Horizon

Voor mijn verjaardag mocht ik als kind al graag bepalen wat we gingen eten. Toen ik klein was en anno nu op 38jarige leeftijd eveneens. Nu ben ik een wat groter kind, maar ook dit jaar mocht ik deze keuze maken. Daar ik gek ben van tapas en de Griek en hoorde van een kruisbestuiving. Was de keuze niet zo moeilijk. Mits mijn partner kon inschikken. Niet dat ik een pure carnivoor ben, want bij de Griek is het meestal een hoop vlees op een schaal. Voor tzatziki en fetakaas mag je rustig wakker maken.

De combinatie Griekse tapas klonken me als goud in de oren. Laat ze die nu net in de buurt serveren bij Horizon in Cuijk. Nu ken ik Horizon wel en heb er al verschillende, vooral goede, verhalen over gehoord. Het is niet de standaard Griek, maar het eten wel. Of ja vaak een stukje beter. Een collega verklapte me al dat de souvlaki goddelijk zou zijn. Ik was benieuwd. Daarbij diende ik als een soort gids annex restaurant reviewer voor een eventueel te plannen afdelingsuitje waar een etentje vaak het hoofddoel van de avond is. Is mijn recensie lovend, dan kan de datumprikker gaan draaien en richting horizon gedraaid worden. Of juist helemaal niet?

Het is 1 augustus en zoals vaker dit jaar is het niet droog. Jammer, want ik was voornemens te fietsen vanaf Boxmeer naar Cuijk voor een avondje dineren. Ik heb de elektrische fiets, compleet met spiegel van mijn vader geleend en ga het erop wagen. Mijn dunne regenjack biedt enige soelaas tegen overmatige regenval. De route heb ik enigszins in mijn hoofd zitten als ik van het werk vertrek. Dit achteraf via Boxmeer, Beugen, Oeffelt, Sint Agatha. Op naar Cuijk en nog liever op naar het restaurant. In Beugen ga ik nog een keer de mist in, maar kom redelijk goed uit. Of beter slechts 300 meter fiets ik om. In Oeffelt fiets ik over een onverharde weg vol met kuilen. Het is eigenlijk geen doen, dit stuk, maar we komen er wel door heen en poetsen doen we wel als we thuis zijn. Ik slinger van links naar rechts om de kuilen die vol met water staan te omzeilen.

Aangekomen bij het restaurant valt de royale entree al op. Al heb je eerder het idee in een willekeurig hotel in een willekeurige stad binnen te stappen. We lopen naar de balie waar de gastvrouw ons zeer vriendelijk welkom heet. We hebben een prachtige plaats met uitzicht over de Maas gekregen. Een medewerkster vraagt wat we te drinken willen en legt het concept uit. 2 gerechtjes per keer, welke je aan vinkt op een briefje. Frites en rijst mogen er nog als extra besteld worden. uitstekend denken we en al gauw maken we een keuze. 

De tomatensoep en fetakaas smaken naar een ding en dat is meer. De volgende ronde durf ik het al aan en bestel bifteki waar een mooie portie tzatziki bij zit. Daarnaast nog een losse tzatziki. Die laatste is fenomenaal, iets wat geld voor de bifteki. Waar ik gewoon ben dat deze er mooi mee gegrild bijligt op een schotel vol Griekse specialiteiten. Waar alles anders eruit ziet, maar qua smaak geen verschil zit. Deze is subliem. Mijn partner gaat deze eveneens te gaan proberen.  Puur op basis van hoe het eruit ziet. Na de bifteki wordt het tijd voor de souvlaki. Hierover niets dan lof. Deze is gruwelijk mals en smaakt zo goed, dat ik de tzatziki apart nuttig. Ik ga vergelijken en moet dit niet doen, maar normaal is dit een veels te lang gegrild stuk vlees. Nu een smaaksensatie, zo mals.

De frites die tussendoor op tafel komen zijn van prima kwaliteit en ik krijg wel zin in een biertje. De kaart voor biertjes is prima en ik bestel een weizener. Toevallig van Weihenstephaner en dat is een goeie hoor. Als ik een keer naar de wc loop, staat de gastvrouw me vriendelijk te hulp. Meer is soms niet nodig dan een knikje, maar ik heb het door. Zij snapt het. Op de muur prachtige foto’s van de eerdere locatie van het restaurant, wat toen nog de 1000-in-een-dozijn naam Rhodos had. Destijds een wat simpeler restaurant. De Griek, zoals je de Griek verwacht.

Het tempo van aanleveren en bedienen is de hele tijd uitmuntend. Ooit zie je personeel langs komen en dan quasi-nonchalant je briefje niet meenemen bij deze concepten met het tapas eten. Hier bij Horizon blijft het heerlijk doorlopen. De Griekse boerensalade en de komkommersalade zijn goed. De gyros, toch altijd een beetje het stokpaardje van een zichzelf serieus nemend Griek is uitstekend. Ik probeer de rode bieten carpaccio en wordt vrolijk verrast. Balsamico met mosterd over deze carpaccio het is gedurfd, maar niet minder verkeerd. De ossenhaas zit in een bbq-saus. Dat is een beetje hetzelfde als voor mij het de Tsjechische staatsopera is. Het is prima dat het er is, er is genoeg publiek voor, maar het is niet zo mijn ding. De ossenhaas zelf proef ik en hiervan zeggen we. Het smaakt fantastisch. De gebakken fetakaas, proef ik nog even, maar deze is eveneens heerlijk. De baars filet een welkome afwisseling. De gegrilde kip met pikante cocktailsaus moeten we voor een volgende keer laten, want ik raak langzaamaan vol. 

We bestellen toetjes en schrijven op het briefje dat ik jarig ben. Hierdoor wordt mijn dame blanche opgeleukt met wat vuurwerk. Zoals je ziet bij een sweet 16 party.. Dat ik even alle aandacht had in een restaurant, waar ik absoluut geen zin in heb, neem ik op de koop toe. Daarnaast krijg ik zo waar een waarde bon van 10 euro om te komen lunchen. Nou, dit is een win, win situatie. Voor mij maar ook voor de horizon. Ja ik kom graag terug en ja ik ga er enthousiast over vertellen. Dat ik even alle aandacht had in een restaurant, waar ik absoluut geen zin in heb, neem ik op de koop toe. 

Afrekenen hoefde ik niet te doen, anders had ik ongetwijfelde kunnen vragen of ik met acceptgiros kon betalen. Ik verwacht dat de eigenaar dat zou zeggen. We sturen wel een tzatzikkie. We verlaten in lk geval voldaan het restaurant. Ik mocht, zoals gezegd,  als een soort gids van voorwerk leveren voor een volgend teamuitje op het werk. Ik ben eruit, ook mijn collega's zullen naarstig hun horizon mogen verbreden...