'ode aan een game'

19 april 2014. Een zaterdag als zovelen. Een weekend wat net begonnen is. Toch was het niet zomaar een dag. Het was de dag waarop de meest sfeervolle game ooit werd uitgebracht. World Cup 2014. De (voorlopig?) laatste stand-alone World Cup game die van de EA Sports band rolde. Als fan van het eerste uur van de World Cup games van EA Sports bestelde ik hem irect via het abonnement van mijn schoonvader op Voetbal International. Ik ontving hem direct op release date.

Het is op zich niet zo vreemd, dat ik dit doe, daar ik sinds Fifa 96 met enige regelmatig FIFA’ speel. Hoogtepunt is hele lange tijd in deze reeks. FIFA 98. Mijn liefde voor FIFA 1998 RTTWC was grenzeloos. Wat een game was dat zeg, al meteen was ik verliefd op deze pc-game. De Road to the World Cup speelde ik 8 jaar later nog wel eens. Er zaten liefst 172 landen in waarmee je, je kon kwalificeren en het WK spelen. Zeer vele series heb ik gespeeld en met wellicht 50verschillende landen heb ik het WK gespeeld en gewonnen. Machtig mooi om de kwalificatie na te kunnen spelen en dan het WK te bereiken.

In mei 1998 kwam World Cup 1998 uit, welke ik later. Illegale cd-roms waren eerder regel dan uitzondering, origineel kocht. De eerste game waarin teams officiële tenues droegen. World Cup 2002 was het vervolg, dat was ook weer een uniek exemplaar. De eerste game met playerfaces. World Cup 2006 kocht ik op mijn vierkante blok lees Nintendo Gamecube en heb ik als enige spel ooit helemaal uitgespeeld. Alle 127 landen die erin zaten heb ik op mijn paspoortje staan. Oftewel verslagen. Voor World Cup 2010 schafte ik, noodgedwongen, een nieuwe spelcomputer aan. De XBOX 360. De game was zeker goed, maar had voor mij niet dat extraatje wat de andere World Cups wel hadden.

Zou World Cup 2014 dat wel hebben? Het is april 2014. EA Sports lijkt de plank mis te slaan, door de game uit te brengen op de Xbox 360 en PlayStation 3. 2 consoles die op hun retour zijn.  Voor mij geen probleem, ik had net een hagelnieuwe Xbox 360 gekocht. Maar waarom niet op de nieuwe consoles? Het blijft een onbeantwoorde vraag. Voor mij is gamen niet meer zo’n tijdverdrijf als voorheen en dat zal in het begin met deze game wel zijn, maar er zullen zeker maanden zijn dat ik het niet zal spelen. Dat staat vooraf alvast. Toch was ik razend benieuwd naar dit spel.

Vanaf moment 1 dat het schijfje mijn XBOX 360 in ging was ik verliefd. Ik speel met Zwitserland tegen België en win op beginner level kinderlijk eenvoudig. Bij World Cup games vallen altijd een paar zaken op. De spelers zijn realistischer, het publiek is niet houterig, maar gedetailleerd en de sfeer is vaak ontketend. Daarbij is, omdat de database van spelers kleiner is. De gameplay veel beter. Vanaf mijn eerste road to the World Cup valt me op dat je spelers kunt trainen. Wanneer ze slecht spelen worden ze minder. Als je een minder land bent. Neem Curaçao of Liechtenstein is winnen op een wat hoger niveau lastig. Iets wat je met een Kroatië en/of Duitsland niet snel hebt.

Tijdens het WK 2014 komen er na afloop van de wedstrijden live updates en kun je wedstrijden na spelen of challenges halen. Stel dat Colombia – Japan 2-1 staat in de 72^ste minuut. Dan is de challenge om dit met Japan recht te trekken in de resterende tijd. Hoe hoger het niveau, des te meer ervaringspunten je haalt. Erg leuke feature, die 6 jaar lang blijft bestaan, maar daarover later meer.

Er is een onlinemode Road to Rio, welke ik niet speel, omdat ik geen onlinemogelijkheden heb via het betaalde Xbox live. In 2015 heb ik dit kort, maar is er niemand online en kom ik hier na 1 gelukkige simulatie een ronde verder. Mooier wordt het niet. Voor mij gaat het echt om de kwalificaties, al slaag ik er ook in om alle uitdagingen een heel eind te halen. Zeker die van het toernooi zelf, maar ook de kwalificaties challenges. Zoals met Nieuw-Caledonië een achterstand inhalen tegen Tahiti op een hobbelig veld in de 84ste minuut. Puur genieten was dit.

Zoals gezegd vind ik een kwalificatie reeks afwerken en dan het WK halen het mooiste Ontzettend veel kwalificatiewedstrijden heb ik mogen spelen. Spelers getraind en na een paar tellen altijd vol in the game zitten. Hoe vaak ik wel niet uit vreugde mijn controller boven mijn hoofd heb gehouden na weer een late gelijkmaker of belangrijke goal? Het is niet te tellen hoe vaak. Helemaal op ga ik in deze game als ik aan een kwalificatie bezig ben. Tal van geweldige herhalingen spoel ik terug. Als er weer een speler struikelt, een mooie move, of een voorzet met buitenkant voet wordt voor geslingerd.  Het WK is een extraatje, maar wel eentje die je natuurlijk eveneens wil winnen. Hoe vet is het als je met een Liechtenstein, de Faeroer Eilanden (heb ik die al wel gehad?), IJsland, Estland, Jamaica of Djibout je wedstrijden speelt.

De sfeer was al benoemd en het volgende zorgt hier extra voor. Tijdens het WK komen na doelpunten mooie fragmenten van het publiek naar voren, maar ook van Fan-fests waar supporters in hun eigen land staan te feesten. Onder andere Gamle Upssala (Zweden), Musuemplein (Nederland), Theatre (Sydney), Big Ben (Engeland) Rode Plein (Rusland) en Brandenburger Tor (Duitsland) komen dan in beeld. Weer zo’n gave toevoeging.

Iets wat absoluut niet verveeld is de soundtrack. Naast die van World Cup 2006 heeft World Cup 2014 een te gave soundtrack. Het maakt de game nog leuker om te spelen. Veel artiesten heb ik via FIFA leren kennen, maar fan geworden ben ik vaak van World Cup-nummers. Neem Ladytron, The Go! Team, Adrian Lux, NONONO. Het kan niet op, maar dit is machtig mooi. Bij toeval ga ik in 2020 een keer kijken of ik nog zaken kan halen via true archievements en dan komt er een bericht. De servers gaan down per 30 juni 2020. Alsof de aarde vergaat? Dit kan niet waar zijn! Ik sla vlug alles nog op. Op een usb-stick en ga nog zoveel mogelijk als kan World Cup 2014 spelen. Hierna zijn de servers down en kunnen er geen archievements meer gehaald worden. Erg balen, want ik buiten de onmogelijke online archievemens waren er in the game zelf nog genoeg zaken te halen.

Buiten dat er geen archievements gehaald worden zijn ook de uitdagingen, die op de toernooidagen zelf live kwamen in 2014 ineens verdwenen. Story of Finals geeft nu nog slechts weer; Sorry, it appears, the EA servers are currently down.

Een prachtig iets wat ik nog niet op tijd haalde is het captain your country. Je speelt dan als speler van een land en begint als nummer 45 van de selectie. In plaats van een team, speel je als individu. Ik startte, uiteraard met voor mij een van de game iconen. Gylif Sigurdsson van IJsland en groei door  naar basisspeler. Uiteindelijk mag ik als aanvoerder naar het WK. Het gejuich na afloop is prachtig. Super blij ben ik als ik deze gehaald heb, al helemaal als later de servers eruit gaan. Overigens vind ik dit spelen nog niet de helft zo leuk als de reguliere game.

De servers waren down, maar de liefde voor de game ging door en in september 2020 doe ik wat bijzonders. Daar ik vanwege corona het leuk vind om de reviews van deze game te lezen, kom ik erachter dat EA Sports Talk Radio, me helemaal niets zegt. Een feature in de game die ik niet ken. Hoe dan? Wat wil het toeval, uitgerekend de Nederlandstalige versie heeft deze feature niet. Ondanks dat ik tegen dubbele dingen kopen ben, trek ik mijn stoute schoenen aan en ga neuzen op amazon.co.uk. Hier kom ik voor 3 pond een 2^de hands exemplaar tegen en bestel deze op goed geluk.

Na een paar dagen komt hij binnen, via mijn opgeslagen game-bestand op usb-stick kan ik gewoon ‘verder’spelen met mijn teams en aanpassingen. Maar wat blijkt er daarnaast? Dat Talk Radio is een te gave toevoeging. Tijdens het spelen van, jawel Road tot he World Cup, zitten of the Men in Blazers of Ian Goldstein and Andy Darke, als een soort analytici je vorderingen te analyseren. Of gezellig te ouwehoeren over WK-voetbal. Het is fantastisch gewoon, mijn game die eigenlijk gestorven lijkt na het wegvallen van de servers leeft weer als nooit tevoren.

6,5 jaar later het spelplezier is weer volledig terug. Ondanks dat ik een doel meer zal halen en iedere minigame voor een wedstrijd. Zo is er nog een passgame, die ik ongetwijfeld nog succesvol zal afronden. Al moet ik zeggen, mijn controller is het bijna aan het begeven.

In 2018 wacht ik in spanning af op een opvolger, maar die komt er niet. Sterker nog Fifa doet he taf met het meest slappe aftreksel ooit. Een live-update en je kunt het WK 2018 spelen. Dat was het. Ik geloof dat ik 2x wereldkampioen ben geworden. In 2022 hetzelfde verhaal je krijgt enkel het WK te spelen, al is hier wel moeite gedaan om iets van sfeer te hebben, maar zoals World Cup 2014. Zonder kwalifactie helaas het is he.

Over World Cup 2014 zou ik nog uren kunnen vertellen, de meest mooie herhalingen kan ik laten zien. Maar wat ik vooral zal doen is, als de tijd daar is. Een run starten met Zweden, Wales of Noorwegen. Tenminste als ik weer ‘normaal’ kan gamen. Dat gaat nog wel even duren, maar als ik dan weer het menu op zal starten. De Talk Radio aangezwengeld wordt of het goddelijke ‘Pumpin Blood’ van Nonono weer de door de speakers galmt in mijn mancave, zal ik weer helemaal opgaan in de meest sfeervolle game allertijden.

World Cup 2014, voor mij, nog altijd een game die ertoe doet.