Tennis Siebengewald uit

Vooraf had ik me opgegeven als reservespeler voor het competitie tennis. Met als voorkeur  meedoen bij het laagste geklasseerde team. Team Oeffelt 3. Door wat strubbelingen in mijn rechterarm. Wist ik nog niet zeker of ik me zou moeten aanmelden. Toch ging ik overstag en mocht weer eens opdraven voor een avondje competitietennis. De fysio gaf groen licht. Je hebt een overstrekking in de elleboog. Geen tennisarm. Competitietennis. Zoals eens vaker beschreven. Je weet niet wat je kunt verwachten op een avond competitietennis. Je komt aan en groet elkaar. Soms ken je wat tegenstanders, maar net zo vaak niet. In de regel is menigeen beter dan ik zelf, maar dat maakt niet uit. We leren ervan en na 2 nederlagen kunnen we lekker aan het bier denk ik dan maar. Althans als we niet hoeven te rijden. 

Rond half 7 wordt ik opgepikt en ben al omgekleed. Waar ligt het tennispark eigenlijk? Achter de MFC de Klaproos gok ik. Hetgeen blijkt te kloppen als een zwerende vinger. We ontdekken dit als we Siebengewald in rijden en volgens plan richting dit MFC toeren. Een parkeerplaats is lastig vinden. Bij het voetbalveld of toch langs de kant van de weg? Onze medespeler die op eigen gelegenheid aankomt komt aanrijden zien we keren. Tegenover ons stopt een bus, waar een grote kerel met een nog grotere tennistas uitstapt. Bingo, we zijn goed. We lopen een poortje door en zien dan een werkelijk prachtig tenniscomplex. De banen liggen er geweldig bij. Na 2 banen is er een overdekt zitgedeelte. Bij de ingang vallen 2 stamtafels direct op. Hier zal op toernooidagen ongetwijfeld menig game en set worden geanalyseerd. Waarbij de flessen Hertog Jan zich makkelijk naar binnen doen laten glijden. 

We worden van harte welkom gegeten door de tegenstanders. 3 ervaren spelers 1 jongere kerel. We krijgen koffie met cake en gaan naar de baan. Er komt gedurende het inslaan wat meer publiek kijken. Ik speel samen met een eveneens oud-keeper. Hij begint niet best, met een verloren service game, maar ik geef aan. Rustig blijven, deze kun je maar gehad hebben. Als hij er beter inkomt, maakt hij menig punt aan het net. Met zijn octopus armen zit hij overal tussen. Tijdens het toernooi in Beugen noemde een ervaren tennisster mij een bewegelijke speler. Maar vergeleken met mijn partner deze wedstrijd ben ik een marionetten poppetje. We komen een keer of 8 goed weg. Bal op het net, valt onze kant uit. De tegenstanders missen diverse smashes. Het zit ons echt mee. We pakken de eerste set met 6-4. Niet onverdiend. Ik speel voor mijn doen, redelijk frivool en vrij. 

We zijn ons terdege bewust van dat set 1 goed verliep en weten dat we set 2 echt aan de bak zullen moeten. Onze tegenstanders hebben prima slagen en hun services zijn gewoon sterk. Toch weten we bijna alles in elk geval te retourneren. Op de baan langs ons een bijzonder tafereel. Een ervaren speler van de tegenstander staat zijn jongere speler te vertellen hoe het moet. Dit terwijl ze 5-0 voor staan. Afgeleid ben ik niet snel, maar dit is toch wel heel bijzonder. " je kunt als je zo zacht opslaat geen dubbele fout maken, dat mag niet!". De jongere speler is er niet van gediend en geeft gas terug. Het levert een kolderieke situatie op. De ervaren speler had beter zijn clownsneus op kunnen doen denken we dan maar. We horen hem verdacht veel, wat onze tegenstanders later eveneens toegeven.

Wij staan zelf 4-2 achter en met 4-3 wisselen we. Onze tegenstanders geven eerlijk toe. Het is een heerlijke wedstrijd. Windstil, een eerlijke zomeravondwedstrijd en ze complimenteren ons met ons loopvermogen. Ik zeg eerlijk, van het tennissen moeten we het niet hebben, wel van onze inzet.  Het wordt 4-4, mijn partner slaat een super service beurt. Het wordt 5-4 en dan staat het 15-40. Een volley van mij is weer eens veel te lief, maar als ik een herkansing krijg. Sla ik hem perfect cross tussen de man aan het net en de baseline speler. Check 6-4, winst. Jawel, voor het eerst in 3 jaar win ik een competitie wedstrijd! 

We gaan naar de kant en zien een spannende supertiebreak in de andere wedstrijd. We nemen een drankje. Voor mij geen bier, voor mijn partner wel. Ik weet dat ik daarna alles dubbel ga zien en ben daar te fanatiek voor. Dat iemand anders dit doet, prima hoor. Wanneer ik zijn fles zie, zie ik dat deze 2 weken over de datum is. Wat ik opvallend vind. Onze teamgenoten verliezen de tiebreak. In een slechte wedstrijd volgens het meest aanwezige personage deze avond. Na een korte break gaan we verder. Ik mag nu tegen de in mijn ogen clown. Daarbij mag ik spelen met een ervaren teamgenoot. Hij is helaas niet fit, kan niet normaal serveren vandaag, maar zal zorgen dat ik goed sta en kan het spel lezen. 

We komen achter maar de 2-1 voelt al prettig. Tot de 4-4 spelen we erg goed mee, mijn te opportunistische begin laat ik achter me en ik kies voor zekerheid. Al maak ik nu wel wat meer foutjes. Toch maak ik nog een schitterend punt door 2x een smash te weten retourneren. We verliezen set 1 met 6-4, waarna we in de 2de set een verloren wedstrijd spelen. Heel af en toe slaat mijn teamgenoot een droompunt Ik heb vooral veel pijn aan de overstrekking in mijn elleboog. De pijnstiller is uitgewerkt. Het dieptepunt is mijn servicebeurt. met 0-40 gaat die verloren. Het wordt uiteindelijk 6-1. We kunnen hierna aan het bier en zien ons team nog winnen op de andere baan. Zij pakken een geflatteerde 6-0 in de 2de set. Eindstand derhalve 2-2. We gaan met een punt naar huis uit Siebengewald.

De onderwerpen in de 3de helft zijn deer divers. Van Trump tot anti-incontinentie ondergoed. We kunnen douchen in een keurige kleedkamer en krijgen naast chips en nootjes nog een emmer vol partysnacks. Die tussendoor nog gevuld wordt, waardoor we ons scheel eten aan deze gefrituurde lekkernijen. De clown op de baan, weet aan tafel veel te vertellen, maar dat is niet gek gezien zijn werk. En het is niet erg als je, zoals altijd een aimabeler personage er bij hebt zitten. Altijd beter dan als een stel zombies naar een smartphone liggen loeren en een doodsaaie 3^de helft hebben.

Na een paar rondes gaan we naar huis, het is wat kouder geworden onder de overkapping. Waar vooral een muziekje op de achtergrond toch wel gemist wordt. We rijden terug in het donker over die oersaaie weg van Siebengewald naar Gennep. Rond kwart voor 1 liggen we weer in bed. Een punt gepakt, volgende vrijdag mag ik weer opdraven. Nu in een ander team, voor de variatie speelt het nog een niveau hoger. Het leven van een reserve speler....