Liechtenstein - Griekenland

'Oben am jungen Rhein....'

Het is september 2013 als ik al een geruime tijd geobsedeerd bent door het nationale team van Liechtenstein. Na het lezen van het boek; Stamping Grounds van Charlie Connolly en het zien van de film; Kicken fur die Krone besluit ik de stoute schoenen aan te trekken. Een wedstrijd bezoeken van het nationale team van Liechtenstein. Ik boek een treinreis en overnachting naar een van de kleinste landen van Europa. De treinreis is al een ervaring op zich, want ik moet uiteindelijk 5x overstappen. Ik stap om zes uur in de trein in Venlo naar Düsseldorf. Waarna ik in Düsseldorf moet overstappen naar Mannheim.

Vanuit Mannheim moet ik overstappen in Basel, waarna ik in Sargans uitstap voor de bus naar Liechtenstein. Althans dat is het plan. In Düsseldorf kom ik met vertraging aan en moet over op plan B. De mensen van DB helpen me uitstekend en ik wist door goede voorbereiding al dat een ander reisplan naar Köln leidde. Mijn vertraging is al gelijk een uur.  

Nou ben ik hiervoor al twee keer eerder internationaal gereisd met de trein. De ene keer naar Berlijn met meer dan een uur vertraging en de andere keer vanaf Brussel, toen konden we überhaupt niet terugreizen. Het openbaar vervoer staakte in Brussel we zijn toen met de taxi teruggekeerd. NS International vergoedde beide keren overigens een net bedrag. Voor nu weten we al dat achteraf het vertragingsformulier weer ingevuld kan  worden. 

We zien de Dom in Köln opsommen als de trein stil blijft staan op de brug voor het station.  Mijn 5 minuten  overstaptijd slinkt naar 2 minuten. Gelukkig staat de trein klaar aan de andere kant van het spoor. Deze trein brengt me naar Basel. In Basel heb ik een minuut of 10 overstaptijd en ik stap over naar Zürich. Deze trein gaat rechtstreeks en geeft al prachtige views over de Zuricher See. Net alsof je rechtstreeks van Utrecht naar Amsterdam reist zonder stops. Zwitserland is het treinland bij uitstek. In de trien word ik herkend. Een man vraagt aan mij; “ Sind Sie Philip Geissner?” Ik reageer vragend en hij ziet dat hij het mis heeft.

In Zurich, waar het al behoorlijk heet is, stap ik over naar Sargans. Dit is een intercity naar Chur in het uiterste Zuid-Oosten van Zwitserland. Het laatste stukje treinen is wellicht mooiste gedeelte. Een uur later dan gepland kom ik aan in Sargans. Hier zoek de juiste bus en ga zo naar Liechtenstein. Een overweldigend gevoel treedt binnen als ik daadwerkelijk de landgrens passer. Via Balzers en Triesen, kom ik aan in Vaduz. Hier stap ik uit vlak bij het hotel wat ik gereserveerd heb. Mijn vest wil nog wat langer van de reis genieten en besluit te blijven liggen in de bus.

Aangekomen bij het hotel krijg ik een ouderwetse knots van een sleutelhanger en ga naar mijn kamer. Hierna maak ik een wandeling door Vaduz. Ik loop richting het slot als ik onderweg word aangesproken door een paar Amerikaanse jongeren die op een draagbare cd-speler hun cd afspelen. Ik luister even, maar de muziek kan me niet bekoren. Ze hebben geld nodig om te gaan touren en verkopen daarom cd’s. Niet echt handig om dit te doen in Vaduz. Zelfs op de woonboulevard in Zutphen heb je meer potentiële kopers dan in de hoofdstad van Liechtenstein. In de hoofdstraat, Städle is het rustig. Behoudens wat Griekse supports die prachtig spelen op hun trompetten en luidkeels, ‘Hellas!’ ten gehore brengen.

Zelf vind ik de loop route naar boven, naar het slot wat boven de stad uitkomt.  Bij dit immense Schloss Vaduz zie ik diverse motorrijders voorbijrijden. Een prachtige weg hiervoor. Ik loop terug en maak veel foto’s van het uitzicht. Ondertussen is het etenstijd geworden. Ik wandel binnen bij een kleine pizzeria die maar wat graag mijn euro’s wil hebben. Laat ik nou net gepind hebben en dus Zwitserse Franken bij hebben. Ik eet mijn durum die zowel knoflook als cocktailsaus bevat. Terug richting het hotel valt me de ‘grote’ rotonde van Liechtstein op.

In het hotel ga ik even in bad en me klaar maken voor de wedstrijd. Dat is tenslotte de reden van mijn bezoek. Rond 8 uur loop ik richting het stadion en kom diverse supporters tegen. Mijn gereserveerde kaartjes liggen netjes klaar en ik reken af en zoek mijn plek op de tribune op. Het publiek is divers. De uit-tribune zit bomvol met Grieken. Achter reen van de doelen zingen een man of 15 onafgebroken liedjes over Liechtenstein. Op de tribune waar ik zit, zitten ook veel Grieken. Daarnaast doet iedereen zich te goed aan broodjes worst en drinkt daarbij of bier of Rivella Rot. Laatstgenoemde drankje bestel ik in de rust. Het is prachtig om bij deze wedstrijd aanwezig te mogen zijn. Ik denk dat ik de enige Nederlander, maar dat ben ik niet. Rene Temmink komt de Bulgaarse scheidsrechter vanuit de Fifa beoordelen lees ik in het gratis programmaboekje.

Bij het horen van de volksliederen krijg ik kippenvel. Het ‘Oben am jungen Rhein’ is op dezelfde medley als God Save the Queen, een prachtig volkslied. De wedstrijd zelf is bijzonder lang spannend. Uiteraard is Griekenland de betere ploeg, maar ze spelen bijzonder tam. Bij Liechtenstein valt de doelman Peter Jehle op. Met enkele formidabele saves en soms wat geluk weet hij lang de 0 te houden. Daarnaast speelt de jonge Sandro Wieser bijzonder sterk. Nauwelijks lijdt deze middenvelder van Hoffenheim balverlies. Mario Frick, de levende legende is aanvoerder en record-topscoorder. Van achteruit stuur hij de boel aan. Als hij noodgedwongen gewisseld moet worden na een half uur ben ik bang dat de organisatie weg is, maar dat valt mee. Liechtenstein geeft alles, het publiek geniet. Als het niet van de wedstrijd is, dan wel van Zwitserland – IJsland op de telefoon. Een wedstrijd die 4-4 eindigt. Toeval of niet Stephan Lichtsteiner scoort in dei wedstrijd.

Griekenland moet winnen om het WK in zicht te houden. Iemand die dat door heeft is Giorgos Karagounis. Deze 36-jarige krijger annex afstammeling van het volk van Laaf fokt zich op voor zijn invalbeurt en zweept het toch al niet stille Griekse publiek verder op. Als Jose Holebas 2x geel krijgt komen de Grieken met 10 te staan, maar David Hasler van Liechtenstein gebeurt het zelfde. Er worden 13 gele kaarten uitgedeeld deze wedstrijd. Tot de 72ste minuut is het 0-0. Door de komst van Karagounis gaan de Grieken met meer lef spelen en weet Kostas Mitrouglu de 0-1 binnen te glijden. Even is de organisatie van het thuisland weg. Het is nog 20 minuten, maar Liechtenstein is leeg, de Grieken geloven het wel. Peter Jehle redt nog een aantal keer, waardoor het 0-1 blijft. Voor de Grieken belangrijke 3 punten op weg naar het WK van 2014. Liechtenstein mag trots terugkijken op hun prestatie. Iets wat de legendarisch Ernst Hasler de volgende dag doet in Vaterland.

Na afloop applaudisseer ik mee voor de spelers en loop in mijn eentje terug in het aardedonkere Vaduz. Bang ben ik geen seconde. De volgende ochtend sta ik vroeg op voor een goed ontbijt, waarna ik nog even naar het stadion wandel en nog wat bier koop voor thuis.  Ik reken mijn kamer contant af. Hierbij kom ik 2 frank te kort, maar de receptioniste vindt dit geen probleem. Ze wenst me nog een lange en plezierige terugreis.

Ik pak de bus naar Sargans, met mijn reistas en doos met bier en stap in Sargans op de trein. Deze trein gaat rechtstreeks naar Düsseldorf, maar stopt veel. Tijdmatig was de reis heen sneller, ondanks de overstappen. Mij maakt het niet uit. We gaan 5 minuten te laat, wat het credo is om bij ieder station later aan te komen. In Basel staat de trein 25 minuten stil. Als ik dit geweten had was ik wat drinken en eten gaan halen, want mijn voorraad is op. Het is 14:00 uur.  6 uur lang eet en drink ik niets in de warme trein. In de trein zelf is niets te koop. Pas tegen 20:00 uur komt de trein aan in Düsseldorf. De zekere aansluiting naar Venlo mis ik. Daar ik ’s avonds nog een feestje heb waar ik graag naar toe ga, app ik mijn vader of hij me rond 20:15 kan ophalen in Düsseldorf. Hij is er en ik werk nog even gauw een mac-menu naar binnen. Anders was ik doorgereisd en was ik om 22:00 in Venlo geweest. Zonder verplichtingen had dat prima geweest.

Met een geweldig gevoel keer stap ik in de auto en keer ik terug van een unieke reis en wedstrijd ervaring.  De doos met biertjes is een leuk aandenken en cadeautje. Deze drink ik later nog op, maar waar ik vooral blij mee ben is dat mijn vest gevonden is. De busmaatschappij Liemobil stuurt deze kosteloos naar me toe. Ns International ontvangt 2 restitutie formulieren en ik ontvang nog een kleine €50,- op reiskosten van €160 retour. Mijn liefde voor treinreizen blijft onverminderd hoog en ik de kans is groot dat ik nog eens, met de trein,  naar een wedstrijd van Liechtenstein ga!