'een dag met meer dan muzikaal genot'

Een keer per jaar houden alle onafhankelijke platenzaken een soort van open dag. De vrij logische naam hiervan is Record Store Day oftewel RSD. Tijdens deze dag komen er van een hoop artiesten bijzondere uitgaven van bestaande albums uit. Of zijn er releases van die nog niet eerder uitgebracht zijn. Het is ooit bedacht om de platenzaken aan populariteit te laten winnen. Anno 2024 hebben de gerenommeerde platenzaken het weer goed. Vinyl is populair, ook onder jongeren. Dit terwijl muziek overal verkrijgbaar is. Lees via streamingsdiensten als deemix, youtube en Spotify. Sinds een jaar of 10 ben ik een vaste bezoeker van RSD. Overigens zonder dat ik iets nodig heb. Zoals de echte platenjagers. Op facebook zag ik al een story van een rij van dik 200 mensen voor Sounds in Venlo om 07:30 uur. Sounds speelde hier op voorhand al in en bood om 06:00 uur al spek en eieren aan. Zij maken er een prachtige dag van. Dat laatste is mijn insteek uiteraard evenzo. Ik ga voor voor de sfeer. Zo ook dit jaar, samen met mijn broer ging ik even sfeer proeven in Nijmegen.

Normaliter ga ik rond een uur of 11 met de trein naar Nijmegen, maar broerlief kon niet eerder dus wachtte ik geduldig tot hij klaar was. We gingen met de auto i.p.v. de trein en een traditionele chicken döner bij chicken Nijmegen lieten we voor wat het is. Rond de klok van 14:00 uur kwamen we aan in Nijmegen. Ondanks het gunstige winkeltijdstip vonden we redelijk eenvoudig een parkeerplaats. We liepen de stad in voor een eerste stop. Kroese. Een hele mooie platenzaak. Met muziekliefhebbers en je mag aannemen kenners als verkopers. In deze diepe grote zaak, stond midden in de zaak een zangeres te zingen. Dit bracht wat publiek met zich mee en belemmerde de doorgang, maar voor vandaag niet erg. Er waren wat slimme aanbiedingen vooraan uitgestald. Zoals speciale vinylaanbiedingen en natuurlijk enkele bakken met de RSD-uitgaven.

Om 16:00 uur zou Dotan komen optreden, maar dat hebben we niet afgewacht. Ik kwam de cd Five van The White Lies tegen voor slechts €5,99 en nam deze mee. Waar ik me altijd over verbaas is de totaal ongeïnteresseerde verkoper. Ik heb echt het idee dat een jongere die een taakstraf voor bureau Halt moet uitvoeren meer lol heeft in zijn verplichting dan deze persoon. Dit staat in schril contrast met de altijd overenthousiaste wekelijke nieuwsbrieven. Ik reken af en we gaan verder. We zijn wellicht geen ‘waaghalzen’, maar gaan toch deze zaak in. Het is redelijk druk in de stad. Een man is druk bezig om filmpjes te maken voor de bekerfinale en schreeuwt daarbij uitzinnig. Hij vraagt een paar jongeren wat het gaat worden.

Bij de Waaghals aangekomen valt alles op zijn plaats. Hiervoor kom ik naar de stad of beter Record Store Day. Het begint al als we naar binnen willen. Een gigantische, op het oog uiterst vriendelijke hond, staat in de ingang te drentelen. Een man drinkt achteloos een blik Grolsch leeg  aan de toonbank. Een paar mensen staan ontzettend onhandig, waardoor de ruimte beperkt is. Na even wachten, durf ik er door heen te lopen. Onder staat een keyboard met daarachter een vrouw. Een vrouw die of zojuist 5 gram coke in haar neusholte heeft laten verdwijnen, of een fles Martini naar binnen of gegoten of een combinatie van beiden. Mijn God, haar blik verraad dat ze in een totaal andere dimensie is. Ze elk geval niet op deze wereld, maar zal zo toch live gaan spelen. We lopen naar boven, waar je altijd verrassend leuke cd’s tegenkomt. Zo ook deze ronde. Een hele enthousiaste verkoper van de Waaghals complimenteerde me al eens met mijn brede muzieksmaak.

Na lekker te hebben kunnen snuffelen loop ik naar de toonbank en reken af bij een gave verkoper. Een oker gele sweater, baard en lange haren maken het compleet. Hij zoekt in alle rust mijn cd’s uit, plaatst ze duidelijk in de hoesjes en vraagt nog vriendelijk of ik de RSD-tas wil hebben. Die kan ik goed gebruiken bevestig ik vriendelijk. Terwijl ik afgerekend heb, kijk ik opzij. Hier staat een andere jolige verkoper gewoon shotjes te atten met een klant. Kijk dan heb je een mooie werkdag. Wat maakt het uit, deze dag mag het gewoon. Het regent buiten en we gaan verder naar Discords. Een soort van crowdfunding zaak gedragen door een paar muziekliefhebbers.

We lopen door een echte Nijmeegse straat, de Lange Hezelstraat en zien hoe de bekerfinale leeft in de stad. Het is mooi om te zien hoe klaar Nijmegen voor de bekerfinale is. We lopen binnen bij Discords. Het is er ongekend druk wanneer er ee n bandje optreedt. Verder valt op dat de prijzen knijtertje hoog. zijn Ik had voorgenomen misschien te twijfelen bij de RSD-uitgave van Ladytron – Light & Magic, maar voor €44,95 blijft hij mooi in Nijmegen. We lopen naar boven, waar we van alles tegenkomen. Het is gewoon een hele mooie zaak. We lopen de trap af naar beneden, waar ik een van de eigenaren herken aan exact dezelfde outfit als een jaar eerder. Een opvallende witte gilet. Hij mag tevreden en trots zijn, want zijn zaak trekt weer veel bekijks. We wurmen ons voorzichtig door menigte om af te rekenen en gaan verder.

Het vinylarchief doet niet mee, maar is altijd wel de moeite om binnen te lopen. Al zijn de rijen er zo krap dat je er eigenlijk niet kunt bewegen. Toch pakken we nog een classic soundtrackje mee en gaan verder. Mijn broer merkt al wandelende op. Die frietkraam op de hoek, ik heb daar al zo vaak van gezegd. “Daar moet ik een keer heen”. Ik zeg, een half frietje kan wel. We draaien om , lopen Piccolino binnen en bestellen een puntzak frites welke we samen delen. De frites is heerlijk. Een medewerker deelt deze mening evenzo duidelijk. Hij laat dit zien door een verloren frietje te pakken. Deze uiterst stijlvol en geconcentreerd met de mayopomp van saus te voorzien en smakelijk op te peuzelen. In de cafetaria zelf praten 2 wildvreemden met elkaar. Het is geweldig om hier even te zijn geweest. We lopen nog even naar Obscure. Een zaak vooral gespecialiseerd in arts house-films. Voor de verzamelaars reuze interessant.  Als we binnen lopen, loopt de eigenaar weg en als hij terugkeert gaat hij op een stoel zitten en is vooral druk met zijn telefoon. Wij komen niets tegen en gaan snel verder.

We hebben er al meer gezien, maar nabij filmhuis Lux, komt een vrouw met een beker in de hand en een hopeloze blik in haar gezicht om geld vragen. We negeren de situatie en lopen stug door. We gaan terug richting de auto en zien onderweg zelfs bij het ietwat chique, elitaire Hoogenboom=mode een NEC vlag hangen. De bekerfinale leeft. We rijden terug, RSD 2024 was wederom geslaagd. Op naar een volgende editie.