Prinsenbal

16 november 2024 een datum om nooit meer te vergeten. Het was de dag dat ik uitkwam als prins van de Leemknèjers in Oeffelt. Hoe ik de laatste dagen en in het bijzonder deze dag heb beleefd. Het is bijna met geen pen te beschrijven. We droegen ons geheim natuurlijk al een paar weken bij ons en op het laatst werd het nog een paar keer behoorlijk lastig. Bij de Spar waar om de haverklap wat gevraagd werd. Of op de voetbalclub toen iemand me spontaan om de nek vloog en vertelde; Jij wordt prins, want dat bleek uit een hint Of nog later met het bij elkaar komen voor de zittingsavond. Ik denk dat jij het wordt. Op de man af, poh wat had ik het heet. Maar goed dan is het 16 november.

Op de avond vooraf zit ik nog bij een vriend op de bank en het Prinsenbal komt ter sprake, ik reageer afwijzend zoals gebruikelijk en het onderwerp gaat snel door over een te bouwen stal. Op de dag zelf haal ik een keer geen brood in Gennep, maar ga wel in de tuin werken. Uiteraard ook in de voortuin. Hier spreek ik diverse bekenden en als men me niet geloofd dan kunnen 2 Jehova’s getuigen.  Wel zijn ze heel snel weg als ze hun folder hebben gedoneerd als ik zeg dat ik hun favoriete tennistoernooi ken. Ik zeg dat is de ’Doe us open….”. Na de lunch ga ik nog wat verder, maar dan aan de achterkant in de tuin. Totdat vorst Mathijs me nog even opbelt. Hoe het is en wat ik in de avond moet doen. Waar ik me wel wat drukker om maak is dat ik bij de Spar, bij de bookmakers, de favoriet ben om vanavond als prins uit te komen. Mathijs geeft aan dat dit niet erg is en ik weet de oorzaak wel een beetje. Als Lysanne een pakketje gaat halen en de kassière naar iemand anders aan de andere kant roept. Schrijf Tim Hendriks maar op, die wordt prins en Lysanne wordt rood tsja. Al werd ze dat de jaren ervoor eveneens bij iedere verwijzing naar ons als prinsenpaar.

Als het avond is en we mogen gaan verzamelen voel ik me nog steeds ultra ontspannen. Ja ik heb een a.  vogel rustgevend genomen, maar die tabletten doen weinig. Ze helpen tussen de oren en soms is dat genoeg. Ik ga me niet opgeven voor het regelen van de lap pot en meelopen met de prinstoto hoeft dit jaar eveneens niet. Bij beiden zijn er leden, die weer opstaan, zoals leden vaker opstaan als het moet. We krijgen de uitleg over de avond. Ik sla alles goed op. Lap mee en begin, traditioneel met cola. Na een paar biertjes pak ik een spa rood. We nemen op groteske wijze afscheid van de oude vorst. Krijgen een leuke buut voorgeschoteld en Prins Bram zal aftreden. Een half uur later zal ik op het podium staan bedenk ik me. De avond waar het erom gaat wie er Prins wordt, zal mij als hoofdpersoon hebben. Best bijzonder om nu nog als gewoon raadslid er te zijn.

Vlak voor het starten van de band voor het uitkomen van de prins. Gaan de (raads)leden, die nog geen prins zijn geweest naar beneden. Hierbij wacht ik zoals afgesproken wat langer. Gelukkig is er niemand van de raadsleden die aan me trekt of sleurt. Daarbij heb ik nog een vol glas bier. Die mag niet mee de kelder in. Als ik hem leeg gedronken heb ga ik naar beneden. Ik ga niet links de kelder in, maar ga rechtdoor waar een commissielid me opwacht en me zal omkleden. Nadat het omkleden heeft er een transformatie plaatsgevonden. Ik ben geen raadslid, maar gewoon de Prins. Hoe vet is dit, de scepter voelt fijn en de steek zit als gegoten. Ik ben superontspannen. Laat alles gebeuren. We moeten zelfs even wachten opdat ene raadslid wat weer later naar beneden kom,t of het niet mee heeft gekregen onder komt. Deze klopt heerlijk plagende op de deur, alsof hij de nieuwe prins is. Een minuut later is het mijn beurt. We kloppen op de deur ik kom binnen en de Raad weet nu wie er Prins is. We springen, mijn naam wordt gescandeerd, maar dat wordt snel afgedaan. Stel dat iemand het boven hoort. Ik bedankt de leden voor hun vertourwen en ga nog even rustig naar het toilet. Om vervolgens klaar te gaan staan achter het podium. Waar ik achteruit zal komen.

Een paar leden gaan wat vrienden en familie bellen en weer 2 andere zullen me helpen on-time het podium op te komen. Ze geven me mee, je kunt maar 1 keer uitkomen. Dat is niet tegen dovemans oren gezegd. Als het spannende muziekje volgt vorst Mathijs roept ‘wie-o-wie-wurt de 67^ste prin. Mijn naam wordt omgeroepen, de deuren open gaan, ga ik volle bak naar buiten! Hier sta ik dan als Prins, wat een geweldige eer en een geweldig gevoel Het is meteen of bijna 5 weken van doodzwijgen, nadenken  over wat je zegt en doet eruit komen. Die ontlading is fanatisch! Ik zie slingers, hoor een menigte joelen en spring als een dolle over het podium heen.

Als ik sta wordt mijn prinses Lysanne naar boven geroepen. Daarna is het tijd om mijn adjudant bekend te maken. Het zal weinigen verbazen en wie mijn vorige blog heeft gelezen weet het natuurlijk. Dat is adjudant Kars. Samen met zijn Janneke zijn we gewoon hofhouding. Prachtig om haar dochter emotioneel te zine worden. Die wist van niks en voor haar is het eveneens een verrassing. Dat mijn cape nog een keer losschiet en ik de sluiting niet  van mijn adjudant niet dichtkrijg. Het hoort erbij en daarbij is imperfect het nieuwe perfect toch?

Langzaamaan zien we bekenden binnen komen en ik draag mijn proclamatie en lijfspreuk voor. Daarna drinken of atten we een glas champagne. We zien de nieuwe gardedans en de meiden hebben geoefend en wat gaat ie goed. Schitterend om te zien. Hierna zetten we de polonaise in. Hierbij ga ik als kersverse Prins voorop. Onderwijl krijg ik veel duimpjes en enthousiaste reacties. Prachtig dit. Ik heb energie voor 1000 man en ben niet te houden. We drinken, feesten, knuffelen en rond kwart over 1 lopen we naar ons huis. Hier hebben 2 leden, weer staan ze klaar, het huis zo klaargemaakt dat er veel mensen in kunnen en er weinig kan gebeuren. Ik loop in mijn eentje, omdat ik totaal niet aan het opletten ben naar huis toe en kom binnen in een redelijk gevuld huis. Bijzonder om je eigen huis in te lopen waar diverse mensen al bier aan het drinken zijn. Het eerst waar ik aan denk ik is (carnavals)muziek welke ik aan wil zetten. Door een mis coördinatie loop ik hierbij een plant omver en ligt er 3 liter potgrond in de woonkamer. Even later schop ik een plint in de keuken los. Mijn god wat ben ik wild. We ouwehoeren met heel veel mensen over van alles en nog wat, Het is mega gezellig en rond half 5 gaan de laatsten naar huis.

De volgende ochtend word ik wakker gebeld om te komen voetballen. Die sla ik even over, maar ik ben wakker. Mijn telefoon is afgeladen vol met berichtjes, welke ik probeer te beantwoorden. Rond half 1 zullen Kars & Janneke een lunch meebrengen en gaan we gezamenlijk naar het Jeugdprinsenbal. Geweldig ook hoe enthousiast ze al waren en behulpzaam ze al bij de eerste activiteit zijn. De ochtend zelf doe ik niet heel veel, wat niet hoeft en ik eveneens niet kan. Als ze er zijn nemen we de avond nog een door, wat was het mooi om mee te maken. Op het Jeugdprinsenbal is het wat rustig aan het begin, maar wordt het langzaamaan drukker en spannender. We mogen de onthulling zien van de jeugd wat echt top was om mee te mogen maken. Na deze onthulling zetten we de polonaise in en feesten samen met ze. Prachtig dat gaat allemaal goed komen dit jaar en ik denk dat we zelfs van hen kunnen leren feesten. Na de jaarlijkse groepsfoto gaan we richting ons huis om daar nog even de beelden van zaterdag te kijken en zal de Turk langs komen met wat overheerlijke specialiteiten. Schitterend hoe snel zoiets al geregeld kan zijn en als je de beelden een paar keer terug ziet zie je weer leuke details.

Het eten is wederom een mooi iets. We eten met ruim 25 man bij ons en een deel van de raadsleden had gisterenavond mijn  gamecube ontdekt. Hierop spelen ze Mario kart uit 2003. Dit had ik op zaterdagavond niets eens meegekregen, toen ons huis afgeladen vol was. Het is weer tegen 23:00 uur als de laatste vertrekken en we gaan naar bed. Maandag zijn we vrij om even bij te komen van een geweldig eerst weekend als prinsenpaar. Wat een eer en wat gaaf om dit allemaal al mee te mogen maken. We gaan er met z’n allen een geweldige carnaval van maken!