‘Thirty, Rough and DirtyTour’

Vrijdag 5 april, de legendarische dance-act Scooter treedt op in de Ziggo Dome. Het nieuwe album, Open Your Mind & Trousers is net een week uit en er volgt een tour waarin opnieuw Nederland wordt aangedaan. Daar ik zelf al 30 jaar fan ben van deze dance iconen, een meer dan gegronde reden om het concert te gaan bezoeken. Het is even zoeken of iemand mee wil, zo niet had ik alleen een kaartje gekocht. Mijn broer gaat graag mee. De staanplaatsen zijn uitverkocht, dus rest ons niets dan een zitplaats. Totaal niet erg. Vorige keer was dat evengoed genieten. Daarnaast is het met mijn huidige beperking en bescherming om mijn hand geen overbodige luxe. Rustig op een plek zitten naast een trap. Of staan tussen een menigte, vooral bestaande uit zuipende Brabantse en Noord-Limburgse boeren. Dan is de keuze niet zo moeilijk. Ik voel me gezegend met een zitplaats.

Tijdens een carnavalsactiviteit spreekt een dorpsgenoot me aan. “jij raad nooit waar ik heen ga?” Ik moet ontkennend beantwoorden, maar heb al een vermoeden als hij Ziggo Dome noemt. "Ik ga naar Scooter!" Gekke vraagt zegt ie, ga jij ook? Zo ja, wil je meerijden we gaan met een taxibusje, chauffeur is geregeld. Ik zeg, die houd ik mijn achterhoofd. Na het bestellen van de tickets contacteer ik hem of het aanbod nog geld. Het antwoord is yes. En zodoende is het vervoer geregeld.

Vrijdagmiddag half zes. De frites saté-mayo is achter de kiezen en het busje komt voor rijden. De dorpsgenoot en zijn partner zitten in de bus, samen met hun kinderen. Zij vinden het prachtig dat papa mag rijden in dit taxibusje en rijden even mee. Na een ultrakort rondje en een stop bij opa en oma rijden we verder naar Cuijk om iemand op te pikken. Geen idee wie, want de andere reizigers cq mede-concertbezoekers ken ik niet. Vroeger zou ik dit spannend vinden en onderhand niet van kunnen slapen. Nu vind ik het allemaal prima. I. Daarbij zijn het zoals we plaatselijk zeggen ‘moie minsen’  waarmee mee gaan, dan zullen die bekenden dat eveneens zijn ligt in de lijn der verwachtingen. Wat ik daarnaast mooi vind, is de gevulde koelbox met steenkoude hertog jan voor mijn neus in het busje. ‘Pak maar als je wil’. Ik wacht nog even tot klok zes uur aantikt.  

We rijden via Cuijk, waar we nog iemand oppikken, naar Haps. Hier wisselen we van chauffeur. De anderen hebben haar kaartje betaald en nu wil Mireille. Daarnaast stappen nog 3 personen meer in. De dames gaan voorin zitten. De heren achterin. Het duurt kortstondig tot de chauffeuse de bus onder controle heeft. Lees de stoel goed ingesteld. Hetgeen niet zo heel vreemd is, want het taxibusje is een jaar of 20 oud en handgeschakeld. We staan midden op straat, dus er is enige frustratie van een mede weggebruiker. Zodra de bus start is de chauffeuse in haar rol. De sfeer wordt beter en de blikken en flessen gaan open. Uiteraard worden wij als tribune bezoekers geplaagd. ‘Goh, je zult maar 3 uur in een auto zitten en dan nog 2,5 uur in het Ziggo dome moeten zitten’. De muziek op q-music is goed en stoort heerlijk uit de oude speakers. Er wordt gezwaaid naar vrachtwagens en  sfeer is uitgelaten.

Ondanks de vrijdagavond spits komen we tijdig aan bij het Ziggo.  Waar gaan we parkeren? Geen idee, we zullen hem wel ergens kwijt kunnen. Inderdaad op P2, mogen we als busje parkeren en dat scheelt wel een halve kilometer lopen. Ik ben blij dat ik een dixie, want 3 flessen hertog jan hebben hun uitwerkingen. We lopen de brug over en komen aan bij de Ziggo Dome. Hier scheiden onze wegen. We zien elkaar wel bij taxibus. Helemaal prima, een van ons maakt een sprongetje waarna we razendsnel binnen zijn. We kijken even rustig rond en bestellen een biertje. € 7,49 voor een halve liter Heineken.

We gaan naar onze plekken. Deze zijn lastig te vinden, omdat het harstikke donker is terwijl dj Piccoo aan zijn voorprogramma begint. We gaan rustig zitten, ouwehoeren en zien onder ons de zaal volstromen. Rondom onze plekken is het Rustig. Dit laatste moet letterlijk genomen worden, want ondanks dat we geen Maashese mensen zijn. ‘Blieken’ we bij toeval op de nogal zichtbaar en overdreven getoonde telefoons voor ons. Het zijn Russen, net van tafel, de rösti achter de kiezen. We halen nog gauw een biertje, wat in het Ziggo Dome een happening op zich is. Het duurt even voordat het getapt is, maar de tap is perfect. Zodat iedere nozem kan tappen. De ‘tapper’ hoeft slechts een knop in te drukken.

Als dj Picco zijn set heeft gedraaid, gaat het geluid wat teug. Het is wachten op de hoofdact. De intro, Rule Brittania (hier komt HP Baxxters liefde voor the UK naar voren) is hard, duidelijk en voorzien van fraai vuurwerk en lichtinvallen. Scooter begint met Rave & Shout, van het nieuwe album. Heerlijke beukplaat die het ook gevoelsmatig goed. doet Scooter lijkt geleerd te hebben van eerder optredens in Nederland. Bij hen 4^de optreden is het 2^de nummer een klassieker middels Maria. Waarom ik dit zo vermeld? De zaal staat vol met zuipende boeren, die 4 nummers van Spotfiy kennen. Om de zaal mee te krijgen is een klassieker in de openingsfase niet heel ondoordacht. Hierna volgt Techno is Back alsmede het nummer met Timmy Trumpet - For those about to Rave. 

We drinken tevreden onze biertjes en bewegen op de muziek. De cover van Sportfreunde Stillers - Ein Kompliment ( Waste Your Youth) kan volgens een van ons echt niet, maar is ook sterk gebracht. Frontman HP is tussendoor zoals gebruikelijk een paar keer roken en drinkt er zijn wodka redbulls bij. Volgens onze reisgenoten zijn deze pauzes voor HP om aan de zuurstof te gaan. Tijdens deze ‘pauzes’ komen enkele fabelachtige klassieke non-vocal tracks naar voren. Het gigantische Rhapsody in E, Bramfeld, Frequent Traveller. Overigens groeit HP gedurende het concert en zijn stem is gedurende het concert behoorlijk. Al dan niet elektrisch ondersteunt. Natuurlijk springt een man van 60 niet meer als 30 jaar terug, maar hij weet dit op een slimme manier te verbloemen. Dat hij in zijn vrije tijd gaat trouwen mijn 22jarige vriendin, houdt hem simpel weg jong van geest.

Er volgen veel songs van het nieuwe album. Het album, Open your mind and your Trousers wat in Duitsland gewoon op nummer 2 binnen kwam. in Nederland is deze amper lees moeizaam te verkrijgen. Zonde, want Scooter krijgt zo helemaal geen kans op succes. De show zit goed in elkaar. Natuurlijk kan Fire niet ontbreken met een hele hete zaal en gigantische vlammen. Bij de nummers, Weekend en Nessaja doet het publiek goed mee. Alsmede J'adore Hardcore, met Non, je regrette rien als voorstukje is gewoon heerlijk. 

Voor een persoonlijke favoriet, God Save the Rave, wordt een intro gestart van het populaire Prada. En David Guetta, eat your heart out, want Ramp is echt toch wel van Scooter! Zoals Scooter zelf al vaak veel nieuw leven in songs heeft weten te blazen. Nou loopt de zogenaamde nummer 1 dj van de wereld er mee te pronken.

Wanneer How Much is the Fish komt gaat de hele zaal mee. Plotsklaps bedenk ik me dat het nummer alweer 25 jaar oud is en met recht een klassieker. Zoals altijd met een moderne twist gebracht. Hyper, Hyper is hypermodern, want het is de Guisseppe Ottovani versie. Na een medley met Friends en Endless Summer is het tijd voor de finale. Dit is altijd prachtig. Veel licht, grote vlaggen, danseressen en dan the Noisecontrollers versie van Move Your Ass.

HP Baxxter stelt iedereen nog even voor en wij wachten rustig af. Drinken onze biertjes uit en zien de menigte onder slinken. Tijd om het Ziggo Dome in alle stilte te verlaten.

We lopen rustig naar de taxi tussen bijna alleen maar Brabanders. 'Scoota! Respect too the men in te iceream ven, Hyper, Hyper, How mutch is da Fish! en ik mot gruwelijk zeike, was zo ongeveer het reportoire. De anderen komen aan bij de taxi en we rijden terug. Voor de grap wordt gerapt over ome Mac. MacDonalds is ook daadwerkelijk de eerste de beste stop. In Breukelen is de bovenverdieping gesloten en gruwelijk druk. We bestellen afhaal, maar veroveren een tafeltje en eten onze waren binnen op. Links en rechts zitten mensen aan flessen hertog jan. Zij komen eveneens van het concert af. Onze roker heeft pech, hij komt niet meer binnen als de klok 00:00 aangeeft en staat in zijn t-shirt bij de bus te wachten. De terugweg verloopt stil, iedereen is nog vol onder de indruk van al het geweld dat op het podum zichtbaar was. 

Wat een optreden, wat een legendarisch act. Scooter 30 jaar gelden gestart als een grap, nu wellicht niet helemaal meer springend, maar wel levend!