Vriendenweekend Düsseldorf

‘Unsere Heimat, meine Liebe’

Het jaarlijkse weekend weg met onze vriendengroep vond dit keer plaats in Noord-Rhein Westfalen Om heel precies te zijn in Düsseldorf. Een levendige stad aan de Rijn, met tal van mooie gebouwen, daarbij is stappen in Altstadt een must-do. Door een wat drukkere carnavalsperiode werd besloten om het weekend te verplaatsen van het traditionele 3^de weekend in november naar maart. Wellicht dat het weer dan ook beter is. Dit met het oog op de vorm van activiteit, dit in een weekend dat voor 95% uit bier drinken zou bestaan, nog een optie zou zijn.

Om 15:00 uur zou de auto naar Oeffelt rijden om een ieder op te gaan pikken.  Bij het instappen klinkt het volgende; “wat zit je haar leuk, gave trui, mooie schoenen”. Het is niet verwonderlijk, want het is nationale complimentendag. De luxe van de Skoda Kodiaq is dat er 7 personen in kunnen zitten. Daarbij moet wel aangetekend worden, dat je op de achterste bank opgevouwen in de foetushouding moet kunnen zitten. De reis verloopt ondanks wat opstoppingen hier en daar niet eens zo heel slecht. Een manco, we hebben geen groene sticker. Deze heb je in de binnenstad nodig hebt om in de Umwelt zone te mogen rijden. Het tankstation heeft ze niet, de Dekra verkoopt ze. Toeval of niet, we slaan de autobaan af en rijden tegen de Dekra aan. De chauffeur loopt naar binnen en in het onderste laadje van de laatste kast die de bediende opent ligt zowaar onderop nog één groene sticker. Voor €10,- zijn we verzekerd.

Voor we bij onze Loft aankomen, moeten eerst de sleutels geregeld worden. We stoppen op een taxi standplaats bij een nagelstudio waar ons meest non-binaire persoon even binnenloopt Dit om bij een zekere Ozancan de sleutel te gaan halen. Het woord woke, werd meer gebruikt dit weekend, maar valt te verklaren, daar Frau G. Ermers de loft heeft geregeld. We parkeren in parkeergarage Stadmitte. Dit voor slechts €10,- per dag en lopen met de koffers, of rugzakken naar de loft. Eenmaal de poort binnen in een vieze, grauwe straat worden we vrolijk. Dit is een prachtige locatie midden in de stad. Er was door de organisatie een krat bier geregeld welke met gouden doppen was uitgerust. €45 kostte deze krat Altbier, maar op nationale complimenten dag zeggen we, goed geregeld. Na een half uur krijgen we bezoek van een 5-tal dames, die ook op deze locatie zouden zitten, maar ze hadden de verkeerde woning te pakken. Kan gebeuren natuurlijk en het moet gezegd worden ze mochten gezien worden. Ze hadden pech, of geluk, want nauwelijks omgedraaid kwam er iemand zo maar in Adams’ kostuum van de trap afgelopen.

Na een paar biertjes wordt de maag leger en zoeken we een restaurant. We komen aan bij een brauhaus. Een van ons heeft al meermalen aangegeven zin in schnitzel te hebben en zo geschied. Er worden 4 schnitzels geserveerd en 3 man pakken samen de Schlussel Brauhaus Platte. Wat dan volgt is een middeleeuws gerecht op een plaat, met giga hoempen vlees en leverkaas. Alles even gaar en ook nog volle borden frites erbij. Kortom er wordt een goede bodem gelegd.

Bijna als vanzelf geeft google maps hierna een Irish pub aan, maar een van de vrienden kon niet eerder komen en kwam met de trein. Via een ludiek blaadje, snel geregeld bij de AKO op het station. En met ondertussen een heerlijke fles becks gold in aanslag wordt de wat vertraagde trein en passagier welkom geheten. Met een fles bier in de hand lopen we naar loft en vervolgens naar de Irish pub, waar de nodige Hop13’s naar binnen gaan. Een tweetal gaat darten en 1 daarvan gooit voor het eerst van zijn leven een 180. Dat moet gevierd worden met een whiskey, welke puur rokerig en zwaar is. Na een aantal biertjes is het mooi geweest en wordt de loft opgezocht. Al moeten we uitkijken niet te struikelen over een van de vele zwervers in de stad. We zien er zelfs een zijn blote kont wassen voor de portiek van de primark.

De volgende ochtend is er hier en daar wat koppijn. Er is de altijd vroege vogel en iemand die nog dronken lijkt. Dankzij de vroege vogel wordt er goed ontbeten. Na een paar koppen goed gezette koffie, een eitje en broodjes is iedereen weer in de mood om te gaan. Dat het weer fantastisch is, is een mooie bijkomstigheid. We lopen via de decadente Königsallee naar de markt. Hier begint het bij een van ons begint te jeuken, maar de tulpen laat men voor wat het is. Een flesje Orangina in de morgen doet heel veel deugd. De bestelling is nog wat frisser, maar de diehards zetten al een Schumacher alt aan de lippen. We gaan verder voor een activiteit. Twee man willen dolgraag der Rheinturm gaan beklimmen. Van een aantal hoeft dit niet zo nodig, maar als we er aan komen en er geen bierstube in de buurt is gaat iedereen overstag. Er wordt onderhandelt over de prijs, maar we zijn early birds, of wellicht ugly birds. Kortom mogen voor €8- de lift in.  Bovenin hebben we een prachtig uitzicht en als je er dan toch bent, kun je net zo goed een biertje nuttigen op 168 meter hoogte.

Terug lopen we via de fraaie rijnkade waar veel mensen aan het ‘chillen’ zijn in het gras richting Altstadt. Het idee is om te stoppen voor een goede soep en er wordt bij een strandtent aangeklampt Hier wordt een ronde drank en daarna soep besteld.  Dit gaat alles behalve soep-el. Het duurt en duurt en dan komen er 2 kommen zonder lepels. Niet echt handig, maar de broer van Ridouan Taghi zegt dat het goedkomt. Of hij is nog gauw even naar de Lidl gefietst om 2 blikken soep te halen. In elk geval is na ruim een uur wachten de soep warm en goed gevuld. Op naar een Irish pub, want niet alleen speelt Fortuna Düsseldorf ook Das Rennen staat op het programma. Er kon nog niet overal binnen gezeten worden. Midden aan de bar staan is ook niet handig, omdat dan alles en iedereen in de weg wordt gestaan. Dan maar naar buiten onder heaters. Hier wordt gezellig geouwehoerd. Een groep medebezoekers wil perse voetbal kijken buiten, maar dat kan niet Formule 1 is Formule 1. Waarna een van ons de serveerster wenkt of er geen voetbal op mag. Ze kijkt quasi-lachend weg. Na een paar ferme ketsers gaan we eten. Een steak, lijkt ons wel iets. En dus steken we over, het idee werkt aanstekelijk.  

We komen aan bij El Flamenco met een oude Spanjool die al 3 weken ruzie met zijn vrouw lijkt te hebben. Althans dat verraadt zijn humeur. 4x komt er een rumpsteak voor de dag, 1x een entrecote en 3 personen gaan voor de El Flamenco Los Gauchos. Een voortreffelijke mix gril met alles wat je liefhebt. Een lam, kip, varken en stukje rundvlees. Alle 4 goed van smaak en geserveerd in een paella pan. We lopen de Altstadt in en komen aan bij Zum SchLussel een ouderwetse Düsseldorfer kroeg. Hier worden de nodige krombachers genuttigd vanwaar we doorgaan naar de Bolkerstrasse. Het is hier knijtertje druk en we gaan buiten onder een heater staan bij Villa Wahsinn Als het binnen ook ‘gezellig’ blijkt te zijn gaan we naar binnen en drinken en dansen we. Of dansen, bewegen wat op de geluiden. Een van ons kan ‘Tage Wie Diese’ in een adem meezingen. We geraken in gesprek met 2 zussen uit Paderborn en die vinden het bijzonder dat we al 30 jaar bevriend zijn. Een van de 2 adviseert een van ons, die met dat kuiltje in zijn voorgezicht, om botox te nemen. Ze heeft dit zelf ook en is er blij mee. Bij het toucheren hiervan, valt dit dan weer te betwijfelen, maar als zij er gelukkig mee is. Be our guest.

Als het druk begint te worden, wordt de sfeer minder en besluiten we te gaan. Ook  omdat de bierconsumptie wellicht afdoende is geweest. De hongerige wolven bestellen nog een donertje, wat voor een van ons niet zo soepel afloopt. Hij bestelt tot 3x toe sambal voor een ieder, terwijl de andere 3 daar niet op zitten te wachten. Gevolg hij krijgt een broodje doner met amper vlees, maar wel 3x sambal. Na 2 happen en wat tranen is werd dit broodje wat te heet voor de voeten. We kopen nog wat flessen bier.  Slalommen door de menigte en zoeken onze loft op. Na een laatste fles bier, gaan we slapen.

Zondagochtend rond 09:00 is iedereen weer wakker. Er wordt gedoucht, koffie gedronken en een ander springt door de kamer heen, omdat zijn favoriete artiest net een nieuwe plaat heeft uitgebracht. We vinden geen ‘supermarkt’ in de buurt. Ook de bakker op de hoek is dicht en we besluiten terug te rijden naar huis. We nemen afscheid van onze man die nog een hele treinreis voor zich heeft. Als hij de trein instapt, is de rest al thuis. Wat dan weer overheerst is een melancholisch gevoel. Wat was het weer een gaaf samenzijn, het voelde als vanouds en daarbij is Düsseldorf een stad waar veel te beleven is. Hopelijk mogen  we het 3^de weekend van november het weer zo beleven. Alter danke schön!