Oppassen

Of we 5 mei ’s avonds even konden komen oppassen op onze 4 neefjes en nichtjes.

Natuurlijk geen probleem, toeval op niet, maar het kan ooit op deze Bevrijdingsdag heel bevrijdend zijn om met z’n tweetjes wat te gaan doen als ouders zijnde. Je kroost even achterlaten en over laten aan 'bekenden'.  Je doet en wilt het liever niet als ouders, maar blijft natuurlijk heel goed dingen samen te blijven doen. Het was natuurlijk wel even omschakelen. Van de drukte in een gebroken werkweek, door Konings en 1 mei, in een internationaal opererend bedrijf. Eentje die zorgt voor ongekende pieken en vele vragen, naar een relaxed huishouden. Een huishouden met 4 kinderen. Een verschillend viertal, variërend in de leeftijd van bijna 3 tot en met 9 jaar. Dit was omschakelen tot en met in een tijdsbestek van slechts een kleine 30 minuten.

Een huishouden, waar kinderen de ruimte hebben en de warmte van het gezinsleven met volle armen tegemoet komt. Dan mag je daar getweeën zorgen dat ze, eten, genoeg drinken en niet te veel snoepen. Zorgen dat ze de hut niet ongevraagd verbouwen. Er voor waken dat voor het slapen gaan de tanden gepoetst worden en tot slot volgt, de krijg-ze-maar-in-bed-show. En gaan ze dan slapen? Ondertussen moet je ze ook maar even vermaken. Hoe dat oppassen verliep?

Hoe tref je ze aan? Rustig druk, relax, gespannen? Het is toch anders dan anders, al een oom en tante ineens in huis komen.  Rond etenstijd kwamen we aan en dus mocht er eerst nog even gegeten worden. Wat willen jullie eten? Frites! Duidelijk in elk geval dat dit democratisch was besloten door 3 kwart van de kinderen. 1tje ging aqua fun zwemmen en was al voorzien.

Buiten onze invloed om was er ergens een spuitbus gebruikt wat ongebruikelijk was en gezien de voor etenstijd drukte was het wellicht prima dat ik zo snel mogelijk mijn auto richting de plaza in Overloon loodste. Niet het ideaalste tijdstip in de week, 17:50 om zonder bestelling frites te gaan halen, maar een kleine 20 minuten later was ik weer terug. De borden stonden klaar en de gevulde borden werden ook netjes leeggegeten. Na het opruimen mochten ze zelf gaan bepalen wat ze gingen doen. Een bedtijd was niet opgelegd, maar konden we waarschijnlijk zelf wel voor ze invullen.

Wat ze wilden doen was vrij duidelijk, gamen. Dat mocht, omdat ze hun bord leeg hadden en hadden opgeruimd.  Wel staat hier in maximale tijd voor, maar dat was verder prima. In de tussentijd konden de honden van eten voorzien worden. Eveneens moest weer over nagedacht worden, omdat de een, een Bernard Senne, de ander, zo’n herder met afzaagde pootjes, de baas is. Beide aten in hun aparte ruimte en kregen ook de nodige aandacht en later ook water. De oudste kwam terug van het aqua-fun-zwemmen. Waar het wat te druk was geweest. Voor hem was het ook oppassen geweest, waar ie zwom.

De jongste leek moe, maar op de vraag of wij in bed mochten gaan liggen, antwoordde ze ontkennend en dus werd Kokomelon maar weer eens afgeslingerd. Inmiddels kennen we het hele repertoire van Kokomelon op ons duimpje. Al werd de bank door deze acrobaat op meerder manieren gebruikt, waarbij er opgepast moest worden De andere 3 wisselden hun tijd netjes af, waarbij opviel dat Engelse begrippen voor hen nu al ‘gewoon’ zijn.

De ‘game’tijd zat er op en dus kwam iedereen op de bank zitten. Zich nog even helemaal uitleven. De logeerkat was hier naarmate de avond vorderde zich ook aan het uitleven. Dit door als een komeet door de kamer te sprinten en als natuurlijk jager iedere knikker als prooi te beschouwen. Fascinerend om te zien. 

We deden nog wat ontkennende spelletjes. Wie het langste stil kan zijn, zonder te lachen bijvoorbeeld. Zo zie je maar, je kunt de voorraad van intertoys in huis hebben, maar ouderwetse spelletjes blijken vaak net zo leuk. Snoep of chips? Er is niet omgevraagd en hebben we dus ook niet op tafel gezet.

En dan ineens een kreet; “mama!” De oh zo bekende auto kwam voorrijden en reed de oprit op. Nu moeten jullie naar bed zeiden we voor de grap. Met een sprint waar Usian Bolt tevreden naar zou kijken ging het viertal naar boven. De tanden werden gepoetst en toen papa & mama binnen waren kwamen ze nog even naar onder om gedag zeggen. We kregen een knuffel en wensten ze welterusten. Pakten onze jassen en stapten de auto weer in.

De terugweg op de snel hielden we ons netjes aan de maximale snelheid van 130 kilometer. De teller stond op 120. We moesten tenslotte ook hier oppassen….