooi. In 2021 eveneens niet. Het zal toch niet, bestaat er eindelijk weer een evenement voor jong & oud, wat de buurt en saamhorigheid ten goede komt. In 2022 kan het toernooi weer doorgaan. Inmiddels ben ik verhuisd. Slechts 200 meter en ben woonachtig in de Kerkstraat-Noord. Kortom ik ben nog steeds een kerkuil en we doen als team weer mee. Ik ben nu vaste doelman. We hebben veel schik en het geheel is weer geweldig georganiseerd. Neem de tafels met naambordjes. Neem 3 soorten consumptiebonnen voor de teams. Een keer bittergarnituur, een aantal borrelnootjes en raketjes. We hebben er weer een prachtige dag van gemaakt. In 2023 zijn we een weekend weg. Buiten het voetbalseizoen, dan vind ik het kunnen, maar kunnen we dus niet meedoen aan het toernooi. Naar van horen zeggen. Zat het goed in elkaar, er was voldoende personeel. De friteskar zorgde voor de inwendige mens en het zonnetje deed de rest. De club had weer een goede dag.

Dit jaar ben ik vanwege een blessure niet van de partij als speler, maar wil wel wat doen. Ik geef me op voor de bardienst en zie vanzelf wel wat dit wordt, tijdsmatig. Ik had kunnen coachen, maar daar voel ik niet zo veel voor. We hebben 17 spelers, wat vrij veel is natuurlijk. Er wordt gerapt over 2 teams, maar dat wordt weer te krap is de angst. Er worden shirts besteld, zodat de Kerkuilen qua uitstraling al met 1-0 voor zullen staan. Dat de kerkuilen app is vrij hot naarmate het toernooi vordert, dat is een feit.

Het is zaterdag 1 juni en mijn dienst is ingedeeld tussen 18:00 en 21:00 uur. Dat is na het toernooi, maar ik zou kunnen gaan kijken. Al heb ik geen zin om er de hele dag rond te gaan hangen. Het is natuurlijk wel leuk om te kijken. Een bestelling gooit roet in het eten. Mijn nieuwe telefoon komt en jawel via DHL. Oftewel de meest onhandige pakketservice die ons land rijk is. Als je er niet bent gooien ze het niet af bij de supermarkt. Maar komen ze nog een keer en als je er dan niet bent. Kun je naar Eindhoven of Den Bosch. Waardeloos bedrijf, die dit gewoon bij de Spar zou moeten afgeven. Gevolg ik vind mijn bestelling te belangrijk om niet te ontvangen en tussen 13:35 en 15:35 moet mijn telefoon komen.

Vanaf half 2 ben ik nog onrustiger als Jochem Myer tijdens zijn try-out, want ik wil verder. Pakketje ontvangen, douchen en naar het sportpark. Het duurt en duurt. Rond 15:15, eindelijk een gele bus. Is het de bus van de vader van de buurman. Natuurlijk die komt iedere zaterdag langs. Anders is het geen zaterdag. Een 10-tal minuten later weer een gele bus. Jawel met de rode letters DHL. Vol enthousiasme neem ik het pakketje aan. Open hem om te zien of een reserve hoesje van mijn stokoude Motorola G7 past, maar dat past niet. Er moet een nieuw hoesje komen. Vlug ga ik douchen en fiets naar het sportpark. Ons team is in de stemming en ik spreek als vanzelfsprekend wat bekenden. Door een miscommunicatie lees een dubbele boeking is de friteskar wat eerder weg, maar goed dit is wel tijdig en goed gecommuniceerd. Oftewel ik kan als liefhebber genieten van gruwelijke goede frites. Ons team wint alles, is niet te passeren en staat in de halve finale. Deze wordt gewonnen. De kerkuilen gaan voor het eerst naar de finale.

De finale zal ik niet zien, omdat ik achter de bar ga staan. Dit jaar van keeper naar barkeeper. Dit is met zo’n toernooi geen straf. Ja het is wat behelpen, doordat de renovatie van het clubgebouw gaande is de ruimte krap, maar je hebt meer dan genoeg aanspraak en je bent een meerwaarde voor het evenement. Althans als je wel wat handigheid hebt achter de bar. Daarnaast staan er gezellige medemensen achter.  Er zitten mensen vrolijk te keuvelen aan de bar en door afdoende bezetting kan de bar even ‘loslaten’ ook. Daarbij is iedereen die komt bestellen goed geluimd en maakt meestal een praatje. Nou geen straf dus. Ons team blijkt de finale gewonnen te hebben. Mijn (bar)keepershirt van Spanje kan uit. Ik krijg mijn kerkuilenshirt toegegooid. “Trek deze maar aan!” Ik ga mee op de foto en mag de gigantische beker aanraken. Tevreden loop ik terug in mijn shirt naar de bar. Uiteraard krijg ik wel wat opmerkingen als ‘successupporter’ te horen, maar dat is voetbalhumor en die hoort bij een dag als deze. 

Rond 21:00 is de grootste massa vertrokken. We tappen een laatste ronde. Ik kan zelf niet zo heel veel opruimen. Althans niet te veel tillen maar sjouw nog wat plastic rommel van het veld af. Om vervolgens rond 21:45 richting het café te fietsen. Onze buurt is er en we hebben nog steeds lol. In veelal de rode shirts wordt er nog gezellig nagebabbeld/gefeest. Later verschijnen nog schitterende berichten op de kerkuilen app. Een ding is de beker werd beter beveiligd dan Geert Wilders en is goed aangekomen.

Het was zo’n dag die beoogd was om saamhorigheid en sportiviteit ineen te slaan. Als je daar op een wijze onderdeel van mag zijn kun je daar alleen maar van genieten. Nogmaals dank aan de organisatie, vrijwilligers, deelnemers, supporters en een iedere die deze dag tot een succes hebben gemaakt. We ‘keep’ in touch!