Scooter

'do not sit, if you can dance'

Maandagavond, concertavond. Samen met nog een kleine 16.000 anderen was ik getuige van een concert van Scooter met zijn God Save the Rave tour. De 10de keer dat ik de act live mocht zien. En dat op de A++ locatie in Nederland. De 3de keer dat ze überhaupt een concert gaven in Nederland. We kozen bewust voor een hele goede zitplaats. Dit om alles goed te kunnen zien en ervaren. Want oh, wat is die Ziggo dome toch een concert locatie waar je U tegen zegt. 

Scooter is de meest succesvolle artiest die Duitsland kent met 23 top10 hits en ruim 30 miljoen verkochte platen. De frontman, H.P. Baxxter is 58, maar bruist van de energie. Natuurlijk maakt ie anno 2022 ook wat gebruik van hulpmiddelen. De benodigde elektrische vocale ondersteuning gaat ie niet uit de weg. Al blijven alle nummers live gespeeld en gezongen. 

Op de heenweg werd al duidelijk waar we naar toe gingen, er reed namelijk een man op een ‘scooter’ op de A73. Schiet niet echt op en onze snelheid ging naar 50 kilomter per uur. Levensgevaarlijk ook nog. De term; “Faster, harder, Scooter” ging hier niet op.

We maakten een tussenstop bij restaurant de gouden drietand in Tiel. Deze heeft de omvang van het ziggo dome, maar in plaats van 16.000 personen was hier een 100ste van dit aantal personen aanwezig. Eerlijk verdeeld over personeel en klanten. Na een stevige maaltijd, wat schrokken we van de prijs trouwens, renden we door de stortregen naar de auto.

Eenmaal aangekomen in het Ziggo Dome, alwaar gelukkig de magische P4, in tegenstelling tot berichtgeving, gewoon geopend was, begon dj Picco aan het voorprogramma. Hij draaide enkele 90’s knallers, de zaak rustig in vervoering brengende. De beats en het geluid gingen sneller en hij eindigde met de nodige rammers. De naam bello dichten we later toe aan zijn voornaam, want hij bracht de stemming er echt in.

Rond kwart over 9 was er een oorverdovend geluid te horen van een orgel. Het hele podium werd prachtig verlicht en we zagen contouren uit de oude tijd. 6 zorgvuldig geselecteerde dames kwamen op het podium.  Toetsenisten Michael Simon en Jens Schiller namen plaats achter hun keyboards, het was nog enkel wachten op H.P. Baxxter. Bij de introductie van het gelijknamige titelsong God Save The Rave, was het duidelijk. HP was scherp en aanwezig. “I’am the captain, my name is Dave!” Na God Save the Rave (de persoonlijk beschouwde, beste single aller tijden) kwam klassieker, One Always Hardcore. Fantastisch, de danseressen en lichten deden hun werk, het nummer knalde eruit. Waarna Posse kwam. Al 20 jaar een klassieker (live), voor het Nederlandse publiek, gewoon totaal onbekend. Althans de helft van de zaal kende het nummer gewoon niet. Dit is het verschil tussen het Nederlandse en Duitse publiek. In Duitsland kent het publiek alle nummers In Nederland is het publiek ronduit boers. Mensen die 3 nummers van spotify leuk vinden en verder vooral komen om bier te drinken.

Na Posse kwam er een nieuwe song; Do not sit if you can dance. Erg leuke track. De schermen werden gevuld met een symbool uit de We Like it Loud tour van 2004. Daarnaast zit er zoals HP Baxxter of beter Scooter zo kenmerkt een geweldige leus in. “My problem is, I don't have a problem!’ Bij F*ck 2020 kwam de giga middelvinger, bekend van de 2004 naar voren, op de schermen naar voren. De ‘We Love Hardcorde Kernkraft 400 remix’kende de hele zaal weer en viel goed. H.P. wordt ouder en had een pauzetje, lees sigaretje met vliegend hert meer nodig om bij te komen. De intermezzo’s waren allen van het nieuwe album en naast de non-vocal tracks waren hier ook album songs zonder de bekende vocals van HP te horen. Natuurlijk was er ruimte voor klassiekers als Maria, Ramp, Nessaja, J’Adore, Jumping all over the World en Weekend. Het meest verbazingwekkende was waar te nemen toen Fire kwam. Een klassieker, al jarenlang. De hele zaal donker en dan HP op de gitaar met Fire en de vlammen die een zaal loei- en loei heet maken. Zoals er wel meer vuur te zien was. Gebruikelijk bij de F*ck The Millenium/Call Me Manana mix. Echter was iedereen min of meer verbaasd wat er zou komen.

Hoe goed H.P. op 58 jarige leeftijd nog is, bleek tijden ‘Which light switch is which’. Het nummer deed bij niet iedereen een lampje branden, maar zijn energie bracht ie over op de zaal. Hij zette letterlijk het knopje even om. Punt en punt gaaf. De toegave was er een zoals we kennen, Endless Summer, Friends en Hyper, Hyper in een tune verweven toen het klaar was voor de finale.

Voor de slottrack, Move your ass, kwam Noisecontrollers zelf nog even het podium op om deze snoeiharde hardstyle track nog even net wat harder te laten gaan. Als de Ziggo Dome nog niet genoeg op zijn grondvesten getrild zou hebben deze avond, dan nu wel. Het geluid oorverdovend hard, de bass trillende door het hele lichaam, stilzeten was niet meer mogelijk. Kortom ‘Do not sit if you can dance’Wat een eindrammer van een geweldig concert.

Scooter, bewijst nog altijd garant te staan voor een spectaculair avond. Natuurlijk de bewegingen van H.P. zijn wat minder uitbundig, maar entertainen kan ie nog steeds. Ondanks de ondersteuning was het live gedeelte prima verzorgd en knalde de energie er weer als vanouds af. Opdat deze God Save The Rave Tour maar snel een vervolg mag krijgen!