Broodje carpaccio bij Twins

Al meermalen hebben collega’s me het op het hart gedrukt; Als je goede carpaccio wilt eten. “Neem dan een broodje carpaccio van Twins, die is geweldig. Je krijgt een prachtige grote portie op een goed broodje en hij smaakt heerlijk aldus de collega’s. Als we weer een keer gaan, dan informeren we jou ook”. Helemaal prima dacht ik en zo werd er verrassend snel de daad bij het woord gevoegd.

Hoe vlug dan, nou om 11:00 uur op deze vrijdag werd ik geïnviteerd om mee te gaan lunchen.

Rond 12:20 reden we richting de lunchroom, of reden. We vlogen nog net niet want een collega had blijkbaar haast. Onderweg druk discussiërende met weggebruikers die hem niet konden verstaan. Als er klinkers in de Spoorstraat hadden gezeten, waren die als sneeuw voor de zon verdwenen. Alsof onze reservering, waarbij we een ruim tijdvenster hadden, een levensdoel op zich was. Eenmaal aangekomen in de omgeving van Twins bracht het ons een volgende uitdaging. Een parkeerplaats

zoeken in Boxmeer rond lunchtijd, dat is net zo iets als een regendruppel in de Sahara of een vegetarische leeuw. Een bijzonder schaars verschijnsel, we stonden dan ook niet op loopafstand, maar hadden net zo goed vanuit kantoor naar Twins kunnen lopen, dit scheelde een kleine 634 meter.

Eenmaal binnengekomen was er duidelijk een tafel van 8 gereserveerd, al moesten we door de drukte al slalommende, langs tafels, kinder- wagens en/of stoeltjes bij onze bestemming komen. Zelfs het personeel kon de drankjes niet persoonlijk aan de man brengen, omdat het zo vol zat. Dan weet je wel het zal goed zijn en dan denk je ook, wat is recessie als de gemiddelde burger zo luxueus kan gaan lunchen, want een man of 75 waren er zeker.

Daar we vooraf besteld hadden waren de broodjes er snel en jawel, een prachtige Italiaans bol doordrenkt met berg carpaccio ter grote van het Himalayagebergte werd

onder mijn neus geschoven. Het vlaggetje kwam er statig bovenuit. Zou het dan toch zo goed zijn? Zou het statige vlagje aangeven, dat deze ‘proef’ met vlag en wimpel zou slagen? De eerste vlaagjes die ik afsneed deden mij naar één ding verlangen. Ze smaakten namelijk naar meer. Het broodje was stevig en goed, het beleg rijkelijk aanwezig en de smaak van de carpaccio kortweg goud. Het vlees op de juiste temperatuur en de dressing niet overmatig maar perfect op maat aanwezig. Ja, de recensies van collega’s hadden er niet om gelogen.

Ondertussen genoten we van het systeem van Twins. Een magisch luikje waardoor de broodjes naar buiten kwamen, dit ondanks dat het personeel er errors ervan kreeg. Het geen te maken zou kunnen hebben met schermpje waarop precies wat voor welke tafel is staat aangeven. Hoe de keuken eruit ziet? Deze magie blijft onbesproken, want de keuken, die zit in de kelder. Alwaar het op de band wordt gelegd en waarna de broodjes naar boven worden getransporteerd.

Tevreden en voldaan rekenen we af, ja de test was geslaagd. De terugweg verliep zonder verder opmerkelijk heden en we gingen tevreden verder aan de werkdag.

Toch bijzonder, iets ontdekken waar je wellicht al 829 keer zonder blikken of blozen keer langs bent gelopen. Wijze les, dat gaat me niet Twins nog eens gebeuren……