Ajax - Excelsior

Het is medio januari als we van zijn vader en moeder te horen krijgen dat ons neefje graag naar een voetbalwedstrijd in het stadion wil. Daar vader en moeder net zoveel met voetbal hebben als carnivoor met een vegetarische couscoussalade, worden zijn voetbalgekke oom en tante gevraagd. Uiteraard doen we dat graag en komen via wat hulp aan kaartjes voor een wedstrijd van Ajax. Thuis tegen Excelsior in zijn vakantie. Komt dit mooi goed uit. We hebben kaartjes voor vak 408 op de 2^de ring voor deze doordeweekse avondwedstrijd.

Het is woensdag, de dag van de wedstrijd. Mijn partner haalt hem thuis op en we gaan frietjes eten. Thuis of daar? Ik zeg thuis is wellicht praktischer, maar ons andere neefje en nichtjes nemen we ergens mee naar toe en gaan dan vaak ergens frietjes eten. Dat doen we dat deze ronde ook. Onze favoriete fritestent is gesloten, maar op woensdag hebben ze in ons eigen dorp zelfgemaakte frites. Daar kan niets tegen op. Zo zitten we om 18:00 uur aan een heerlijke bord frites. Neefje is vrij rustig, kijkt tevreden rond en heeft van zijn snacks niet helemaal op als ie zegt dat ie genoeg heeft gehad. Normaliter is het een beregoeie eter, maar vandaag is wellicht wat spanning aanwezig.

We verlaten de fritestent en gaan naar ons huis om zijn slaapplek in orde te maken. Toen we ons huis kochten had hij al bedacht op onze zolder te willen slapen als hij zou komen logeren. En aldus geschied. We leggen de spullen er neer en hopen dat het een zelfstandig opblaasbaar luchtbed is. Dat is het, maar we hebben geen idee hoe hem op te blazen. Gelukkig is een jongen van 10 handiger, dan 2 (financieel) administratief onderlegde mensen en wijst ons de stekker. Het luchtbed blaast op en we zijn klaar om te gaan. In de auto is ie rustig en wij babbelen wat over de dag en week die is geweest. Hoe dichter bij Amsterdam we komen, hoe harder het begint te regenen.

We missen een afslag op de navigatie, maar dat maakt tijdsmatig niet uit. We komen in druk verkeer te recht en moeten nu echt een parkeergarage gaan uitkiezen. De Arena is in zicht. Ik probeer te kijken hoe ver het nog te voet is, maar het is nog een ruime kilometer. In deze regen allesbehalve een optie. Ons gevoel zegt P3 en dus rijden we naar P3. Hebben we een parkeerkaart? Uh nee, dus staan we in de rij voor een garage waar niet in kunnen. Voor P3 hebben we inderdaad een parkeert nodig verteld de verkeersregelaar. We draaien om en zagen al dat er overal nog plek is. Eveneens is dit het geval in P5. We rijden hier naar binnen parkeren bij C10 denken we en lopen richting het stadion.

We lopen naar de parkeerautomaat, omdat het tijd zou schelen na afloop, maar het lukt me niet een ticket te kopen. We lopen naar buiten, waar het nog immer hard regent en gaan op zoek naar de poort voor de ingang G. We zien F, we zien E en op het bordje lijkt het dat we de hoek om moeten. We lopen tussen massa’s mensen, vreemd geparkeerde scooters en zien veel mensen voor poorten staan. Echt veel mensen staan er niet voor Poort H en poort I, maar waar is G? We zien het niet, maar dat kom vooral omdat we er 2,5 meter vanaf staan. Uiteraard is dit de drukste rij voor de toegangspoorten. 

Toch verloopt het redelijk soepel en kunnen onze kaartjes scannen. We gaan talloze trappen op. Bewegen ons via een roltrap naar de 2^de ring en zoeken onze plekken 22-21-20 op rij 15in  vak 408. We lopen het vak in. We zoeken ons wezenloos op het rijnummer en als weze hebben gevonden. Lopen we naar onze plekken. Die zijn bezet. Er zijn nergens 3 plekken op een rij, vrij. Wat nu? Er is niet heel veel plaats meer in dit. Ik loop met een kopie van de ticket op de telefoon in aanslag naar onze plekken en vraag aan de personen die er nu zitten of ze niet verkeerd zijn. Ja wij zitten hier ook, maar ik ga wel zegt een jongedame die met haar vriend is. Onderwijl is een arena steward al naar ons gekomen om eventueel te helpen als dat nodig zou zijn.

We gaan zitten als het clublied al speelt. Het is echt 20:59. Precies op tijd. Het is mooi om te zien hoe neefje zijn ogen uitkijkt. Deze blik daar doen we het voor. Hij laat zijn enthousiasme niet direct blijken, maar je ziet hem genieten. Als ik hem vraag of hij de opstelling goed had. Bevestigd hij dit. Dat hij zijn ogen uitkijkt is niet zo vreemd. Het is een verschil van jewelste, van 50 man in een basisschool naar 50.000 in een voetbalstadion. Als het fluitsignaal heeft geklonken start de wedstrijd. Mij valt als liefhebber op dat Ajax statisch en vooral angstig speelt en vooral zonder durf. Dit valt een paar vaste seizoenkaarthouders achter ons ook op. “Jullie een idee waarom we in het zwart-rood spelen vandaag?”  Waarna er met cynische ondertoon nog wordt geopperd. “ terug naar Rulli, terug naar Rulli “wat met applaus wordt begeleid. Inderdaad Ajax speelt naar achteren in plaats van naar voren. Het spel doet soms pijn aan de ogen. Ballen die verkeerd gaan, tot 2x toe valt een bal bij iemand uit de handen voor een inworp. Het is totaal niet Ajaxwaardig allemaal deze woensdagavond. De grensrechters delen mee in de malaise door beide een keer totaal mis te zitten bij een uitbal. Veel mensen in ons vak vinden hun smartphone interessanter dan de prestaties van de acteurs op de groene mat.

Wanneer ik drinken ga halen, mijn bestelling heb gepakt wil ik teruglopen naar onze plekken. Met de bekers fris in mijn hand klinkt er een gigantisch gejuich in het stadion. Ajax heeft gescoord en ik heb het doelpunt dus gemist. Balen, maar we hopen wel dat de sfeer er nu wat meer inkomt. Dat gezeur lees klaagzang over het bestuur dat weg moet. Erg bijzonder allemaal. Ga gewoon achter je ploeg staan. De jongeman langs mij die door zijn vieze baardje, capuchon en zwarte vest wat pauper oogt helpt me en houdt mijn stoel naar beneden als ik met drinken terug op de tribune loop.

Een merkwaardige gebeurtenis in de 37ste minuut. Een speler van Excelsior breekt op snelheid door en wordt omvergelopen in de 16 meter. Vanuit onze positie lijkt dit een vooral onhandige verdedigende actie. Gevolg penalty. De scheidsrechter is resoluut, maar dan gaat de VAR ingrijpen. Dit duurt, duurt en duurt. En na 8 minuten komt de scheidsrechter terug met een rode kaart. Ajax mag verder met 10 man. Excelsior heeft de kans om langszij te komen. De penalty wordt verzilverd. 1-1. Dat is meteen de ruststand. Waarbij Ajax ook nog Brian Brobbey kwijt is met een blessure.

Na rust komt Excelsior op voorsprong. Prima voorzet, prima kopbal en hoe later in de wedstrijd hoe minder geloof er is. Pas in de 80ste minuut als Ajax een corner krijgt veert iedereen op. Een corner krijgen tegen Excelsior is nu iets waar het publiek voor juicht. Al zijn er ook genoeg die dit niet mee maken, omdat ze thuis de belastingaangifte moeten invullen. Ze hebben de Arena verlaten. In de 89ste minuut maakt de gedreven Rensch een solo, welke op de keeper beland. De rebound komt tegen de knie van Akpom. De bal rolt hierdoor wel over de doellijn. 2-2 de vreugde is groot. Hierna zetten beide teams nog alles op alles, maar gescoord wordt er niet meer. We verlaten de Arena. Neefje moet nog naar de wc en 2 uiterst vriendelijke kleerkasten van uitsmijters tonen hun menselijkheid en hij mag bij de Febo naar binnen.

Als we de parkeergarage gevonden hebben. Sluiten we aan in een van de 3 rijen. 3 rijen van 30 man staan voor de parkeerautomaat te wachten. Als we betaald hebben zoeken we onze auto, maar zien hem niet staan. Neefje is wel wat scherper. We stonden bij B10 met zicht op C10 en dus niet bij C10. We willen wegrijden, maar het duurt nog zeker 30 minuten alvorens we eruit kunnen rijden. Als we weg zijn, komt de volgende uitdaging op ons pad. De A2 is voor 3 kwart afgesloten. Er is maar 1 rijbaan open richting Utrecht. Gevolg, nog meer vertraging. De rest van de reis verloop soepeler, maar het is al 01:15 geweest als we thuis de oprit op rijden. De nacht is wat korter dan gepland, maar dat overleven we wel.

Als hij thuis is, is neefje dolenthousiast aan het vertellen wat hij mee heeft gemaakt. En daar was het om te doen. Voor ons was het leuk om eens een wedstrijd, al was het niet de beste, in de Arena te hebben mogen aanschouwen.