Het was weer tijd voor het favoriete jaargetijde van menig Oeffeltenaar, de kermis. Hoe het dit jaar verliep? Mijn blog van een paar jaar terug verraadde het concept min of meer. Toch zijn er altijd zaken die net even wat anders lopen en dat maakt het juist tot wat het is. Een terugblik op een volksfeest.
Op de vrijdag loop ik rustig om 20:50 uur naar de tent om mijn taak als vrijwilliger te gaan volbrengen. Ik word samen met een bekende ingedeeld bij het bandjes om doen. Het eerste uur verloop rustig. 2 man scannen, 2/3 man doen een bandje met de datum van de dag om. Een andere controleert op ID. Bij ons doet de security dat. Dan hebben ze iets te doen en dit voorkomt natuurlijk vriendjes politiek. Vreemde ogen dwingen. Na een paar uurtjes en veelvuldig onhandig omplakwerk gepaard met een vriendelijk. “Veel plezier vanavond!” besluiten we om 23:45 uur dat het mooi is geweest.
We pakken nog een drankje en lopen de mengite in. Ik spreek wat bekenden en heb verder gezien dat er omstreeks 650 man zijn. De tent is goed gevuld. De band speelt zeer divers en zo ver ik mee kon krijgen niet eens zo heel verkeerd. Als de band stopt om 01:05 uur gaan we langzaamaan de bezems pakken en vegen. Ik help met de lege bekers in de zakken te doen. Veeg tot aan het publiek. Hoewel nog niet iedereen weg is, zie ik links en rechts mensen aan de broodjes. Zelf pak ik er ook een en krijg nog een fles bier in mijn handen gedrukt. We keuvelen wat na en om iets over 2 ben ik thuis. Mijn kermis kan beginnen.
Op de zaterdagmiddag fiets ik altijd even naar de voetbalclub. De oude A 2007-2008 is er echter nog niet. Zij zaten nog op bankjes in de nieuwbouwwijk alias de sekte, maar komen spoedig. Na een paar biertjes op de club. Het mee bestellen van Turkse delicatessen laten we voor wat het is. )Thuis wacht verse tomatensoep met een broodje kipsaté spies) Gaan we naar huis. Snel douchen, want om 20:00 uur verzamelen we bij ons. Weer een soort van traditie, vroeger deden we dit bij ons pap. Er gaat snel een ruime krat doorheen. De gesprekstof met 7 mannen en 1 vrouw laat zich raden en met goede zin stiefelen we om 21:45 uur richting de feesttent. We zoeken een plaatsje. Merken in het begin altijd een onrustige loop. Waar wij als groep altijd in gaan staan, maar kunnen lekker genieten van wat bier. De muziek is wisselend en tot overmaat van ramp valt de stroom nog even uit. Balen voor de band dit, zeker om er in te komen. Er zijn ongeveer 900 man in de tent aanwezig. We gaan na de muziek redelijk snel naar huis, want morgen mag er gevoetbald worden.
Zondagochtend het is 09:00 uur en we zitten aan de thee op de voetbalclub. Onze leider heeft het weer goed aangepakt en we beginnen met het lappen van €20,- voor wat broodjes en de eerste pitchers bier. Onze wedstrijd verloopt in helft 1 wat stroef. De 2de helft weten we de schroom eraf te gooien en slagen erin 3x te scoren. Onze leider vergeet me onbedoeld in te brengen, maar uiteindelijk mag ik nog een minuut of 10 meehobbelen. Overigens vind ik het vandaag allemaal prima en als vlagger heb ik mijn meerwaarde. Na de wedstrijd krijgt de scheidsrechter een mooie fles bier en drinken we om 11:30 uur ons eerste biertje. Daarbij genieten we an een broodje gezond van de Spar. Klasse, hij smaakt verrukkelijk.
We drinken er nog een paar als ik als bestuurslid de scheidsrechter van Zwaluw 1 mag opvangen. Zul je zien, zijn er geen andere bestuursleden en sta ik daar met mijn glas bier in handen een oude man te vertellen hoe een en ander gaat. In functie vind ik dit persoonlijk niet kunnen, mensen welkom heten in beneveldere toestand. We hebben geluk. Het is een jongeman uit Heesch. Hij vind het allemaal prachtig als hij zijn koffietje krijgt en ik hem een en ander vertel over de club en de kermis. Hem was de verbouwde kantine al opgevallen en als de zingende scheidsechter begint in de kantine kan hij ook hij geen glimlach onderdrukken.
We lappen nog een rondje meer, drinken nog wat bier uit en zien buiten Zwaluw 1 makkelijk winnen. Na afloop bedank ik de scheidsrechter nog, want een ‘zeikerd’ had voor een wat andere invulling van deze dag gezorgd. Rond 18:00 uur fietsen we naar huis. We gaan de tas droppen en via de cafetaria richting de tent. Dit is bijna jaarlijkse kost. We kletsen nog met een dorpsgenote, mede daar haar man naar het ziekenhuis is gebracht en eten een heerlijke bord frites. Als we de tent inkomen geeft dit altijd een heerlijk gevoel. Hier geniet ik echt van, zo veel sfeer als er die zondag is als je binnenloopt. De warmte, vriendelijkheid, alles. Jan Biggel treed nog op en daarna gooit de dj het volume en de muziekstijl omhoog. Zelf ga ik zo nu en dan helemaal uit mijn plaat en op het nummer; “zakken” zit ik door mijn knieën gebogen nog net niet op de grond. De tent is ondertussen volgestroomd met diverse spelers van voetbalteams uit de regio. Te herkennen aan de polo’s. Mooi om te zien dat zij hun 3de helft in Oeffelt komen vieren. Door de (frites)pauze en een frisje kan ik nog steeds goed mee en tot 23:30 uur houden we het vol. Totaal begaaijd belanden we in bed.
De maandag, tsja die maandag. De traditie om bijtijds naar de kroeg te gaan. De 2 vroegste vogels zouden er om 09:00 uur zijn, maar 11:00 uur is netjes. Op dat tijdstip heb ik een andere traditie. 3 jaar geleden was ik mijn fiets vergeten en ben toen via de Maasheggen naar het terrein gelopen, om deze op te halen. Zo doen we dat dit jaar eveneens. Alleen hoeft de fiets niet gehaald te worden. Een paar broodjes bij de spar is genoeg. Iets over 1 lopen we naar het café. De eerste is altijd wat onwennig, maar ze smaken verrukkelijk. Ik spreek dit jaar diverse mensen, of andere die je niet zo snel spreekt. Wat opvalt, tegen 15:30 uur is het gigantisch druk. Met om en nabij de 300 man. Het weer is geweldig en de mensen hebben er zin in. De zingende scheidsrechter mag hier eveneens optreden, maar ik krijg er niets van mee.
Rond 18:30 uur lopen we met wat vrienden terug. Dit ondanks dat cafe die 2 heel erg slim, maar vooral goed eten heeft geregeld met overheerlijke broodjes worst. Zoals we gewend zijn, ze pakken het goed aan. We bestellen standaard de Turk. Twee zijn er dicht, waaronder onze vaste leverancier, maar de Sphinx is er snel. De shoarma schotel, al dan niet voorzien van een overmatige hoeveelheid cocktailsaus smaakt heerlijk. Mijn jas was onvindbaar in de kroeg, dus ik mag nog even terug. Niet dat ik bang was dat iemand deze maat S uit 2019 mee zou nemen, maar toch. ik drink er nog een paar buiten en zie dat de menigte langzaamaan, achteruit gaat. Zelf loop ik verstandige wijs richting huis. Die maandag, was zoals deze zou moeten zijn.
Op dinsdag ga ik overdag niet, maar ga wel oliebollen halen, voor ons pap. Dit doe ik door eerst een ronde te rennen via de Krolhoek, van Keijsteren en dan over het terrein. De appelbol smaakt na deze zware inspanning. Of ja hij is royaal zwaarder dan normaal, verrukkelijk. Ons pap breng ik de oliebollen en ik help hem nog even met wat digitale zaakjes. We gaan dan nog naar de tent. De dinsdagavond. Een altijd goede band, maar een wat mindere opkomst. Als we rond 21:30 uur nog even langs gaan zien we dat het bij de kroeg nog redelijk gevuld is. Ik hoop dat iedereen de straat nog over ‘wil’ steken, want dan is het goed.
Het podium is naar voren gehaald, verder is het er te rustig, maar de muziek. Jongens, wat is deze goed zeg. Met een ijskoude hertog-jan in mijn handen en een geweldig gespeeld ‘’mr Brightside” van The Killers, meer heb ik niet nodig. Ik vermaak me, het wordt helaas niet veel drukker. De band blijft knijtergoed doorspelen. Om 00:00 uur klinken de laatste klanken, onze munten zijn op. We lopen de tent uit, horen nog hard BZB’s Baila unplugged en weten het is mooi geweest. Voor mij is dat biertje op dinsdagavond in de tent het vierdaagse kruisje. Ik hoop en bid dat het niet de laatste keer is geweest, maar lastig is het wel. Wellicht, maar dat is een persoonlijk idee. Is het een optie om de dinsdagavond iets vroeger te beginnen in de hoop dat deze meer belangstelling mag hebben.
Wat rest zijn de altijd mooie verhalen na afloop. Een paar man die in slaap waren gevallen in de botsauto’s. Mensen die niet weten hoe ze thuis zijn gekomen. Ongetwijfeld weer liefde die is ontstaan. Mijn liefde voor de kermis is er niet minder voor geworden. Woensdag sta ik op en weet ik zeker, dat ik de kermis….
Reactie plaatsen
Reacties