Elektrisch rijden doe je maar op de kermis………

Deze leus kwam ik eens tegen op een grote V8 pick up die ongetwijfeld 1 op 3 aan diesel verslurpt. Dat met een tank inhoud van 150 liter of wellicht nog meer. Opdat hij nog enige afstand kan afleggen met de dorstige eenheid die deze motor is.

De afgelopen vakantie in Noorwegen maakten we kennis met het fenomeen elektrisch autorijden. Natuurlijk je ziet het steeds meer. Laadpalen groeien letterlijk als paddenstoelen uit de grond. De afstand die de elektrische automobiel af kan leggen ontwikkeld zich ook steeds meer en het is de toekomst. Alles voor het milieu. Al zou het nog beter zijn als iedereen die binnen 10 kilometer van zijn werk woont en geen zwaar materiaal c/q gereedschap nodig. Heeft. Gewoon op de fiets naar het werk gaat. Doet deze persoon dat niet, levert dat een boete van €50,- per dag op. Dit geld kan dan weer in de natuur gestoken worden. Hiermee zijn we meteen van het file- en of parkeerprobleem af. Maar goed deze mening is persoonlijk en zal het debat in de 2^de kamer wellicht nooit bereiken.

Elektrisch rijden is een ding waarmee we onverwachts in aanraking kwamen. Op vakantie in Noorwegen dachten we een Volkswagen Up of iets dergelijks onder onze kont te krijgen. Dat werd een ander verhaal dan we dachten. We startten allereerst onze zoektocht naar de verhuurmaatschappij. We hadden niet helder welke het was, maar dat was Europcar. Daar aan gekomen werden we meteen geholpen door een goed Engel sprekende man. Al is dit stuk tekst overbodig, want eigenlijk spreken alle Scandinaviers vloeibaar Engels.

De medewerker van Europcar gaf aan dat we onze huurauto voor niks konden upgraden naar een ELV. Oftewel rijden in een elektrische auto zonder meerprijs. Dit scheelde ook nog eens drastisch in tol kosten. In Noorwegen timmert de familie Tol namelijk gruwelijk hard aan de weg. Of zijn ze daarmee op weg. Het is zeker niet zo dat ze niet in velden of wegen te vinden zijn, want op ieder stuk asfalt betaal je wel een kroon of 30 zeg maar gedeeld door de factor 10 een euro of 3. Je houd hier dus letterlijk rekening met rijden. Zo kan een simpel ritje over 50 kilometer buiten de brandstofprijzen, wegenbelasting en afschrijvingen etc behoorlijk in de papieren lopen.

Maar goed onze ELV zou een hoop kosten schelen en ook de ferry overtochten zouden stukken goedkoper zijn gaf mr Europcar aan. Al geloof ik meteen dat hij daarnaast ook predikant van de ELV-club Noorwegen zou zijn. Dit gezien zijn enthousiasme over elektrisch rijden. Overal konden we wel op laden en we moesten dit doen als we in bepaalde plaatsen waren. Op zijn google maps liet hij de ELV punten zien bij de plaatsen waar we zaten. Het bereik van deze auto was een 400 kilometer. Te adviseren was niet onder de 20 % te komen en boven de 80% duurde het lang voordat hij geheel opgeladen was.

We liepen dus niet naar een Volkswagen Up, maar hadden een up-grade naar een MG Marvel R.  Het stokpaardje van de in Nederland zeldzame MG fabriek. Een royale SUV die een stuk ruimer en groter was met aan de binnenkant een scherm ter grote van een flatscreen televisie. Na de route te hebben ingetoetst de stoelen goed te hebben gezet konden we (elektrisch) gaan rijden. We reden comfortabel van Oslo naar Hamar waar we aankwamen bij het hotel wat nog niet in een bouwplaats lag. We parkeerden bij een elektrische laadpaal en checkten in bij het hotel. Omdat we er toch stonden bedachten we gelijk, we laden het ding op. Hoe dat werkt? Geen idee dat dat hat mr Europcar niet verteld. Toch leek het voor zich te spreken. Laadkabel van MG die achterin lag in de laadpaal. Klepje open, kapje eraf en kabel erin. Er gebeurde niets. Na een paar keer af- en aankoppelen evenmin zo. Binnen gingen we vragen, maar de palen zouden het moeten doen. We gingen bellen met Europcar, maar de 24 uurs service kon weinig zeg maar niets betekenen. Een ander nummer was niet te bereiken. Er bekroop ons een angst dat we naar Oslo moesten rijden om een pasje op te halen. Dit, omdat we dus absoluut niet konden laden. Wel vreemd dat mr Europcar, of beter mr ELV dat niet verteld had.

Na een paar keer proberen kregen we de customer service eraan. Deze bedachten meteen dat onze credit card enkel in de EU werkt. Buiten de EU niet en laat Noorwegen daar net zo bekend opstaan. Aldus moesten we de app installeren en dan onze creditcard verifiëren. En warempel na een minuut of 10 mobiel actief te zijn. App downloaden gegevens in voeren. Via de Rabo-app de credit card koppelen. Het kenteken toevoegen, kon de lader in de auto en jawel hij ging opladen. Mooi, want als je na een gebroken nacht. Zonder energie, een auto in de brandende zon moet opladen…. Daar krijg je geen energie van. Gelukkig kreeg de auto dit in de tussentijd wel en rond de avond stond ie op 100% opgeladen.

Met een volle bak reden we de volgende ochtend richting Gala, wat meer weg had van de middle of now where dan een rijkelijk bezocht skigebied. Wat het in de winter ongetwijfeld is. In het hotel waren een paar verdwaalde Letse arbeiders de enige medegasten. Wifi was er amper tot niet. We besloten 20 kilometer verderop te gaan eten en daar de auto meteen te gaan laden. Alweer gedoe, want we liepen 8 palen af, bij alle konden we niet laden. De aansluiting was anders dan de onze. Overal hing er een kabel aan met een dubbele kop. Een groep vrachtwagen chauffeurs die hun pauze maakten keek ons al heel vreemd aan. Dat een persoon iedere specifieke kop van een oplaadkabel aan een laadpaal ging bekijken. Een parkeerplaats verder vonden we een laadpaal, waar onze eigen MG laadkabel op kon en gingen we laden. Niet alvorens weer een app te downloaden, de creditcard te koppelen en de auto in te geven. Maar na een minuut of 10 lukte het wederom om op te laden.

Onderwijl de auto energie kreeg, genoten we van een uiterst exclusieve, maar smaakvolle softijs. Na een minuut of 40 keken we wat het laden had gedaan. 10% erbij….. Nou dat was niet heel vlug zeg maar. We lieten het erbij en hoopten op een snellere laadpaal de volgende dag. De volgende ochtend richting Geiranger moesten we opnieuw gaan laden, we stippelden de route uit en zagen dat er laadpalen en route lagen. Maar waarom duurde dit zo godsgruwelijk lang? Dat kon toch niet de bedoeling zijn? We werden zo onderhand suf van onze suv. 

De volgende ochtend stopen we op een grote parking voor het elektrisch laden en met recht de meest heldere ingeving op dag 3 kwam van een van ons. Als je het klepje opent, zitten er 2 kapjes op het laadpunt. Wat als we die onderste ook openen? Ja, dan kan zo’n grote koppeling van een elektrische laadpaal aangesloten worden. Degene die gisteren zogenaamd niet gepast hadden….. Briljante ingeving, want hiermee kan op meer plekken geladen worden en gaat er zo’n 40% bij in een half uur. Maar goed dat we hier dag 3 achter kwamen, want anders hadden we heel veel onnodige laadtijd kwijt geweest. Wellicht overbodig te melden, maar ook hier moesten we een app downloaden onze creditcard koppelen dit weer verifiëren. Maar zo werkt elektrisch laden dus.

De rest van de vakantie verliep zonder problemen met laden. Of we moesten het even vergeten zijn. De accu bleef  aldus gevuld, die van ons werd door de prachtige omgeving eveneens opgeladen. Goed na de vakantie konden er 8 apps weer ontkoppeld  worden en het is soms wat plannen, maar al met al wel werkte het wel. We genoten van een prachtige reis in een comfortabele elektrische auto. Of het nou echt de toekomst is, laad correctie laat ik aan de wijzen des lands op. Waar mogelijk pak ik gewoon weer mijn fiets……