In mijn vrije tijd verzamel ik voetbalshirts. Dat is geen publiek geheim daar ik op zowel mijn daarvoor bestemde facebook pagina alsmede mijn Instagram regelmatig updates bijhoud en plaats van mijn collectie. Het jaar 2023 was op shirtsgebied wat rustig, daar ik andere prioriteiten had. Daarbij is het verzamelen van alle 211 FIFA geregistreerde landen natuurlijk een nagenoeg ‘mission impossible’ en eerder een #lifegoal dan een dat het woord verzameling haar intrede doet. De teller staat op het moment van schrijven op een 170 tal shirts, wat natuurlijk al een heel mooi aantal is. Zeker als je procentueel gaat kijken dan heb ik met 170 van de 211 landen er al een behoorlijk aantal. Bijzonder detail geen 1 van de 6 continenten is daarmee compleet. Kun je nagaan, moet je nog 40 stuks. Zit zelfs dat nog niet in de prachtige kleurrijke collectie die het is.
Leuk zo’n collectien ja, ook hier zijn meerdere verhalen over te schrijven, waarvan ik niet uitsluit dat die gaan volgen. Maar vanwaar de titel, het embleem? Maar wat is er dan met het embleem? Zowat ieder shirt heeft het. Het zit er toch standaard in geweven, gedrukt dan wel geborduurd? Hierop kan ik enkel bevestigend antwoorden. Daarbij heb ik daar nog nooit problemen mee gehad. Dit in tegenstelling tot bedrukking die ooit is losgelaten. Dit na een zoveelste wasbeurt. Of het laat een keer vaker los zoals bij het Liechtenstein shirt uit 2013. Of het laat vijf keer los zoals bij het shirt van België met R. Lukaku #9. Hiervoor was de oplossing eenvoudig. Even langs Van Neerven Sport 2000 in Boxmeer en het wordt weer netjes opgelost.
Met het shirt waar ik het over ga hebben was wat anders aan de hand. Dat ik het kocht was al bijzonder want het was geen uitbreiding eerder een aanvulling van mijn collectie. En heel eerlijk, ook wel wat impulsiever van aard dan gewoonlijk. Het betrof namelijk het keepershirt van het WK 2014 van Spanje. Een prachtig lichtblauw shirt, met azuurblauwe accenten op de armen en gouden Adidas strepen. Daarbij zat niet alleen het logo van de Spaanse voetbalbond op het shirt, maar ook het embleem van World Cup Winners 2010. Een ‘extra’ logo of embleem, hoe je het wil noemen. Het is in elk geval een extra status, wat de huidige wereldkampioen met fier op haar borst mag dragen. Ook op dit shirt was dat aanwezig. Nou is bovenstaande tekst natuurlijk allesbehalve spannend. Leuk zo’n shirt, maar wat gebeurde er dan? Er gebeurde iets wat nog nooit bij me was gebeurd en dit met ruime ‘was’ ervaring van voetbalshirts. Het embleem van de wereldkampioen was losgelaten en lag los in de wasmachine. Hoe dan?
Geen idee, maar uiteraard wilde ik het graag opgelost hebben en ging met het shirt, je raad het al, naar van Neerven. Zij gaven aan deze keer, niets voor me te kunnen betekenen. Ze kunnen drukken en neem van mij aan als de beste, onder druk, als het druk is, maar ook als het wat langer mag duren. Neem het uitshirt van Luxemburg wat ruim 3 maanden wachtte op de juiste druk kleur, maar kijk eens hoe fier ik het shirt draag met de Messi van het groene Hart van Europa #11 Vincent Thill. Een meer dan logische reactie mijnerzijds was. “Weten jullie dan wel een adres waar dit kan?” Je zou de gouden Naald in Boxmeer kunnen proberen. Zogezegd zo gedaan, vol goede moed ging ik naar de Gouden Naald, hopelijk hadden ze voor mij de gouden oplossing en kon het gouden embleem weer vastgezet worden. Via sticken of borduren of weet ik hoe. Ik toonde het shirt en de reactie was kort, maar krachtig. Wij kunnen niet borduren, dus dan houdt het op. Ai balen, want ik had dit dus wel verwacht.
Thuisgekomen beraadde ik me op een oplossing. Borduren of sticken wie zou dat kunnen? Als donderslag bij heldere hemel bedacht ik eens en tot mijn grote schaamte eigenlijk pas, dat onze voetbalclub notabene gesponsord wordt door iemand die gespecialiseerd is in borduur- en naaiwerk. Uniek met Marian. Bijna uniek dat ik hier niet direct aan dacht, maar oké ik contacteerde haar. Ze bedankte me gelijk voor de interesse, maar helaas. Het logo wat er niet op zat bleek ook voor haar te uniek. Ze kon me niet helpen, maar gaf me wel gelijk een adres door, wat me wellicht verder zou kunnen helpen. Ik baalde niet, maar bedankte voor de snelle reactie en ging gelijk contact op nemen met het haar opgegeven adres. Emad in Cuijk was de naam. Zou hij me kunnen emadsen? En het logo er op laten prijken?
Ik contacteerde een volgende dag Emad in Cuijk en stuurde, zoals eerder de foto’s van het shirt en het losgelaten logo door. Na een paar dagen reageerde Emad ook. Hij kon hierin jammergenoeg niets voor me betekenen. Wel was ook hij zo attent om een adres door te geven. Megans makery in Linden. Tsja, wie gedacht had dat in het 300 zielen tellende pittoreske Linden niets zit. Buiten een voortreffelijk pannenkoekhuis zit er een heus naaiatelier.
Wederom contacteerde ik en kreeg snel reactie van Mieke de eigenaresse van Megans Makery. Ze had het nog even druk, maar na de vakantie moest wel wat mogelijk zijn. Ik legde de situatie uit en ze vond het leuk om te horen dat Emad aan haar gedacht had. Alleen kwam de volgende uitdaging. Hoe en vooral wanneer kom ik doordeweeks in Linden? Gelukkig waren de openingstijden met een korreltje zout te nemen en kon ik langs op een dag dat het op de route lag. Ik leverde mijn shirt in. Hierbij gaf ik aan dat het geen haast had. Ze zou me bellen als het klaar was, waarschijnlijk de volgende dag.
Na een paar dagen kreeg ik bericht. Het shirt is klaar en de kosten zijn €4,- Helemaal super en mijn partner haalde het na haar werk een keer op. Het shirt ziet er weer als nieuw uit, het logo zit weer fier op de borst. Het shirt is weer compleet en ziet er helemaal spic en span uit. Moraal van het verhaal, de aanhouder wint, hier kunnen we op voortborduren…..
Reactie plaatsen
Reacties