De Zwaluw 100 jaar

Een voetbalclub die 100 jaar is geworden. hoe beleef je dat als commissielid?

Het is januari 2016 wanneer ik min of meer onbewust toetreedt tot de jubileumcommissie van onze voetbalclub. Vanaf die tijd gaan we ons bezighouden met een eeuwfeest. Een feest wat eeuwige waarde moet gaan hebben. Al gauw worden ideeën geopperd en besluiten we de oud-internationals vast te gaan leggen. Net op tijd hoor je dan achteraf, want we zijn grote buurman Olympia’18 voor.

Daarom heen probeer je een programma te formeren, waar alle leden van alle leeftijden wat aan hebben en blijvende herinneringen aan zullen gaan houden. Goed, een keiharde beslisser ben ik van nature niet, de gemiddelde persoon heeft in zijn teennagels meer besluitvaardigheid dan ik in mijn hele lijf. Toch probeer ik zo nu en dan en zo goed als mogelijk met ideeën te komen. Waarbij ik vooral mee probeer te denken in het geheel. Naarmate de tijd vorderde staat het programma meer en meer, dit alles, zonder iemand te kort te doen, onder bezielende leiding van jubileumvoorzitter Bas.

Al naar gelang de tijd vordert zijn we het overeen ding eens, de feesttent moet dezelfde zijn als de kermis in Beugen met open zijkanten. Het laatste jaar komen we zeker 1x in de 3 weken samen om het geheel verder uit te werken en worden de werkgroepen in actie gezet.

Natuurlijk sommige zaken zijn rommelig verlopen, tenslotte blijft een ieder een amateur en geen  professioneel organisatie bureau en moet buiten gezin, werk, hobby’s ook nog in zijn vrije tijd zich bezighouden met een eeuwfeest van een voetbalclub. Onderwijl komt er steeds meer kennis en kunde helpen op diverse wijzen en krijgt alles nog meer gestalte. De laatste maand(en) ben je continue bezig met het weekend en alles op zijn plek te krijgen.

Dan is het zover! De tent(en) staan, het park ziet er tiptop uit en op donderdag ga je overdag helpen sjouwen, om het terrein verder in orde te maken. ’s Avonds begint het weekend met een promotiewedstrijd voor Zwaluw 1.  Er komen rond de 500 toeschouwers op de wedstrijd af, waardoor er onder een geweldige ambiance gevoetbald kan worden. Tegenstander is het onbekende RKVV Kruisstraat. De uitwedstrijd werd nipt verloren.

Van tevoren hadden we er alles aan gedaan om geen wedstrijden tijdens ons jubileumweekend in te plannen, maar om deze wedstrijd konden we eenvoudig weg niet heen en als je terugkijkt, het was perfect. Buiten de uitslag dan, want Zwaluw 1 verloor met 2-3 en promoveerde niet. Echter kan het dat doen met meer dan opgeheven hoofd. 10 wedstrijden voor het einde, prijkte het rechterrijtje nog. Daarna werden 10 wedstrijden(!) op een rij gewonnen en een fantastische 2^de plaats behaald. De beloning zou het ultieme zijn. Zeker ook verdiend middels de inzet van scheidend trainer Patrick Nabuurs. Echter was de tegenstander net iets sterker. Geen schande, die promotie komt er vast en zeker en Zwaluw 1 kan terugkijken op een geweldig seizoen.

Na afloop wordt er geproost en is het, de uitslag even buiten beschouwing gelaten, nog lang gezellig op sportpark Hogehoek. Alwetende dat het nog wel eens druk kan worden de rest van het weekend, zijn toch heel wat mensen mee gekomen om eieren te bakken bij fc de zoete inval en is het licht en geeft de wekker 05:00uur aan wanneer ik in bed duik. Dirk van Tilburg en Nick Maassen sluiten bij ons af. En er blijven 2 setjes bloemen achter in onze gang.

Vrijdagochtend ben ik wat later dan gepland op de club om e.e.a. te realiseren, waar in de avond een alcoholvrije jeugddisco is en de kantine voor leden open wordt gesteld. De regen valt overdag met bakken naar beneden. Op zich was dit ook het beste moment dat het kon regenen. De avond verloopt rustig en we zijn blij dat er nog een 70tal jeugdigen in de tent zijn, opdat zij ook een feestavond hebben. Door wat late berichtgeving onzerzijds zijn er 40 man in de kantine. Hieronder erevoorzitter Henk van Tilburg die even €1000,- sponsort.

Zaterdagochtend fietsen we weer naar het sportpark, om de tent gereed te maken voor de uitreiking van het jubileumboek. Ondertussen konden jeugdleden genieten van een free-style en pannavoetbal show. Iets waar ze het hopelijk nog lang over gaan hebben. Ik hoop dat er nog filmpjes van zijn, want zelf heb ik er helaas niets van gezien. Hierna wordt op een ludieke manier door Bert Fransen het jubileumboek gepresenteerd en uitgereikt.

Het jubileumboek was  ook een commissie waar ik in zat. In het jubileumboek heb ik  de laatste 15 jaar van onze vereniging mogen beschrijven. Het is een waardig document geworden, wat ruimt 460 pagina’s bevat. Zelf nam ik plaats langs verslaggever Frans Fleuren van de Bok. Wie ik geprobeerd heb meer te vertellen over onze vereniging en de jubileumactiviteiten. Een week later werd ik er nog op aangesproken door onze directeur; “aldus Hendriks….” Na de presentatie moest de tent vliegensvlug leeggeruimd worden, wat door vrijwilligers ook gebeurde.  Het sportpark werd leeggeruimd en klaargestoomd voor de ontvangst van de oud-internationals.

Na me opgefrist te hebben, een volgende setje bloemen thuis in een vaas te hebben gestopt. Krijg ik de fraaie taak om wat oud-internationals het sportpark op de loodsen. Middels kleine praatjes wordt het duidelijk dat ze het een mooi sportpark vinden en ze er zin in hebben vandaag. Nadat ze binnen zijn, neem ik plaats in de vip-tent, alwaar onze sponsoren en bestuursleden zitten. Hier kan gelijk een meet and great gehouden worden met de oud-internationals. De wedstrijd levert leuke situaties op en het lijkt redelijk druk, maar ik kan er nog geen hoogte van krijgen. Ik ga nog op de foto met lopende reclamezuil  Sjaak Swart, die met alles en iedereen op de foto gaat.

Na de vip-tent te hebben verlaten, haal ik een paar bier en probeer mijn vrienden te zoeken. Een karwei van jewelste, want het is razend druk op de oefenhoek. We hadden op 500 mensen gehoopt/gerekend, hadden wat angst hiervoor of we deze zouden halen. Uiteindelijk waren er 700, volgens Oeffelts gebruik veel kaartjes op het laatste moment gekocht.  Na een paar biertjes, heb ik de spreekwoordelijke knollen gaar en lopen we huiswaarts. 538 DJ’s on tour draaiden heerlijk, maar door de warmte zat iedereen buiten op het als festival terrein aangeklede oefenhoek. Iets wat we vooraf ook zo bedacht hadden. Voordeel was meteen dat wat ‘ouderen’ lekker buiten konden zitten en die ‘herrie’ niet hoefden te overleven.

Zondagochtend gaat de tent nog eenmaal omgeturnd worden. Het ruikt voornamelijk naar bier en alle zeilen moeten los om enige frisse lucht te krijgen. Er hebben 200 mensen zich aangemeld voor een dorpsbrunch welke door de plaatselijke supermarkt geweldig is gerealiseerd. Tussendoor speelt op het hoofdveld ons damesteam een kampioenswedstrijd en weet zich daarbij gesteund door 300 man. Ook hier stonden onverwacht mensen op, want deze 300 man zouden dorste hebben, de wedstrijd was om 10:00 uur, maar om 09:30 uur was er nog niemand die de bar zou bemannen…

Helaas kan ik door gesjouw in de tent, gesjouw met vuilniszakken en weet ik wat allemaal. Een nog een onverwachts, maar leuk telefoontje, hier van slechts 5 minuten zien. Het wordt 3-0 als ik het sportpark op kom en zie dat de titel binnen is.

Geweldig gewoon, het seizoen van onze dames is namelijk een waar je een boek van zou kunnen schrijven, met een tegenstander die uit de competitie gaat, een tegenstander die niet op komt dagen en een nederlaag in blessuretijd. Er eentje die op zijn zachtst ‘bijzonder’ is. Natuurlijk ben ik niet geheel neutraal tegenover het team, daar mijn vriendin er na 8 jaar vragen: “wanneer komde nou eindelijk eens bij Oeffelt voetballen?” deel uit maakt van dit team en mijn broertje het geheel traint en ook mijn schoonzusje er speelster is. Na het laatste fluitsignaal barst een daverend applaus los en mag ik de bloemen aanreiken, maar heel eerlijk, ik ga compleet stuk. Prachtige prestatie van maar een iemand bij de dames en dat is ”HET TEAM”. Zoals gezegd is de brunch geweldig georganiseerd en genieten complete families hiervan. Ondertussen rijden de dames op de platte kar door het dorp en komen daarna springend en feestend onder applaus de tent binnen. De stemming is overweldigend.

Het daaropvolgende moment levert enige stress op, omdat de tent giga snel van brunch locatie naar receptie lokaal moet worden opgebouwd. Het moet gezegd worden, zoals het hele weekend al het geval is, er staan ineens weer vele mensen op. Met maar 1 belang en dat is het zelfde belang als dat wat het groepje jongeren had op 7 juni 1918 onder de boom in de Lietingsestraat toen ze een vogel welke onze oprichtingsnaam bleek te bevatten zagen vliegen. Namelijk de Zwaluw.

Tijdens de recepties worden de nodige mensen, niet meer dan terecht gehuldigd voor hun bewezen diensten voor onze club en mochten we van vele de felicitaties ontvangen. De woorden van locoburgemeester Will Hendriks vond ik zo onderhand nog met meest treffend dit weekend. Het leek wel of bepaalde mensen, die helaas niet meer onder ons zijn, het beste met ons voor hadden, want de weergoden waren ons waanzinnig gestemd. Na afloop ruimden we wat op, dronken nog een biertje op het terras en gingen voldaan huiswaarts. Wederom een 2-tal bosjes bloemen rijker.

Dankbaar mogen we zijn, voor de eerder genoemde weergoden. Dankbaar mag ik vv de Zwaluw zijn, want ik heb ontzettend veel geleerd en dat nemen we allemaal mooi mee. Dankbaar zijn we voor het massaal gekomen publiek, dankbaar voor de velen complimenten.

Maandag meldde ik me rond 10 uur weer op het sportpark. Om met hekken te sjouwen. Samen met Mike Langerak verplaatste en ledigde ik afvaltonnen met een gele substantie. Deze substantie, ‘wellicht is het wel pis’ die niet heel fris rook en maakten de tenten leeg. Tijdens de lunch vielen de eerste geweldige anekdotes over het weekend alweer plaats en zat ik met tranen in mijn ogen van het lachen in de bestuurskamer. Waarschijnlijk nam ik ook nog een ‘over gebleven’ bosje mee.

’s Nachts ging ik nog een paar stuk om voorvallen en situaties. Het was een genot om een deel uit te maken van de commissie die het weekend moest leiden.  Ondanks dat iedereen ooit dwars door elkaar heen rende, communicatie (ja daar is ie dan eindelijk) ontbrak, er niet was, of juist op het verkeerde moment. Denk ik dat één ding gelukt is wat vooraf de opzet was en iedereen ook dat doel voor ogen had. Een weekend houden, waar men het over 100 jaar nog over heeft.

100 jaar vv De Zwaluw, erbij zijn was meemaken!