Kantoormensen die in groepjes tijdens de lunch naar buiten gaan. Frisse lucht opdoen en er voor kiezen om te gaan wandelen. Het is een bekend fenomeen op menig industrieterrein. Zelf maak ik hiervan evenzo onderdeel uit. We hebben gelukkig overdag al de geweldige mogelijkheid om kunnen staan. We wisselen dit dankbaar af gedurende de dag, waardoor we niet voor de volle 100% een zittend beroep hebben. Zitten is het nieuwe roken wordt al gekscherend in sommige epistels aangehaald. Zelf sta ik veel en strek maar al te graag mijn benen in de pauze voor een wandeling van een kleine 3 kilometer. We zijn gewoontediertjes, maar gelukkig kunnen we variëren in routes van wandelen. Er zijn mensen die dit niet doen. Zoals wij onze eerste 3 jaar ook niet deden. Dan komt het nog wel eens voor dat je iedere dag dezelfde auto in dezelfde bocht ziet voorbij rijden. Alsof je, je in een film waant waarvan het script al meermaals geschreven lijkt. De band wordt daarbij iedere dag afgedraaid. Maar goed even buiten, weg van kantoor achter het scherm uit. Daar knapt iedereen van op.
Soms gebeurt er wat met zo'n wandeling zoals verleden week. Dan rijdt die auto niet in dezelfde bocht en zie je dingen die er normaal niet zijn. De route had ik bepaald, want ik riep rond 12:15 uur over kantoor; Ik ga keihard een soft ijsje halen! Het werd een route, die we de stations route noemen. Althans, gezien mijn plannen voor het softijs ging ik zo lopen. Had ik alleen gemoeten ,was ik alleen gegaan. Maar ik zou het station aandoen om mijn behoefte. In dit geval het consumeren van een softijs te kunnen voldoen.
We waren niet met een groepje, maar met zijn 2'n. Tijdens het wandelen liepen we over de geijkte paden, maar zagen we dingen die je niet direct verwacht. Er kwamen 2 mannen voorbij in een 2 chique blouse, maar wel met Llorett-De-Mar 3 voor 5 euro zonenbrilop. Fel groon, daarbij was de lichaamsverhouding van de 1 totaal uit verhouding. Veel te lange armen in vergelijking met z'n bovenlijf. De ander zag er te gelikt uit, maar was dat niet. Daarna wees een collega me al een passant aan de andere kant van de weg op. "Purple rain, purple rain, purple rain". De man had een prachtige lila-blouse aan, met daaronder geen zwarte of grijze pantalon wat een geweldige combinatie zou zijn. Nee toen hij 's ochtends voor zijn klerenkast stond en zich liet verrassen door wat hij aan ging trekken werd het een paarse broek. Het oogde voor geen meter, maar goed wij hebben er in elk geval de nodige lol om. En hij, de accountant, zal ongetwijfeld ter sprake komen bij het avond eten als zijn oplettende secretaresses deze aparte combinatie hebben gadegeslagen.
Als we het station oplopen valt het op dat er 8 jongeren aan de tafel zitten en allemaal een blik redbull voor zich hebben staan. Krijg je daar nou energie van? Of is het een soort van image, om het te drinken. Mij niet gezien, ik ga voor een softijs, maar besluit zeer random nog wat te wijzigen. Ik ga voor een swirl variant. Oftewel ik krijg mijn softijsje in een beker. Daarna kieperen ze er een aantal lepels kitkat bij wat gemixt wordt. Dit werkt als volgt, je krijgt een unit van jewelste softijs in een beker, waar het kitkatmengsel doorheen gaat. De medewerkster doet er een dop op en je krijgt een lepel erbij. Prijs, niet schrikken, €4,75 en nog een €0,05 plastic taks, oftewel met €4,80 lijkt het wel of ik goud in handen heb. Die laat ik niet vallen dat is zeker. Ik loop naar buiten waar mijn collega van streek is. "Je zou een softijs halen, kom je met dit naar buiten". Hij wil omdraaien, maar vind toch de moed om samen met mij door te lopen.
We lopen verder en er komt een jonge brugklasser voorbij gefietst. Vanuit zijn uitgeholde krat hertog jan bier galmt keiharde muziek door een gigantische speaker. Erg bijzonder, want hij zou gewoon oortjes kunnen dragen en dan zelf van zijn muziek genieten. Nu kan buiten verblijvend Boxmeer hem vanaf 0,5 kilometer afstand aan horen komen. Iets wat niet per definitie tot de noodzakelijke zaken des levens behoord. Hoeveel jongeren zo'n herrieding, dit tot afgrijzen van medeweggebruikers hebben? Geen idee, maar een paar is al te veel.
We nemen het in ons op en ik geniet van mijn ijsje. Daar de scholen begonnen zijn, mijden we een stuk wandelroute, omdat er altijd van die vapende hangjongeren cq scholieren breed op het trottoir staan. Je moet er dan om heen, zij kijken je dan met een irritante en niet al te snuggere blik aan alsof je iets van hen aan hebt. Daarbij is de schoolpauze herrie. We lopen dus we via een paadje binnen door. Een paar meisjes of moet ik meiden zeggen, van rond 12/13 jarige leeftijd fietst voorbij. Dat is echt een kuthoer! weet een ons te vertellen. Ze verteld het met de overtuiging waarmee Geert Wilders verklaart dat buitenlanders de schuld zijn van migratie. We vinden het bijzonder.
Een jongen fietst even later voorbij en heeft moeite met het kleinste gaatje. Nu zou dit over een fietsband hebben kunnen gaan, maar de context weten we niet. We lopen richting de t-splitsing, nabij DAP Boxmeer, waar met 75 kilometer per uur een bestelbus op af komt gestormd. Hij remt nog wel voor het verkeer van rechts, maar die haast? Op dit tijdstip? Het is soms onverklaarbaar.
Ons routine matige rondje laat ons op een meter of 50 van de spoorwegovergang doen klinken. Dit klopt dan wel weer. Even later zien we vlak bij een grote oud ijzer boer 3 mannen in een bestelbusje stappen. Hetgeen niet zo heel bijzonder, wel dat er een hele grote knuffel achter het stuur tegen het raam prijkt. Mijn bakje ijs heb ik inmiddels leeg, de rest drink ik op kantoor nog wel uit. Terug naar mijn plek waar ik ga zitten. Hoe een gewone wandeling toch wat anders werd dan gewoon. Mijn restje milkshake smaakt verder prima.....
Reactie plaatsen
Reacties