We Love the 90s

Retro, vintage, jaren 80 look,  the 90s. Het zijn zo maar wat begrippen die in me opkomen als we aan ‘vroeger’ denken. Toch is het niet alleen een hang naar nostalgie. Sterker nog soms kan het ook een manier van uiting zijn. Des te mooier is het dat er soms gerichte feesten gehouden worden. Een van zo’n feesten is het welovethe90s in het Goffertpark. Sinds een jaar of 15 georganiseerd om de sfeer van jaren 90 terug te krijgen. Toen Australian hip was, mobiele telefoons laat staan smartphones er nog niet waren en je luisterde naar happy hardcore. Twee keer eerder was ik bezoek van dit evenement. Beide keren vooral omdat mijn grote held Scooter over het podium flaneerde. Deze keer was de dance-act Scooter er niet bij. En doch was het programma leuk gevuld. Toen de vraag gesteld werd ga je mee naar welovesthe90s? Was mijn antwoord in het Spaans, si.

Ondanks de hoop op wat ‘mannelijke’ vrienden, leek het op voorhand een #ladiesontour event te worden. Vrienden konden of gingen niet en dus ging ik met een stel dames op pad. Niet dat ik een ramp zou vind, want met wat bier en muziek, voel ik me in het Brabants al gauw, “koning te riek”. We zouden aanvankelijk met de trein gaan, maar kwamen er achter dat er een bus georganiseerd was. Deze had ook Oeffelt als stopplaats en zo was het vervoer goed geregeld. Rond kwart voor 4 zou de bus vetrekken, maar om 15:35 uur kregen we telefoon dat de bus er al was. Helemaal prima, want we waren al onderweg. Buiten stond al wat dorpsgenoten, waarbij ik het leuk vond sommige, voor mij onverwachte gezichten te zien. Zij hadden er zeker zin in na de geslaagde editie van verleden jaar.

Daar de avond ervoor op de tennisclub de gewoon pilsener op was en ik in het zelfde tempo een paar La Trappe tripels had weggetikt was ik anders dan geheel fit. Dit in schril contrast staande tot de aanwezige personen in de bus. Divers van leeftijd en de partymodus stond bij hen al zeker voor 100% aan. Daarbij galmde de 90’s muziek al als voorproefje door de speakers. We zochten een plek op en ik kreeg al gelijk een likeurtje aangeboden. Deze sloeg ik dankbaar af, want ik had meer zin in een eerste biertje in het Goffertpark. De reis voorloop verder prima en we stapten zo dicht mogelijk als kon uit bij het Goffertpark. Ondanks de fijne weerberichten, begon het steeds meer te druppelen al naar gelang we Nijmegen in reden. Het stortregende toen we uitstapten vlakbij het Goffertpark.

Wat schuilen onder uitstekende takken bood soelaas. Ze staken niet alleen uit, ze waren ook prima tegen de regen, dus met recht ‘uitstekende’ takken. Na een 10tal minuten liepen we richting de entree. We moesten om het terrein heen en roken een fritesvet walm als nooit te voren. Als zouden we ons daar naar alle waarschijnlijkheid ook aan gaan laven.

Erg goed gevonden waren de dixies onderweg en voor sommige nodig ook. Rond de klok van 16:30 konden we binnen gaan. De rijen waren niet zo dik als ik gewend was en het verliep voorspoedig. Eenmaal binnen gingen we naar de muntenautomaat (handig) en daarna begon toch wel een beetje gezeik. Want ja, we moesten een polsbandje gaan halen. Dit om ons behoeftes te mogen doen. Het bandje was dan ook weer niet overdraagbaar zoals een soa, maar zat strak en persoonlijk om de pols. Aangezien je in een tijdsbestek van een uur of 7 toch wel een keer moet was het niet veel anders dan noodzakelijk kwaad. Kosten even €4,- extra. Dat bedrag is dan maar zo, maar gooi dit alsjeblieft bovenop de entree. Dit zorgt gedurende de dag voor minder drankomzet, dat weet ik zeker!

Ondanks de forse muntprijzen. €3,80, was de rij voor de cocktailbar langer dan die voor een damestoilet op een gemiddeld dorpsfeest. Niet normaal en dat met die prijzen. We liepen met ons eerste biertje naar de hakkuh tent en zagen al veel prachtige figuren voorbij komen. Onder invloed van drank of andere stimulerende middelen, hadden ze hun lol. Daarbij hadden sommigen erg weinig om het lijf, andere hun verkleedkast op zolder geledigd of er alles aan gedaan om een gemiddelde stukadoor jaloers te maken, gezien de hoeveelheid plamuur op hun gelaat.

Een van ons drinkt normaal rosébier, maar dat was er niet. Eveneens een rood vruchtensap, als dat geen cassis, was er niet. Een combinatie was dus evenmin mogelijk. Dan maar sinas mixen met bier. Nou, in ieder zichzelf respecterende horecazaak is dat mogelijk niet op welovethe90s. Dan moet je dus 1 biertje en 1 sinas te gelijk bestellen. Krijg je een 3^de lege beker extra en mag je zelf aan het mixen. De door Start/Randstad/Adecco aangeleverde medewerkers zeiden dat dit niet anders ging. Nee 2 halve bekers bij elkaar kiepen was voor hen als de stelling van Pythagoras, de wortel van 999 en diameter van een halve cirkel. Kortom er is wel een oplossing voor, maar vandaag even niet. Zucht, dan maar met mes en vork bier drinken.

Door de diversiteit aan personages dat ten tonele kwam, waren we het wel met elkaar eens. Er stond ergens een afvalcontainer prachtig opgesteld. Als je daar een stoel zou neer zetten, met een biertje in de hand, gegarandeerd dat je dan de dag van je leven hebt. We zagen later wel mensen op bankjes zitten. Zelfs enkele van 70+ en zelfs de rollator was mee. Puntgaaf dat dit feest voor iedereen is.

We noemden straks al het plasbandjes en behoeftes kunnen op diverse wijze geïnterpreteerd worden. Sterker nog, er was een medebezoekster, waar me de hele dag mee optrokken, die een verhaal kwijt moest toen ze pardoes een toilet lees dixiedeur opentrok. Ze zag mensen zag die hun behoefte samen deden. Ik dacht wel gelijk. Ben blij dat ik het niet wat was, ben blij dat ik niet je dixie. Onvoorstelbaar in zo’n stinkend plastic geval van nog geen 1m2. Dan moet de behoefte voor beide personen wel heel hoog zijn.

Na een paar djs hakkuh te hebben aangehoord gingen we richting de mainstage. 2 brothers on the 4th floor kwam daar optreden en dat was een feest der herkenning. Come take my hand was wel de climax in het geheel en werd in 3x kwartier 3x gespeeld. We stonden hier overigens op een perfecte locatie en de horecamedewerker geeft me pardoes een hortje mee (kost eigenlijk 1 muntje). Erg fijn, want nu kunnen we met gemak 6 bier halen. De zon was ook doorgebroken en een heerlijk nazomers zonnetje deed de glimlachen op een ieders gelaat nog groter verworden.

Het vele dansen/drinken maakte hongerig en het moet gezegd worden foodtrucks horen bij een festival als sla bij een salade. Er was keuze genoeg, maar gezien onze goede bodem was onze honger niet gelijk aan die van een leeuw die uit zijn vastentijd komt. We aten een aardig pizzapuntje. Even 1,5 munt en deelden een frietje. 2 munten oftewel € 7,60 voor een grote puntzak net te kort gebakken frites. Het zal wel, we zijn een dagje weg tenslotte.

Terug liepen we via de Hakkuh tent en liepen daar ook even binnen. De sfeer is goed, de muziek gaat steeds meer uptempo en er zijn lieden die prachtig bewegen. Na het sluiten van de hakkuht tent verplaatst het hele terrein zich naar hoofdpodium. Niet normaal hoe druk het daar is en ik wordt gevraagd bier te halen. 2 uitdagingen in een klap, zoek je bekende maar eens op en hoe kom ik aan bier? Want het staat 5 rijen dik voor de drankkraampjes. Ik wil eigenlijk naar het midden lopen, maar dat is wel niet zo ver om en dat met een hord bier? Dit lijkt me niet zo verstandig. Na lang aarzelen en leuke gesprekken om me heen. Over Doetinchem en de Graafschap en Nijmegen en NEC, loop ik te dolen als een kind dat in een doolhof de weg kwijt is.  Alleen dan met mijn hortje bier. Uiteindelijk vind ik mijn vrienden en kan ik met een biertje in mijn hand gaan genieten van Dune. Als Dune zijn eind tune heeft gespeeld, verlaten we het terrein en zoeken onze bus weer op.

De bus staat verder weg dan de heenweg, maar goed. Hij staat klaar en dat is het belangrijkste. We stappen in de bus. De lichten hebben veel meer effect dan de heenweg. Ik krijg een blik bier in mijn handen gedrukt en geniet verder van de nog immer uitgelaten sfeer. Een voor mij wildvreemde komt langs me zitten en verteld trots dat hij vandaag geen drugs heeft gebruikt. Wel heeft hij ontzettend veel cocktails gedronken. Ik complimenteer hem, maar het maakt me echt geen biet of beter deze dag, beat uit. Hier ben ik zelf als anti-gebruiker, redelijk progressief in. Als men er anderen niet mee lastig valt, opdringt of aansmeert, geloof ik dat wel. Het is dat er geen bakker los is anders hadden we naar een bakker kunnen gaan om een taart te kopen en het te vieren. Ik maak nog wat enthousiaste bewegingen op de muziek en drink rustig mijn blikje bier uit. De terugweg verloopt prima. Goed geregeld deze bus in combinatie met een paar dorpen meer.

We komen aan in Oeffelt en lopen nog even het café in, daar is het gezellig druk en we drinken nog een paar biertjes. Ik haal extra munten en kom er dan achter dat er nog muntje van welovethe90s in zit. Weer een kleine €4,- extra voor de organisatie. Ongelooflijk, want normaal ben ik hier wat scherper op. Na een paar bier is het, come take my hand, we gaan. Het was een prachtige dag. We love the 90s…..